Job 24

1 Pourquoi le Tout-puissant n'a-t-Il pas des époques en réserve, et ses adorateurs ne voient-ils pas ses jours [de vengeance]?

“Niçin Her Şeye Gücü Yeten yargı için vakit saptamıyor? Neden O'nu tanıyanlar bu günleri görmesin?

2 On déplace les bornes, on ravit les troupeaux, et on les fait paître comme siens;

İnsanlar sınır taşlarını kaldırıyor, Çaldıkları sürüleri otlatıyorlar.

3 on enlève l'âne de l'orphelin, on prend pour gage le bœuf de la veuve;

Öksüzlerin eşeğini kovuyor, Dul kadının öküzünü rehin alıyorlar.

4 on pousse le pauvre hors du chemin, et les malheureux du pays se cachent tous;

Yoksulları yoldan saptırıyor, Ülkenin düşkünlerini gizlenmeye zorluyorlar.

5 voici, comme des onagres, ils vont dans le désert à leur labeur, cherchant une proie;

Bakın, yoksullar çöldeki yaban eşekleri gibi Yiyecek bulmak için erkenden işe çıkıyorlar, Çocuklarına yiyeceği kırlar sağlıyor.

6 la steppe leur donne du pain pour leurs enfants; ils ramassent dans les champs leur fourrage, et grapillent dans la vigne de l'impie;

Yemlerini tarlalardan topluyor, Kötülerin bağındaki artıkları eşeliyorlar.

7 nus ils passent la nuit, faute de manteau, ils sont sans abri durant la froidure;

Geceyi giysisiz, çıplak geçiriyorlar, Örtünecek şeyleri yok soğukta.

8 trempés par les pluies des montagnes, et manquant d'asile, ils embrassent les rochers.

Dağlara yağan sağanaktan ıslanıyor, Sığınakları olmadığı için kayalara sarılıyorlar.

9 On arrache l'orphelin à la mamelle, et l'on prend pour gage la couverture du pauvre,

Öksüz memeden uzaklaştırılıyor, Düşkünün bebeği rehin alınıyor.

10 qui s'en va nu, privé de manteau, et qui reste affamé en portant les gerbes;

Giysisiz, çıplak dolaşıyor, Aç karnına demet taşıyorlar.

11 dans leurs enclos il pressure l'olive, il foule au pressoir, et reste altéré.

Teraslar arasında zeytin eziyor, Susuzluktan kavrulurken Şarap için üzüm sıkıyorlar.

12 Du sein des villes sortent les soupirs des mourants, et l'âme des blessés crie au secours… Mais pour Dieu n'importe le contre-sens!

Kentlerden insan iniltileri yükseliyor, Yaralı canlar feryat ediyor, Ama Tanrı haksızlığı önemsemiyor.

13 D'autres sont ennemis de la lumière, n'en connaissent pas les voies, et n'en pratiquent point les sentiers.

“Bunlar ışığa başkaldıranlardır; Onun yolunu tanımaz, İzinde yürümezler.

14 Au jour, le meurtrier se lève, tue le misérable et le pauvre, et la nuit, il est comme le voleur.

Gün ağarınca katil kalkar, Düşkünü, yoksulu öldürür, Hırsız gibi sıvışır geceleyin.

15 L'œil de l'adultère épie le crépuscule, disant: Aucun œil ne me verra! et d'un voile il se couvre la tête…

Zina edenin gözü alaca karanlıktadır, ‘Beni kimse görmez’ diye düşünür, Yüzünü örtüyle gizler.

16 De nuit, ils percent les murs des maisons, de jour, ils se tiennent renfermés, ne connaissant pas la lumière.

Hırsızlar karanlıkta evleri deler, Gündüz gizlenir, ışık nedir bilmezler.

17 Car le matin est pour eux l'ombre de la mort, et les terreurs nocturnes leur sont familières.

Çünkü zifiri karanlık, sabahıdır onların, Karanlığın dehşetiyle dostturlar.

18 Vite [l'impie] passe comme glissant sur les eaux! dans le pays son héritage est maudit! il ne se tourne plus du côté de ses vignes!

“Diyorsunuz ki, ‘Suyun üstündeki köpüktür onlar, Lanetlidir ülkedeki payları, Kimse bağlara gitmez.

19 Comme le sec et le chaud enlèvent l'eau de neige, ainsi l'Enfer absorbe ceux qui ont péché! (Sheol h7585)

Kuraklık ve sıcağın eriyen karı alıp götürdüğü gibi Ölüler diyarı da günahlıları alıp götürür. (Sheol h7585)

20 le sein maternel les oublie! ils font le régal des vers! on ne pense plus à eux! comme le bois l'impie est brisé,

Rahim onları unutacak, Kurtlara yem olacak, Bir daha anılmayacaklar. Haksızlık bir ağaç gibi kırılacak.

21 lui qui dépouilla la femme stérile, celle qui n'enfantait pas, et qui ne fit aucun bien à la veuve!…

Onlar çocuğu olmayan kısır kadınları yolar, Dul kadına iyilik etmezler.

22 Non! Dieu par sa force conserve les violents; l'impie se relève, alors qu'il ne compte plus sur sa vie.

Tanrı, gücüyle zorbaları yok eder, Harekete geçince zorbaların yaşama umudu kalmaz.

23 Il lui donne de quoi se rassurer, afin qu'il soit soutenu, et Il a les yeux sur ses voies;

Tanrı onlara güven verir, O'na güvenirler, Ama gözü yürüdükleri yoldadır.

24 ils se sont élevés: il ne faut qu'un instant, et ils ne sont plus: les voilà gisants, ils meurent comme tous les hommes, ils sont moissonnés comme les cimes des épis.

Kısa süre yükselir, sonra yok olurlar, Düşerler, tıpkı ötekiler gibi alınıp götürülür, Başak başı gibi kesilirler.’

25 S'il n'en était pas ainsi, qui me démentirait, et mettrait mon discours à néant?

“Böyle değilse, kim beni yalancı çıkarabilir, Söylediklerimin boş olduğunu gösterebilir?”