< Luc 19 >

1 Puis étant entré, il traversait Jéricho,
και εισελθων διηρχετο την ιεριχω
2 et voici, un homme nommé Zachée, qui lui-même était chef des publicains et qui était riche,
και ιδου ανηρ ονοματι καλουμενος ζακχαιος και αυτος ην αρχιτελωνης και ουτος ην πλουσιος
3 cherchait à voir quel était Jésus, et il ne pouvait y parvenir à cause de la multitude, car il était de petite taille.
και εζητει ιδειν τον ιησουν τις εστιν και ουκ ηδυνατο απο του οχλου οτι τη ηλικια μικρος ην
4 Et ayant couru en avant il monta sur un sycomore, afin de le voir, parce qu'il devait passer par là.
και προδραμων εμπροσθεν ανεβη επι συκομορεαν ινα ιδη αυτον οτι εκεινης ημελλεν διερχεσθαι
5 Et lorsqu'il fut arrivé à cet endroit, Jésus levant les yeux lui dit: « Zachée, hâte-toi de descendre; car il faut que je demeure aujourd'hui dans ta maison. »
και ως ηλθεν επι τον τοπον αναβλεψας ο ιησους ειδεν αυτον και ειπεν προς αυτον ζακχαιε σπευσας καταβηθι σημερον γαρ εν τω οικω σου δει με μειναι
6 Et il se hâta de descendre, et il le reçut avec joie.
και σπευσας κατεβη και υπεδεξατο αυτον χαιρων
7 Et tous à cette vue murmuraient, en disant: « Il est allé se loger chez un pécheur. »
και ιδοντες παντες διεγογγυζον λεγοντες οτι παρα αμαρτωλω ανδρι εισηλθεν καταλυσαι
8 Cependant Zachée, se tenant debout, dit au seigneur: « Voici, seigneur, je donne aux pauvres la moitié de ce qui m'appartient, et si j'ai extorqué quelque chose à quelqu'un, je l'en dédommage au quadruple. »
σταθεις δε ζακχαιος ειπεν προς τον κυριον ιδου τα ημιση των υπαρχοντων μου κυριε διδωμι τοις πτωχοις και ει τινος τι εσυκοφαντησα αποδιδωμι τετραπλουν
9 Or Jésus lui dit: « Aujourd'hui le salut s'est réalisé pour cette maison, parce que lui aussi est un fils d'Abraham;
ειπεν δε προς αυτον ο ιησους οτι σημερον σωτηρια τω οικω τουτω εγενετο καθοτι και αυτος υιος αβρααμ εστιν
10 car le fils de l'homme est venu chercher et sauver ce qui était perdu. »
ηλθεν γαρ ο υιος του ανθρωπου ζητησαι και σωσαι το απολωλος
11 Pendant qu'ils écoutaient ces choses, il prononça une nouvelle parabole, parce qu'il approchait de Jérusalem et qu'eux-mêmes s'imaginaient que le royaume de Dieu allait être immédiatement inauguré.
ακουοντων δε αυτων ταυτα προσθεις ειπεν παραβολην δια το εγγυς αυτον ειναι ιερουσαλημ και δοκειν αυτους οτι παραχρημα μελλει η βασιλεια του θεου αναφαινεσθαι
12 Il dit donc: « Un homme de grande naissance se rendit dans un pays éloigné, pour s'y mettre en possession d'un royaume et pour revenir.
ειπεν ουν ανθρωπος τις ευγενης επορευθη εις χωραν μακραν λαβειν εαυτω βασιλειαν και υποστρεψαι
13 Or ayant appelé dix de ses esclaves, il leur donna dix mines, et leur dit: « Faites-les valoir jusques à ce que je revienne. »
καλεσας δε δεκα δουλους εαυτου εδωκεν αυτοις δεκα μνας και ειπεν προς αυτους πραγματευσασθε εν ω ερχομαι
14 Mais ses concitoyens le haïssaient, et ils envoyèrent une ambassade après lui pour dire: « Nous ne voulons pas que celui-ci règne sur nous. »
οι δε πολιται αυτου εμισουν αυτον και απεστειλαν πρεσβειαν οπισω αυτου λεγοντες ου θελομεν τουτον βασιλευσαι εφ ημας
15 Et il advint, lorsqu'il fut de retour, après s'être mis en possession du royaume, qu'il manda auprès de lui ces esclaves auxquels il avait donné l'argent, afin de savoir comment ils l'avaient fait valoir.
και εγενετο εν τω επανελθειν αυτον λαβοντα την βασιλειαν και ειπεν φωνηθηναι αυτω τους δουλους τουτους οις εδωκεν το αργυριον ινα επιγνω τις τι διεπραγματευσατο
16 Or le premier se présenta en disant: « Seigneur, ta mine a rapporté dix mines. »
παρεγενετο δε ο πρωτος λεγων κυριε η μνα σου προσειργασατο δεκα μνας
17 Et il lui dit: « C'est bien, bon esclave, comme tu as été fidèle en peu de chose, aie autorité sur dix villes. »
και ειπεν αυτω ευ αγαθε δουλε οτι εν ελαχιστω πιστος εγενου ισθι εξουσιαν εχων επανω δεκα πολεων
18 Et le second vint en disant: « Seigneur, ta mine a produit cinq mines, »
και ηλθεν ο δευτερος λεγων κυριε η μνα σου εποιησεν πεντε μνας
19 Et il dit aussi à celui-ci: « Toi aussi, préside sur cinq villes. »
ειπεν δε και τουτω και συ γινου επανω πεντε πολεων
20 Et l'autre vint en disant: « Seigneur, voici ta mine que j'avais mise dans un linge;
και ετερος ηλθεν λεγων κυριε ιδου η μνα σου ην ειχον αποκειμενην εν σουδαριω
21 car je te craignais, parce que tu es un homme sévère, tu retires ce que tu n'as pas déposé, et tu moissonnes ce que tu n'as pas semé. »
εφοβουμην γαρ σε οτι ανθρωπος αυστηρος ει αιρεις ο ουκ εθηκας και θεριζεις ο ουκ εσπειρας και συναγεις οθεν ου διεσκορπισας
22 Mais il lui dit: « C'est sur ta propre déclaration que je te juge, mauvais esclave; tu savais que je suis un homme sévère, retirant ce que je n'ai pas déposé et moissonnant ce que je n'ai pas semé;
λεγει αυτω εκ του στοματος σου κρινω σε πονηρε δουλε ηδεις οτι ανθρωπος αυστηρος ειμι εγω αιρων ο ουκ εθηκα και θεριζων ο ουκ εσπειρα και συναγων οθεν ου διεσκορπισα
23 et pourquoi n'as-tu pas placé mon argent dans une banque, et à mon retour je l'aurais retiré avec intérêt? »
και διατι ουκ εδωκας το αργυριον μου επι την τραπεζαν και εγω ελθων συν τοκω αν επραξα αυτο
24 Puis il dit à ceux qui étaient là: « Enlevez-lui la mine et donnez-la à celui qui a les dix mines. »
και τοις παρεστωσιν ειπεν αρατε απ αυτου την μναν και δοτε τω τας δεκα μνας εχοντι
25 Et ils lui dirent: « Seigneur, il a dix mines. »
[ και ειπον αυτω κυριε εχει δεκα μνας ]
26 Je vous déclare qu'à quiconque a, il sera donné, mais à celui qui n'a pas, même ce qu'il a lui sera enlevé.
λεγω γαρ υμιν οτι παντι τω εχοντι δοθησεται απο δε του μη εχοντος και ο εχει αρθησεται απ αυτου
27 Cependant amenez ici ces ennemis de ma personne, qui n'ont pas voulu que je régnasse sur eux, et égorgez-les en ma présence. »
πλην τους εχθρους μου εκεινους τους μη θελησαντας με βασιλευσαι επ αυτους αγαγετε ωδε και κατασφαξατε αυτους εμπροσθεν μου
28 Et après avoir dit ces choses, il continuait à marcher en avant, montant vers Jérusalem.
και ειπων ταυτα επορευετο εμπροσθεν αναβαινων εις ιεροσολυμα
29 Et il advint, lorsqu'il approcha du Bethsphagé et de Béthanie, vers la montagne appelée le Bois d'oliviers qu'il dépêcha deux des disciples, en disant:
και εγενετο ως ηγγισεν εις βηθσφαγη και βηθανιαν προς το ορος το καλουμενον ελαιων απεστειλεν δυο των μαθητων αυτου
30 « Allez dans le village qui est en face; en y entrant vous trouverez un ânon attaché, sur lequel aucun homme ne s'est jamais assis; et après l'avoir détaché amenez-le;
ειπων υπαγετε εις την κατεναντι κωμην εν η εισπορευομενοι ευρησετε πωλον δεδεμενον εφ ον ουδεις πωποτε ανθρωπων εκαθισεν λυσαντες αυτον αγαγετε
31 et si quelqu'un vous demande: « Pourquoi le détachez-vous? » vous répondrez ainsi: « C'est parce que le seigneur en a besoin. »
και εαν τις υμας ερωτα διατι λυετε ουτως ερειτε αυτω οτι ο κυριος αυτου χρειαν εχει
32 Or ceux qui étaient dépêchés étant partis, trouvèrent les choses comme il les leur avait dites.
απελθοντες δε οι απεσταλμενοι ευρον καθως ειπεν αυτοις εστωτα τον πωλον
33 Mais, pendant qu'ils détachaient l'ânon, les propriétaires de celui-ci leur dirent: « Pourquoi détachez-vous cet ânon? »
λυοντων δε αυτων τον πωλον ειπον οι κυριοι αυτου προς αυτους τι λυετε τον πωλον
34 Or ils dirent: « C'est parce que le seigneur en a besoin. »
οι δε ειπον οτι ο κυριος αυτου χρειαν εχει
35 Et ils l'amenèrent à Jésus, et après avoir jeté leurs manteaux sur l'ânon, ils firent monter Jésus.
και ηγαγον αυτον προς τον ιησουν και επιρριψαντες εαυτων τα ιματια επι τον πωλον επεβιβασαν τον ιησουν
36 Or pendant qu'il s'acheminait, ils étendaient leurs manteaux sur le chemin;
πορευομενου δε αυτου υπεστρωννυον τα ιματια αυτων εν τη οδω
37 mais comme déjà il approchait, à la descente du mont des Oliviers, toute la multitude des disciples dans la joie se mit à louer Dieu à voix haute pour tous les miracles qu'ils avaient vus, en disant:
εγγιζοντος δε αυτου ηδη προς τη καταβασει του ορους των ελαιων ηρξατο απαν το πληθος των μαθητων χαιροντες αινειν τον θεον φωνη μεγαλη περι πασων ων ειδον δυναμεων
38 « Béni soit le roi qui vient au nom du Seigneur! « Paix dans le ciel et gloire dans les lieux très-hauts! »
λεγοντες ευλογημενος ο ερχομενος βασιλευς εν ονοματι κυριου ειρηνη εν ουρανω και δοξα εν υψιστοις
39 Et quelques-uns des pharisiens de la foule lui dirent: « Maître, réprimande tes disciples! »
και τινες των φαρισαιων απο του οχλου ειπον προς αυτον διδασκαλε επιτιμησον τοις μαθηταις σου
40 Et il répliqua: « Je vous déclare que si ceux-ci viennent à se taire, les pierres crieront. »
και αποκριθεις ειπεν αυτοις λεγω υμιν οτι εαν ουτοι σιωπησωσιν οι λιθοι κεκραξονται
41 Et lorsqu'il fut proche, voyant la ville il pleura sur elle, en disant:
και ως ηγγισεν ιδων την πολιν εκλαυσεν επ αυτη
42 « Que n'as-tu, toi aussi, connu, en ce jour-ci, ce qui procure la paix! Mais maintenant cela a été caché à tes yeux,
λεγων οτι ει εγνως και συ και γε εν τη ημερα σου ταυτη τα προς ειρηνην σου νυν δε εκρυβη απο οφθαλμων σου
43 car des jours viendront pour ta ruine, et tes ennemis élèveront un retranchement autour de toi, et ils te bloqueront, et ils te presseront de toutes parts,
οτι ηξουσιν ημεραι επι σε και περιβαλουσιν οι εχθροι σου χαρακα σοι και περικυκλωσουσιν σε και συνεξουσιν σε παντοθεν
44 et ils te détruiront ainsi que tes enfants au dedans de toi, et ils ne laisseront pas en toi pierre sur pierre, parce que tu n'as pas connu le moment où tu as été visitée. »
και εδαφιουσιν σε και τα τεκνα σου εν σοι και ουκ αφησουσιν εν σοι λιθον επι λιθω ανθ ων ουκ εγνως τον καιρον της επισκοπης σου
45 Et étant entré dans le temple il commença par chasser les trafiquants,
και εισελθων εις το ιερον ηρξατο εκβαλλειν τους πωλουντας εν αυτω και αγοραζοντας
46 en leur disant: « Il est écrit: Et Ma maison sera Une maison de prière, mais vous, vous en avez fait une caverne de brigands. »
λεγων αυτοις γεγραπται οτι ο οικος μου οικος προσευχης εστιν υμεις δε αυτον εποιησατε σπηλαιον ληστων
47 Et il enseignait chaque jour dans le temple; mais les grands prêtres et les scribes cherchaient à le perdre, ainsi que les principaux du peuple,
και ην διδασκων το καθ ημεραν εν τω ιερω οι δε αρχιερεις και οι γραμματεις εζητουν αυτον απολεσαι και οι πρωτοι του λαου
48 et ils ne savaient pas quel parti prendre, car tout le peuple s'attachait à lui pour l'entendre,
και ουχ ευρισκον το τι ποιησουσιν ο λαος γαρ απας εξεκρεματο αυτου ακουων

< Luc 19 >