Matthieu 9
1 Et étant monté dans une barque, il passa sur l'autre rive, et il vint dans sa propre ville.
και εμβας εις το πλοιον διεπερασεν και ηλθεν εις την ιδιαν πολιν
2 Et voici, on lui amenait un paralytique couché sur un lit, et Jésus ayant vu leur foi dit au paralytique: « Courage! mon enfant, tes péchés sont pardonnes. »
και ιδου προσεφερον αυτω παραλυτικον επι κλινης βεβλημενον και ιδων ο ιησους την πιστιν αυτων ειπεν τω παραλυτικω θαρσει τεκνον αφεωνται σοι αι αμαρτιαι σου
3 Et voici, quelques-uns des scribes dirent en eux-mêmes: « Cet homme blasphème. »
και ιδου τινες των γραμματεων ειπον εν εαυτοις ουτος βλασφημει
4 Et Jésus connaissant leurs pensées dit: « Pourquoi avez-vous de mauvaises pensées dans vos cœurs?
και ιδων ο ιησους τας ενθυμησεις αυτων ειπεν ινα τι υμεις ενθυμεισθε πονηρα εν ταις καρδιαις υμων
5 Car lequel est le plus facile, de dire: Tes péchés sont pardonnés; ou de dire: Lève-toi et marche?
τι γαρ εστιν ευκοπωτερον ειπειν αφεωνται σοι αι αμαρτιαι η ειπειν εγειραι και περιπατει
6 Or, pour que vous sachiez que le fils de l'homme a sur la terre l'autorité de pardonner les péchés…. Lève-toi, » dit-il alors au paralytique, « prends ton lit et va-t-en dans ta maison. »
ινα δε ειδητε οτι εξουσιαν εχει ο υιος του ανθρωπου επι της γης αφιεναι αμαρτιας τοτε λεγει τω παραλυτικω εγερθεις αρον σου την κλινην και υπαγε εις τον οικον σου
7 Et s'étant levé, il s'en alla dans sa maison;
και εγερθεις απηλθεν εις τον οικον αυτου
8 ce que la foule ayant vu elle fut effrayée, et elle glorifia Dieu qui avait donné une telle autorité aux hommes.
ιδοντες δε οι οχλοι εθαυμασαν και εδοξασαν τον θεον τον δοντα εξουσιαν τοιαυτην τοις ανθρωποις
9 Et s'éloignant de là Jésus vit un homme assis au bureau des péages, appelé Matthieu, et il lui dit: « Suis-moi! » Et s'étant levé il le suivit.
και παραγων ο ιησους εκειθεν ειδεν ανθρωπον καθημενον επι το τελωνιον ματθαιον λεγομενον και λεγει αυτω ακολουθει μοι και αναστας ηκολουθησεν αυτω
10 Et il advint, comme il était à table dans la maison, que, voici, beaucoup de publicains et de pécheurs survinrent, qui s'attablaient avec Jésus et ses disciples;
και εγενετο αυτου ανακειμενου εν τη οικια και ιδου πολλοι τελωναι και αμαρτωλοι ελθοντες συνανεκειντο τω ιησου και τοις μαθηταις αυτου
11 ce que les pharisiens ayant vu, ils disaient à ses disciples: « Pourquoi est-ce avec les publicains et les pécheurs, que mange votre maître? »
και ιδοντες οι φαρισαιοι ειπον τοις μαθηταις αυτου δια τι μετα των τελωνων και αμαρτωλων εσθιει ο διδασκαλος υμων
12 Ce que lui ayant ouï, il dit: « Ce ne sont pas les valides qui ont besoin du médecin, mais les mal portants.
ο δε ιησους ακουσας ειπεν αυτοις ου χρειαν εχουσιν οι ισχυοντες ιατρου αλλ οι κακως εχοντες
13 Mais allez apprendre ce que signifie: Je veux la miséricorde et non le sacrifice; car je ne suis pas venu appeler des justes, mais des pécheurs. »
πορευθεντες δε μαθετε τι εστιν ελεον θελω και ου θυσιαν ου γαρ ηλθον καλεσαι δικαιους αλλ αμαρτωλους εις μετανοιαν
14 Alors les disciples de Jean s'approchent de lui, en disant: « Pourquoi nous et les pharisiens jeûnons-nous, tandis que tes disciples ne jeûnent point? »
τοτε προσερχονται αυτω οι μαθηται ιωαννου λεγοντες δια τι ημεις και οι φαρισαιοι νηστευομεν πολλα οι δε μαθηται σου ου νηστευουσιν
15 Et Jésus leur dit: « Est-ce que les fils de la chambre nuptiale peuvent être dans le deuil tant que l'époux est avec eux? Mais des jours viendront où l'époux leur sera enlevé, et alors ils jeûneront.
και ειπεν αυτοις ο ιησους μη δυνανται οι υιοι του νυμφωνος πενθειν εφ οσον μετ αυτων εστιν ο νυμφιος ελευσονται δε ημεραι οταν απαρθη απ αυτων ο νυμφιος και τοτε νηστευσουσιν
16 Personne ne met une pièce d'étoffe écrue à un vieil habit, car ce rapiécetage enlève une partie de l'habit, et il en résulte une déchirure pire.
ουδεις δε επιβαλλει επιβλημα ρακους αγναφου επι ιματιω παλαιω αιρει γαρ το πληρωμα αυτου απο του ιματιου και χειρον σχισμα γινεται
17 On ne met pas non plus du vin nouveau dans des outres vieilles, autrement les outres se rompent, et le vin se répand, et les outres sont perdues; mais on met du vin nouveau dans des outres neuves, et ils se conservent réciproquement. »
ουδε βαλλουσιν οινον νεον εις ασκους παλαιους ει δε μηγε ρηγνυνται οι ασκοι και ο οινος εκχειται και οι ασκοι απολουνται αλλα βαλλουσιν οινον νεον εις ασκους καινους και αμφοτερα συντηρουνται
18 Pendant qu'il leur parlait ainsi, voici, un chef s'étant approché l'adorait, en disant: « Ma fille vient de trépasser, mais viens poser ta main sur elle, et elle vivra. »
ταυτα αυτου λαλουντος αυτοις ιδου αρχων {VAR2: εις } ελθων προσεκυνει αυτω λεγων οτι η θυγατηρ μου αρτι ετελευτησεν αλλα ελθων επιθες την χειρα σου επ αυτην και ζησεται
19 Et Jésus s'étant levé le suivit, ainsi que ses disciples.
και εγερθεις ο ιησους ηκολουθησεν αυτω και οι μαθηται αυτου
20 Et voici, une femme, atteinte d'une perte de sang depuis douze ans, s'étant approchée par derrière toucha la frange de son manteau,
και ιδου γυνη αιμορροουσα δωδεκα ετη προσελθουσα οπισθεν ηψατο του κρασπεδου του ιματιου αυτου
21 car elle disait en elle-même: « Si seulement je touche son manteau, je serai guérie. »
ελεγεν γαρ εν εαυτη εαν μονον αψωμαι του ιματιου αυτου σωθησομαι
22 Mais Jésus s'étant retourné et l'ayant vue, dit: « Courage! ma fille, ta foi t'a guérie. » Et dès ce moment-là cette femme fut guérie.
ο δε ιησους επιστραφεις και ιδων αυτην ειπεν θαρσει θυγατερ η πιστις σου σεσωκεν σε και εσωθη η γυνη απο της ωρας εκεινης
23 Et Jésus étant arrivé dans la maison du chef, et ayant vu les joueurs de flûte et la foule bruyante, disait:
και ελθων ο ιησους εις την οικιαν του αρχοντος και ιδων τους αυλητας και τον οχλον θορυβουμενον
24 « Retirez-vous, car la petite fille n'est pas morte, mais elle dort. » Et ils se moquaient de lui.
λεγει αυτοις αναχωρειτε ου γαρ απεθανεν το κορασιον αλλα καθευδει και κατεγελων αυτου
25 Mais, lorsque la foule eut été chassée, il entra, prit sa main, et la petite fille se leva.
οτε δε εξεβληθη ο οχλος εισελθων εκρατησεν της χειρος αυτης και ηγερθη το κορασιον
26 Et cette nouvelle se répandit dans toute cette contrée-là.
και εξηλθεν η φημη αυτη εις ολην την γην εκεινην
27 Et comme Jésus s'éloignait de là, deux aveugles le suivirent, qui s'écriaient: « Aie pitié de nous, fils de David! »
και παραγοντι εκειθεν τω ιησου ηκολουθησαν αυτω δυο τυφλοι κραζοντες και λεγοντες ελεησον ημας υιε δαβιδ
28 Et lorsqu'il fut arrivé dans la maison, les aveugles s'approchèrent de lui, et Jésus leur dit: « Croyez-vous que je puisse faire cela? » Ils lui disent: « Oui, Seigneur! »
ελθοντι δε εις την οικιαν προσηλθον αυτω οι τυφλοι και λεγει αυτοις ο ιησους πιστευετε οτι δυναμαι τουτο ποιησαι λεγουσιν αυτω ναι κυριε
29 Alors il toucha leurs yeux, en disant: « Qu'il vous soit fait selon votre foi. »
τοτε ηψατο των οφθαλμων αυτων λεγων κατα την πιστιν υμων γενηθητω υμιν
30 Et leurs yeux furent ouverts, et Jésus les tança vertement en disant: « Prenez garde que personne ne le sache. »
και ανεωχθησαν αυτων οι οφθαλμοι και ενεβριμησατο αυτοις ο ιησους λεγων ορατε μηδεις γινωσκετω
31 Mais, après qu'ils furent sortis, ils répandirent sa renommée dans toute cette contrée-là.
οι δε εξελθοντες διεφημισαν αυτον εν ολη τη γη εκεινη
32 Or, comme ils sortaient, voici, on lui amena un démoniaque muet;
αυτων δε εξερχομενων ιδου προσηνεγκαν αυτω ανθρωπον κωφον δαιμονιζομενον
33 et le démon ayant été chassé, le muet parla, et la foule étonnée disait: « Jamais chose semblable ne s'est vue en Israël. »
και εκβληθεντος του δαιμονιου ελαλησεν ο κωφος και εθαυμασαν οι οχλοι λεγοντες {VAR1: οτι } ουδεποτε εφανη ουτως εν τω ισραηλ
34 Mais les pharisiens disaient: « C'est par le chef des démons qu'il chasse les démons. »
οι δε φαρισαιοι ελεγον εν τω αρχοντι των δαιμονιων εκβαλλει τα δαιμονια
35 Et Jésus parcourait toutes les villes et les villages, enseignant dans leurs synagogues, et prêchant l'évangile du royaume, et guérissant toute espèce de maladies et d'infirmités.
και περιηγεν ο ιησους τας πολεις πασας και τας κωμας διδασκων εν ταις συναγωγαις αυτων και κηρυσσων το ευαγγελιον της βασιλειας και θεραπευων πασαν νοσον και πασαν μαλακιαν εν τω λαω
36 Or, en voyant la foule, il fut ému de compassion envers elle, parce qu'elle était lasse et abattue, comme des brebis qui n'ont pas de berger.
ιδων δε τους οχλους εσπλαγχνισθη περι αυτων οτι ησαν εκλελυμενοι και ερριμμενοι ωσει προβατα μη εχοντα ποιμενα
37 Alors il dit à ses disciples: « La moisson est considérable, il est vrai, mais les ouvriers sont en petit nombre;
τοτε λεγει τοις μαθηταις αυτου ο μεν θερισμος πολυς οι δε εργαται ολιγοι
38 priez donc le maître de la moisson, afin qu'il envoie des ouvriers dans Sa moisson. »
δεηθητε ουν του κυριου του θερισμου οπως εκβαλη εργατας εις τον θερισμον αυτου
