Psaumes 137

1 Sur les bords des fleuves de Babel nous étions assis, et nous pleurions en pensant à Sion.

Babil ırmakları kıyısında oturup Siyon'u andıkça ağladık;

2 Aux saules de la contrée nous suspendîmes nos harpes;

Çevredeki kavaklara Lirlerimizi astık.

3 car là nos vainqueurs nous demandaient des chants, et nos oppresseurs, de joyeux, cantiques: « Chantez-nous [disaient-ils] des hymnes de Sion! »

Çünkü orada bizi tutsak edenler bizden ezgiler, Bize zulmedenler bizden şenlik istiyor, “Siyon ezgilerinden birini okuyun bize!” diyorlardı.

4 Comment chanter les hymnes de l'Éternel sur une terre étrangère?…

Nasıl okuyabiliriz RAB'bin ezgisini El toprağında?

5 Si je t'oublie, Jérusalem, que ma droite m'oublie!

Ey Yeruşalim, seni unutursam, Sağ elim kurusun.

6 Que ma langue s'attache à mon palais, si de toi, Jérusalem, je perds le souvenir si je ne mets pas Jérusalem au-dessus de la première de mes joies!

Seni anmaz, Yeruşalim'i en büyük sevincimden üstün tutmazsam, Dilim damağıma yapışsın!

7 Éternel, garde aux enfants d'Edom la mémoire de la journée de Jérusalem! Alors ils disaient: « Rasez! rasez jusqu'à ses fondements! »

Yeruşalim'in düştüğü gün, “Yıkın onu, yıkın temellerine kadar!” Diyen Edomlular'ın tavrını anımsa, ya RAB.

8 Fille de Babel, qui nous as saccagés, heureux qui te rendra tout ce que tu nous as fait!

Ey sen, yıkılası Babil kızı, Bize yaptıklarını Sana ödetecek olana ne mutlu!

9 Heureux qui saisira, et écrasera tes enfants sur le roc!

Ne mutlu senin yavrularını tutup Kayalarda parçalayacak insana!