Psaumes 132
1 Cantique graduel. Éternel, souviens-toi de David, et de toutes ses tribulations!
Manst þú, Drottinn, allar þjáningar Davíðs?
2 Il fit à l'Éternel ce serment, ce vœu au Dieu puissant de Jacob:
Hann náði ekki að hvílast, kom ekki dúr á auga.
3 « Je ne rentre point sous le toit de ma maison, et je ne monte point vers le lit où je repose;
Þá kom honum í hug að reisa hús yfir örk þína,
4 je n'accorde ni le dormir à mes yeux, ni le sommeil à mes paupières,
musteri fyrir hinn volduga í Ísrael.
5 que je n'aie trouvé un séjour pour l'Éternel, une demeure pour le Dieu puissant de Jacob. »
Og hann hét því að svo skyldi verða og sór hátíðlegan eið fyrir Drottni.
6 Voici, nous apprenions qu'elle était à Ephrata, puis nous la trouvions dans les champs de Jahar.
Fyrst var örkin í Síló í Efrata og síðan í Jaar.
7 Rendons-nous à Sa demeure, prosternons-nous devant Son marchepied!
Nú fær hún stað í musterinu, bústað Guðs hér á jörð. Þar munum við falla fram og tilbiðja hann.
8 Lève-toi, Éternel, viens à ton lieu de repos, toi, et l'arche de ta majesté!
Rís þú upp, Drottinn! Gakktu inn í musteri þitt ásamt örk þinni, tákni máttar þíns!
9 Que tes prêtres soient vêtus de la grâce, et que tes saints poussent des cris de joie!
Við munum íklæða prestana hvítum skrúða, klæðum hreinleikans. Og þjóðin mun hrópa fagnaðaróp!
10 Pour l'amour de David, ton serviteur, ne rebute pas ton Oint!
Vísaðu Davíð þjóni þínum ekki frá – konunginum sem þú útvaldir handa þjóð þinni.
11 L'Éternel fit à David un serment véridique, Il n'en reviendra point: « Je mettrai sur ton trône un fruit de tes entrailles.
Þú lofaðir Davíð því að sonur hans yrði eftirmaður hans, skyldi erfa hásætið. Vissulega munt þú aldrei ganga á bak orða þinna!
12 Si tes fils gardent mon alliance et les lois que je leur enseigne, leurs enfants aussi à jamais seront assis sur ton trône. »
Og annað fyrirheit gafstu Davíð líka: Ef afkomendur hans héldu ákvæði sáttmála þíns við þig, þá mundi konungdómurinn haldast í ætt Davíðs að eilífu.
13 Oui, l'Éternel a fait choix de Sion, Il veut y fixer sa demeure.
Ó, Drottinn, þú hefur útvalið Jerúsalem að bústað þínum.
14 « C'est ici pour jamais le lieu de mon repos, je veux y demeurer, car je l'ai choisie.
„Þetta er hvíldarstaður minn um aldur og ævi, “sagðir þú, „staðurinn sem ég hef þráð.
15 Je veux bénir sa nourriture, et rassasier de pain ses indigents.
Borg þessa vil ég blessa og auðga og fátæklingar hennar fá nóg að borða.
16 Et je revêtirai ses prêtres de salut, et ses saints pousseront des cris de joie.
Presta hennar mun ég íklæða hjálpræði, og hinir trúuðu er þar búa munu hrópa fagnaðaróp.
17 Là j'élèverai la puissance de David, et je tiendrai devant mon Oint un flambeau.
Veldi Davíðs mun aukast, og ég mun gefa honum son, eftirmann í hásæti hans.
18 Je revêtirai ses ennemis d'opprobre, et sur sa tête son diadème brillera. »
Ég hyl óvini hans skömm, en á honum skal kóróna hans ljóma.“
