Job 27

1 Et Job continuant à parler en discours relevés, dit:

Kaj Ijob daŭrigis siajn sentencojn, kaj diris:

2 Par le Dieu vivant qui me prive de mon droit, et par le Tout-puissant qui a mis l'amertume dans mon âme,

Kiel vivas Dio, kiu rifuzis al mi miajn rajtojn, Kaj la Plejpotenculo, kiu afliktas mian animon:

3 (car je ne perds pas haleine encore, et j'ai toujours dans mes narines le souffle de Dieu)

Tiel longe, kiel mia animo estas en mi Kaj la spiro de Dio en mia nazo,

4 non! mes lèvres ne calomnieront pas, et ma langue ne dira rien de faux.

Miaj lipoj ne eldiros malĝustaĵon, Kaj mia lango ne diros malveraĵon.

5 Loin de moi la pensée de vous donner raison! Jusqu'à mon dernier soupir, je ne me laisserai pas ravir mon innocence;

Malproksime estas de mi, Rigardi vin kiel pravajn; Ĝis mia morto mi ne ĉesos rigardi min kiel senkulpan.

6 je tiens à ma justice, et je n'y renoncerai point; mon cœur ne me reproche aucun de mes jours.

Mian pravecon mi tenas forte, kaj mi ne ellasos ĝin; Dum mia tuta vivo mia koro ne faros al mi riproĉon pri tio.

7 Que mon ennemi soit tel que l'impie, et mon adversaire semblable au méchant!

Mia malamiko estu rigardata kiel malvirtulo, Kaj mia kontraŭulo kiel malpiulo.

8 Eh! quel espoir a l'impie, quand Dieu tranche, quand Il lui arrache sa vie?

Ĉar kio estas la espero de hipokritulo, Kiam Dio faras al li finon, elŝiras lian animon?

9 Dieu écoute-t-Il les cris qu'il pousse, quand l'angoisse l'assaille?

Ĉu lian kriadon Dio aŭskultos, Kiam trafos lin malfeliĉo?

10 Est-ce dans le Tout-puissant qu'il cherche sa joie? Est-ce Dieu qu'il invoque dans tous les moments?

Ĉu li povas havi ĝuon de la Plejpotenculo, Voki al Dio en ĉiu tempo?

11 Je veux vous montrer comment agit Dieu, ne pas vous celer la pensée du Tout-puissant.

Mi instruos vin pri la mano de Dio; Mi ne kaŝos antaŭ vi tion, kio estas ĉe la Plejpotenculo.

12 Je l'accorde, vous avez bien observé! mais pourquoi tirez-vous une conclusion vaine?

Jen vi ĉiuj mem vidis; Kial do vi parolas senenhavaĵon?

13 Tel est bien le lot que Dieu donne à l'impie, et la part que le méchant obtient du Tout-puissant:

Tia estas la sorto de malbona homo ĉe Dio, Kaj la parto, kiun tiranoj ricevas de la Plejpotenculo:

14 s'il a nombre de fils, c'est une proie pour l'épée, et ses rejetons n'ont pas de pain à manger;

Se li havos multe da filoj, ili iros sub la glavon; Kaj lia devenantaro ne havos sate panon.

15 ceux qui restent de lui, sont conduits par la mort au tombeau, et leurs veuves ne pleurent point;

Tiujn, kiuj restos ĉe li, enterigos la morto; Kaj liaj vidvinoj ne ploros.

16 qu'il entasse l'argent comme la poussière, qu'il se procure un riche vestiaire,

Se li kolektos arĝenton kiel polvon Kaj pretigos al si vestojn kiel argilon,

17 il l'acquiert, et le juste s'en revêt, et l'homme de bien a son argent en partage;

Tiam li pretigos, sed justulo metos sur sin la vestojn, Kaj senkulpulo dividos la arĝenton.

18 il bâtit une maison fragile comme celle de la teigne, comme la guérite qu'élève le garde-champêtre;

Li konstruas sian domon kiel tineo, Kaj kiel gardisto, kiu faras al si laŭbon.

19 riche il se couche, et il ne se relève pas; il ouvre les yeux, et il n'est plus.

Li kuŝiĝas riĉa, kaj nenion kunportas; Li malfermas la okulojn, kaj jam nenio ekzistas.

20 Comme des eaux les terreurs l'atteignent, la nuit l'ouragan le dérobe,

Teruro superfalos lin kiel akvo; En la nokto forportos lin ventego.

21 le vent d'orient l'enlève et part, et dans un tourbillon le porte loin de ses lieux.

Levos lin vento orienta, kaj foriros, Kaj forblovos lin de lia loko.

22 [Dieu] tire sur lui sans pitié il voudrait par la fuite échapper à Sa main.

Li tion ĵetos sur lin senkompate; De Lia mano li kuros kaj kuros.

23 On l'accompagne de battements de mains et de sifflements, quand il quitte ses lieux.

Oni kunfrapos pri li la manojn, Kaj oni fajfos pri li sur lia loko.