< Job 9 >

1 Et Job reprit et dit:
Ningĩ Ayubu agĩcookia, akiuga atĩrĩ:
2 Assurément je sais qu'il en est ainsi; et comment un mortel serait-il juste devant Dieu?
“Ti-itherũ nĩnjũũĩ ũhoro ũcio nĩ wa ma. No rĩrĩ, mũndũ angĩhota atĩa gũkorwo arĩ mũthingu mbere ya Mũrungu?
3 s'il voulait contester avec Lui, il ne répondrait pas à une chose sur mille.
O na korwo mũndũ enda gũkararania na Ngai-rĩ, ndangĩhota kũmũcookeria kĩũria o na kĩmwe harĩ ciũria ngiri.
4 Pour l'intelligence, Il est sage, et pour la force, Il est puissant; qui pourrait Le braver, et rester sain et sauf?
Ũũgĩ wake nĩ mũingĩ mũno, na ũhoti wake nĩ mũnene. Nũũ wanaregana nake akĩgaacĩra?
5 Il déplace soudain les montagnes qu'il bouleverse dans sa colère;
Eeheragia irĩma itekũmenya, na agacingʼaũrania nĩ kũrakara.
6 Il ébranle la terre sur sa base, et ses colonnes tremblent;
Athingithagia thĩ ĩkoima handũ hayo, na akainainia itugĩ ciayo.
7 Il commande au soleil de ne point se lever, et Il met un sceau sur les étoiles;
Aathaga riũa rĩkaaga kũratha; nake agiragĩrĩria ũtheri wa njata.
8 Il incline les cieux à Lui seul, et s'avance sur les sommités des flots;
Nĩwe watambũrũkirie igũrũ arĩ o wiki, na athiiaga agĩkinyangaga makũmbĩ ma iria.
9 Il fit l'Ourse, Orion, les Pléiades, et les retraites lointaines du Midi,
Nĩwe Mũũmbi wa njata iria ciĩtagwo Nduba, na Karaũ, na Kĩrĩmĩra, o na ikundi cia njata cia mwena wa gũthini.
10 Il fait des choses grandes, qu'on ne peut sonder, et des merveilles qu'on ne peut compter.
Nĩekaga magegania matangĩmenyeka, na akaringa ciama itangĩtarĩka.
11 Voici, Il m'assaille, et je ne le vois pas, Il attaque, et je ne l'aperçois pas.
Rĩrĩa aahĩtũkĩra harĩa ndĩ, ndingĩmuona; o na rĩrĩa aathiĩra harĩa ndĩ ndimenyaga.
12 Voici, Il emporte: qui le fera revenir? Qui lui dira: Que fais-tu?
Angĩgutha kĩndũ-rĩ, nũũ ũngĩhota kũmũgiria? Nũũ ũngĩmũũria atĩrĩ, ‘Nĩ atĩa ũreka?’
13 Dieu ne calme pas son courroux; sous lui plient les appuis de l'orgueil;
Ngai ndahingagĩrĩria marakara make; o na arĩa maateithagĩrĩria Rahabu nĩmamũinamagĩrĩra.
14 et je pourrais lui répondre, et choisir les paroles à lui dire!
“Niĩ-rĩ, ndaakĩhota atĩa kũmũkararia? Ingĩruta kũ ciugo cia kũmũcookeria?
15 Eussé-je raison, je ne répondrais pas, de mon Juge j'invoquerais la clémence.
O na korwo ndihĩtĩtie-rĩ, ndingĩhota kũmũcookeria ũndũ; ũrĩa ingĩĩka no gũthaitha ingĩthaitha Mũnjiirithia anjiguĩre tha.
16 Quand Il répondrait à mon appel, je ne croirais pas qu'il ait ouï ma voix;
O na ingĩamwĩtire nake anjĩtĩke-rĩ, ndingĩĩtĩkia nĩangĩathikĩrĩirie.
17 car Il m'assaille par la tempête, et Il multiplie mes plaies sans motif;
We angĩamemendire na kĩhuhũkanio, na aingĩhie ironda ciakwa hatarĩ gĩtũmi.
18 Il ne me laisse pas reprendre haleine, car Il me rassasie d'amertumes.
Ndarekaga njookererwo nĩ mĩhũmũ, no nĩahatagĩrĩria na mathĩĩna.
19 En appelle-t-on à la vigueur du fort: « Me voici! » [dit-Il] au droit: « Qui M'assignera? »
Korwo no ũhoro wa hinya-rĩ, we arĩ hinya mũno! Na korwo no ũhoro wa ciira wa kĩhooto-rĩ, nũũ ũngĩmwĩta?
20 Eussé-je raison, ma bouche devrait me condamner; fussé-je innocent, Il me trouverait pervers.
O na korwo ndiahĩtĩtie-rĩ, kanua gakwa no kandue mũhĩtia; korwo ndiarĩ na ũcuuke-rĩ, nĩkangĩanduire mũhĩtia.
21 Je suis innocent, et ne fais nul cas de la vie. je dédaigne de vivre.
“O na gũtuĩka ndirĩ na ũcuuke-rĩ, ndikwĩrĩrĩra; muoyo wakwa nĩndĩwagĩire kĩene.
22 C'est tout un! Aussi dis-je: Il détruit innocent et coupable.
Ũhoro no ũrĩa ũmwe; nĩkĩo ndĩroiga atĩrĩ, ‘Aniinaga arĩa matarĩ ũcuuke o na akaniina arĩa aaganu.’
23 Quand sa verge donne soudain la mort, Il se rit de l'épreuve de l'innocent:
Hĩndĩ ĩrĩa ihũũra rĩarehe gĩkuũ kĩa narua, nĩathekagĩrĩra kũũrwo nĩ hinya kwa arĩa matarĩ na mahĩtia.
24 la terre est livrée aux mains de l'impie, Il ôte la vue aux yeux de ses juges. Si ce n'est pas lui, qui est-ce donc?
Hĩndĩ ĩrĩa bũrũri wagĩa moko-inĩ ma andũ aaganu, nĩahingaga aciirithania maitho. Akorwo ti we-rĩ, nũũ wĩkaga ũguo?
25 Mes jours s'en vont plus rapides que le coureur, ils fuient sans voir le bonheur,
“Matukũ makwa marahanyũka gũkĩra mũkinyia-ũhoro; mombũkaga matarĩ na gĩkeno o na kĩnini.
26 ils passent comme des nacelles de roseau, comme l'aigle qui fond sur sa proie.
Mahĩtũkaga na ihenya mũno ta tũtarũ twa irura, kana ta nderi igũcuuhũkĩra kĩndũ gĩa kũrĩa.
27 Si je dis: Je veux oublier ma plainte, quitter mon air triste, redevenir serein;
Ingiuga atĩrĩ, ‘Nĩngũriganĩrwo nĩ mateta makwa, nĩngũtiga gũtukia gĩthiithi, ngene,’
28 je m'épouvante de tous mes maux, je sais que Tu ne m'absoudras pas.
no ngeetigĩra mĩnyamaro yakwa yothe, nĩgũkorwo nĩnjũũĩ ndũkandua atĩ ndiĩhĩtie.
29 Je dois être coupable; pourquoi prendre une peine inutile?
Kuona atĩ nĩndĩkĩtie gũtuuo mũhĩtia-rĩ, nĩ kĩĩ gĩgũtũma ndĩĩnogie tũhũ?
30 Quand je me laverais dans l'eau de neige, quand avec la lessive je rendrais mes mains nettes,
O na ingĩĩthamba na thabuni, na ndĩĩthambe moko na igata-rĩ,
31 même alors tu me plongerais dans la fosse, et mes habits mêmes me trouveraient repoussant.
no ũndikirie irima rĩa gĩcoro nĩgeetha o na nguo ciakwa iithũũre.
32 Car Il n'est pas homme comme moi, pour que je réplique, pour que nous paraissions en jugement ensemble.
“We ti mũndũ ta niĩ atĩ nĩguo ndĩmũcookerie, nĩguo tũngʼethanĩre igooti-inĩ.
33 Entre nous il n'y a point d'arbitre qui interpose sa main entre nous.
Naarĩ korwo nĩ harĩ mũndũ ũngĩtũiguithania, atũigĩrĩre guoko gwake ithuĩ eerĩ,
34 Qu'il éloigne de moi sa verge, et que ses terreurs ne m'effraient plus!
mũndũ wa kũnjehereria rũthanju rwa Ngai, nĩgeetha ndigacooke kũmakio nĩ itebeebania rĩake.
35 alors je parlerai, et serai sans crainte: car ainsi, je ne suis pas à moi-même.
Hĩndĩ ĩyo nĩingĩacooka kwaragia itekũmwĩtigĩra, no ũrĩa ndariĩ rĩu-rĩ, ndingĩhota.

< Job 9 >