Proverbes 17
1 Mieux vaut un morceau de pain sec avec la paix, qu'une maison dans laquelle se multiplient les festins où l'on se querelle.
Lebih baik sekerat roti yang kering disertai dengan ketenteraman, dari pada makanan daging serumah disertai dengan perbantahan.
2 Le sage serviteur commande au fils qui fait honte, et avec les frères il partagera l'héritage.
Budak yang berakal budi akan berkuasa atas anak yang membuat malu, dan akan mendapat bagian warisan bersama-sama dengan saudara-saudara anak itu.
3 Le creuset est pour l'argent, et la fournaise pour l'or; mais c'est l'Éternel qui éprouve les cœurs.
Kui adalah untuk melebur perak dan perapian untuk melebur emas, tetapi Tuhanlah yang menguji hati.
4 Le méchant est attentif aux discours nuisibles, le menteur prête l'oreille aux paroles funestes.
Orang yang berbuat jahat memperhatikan bibir jahat, seorang pendusta memberi telinga kepada lidah yang mencelakakan.
5 Qui se moque du pauvre, outrage son créateur; qui jouit du malheur, ne reste pas impuni.
Siapa mengolok-olok orang miskin menghina Penciptanya; siapa gembira karena suatu kecelakaan tidak akan luput dari hukuman.
6 Les enfants de leurs enfants sont la couronne des vieillards et la gloire des enfants, ce sont leurs pères.
Mahkota orang-orang tua adalah anak cucu dan kehormatan anak-anak ialah nenek moyang mereka.
7 Le langage digne ne sied pas à l'insensé; combien moins à l'homme bien né le langage du mensonge!
Orang bebal tidak layak mengucapkan kata-kata yang bagus, apalagi orang mulia mengucapkan kata-kata dusta.
8 Le don est une pierre de prix aux yeux de qui le reçoit; partout où il s'adresse, il réussit.
Hadiah suapan adalah seperti mestika di mata yang memberinya, ke mana juga ia memalingkan muka, ia beruntung.
9 Qui tait la faute, cherche l'affection; mais qui la reproduit par la parole, désunit des intimes.
Siapa menutupi pelanggaran, mengejar kasih, tetapi siapa membangkit-bangki perkara, menceraikan sahabat yang karib.
10 Le blâme frappe plus l'homme de sens, que cent coups, l'insensé.
Suatu hardikan lebih masuk pada orang berpengertian dari pada seratus pukulan pada orang bebal.
11 La révolte ne cherche que le mal, mais un cruel messager lui est député.
Orang durhaka hanya mencari kejahatan, tetapi terhadap dia akan disuruh utusan yang kejam.
12 Soyez rencontrés par une ourse qui a perdu ses petits, mais non par un insensé pendant sa démence!
Lebih baik berjumpa dengan beruang betina yang kehilangan anak, dari pada dengan orang bebal dengan kebodohannya.
13 De quiconque rend le mal pour le bien, les maux ne quittent point la demeure.
Siapa membalas kebaikan dengan kejahatan, kejahatan tidak akan menghindar dari rumahnya.
14 Commencer une querelle, c'est rompre une digue; cède avant que le débat s'échauffe.
Memulai pertengkaran adalah seperti membuka jalan air; jadi undurlah sebelum perbantahan mulai.
15 Qui absout le coupable, et qui condamne l'innocent, sont l'un autant que l'autre l'abomination de l'Éternel.
Membenarkan orang fasik dan mempersalahkan orang benar, kedua-duanya adalah kekejian bagi TUHAN.
16 A quoi sert à l'insensé d'avoir en main des richesses? A acheter la sagesse? Il manque de sens.
Apakah gunanya uang di tangan orang bebal untuk membeli hikmat, sedang ia tidak berakal budi?
17 L'ami aime dans tous les temps; mais dans le malheur il devient un frère.
Seorang sahabat menaruh kasih setiap waktu, dan menjadi seorang saudara dalam kesukaran.
18 L'homme privé de sens touche dans la main, et se lie comme caution envers autrui.
Orang yang tidak berakal budi ialah dia yang membuat persetujuan, yang menjadi penanggung bagi sesamanya.
19 Celui-là aime à pécher qui aime à se quereller; et qui élève trop sa porte, cherche sa chute.
Siapa suka bertengkar, suka juga kepada pelanggaran, siapa memewahkan pintunya mencari kehancuran.
20 Avec un cœur tortueux on ne trouve pas le bonheur; et avec une langue perverse on tombe dans le malheur.
Orang yang serong hatinya tidak akan mendapat bahagia, orang yang memutar-mutar lidahnya akan jatuh ke dalam celaka.
21 Qui donne le jour à un fou, en aura du chagrin; et point de joie pour le père de l'insensé.
Siapa mendapat anak yang bebal, mendapat duka, dan ayah orang bodoh tidak akan bersukacita.
22 Un cœur joyeux est un bon remède; mais un esprit abattu dessèche les os.
Hati yang gembira adalah obat yang manjur, tetapi semangat yang patah mengeringkan tulang.
23 L'impie accepte le présent caché sous le manteau, pour détourner le cours de la justice.
Orang fasik menerima hadiah suapan dari pundi-pundi untuk membelokkan jalan hukum.
24 La sagesse est à la portée du sage; mais les yeux de l'insensé cherchent au bout de la terre.
Pandangan orang berpengertian tertuju pada hikmat, tetapi mata orang bebal melayang sampai ke ujung bumi.
25 Le fils insensé est un chagrin pour son père, et une amertume pour celle qui lui donna naissance.
Anak yang bebal menyakiti hati ayahnya, dan memedihkan hati ibunya.
26 Condamner le juste, même à une amende, est mauvais; mais frapper l'homme bien né passe les bornes du droit.
Mengenakan denda orang benar adalah salah, memukul orang muliapun tidak patut.
27 Qui épargne ses paroles, possède la science, et qui a du sang-froid est homme de sens.
Orang yang berpengetahuan menahan perkataannya, orang yang berpengertian berkepala dingin.
28 Même l'insensé, quand il se tait, passe pour sage; celui qui tient fermées ses lèvres, a du sens.
Juga orang bodoh akan disangka bijak kalau ia berdiam diri dan disangka berpengertian kalau ia mengatupkan bibirnya.
