Matthieu 15
1 Alors arrivent de Jérusalem vers Jésus des pharisiens et des scribes disant:
১অপৰং যিৰূশালম্নগৰীযাঃ কতিপযা অধ্যাপকাঃ ফিৰূশিনশ্চ যীশোঃ সমীপমাগত্য কথযামাসুঃ,
2 « Pourquoi tes disciples transgressent-ils la tradition des anciens? Car ils ne se lavent pas les mains, quand ils prennent leurs repas. »
২তৱ শিষ্যাঃ কিমৰ্থম্ অপ্ৰক্ষালিতকৰৈ ৰ্ভক্ষিৎৱা পৰম্পৰাগতং প্ৰাচীনানাং ৱ্যৱহাৰং লঙ্ৱন্তে?
3 Jésus leur répliqua: « Pourquoi vous-mêmes transgressez-vous aussi le commandement de Dieu, en faveur de votre propre tradition?
৩ততো যীশুঃ প্ৰত্যুৱাচ, যূযং পৰম্পৰাগতাচাৰেণ কুত ঈশ্ৱৰাজ্ঞাং লঙ্ৱধ্ৱে|
4 Car Dieu a dit: Honore ton père et ta mère, et: Que celui qui maudit père ou mère soit mis à mort.
৪ঈশ্ৱৰ ইত্যাজ্ঞাপযৎ, ৎৱং নিজপিতৰৌ সংমন্যেথাঃ, যেন চ নিজপিতৰৌ নিন্দ্যেতে, স নিশ্চিতং ম্ৰিযেত;
5 Mais vous, vous dites: « Celui qui aura dit à son père ou à sa mère: Offrande est faite de ce dont je pourrais t'assister, n'honorera-t-il pas son père? »
৫কিন্তু যূযং ৱদথ, যঃ স্ৱজনকং স্ৱজননীং ৱা ৱাক্যমিদং ৱদতি, যুৱাং মত্তো যল্লভেথে, তৎ ন্যৱিদ্যত,
6 Et vous avez abrogé la parole de Dieu en faveur de votre tradition.
৬স নিজপিতৰৌ পুন ৰ্ন সংমংস্যতে| ইত্থং যূযং পৰম্পৰাগতেন স্ৱেষামাচাৰেণেশ্ৱৰীযাজ্ঞাং লুম্পথ|
7 Hypocrites! Comme Ésaïe a bien prophétisé sur votre compte, lorsqu'il dit:
৭ৰে কপটিনঃ সৰ্ৱ্ৱে যিশযিযো যুষ্মানধি ভৱিষ্যদ্ৱচনান্যেতানি সম্যগ্ উক্তৱান্|
8 Ce peuple-ci M'honore des lèvres, tandis que leur cœur est bien éloigné de Moi;
৮ৱদনৈ ৰ্মনুজা এতে সমাযান্তি মদন্তিকং| তথাধৰৈ ৰ্মদীযঞ্চ মানং কুৰ্ৱ্ৱন্তি তে নৰাঃ|
9 mais c'est vainement qu'ils Me révèrent, en enseignant des doctrines qui sont des commandements d'hommes. »
৯কিন্তু তেষাং মনো মত্তো ৱিদূৰএৱ তিষ্ঠতি| শিক্ষযন্তো ৱিধীন্ ন্ৰাজ্ঞা ভজন্তে মাং মুধৈৱ তে|
10 Et ayant appelé la foule à lui, il leur dit: « Écoutez et comprenez:
১০ততো যীশু ৰ্লোকান্ আহূয প্ৰোক্তৱান্, যূযং শ্ৰুৎৱা বুধ্যধ্বং|
11 Ce n'est pas ce qui entre dans la bouche qui souille l'homme; mais ce qui sort de la bouche, voilà ce qui souille l'homme. »
১১যন্মুখং প্ৰৱিশতি, তৎ মনুজম্ অমেধ্যং ন কৰোতি, কিন্তু যদাস্যাৎ নিৰ্গচ্ছতি, তদেৱ মানুষমমেধ্যী কৰোতী|
12 Alors ses disciples s'étant approchés lui disent « Sais-tu que les pharisiens, en entendant cette parole, ont été scandalisés? »
১২তদানীং শিষ্যা আগত্য তস্মৈ কথযাঞ্চক্ৰুঃ, এতাং কথাং শ্ৰুৎৱা ফিৰূশিনো ৱ্যৰজ্যন্ত, তৎ কিং ভৱতা জ্ঞাযতে?
13 Mais il répliqua: « Toute plante que n'a point plantée mon Père céleste sera déracinée.
১৩স প্ৰত্যৱদৎ, মম স্ৱৰ্গস্থঃ পিতা যং কঞ্চিদঙ্কুৰং নাৰোপযৎ, স উৎপাৱ্দ্যতে|
14 Laissez-les: ce sont des guides aveugles; or, si un aveugle sert de guide à un aveugle, ils tomberont tous deux dans un fossé, »
১৪তে তিষ্ঠন্তু, তে অন্ধমনুজানাম্ অন্ধমাৰ্গদৰ্শকা এৱ; যদ্যন্ধোঽন্ধং পন্থানং দৰ্শযতি, তৰ্হ্যুভৌ গৰ্ত্তে পততঃ|
15 Mais Pierre lui répliqua: « Explique-nous la parabole. »
১৫তদা পিতৰস্তং প্ৰত্যৱদৎ, দৃষ্টান্তমিমমস্মান্ বোধযতু|
16 Sur quoi il dit: « Et vous aussi, êtes-vous encore sans intelligence?
১৬যীশুনা প্ৰোক্তং, যূযমদ্য যাৱৎ কিমবোধাঃ স্থ?
17 Ne comprenez-vous pas que tout ce qui entre dans la bouche s'en va dans le ventre, et est rejeté dans le retrait?
১৭কথামিমাং কিং ন বুধ্যধ্বে? যদাস্যং প্ৰেৱিশতি, তদ্ উদৰে পতন্ বহিৰ্নিৰ্যাতি,
18 Mais ce qui sort de la bouche vient du cœur, et c'est là ce qui souille l'homme;
১৮কিন্ত্ৱাস্যাদ্ যন্নিৰ্যাতি, তদ্ অন্তঃকৰণাৎ নিৰ্যাতৎৱাৎ মনুজমমেধ্যং কৰোতি|
19 car c'est du cœur que sortent les mauvaises pensées, les meurtres, les adultères, les impudicités, les larcins, les faux témoignages, les calomnies;
১৯যতোঽন্তঃকৰণাৎ কুচিন্তা বধঃ পাৰদাৰিকতা ৱেশ্যাগমনং চৈৰ্য্যং মিথ্যাসাক্ষ্যম্ ঈশ্ৱৰনিন্দা চৈতানি সৰ্ৱ্ৱাণি নিৰ্য্যান্তি|
20 ce sont ces choses-là qui souillent l'homme; mais manger sans s'être lavé les mains ne souille pas l'homme. »
২০এতানি মনুষ্যমপৱিত্ৰী কুৰ্ৱ্ৱন্তি কিন্ত্ৱপ্ৰক্ষালিতকৰেণ ভোজনং মনুজমমেধ্যং ন কৰোতি|
21 Et Jésus étant parti de là gagna le territoire de Tyr et de Sidon;
২১অনন্তৰং যীশুস্তস্মাৎ স্থানাৎ প্ৰস্থায সোৰসীদোন্নগৰযোঃ সীমামুপতস্যৌ|
22 et voici, une femme chananéenne venue de cette contrée-là s'écriait: « Aie pitié de moi, Seigneur, fils de David, ma fille est cruellement possédée du démon. »
২২তদা তৎসীমাতঃ কাচিৎ কিনানীযা যোষিদ্ আগত্য তমুচ্চৈৰুৱাচ, হে প্ৰভো দাযূদঃ সন্তান, মমৈকা দুহিতাস্তে সা ভূতগ্ৰস্তা সতী মহাক্লেশং প্ৰাপ্নোতি মম দযস্ৱ|
23 Mais il ne lui répondit pas un mot, et ses disciples étant survenus le pressaient en disant: « Renvoie-la, car elle nous poursuit de ses cris. »
২৩কিন্তু যীশুস্তাং কিমপি নোক্তৱান্, ততঃ শিষ্যা আগত্য তং নিৱেদযামাসুঃ, এষা যোষিদ্ অস্মাকং পশ্চাদ্ উচ্চৈৰাহূযাগচ্ছতি, এনাং ৱিসৃজতু|
24 Or il répliqua: « Je n'ai été envoyé qu'aux brebis perdues de la maison d'Israël. »
২৪তদা স প্ৰত্যৱদৎ, ইস্ৰাযেল্গোত্ৰস্য হাৰিতমেষান্ ৱিনা কস্যাপ্যন্যস্য সমীপং নাহং প্ৰেষিতোস্মি|
25 Elle cependant, revenant à la charge, l'adorait en disant: « Seigneur, secours-moi! »
২৫ততঃ সা নাৰীসমাগত্য তং প্ৰণম্য জগাদ, হে প্ৰভো মামুপকুৰু|
26 Mais il répliqua: « Il n'est pas bien de prendre le pain des enfants, et de le jeter aux petits chiens. »
২৬স উক্তৱান্, বালকানাং ভক্ষ্যমাদায সাৰমেযেভ্যো দানং নোচিতং|
27 Sur quoi elle dit: « Assurément, Seigneur! Les petits chiens aussi mangent une partie des miettes qui tombent de la table de leurs maîtres. »
২৭তদা সা বভাষে, হে প্ৰভো, তৎ সত্যং, তথাপি প্ৰভো ৰ্ভঞ্চাদ্ যদুচ্ছিষ্টং পততি, তৎ সাৰমেযাঃ খাদন্তি|
28 Alors Jésus lui répliqua: « O femme! ta foi est grande, qu'il te soit fait comme tu désires. » Et dès ce moment-là sa fille fut guérie.
২৮ততো যীশুঃ প্ৰত্যৱদৎ, হে যোষিৎ, তৱ ৱিশ্ৱাসো মহান্ তস্মাৎ তৱ মনোভিলষিতং সিদ্য্যতু, তেন তস্যাঃ কন্যা তস্মিন্নেৱ দণ্ডে নিৰামযাভৱৎ|
29 Et Jésus s'étant éloigné de là vint vers la mer de Galilée, et après être monté sur la montagne, il s'y tenait assis;
২৯অনন্তৰং যীশস্তস্মাৎ স্থানাৎ প্ৰস্থায গালীল্সাগৰস্য সন্নিধিমাগত্য ধৰাধৰমাৰুহ্য তত্ৰোপৱিৱেশ|
30 et une foule nombreuse s'approcha de lui, ayant avec elle des boiteux, des estropiés, des aveugles, des sourds, et bien d'autres malades, et on les jeta à ses pieds, et il les guérit,
৩০পশ্চাৎ জননিৱহো বহূন্ খঞ্চান্ধমূকশুষ্ককৰমানুষান্ আদায যীশোঃ সমীপমাগত্য তচ্চৰণান্তিকে স্থাপযামাসুঃ, ততঃ সা তান্ নিৰামযান্ অকৰোৎ|
31 en sorte que la foule fut émerveillée de voir des sourds entendre, des estropiés guérir, et des boiteux marcher, et des aveugles recouvrer la vue; et elle glorifia le Dieu d'Israël.
৩১ইত্থং মূকা ৱাক্যং ৱদন্তি, শুষ্ককৰাঃ স্ৱাস্থ্যমাযান্তি, পঙ্গৱো গচ্ছন্তি, অন্ধা ৱীক্ষন্তে, ইতি ৱিলোক্য লোকা ৱিস্মযং মন্যমানা ইস্ৰাযেল ঈশ্ৱৰং ধন্যং বভাষিৰে|
32 Mais Jésus ayant appelé à lui ses disciples dit: « J'ai compassion de cette foule, car voici trois jours qu'ils restent auprès de moi, et ils n'ont rien à manger; cependant je ne veux pas les renvoyer à jeun de peur qu'ils ne défaillent en chemin: »
৩২তদানীং যীশুঃ স্ৱশিষ্যান্ আহূয গদিতৱান্, এতজ্জননিৱহেষু মম দযা জাযতে, এতে দিনত্ৰযং মযা সাকং সন্তি, এষাং ভক্ষ্যৱস্তু চ কঞ্চিদপি নাস্তি, তস্মাদহমেতানকৃতাহাৰান্ ন ৱিস্ৰক্ষ্যামি, তথাৎৱে ৱৰ্ত্মমধ্যে ক্লাম্যেষুঃ|
33 Et les disciples lui disent: « Où nous procurerons-nous dans un désert assez de pains pour rassasier une si grande foule? »
৩৩তদা শিষ্যা ঊচুঃ, এতস্মিন্ প্ৰান্তৰমধ্য এতাৱতো মৰ্ত্যান্ তৰ্পযিতুং ৱযং কুত্ৰ পূপান্ প্ৰাপ্স্যামঃ?
34 Et Jésus leur dit: « Combien de pains avez-vous? » Ils dirent: « Sept, et quelques petits poissons. »
৩৪যীশুৰপৃচ্ছৎ, যুষ্মাকং নিকটে কতি পূপা আসতে? ত ঊচুঃ, সপ্তপূপা অল্পাঃ ক্ষুদ্ৰমীনাশ্চ সন্তি|
35 Et ayant invité la foule à s'asseoir sur la terre,
৩৫তদানীং স লোকনিৱহং ভূমাৱুপৱেষ্টুম্ আদিশ্য
36 il prit les sept pains et les poissons, et après avoir rendu grâces il les rompit, et il les donnait aux disciples, et les disciples à la foule.
৩৬তান্ সপ্তপূপান্ মীনাংশ্চ গৃহ্লন্ ঈশ্ৱৰীযগুণান্ অনূদ্য ভংক্ত্ৱা শিষ্যেভ্যো দদৌ, শিষ্যা লোকেভ্যো দদুঃ|
37 Et tous mangèrent et furent rassasiés, et on emporta le surplus des morceaux dans sept paniers pleins.
৩৭ততঃ সৰ্ৱ্ৱে ভুক্ত্ৱা তৃপ্তৱন্তঃ; তদৱশিষ্টভক্ষ্যেণ সপ্তডলকান্ পৰিপূৰ্য্য সংজগৃহুঃ|
38 Or, ceux qui mangèrent étaient au nombre d'environ quatre mille hommes, sans compter les femmes et les petits enfants.
৩৮তে ভোক্তাৰো যোষিতো বালকাংশ্চ ৱিহায প্ৰাযেণ চতুঃসহস্ৰাণি পুৰুষা আসন্|
39 Après avoir renvoyé la foule il monta dans la barque, et il vint dans le territoire de Magadan.
৩৯ততঃ পৰং স জননিৱহং ৱিসৃজ্য তৰিমাৰুহ্য মগ্দলাপ্ৰদেশং গতৱান্|
