Job 17
1 Mon souffle se perd, mes jours s'éteignent: pour moi, le tombeau!
“Yaşama gücüm tükendi, günlerim kısaldı, Mezar gözlüyor beni.
2 Si nulle iniquité n'est par devers moi, mon œil peut avec calme regarder leur querelle.
Çevremi alaycılar kuşatmış, Gözümü onların aşağılamasıyla açıp kapıyorum.
3 Ah! dépose ton gage! sois ma caution auprès de Toi! Qui est-ce qui mettrait sa main dans la mienne?
“Ey Tanrı, kefilim ol kendine karşı, Başka kim var bana güvence verecek?
4 Car tu as fermé leur cœur à l'intelligence; aussi ne leur laisse pas l'avantage!
Çünkü onların aklını anlayışa kapadın, Bu yüzden onları zafere kavuşturmayacaksın.
5 Tel convie son prochain à partager, dont les fils ont le regard éteint.
Para için dostlarını satan adamın Çocuklarının gözünün feri söner.
6 Il m'a fait passer en proverbe dans le peuple, et l'on me crache au visage;
“Tanrı beni insanların diline düşürdü, Yüzüme tükürmekteler.
7 et le chagrin a rendu mes yeux ternes, et ma figure est toute entière comme une ombre.
Kederden gözümün feri söndü, Kollarım bacaklarım çırpı gibi.
8 C'est de quoi les gens de bien sont stupéfaits, et, ce qui irrite l'innocent contre l'impie;
Dürüst insanlar buna şaşıyor, Suçsuzlar tanrısızlara saldırıyor.
9 mais le juste tient ferme à sa voie, et celui qui a les mains pures, redouble de vigueur.
Doğrular kendi yolunu tutuyor, Elleri temiz olanlar gittikçe güçleniyor.
10 Mais enfin, vous tous, revenez-y, venez encore à la charge, je n'en trouverai pas plus un sage entre vous.
“Ama siz, hepiniz gelin yine deneyin! Aranızda bir bilge bulamayacağım.
11 Mes jours sont passés, mes plans sont déchirés, cette fortune de mon cœur.
Günlerim geçti, tasarılarım, Dileklerim suya düştü.
12 Quand il est nuit, je suis, selon eux, en plein jour, et la lumière est plus près que les ténèbres présentes!
Bu insanlar geceyi gündüze çeviriyorlar, Karanlığa ‘Işık yakındır’ diyorlar.
13 Quand je dois compter sur les Enfers, comme sur ma demeure, étendre ma couche dans le séjour ténébreux, (Sheol h7585)
Ölüler diyarını evim diye gözlüyorsam, Yatağımı karanlığa seriyorsam, (Sheol h7585)
14 dire au tombeau: Tu es mon père! et aux vers: Vous êtes ma mère et ma sœur!
Çukura ‘Babam’, Kurda ‘Annem, kızkardeşim’ diyorsam,
15 où donc est mon espoir? Et l'espoir que j'aurais, qui le verrait [accompli]?
Umudum nerede? Kim benim için umut görebilir?
