2 Corinthiens 10
1 Or c'est moi-même Paul, qui vous exhorte, au nom de la mansuétude et de la clémence de Christ, moi qui parmi vous me montre sous d'humbles apparences, il est vrai, tandis qu'absent je prends envers vous un ton d'assurance;
யுஷ்மத்ப்ரத்யக்ஷே நம்ர: கிந்து பரோக்ஷே ப்ரக³ல்ப⁴: பௌலோ(அ)ஹம்’ க்²ரீஷ்டஸ்ய க்ஷாந்த்யா விநீத்யா ச யுஷ்மாந் ப்ரார்த²யே|
2 mais je vous prie que je n'aie pas, en étant présent, à prendre ce même ton avec la hardiesse dont je me propose d'user contre certaines gens qui nous regardent comme marchant selon la chair.
மம ப்ரார்த²நீயமித³ம்’ வயம்’ யை: ஸா²ரீரிகாசாரிணோ மந்யாமஹே தாந் ப்ரதி யாம்’ ப்ரக³ல்ப⁴தாம்’ ப்ரகாஸ²யிதும்’ நிஸ்²சிநோமி ஸா ப்ரக³ல்ப⁴தா ஸமாக³தேந மயாசரிதவ்யா ந ப⁴வது|
3 En effet, si nous marchons dans la chair, nous ne combattons pas selon la chair;
யத: ஸ²ரீரே சரந்தோ(அ)பி வயம்’ ஸா²ரீரிகம்’ யுத்³த⁴ம்’ ந குர்ம்ம: |
4 car les armes de notre guerre ne sont pas charnelles, mais puissantes, grâces à Dieu, pour la destruction des ouvrages ennemis,
அஸ்மாகம்’ யுத்³தா⁴ஸ்த்ராணி ச ந ஸா²ரீரிகாநி கிந்த்வீஸ்²வரேண து³ர்க³ப⁴ஞ்ஜநாய ப்ரப³லாநி ப⁴வந்தி,
5 en sorte que nous détruisons toute conception et tout rempart qui s'élève contre la connaissance de Dieu, et que nous rendons toute pensée prisonnière de l'obéissance de Christ,
தைஸ்²ச வயம்’ விதர்காந் ஈஸ்²வரீயதத்த்வஜ்ஞாநஸ்ய ப்ரதிப³ந்தி⁴காம்’ ஸர்வ்வாம்’ சித்தஸமுந்நதிஞ்ச நிபாதயாம: ஸர்வ்வஸங்கல்பஞ்ச ப³ந்தி³நம்’ க்ரு’த்வா க்²ரீஷ்டஸ்யாஜ்ஞாக்³ராஹிணம்’ குர்ம்ம: ,
6 et que nous sommes prêts à punir toute espèce de désobéissance, quand votre obéissance sera devenue parfaite.
யுஷ்மாகம் ஆஜ்ஞாக்³ராஹித்வே ஸித்³தே⁴ ஸதி ஸர்வ்வஸ்யாஜ்ஞாலங்க⁴நஸ்ய ப்ரதீகாரம்’ கர்த்தும் உத்³யதா ஆஸ்மஹே ச|
7 Est-ce aux apparences que vous vous arrêtez? Si quelqu'un croit posséder l'assurance d'appartenir à Christ, qu'il réfléchisse aussi en lui-même que, de même qu'il appartient à Christ, nous aussi, nous lui appartenons;
யத்³ த்³ரு’ஷ்டிகோ³சரம்’ தத்³ யுஷ்மாபி⁴ ர்த்³ரு’ஸ்²யதாம்’| அஹம்’ க்²ரீஷ்டஸ்ய லோக இதி ஸ்வமநஸி யேந விஜ்ஞாயதே ஸ யதா² க்²ரீஷ்டஸ்ய ப⁴வதி வயம் அபி ததா² க்²ரீஷ்டஸ்ய ப⁴வாம இதி புநர்விவிச்ய தேந பு³த்⁴யதாம்’|
8 car, quand même je me serais enorgueilli, un peu plus qu'il ne faut, de l'autorité que le Seigneur nous a donnée pour votre édification et non pour votre destruction, je n'aurai point à en rougir,
யுஷ்மாகம்’ நிபாதாய தந்நஹி கிந்து நிஷ்டா²யை ப்ரபு⁴நா த³த்தம்’ யத³ஸ்மாகம்’ ஸாமர்த்²யம்’ தேந யத்³யபி கிஞ்சித்³ அதி⁴கம்’ ஸ்²லாகே⁴ ததா²பி தஸ்மாந்ந த்ரபிஷ்யே|
9 afin que je ne paraisse pas chercher à vous effrayer par mes lettres.
அஹம்’ பத்ரை ர்யுஷ்மாந் த்ராஸயாமி யுஷ்மாபி⁴ரேதந்ந மந்யதாம்’|
10 On dit en effet: « ses lettres sont, il est vrai, sévères et fortes, mais, quand il est présent, sa personne est faible et sa parole méprisée. »
தஸ்ய பத்ராணி கு³ருதராணி ப்ரப³லாநி ச ப⁴வந்தி கிந்து தஸ்ய ஸா²ரீரஸாக்ஷாத்காரோ து³ர்ப்³ப³ல ஆலாபஸ்²ச துச்ச²நீய இதி கைஸ்²சித்³ உச்யதே|
11 Que celui qui parle delà sorte réfléchisse que, tels nous sommes en paroles par nos lettres lorsque nous sommes absents, tels aussi nous sommes par le fait quand nous sommes présents;
கிந்து பரோக்ஷே பத்ரை ர்பா⁴ஷமாணா வயம்’ யாத்³ரு’ஸா²: ப்ரகாஸா²மஹே ப்ரத்யக்ஷே கர்ம்ம குர்வ்வந்தோ(அ)பி தாத்³ரு’ஸா² ஏவ ப்ரகாஸி²ஷ்யாமஹே தத் தாத்³ரு’ஸே²ந வாசாலேந ஜ்ஞாயதாம்’|
12 car je n'ose point nous confondre ou nous comparer avec quelques-uns de ceux qui se recommandent eux-mêmes; mais, en se mesurant eux-mêmes à eux-mêmes, et en se comparant eux-mêmes à eux-mêmes, ils se montrent sans intelligence;
ஸ்வப்ரஸ²ம்’ஸகாநாம்’ கேஷாஞ்சிந்மத்⁴யே ஸ்வாந் க³ணயிதும்’ தை: ஸ்வாந் உபமாதும்’ வா வயம்’ ப்ரக³ல்பா⁴ ந ப⁴வாம: , யதஸ்தே ஸ்வபரிமாணேந ஸ்வாந் பரிமிமதே ஸ்வைஸ்²ச ஸ்வாந் உபமிப⁴தே தஸ்மாத் நிர்ப்³போ³தா⁴ ப⁴வந்தி ச|
13 mais, pour nous, nous ne nous enorgueillirons point hors de toute mesure, ce sera au contraire selon la mesure des limites au dedans desquelles Dieu nous a assigné notre lot, de manière à venir aussi jusques à vous.
வயம் அபரிமிதேந ந ஸ்²லாகி⁴ஷ்யாமஹே கிந்த்வீஸ்²வரேண ஸ்வரஜ்ஜ்வா யுஷ்மத்³தே³ஸ²கா³மி யத் பரிமாணம் அஸ்மத³ர்த²ம்’ நிரூபிதம்’ தேநைவ ஸ்²லாகி⁴ஷ்யாமஹே|
14 Est-ce qu'en effet, comme si nous ne venions pas à vous, nous dépassons nos limites? Mais c'est bien aussi jusques à vous que nous sommes parvenus en prêchant l'évangile de Christ,
யுஷ்மாகம்’ தே³ஸோ²(அ)ஸ்மாபி⁴ரக³ந்தவ்யஸ்தஸ்மாத்³ வயம்’ ஸ்வஸீமாம் உல்லங்கா⁴மஹே தந்நஹி யத: க்²ரீஷ்டஸ்ய ஸுஸம்’வாதே³நாபரேஷாம்’ ப்ராக்³ வயமேவ யுஷ்மாந் ப்ராப்தவந்த: |
15 loin de nous enorgueillir, hors de toute mesure, de travaux étrangers, mais ayant l'espérance, notre foi allant croissant, de grandir de plus en plus à vos yeux, sans sortir de nos limites,
வயம்’ ஸ்வஸீமாம் உல்லங்க்⁴ய பரக்ஷேத்ரேண ஸ்²லாகா⁴மஹே தந்நஹி, கிஞ்ச யுஷ்மாகம்’ விஸ்²வாஸே வ்ரு’த்³தி⁴ம்’ க³தே யுஷ்மத்³தே³ஸே²(அ)ஸ்மாகம்’ ஸீமா யுஷ்மாபி⁴ர்தீ³ர்க⁴ம்’ விஸ்தாரயிஷ்யதே,
16 en portant la bonne nouvelle plus loin que vous, non en nous enorgueillissant, dans des limites étrangères, d'un travail déjà fait.
தேந வயம்’ யுஷ்மாகம்’ பஸ்²சிமதி³க்ஸ்தே²ஷு ஸ்தா²நேஷு ஸுஸம்’வாத³ம்’ கோ⁴ஷயிஷ்யாம: , இத்த²ம்’ பரஸீமாயாம்’ பரேண யத் பரிஷ்க்ரு’தம்’ தேந ந ஸ்²லாகி⁴ஷ்யாமஹே|
17 Du reste, que celui qui s'enorgueillit s'enorgueillisse dans le Seigneur;
ய: கஸ்²சித் ஸ்²லாக⁴மாந: ஸ்யாத் ஸ்²லாக⁴தாம்’ ப்ரபு⁴நா ஸ ஹி|
18 car ce n'est pas celui qui se recommande lui-même dont on reconnaît le mérite, mais celui que recommande le Seigneur.
ஸ்வேந ய: ப்ரஸ²ம்’ஸ்யதே ஸ பரீக்ஷிதோ நஹி கிந்து ப்ரபு⁴நா ய: ப்ரஸ²ம்’ஸ்யதே ஸ ஏவ பரீக்ஷித: |
