Tite 3

1 Avertis-les d'être soumis aux princes et aux magistrats, de leur obéir, d'être prêts à toute bonne œuvre;

ਤੇ ਯਥਾ ਦੇਸ਼ਾਧਿਪਾਨਾਂ ਸ਼ਾਸਕਾਨਾਞ੍ਚ ਨਿਘ੍ਨਾ ਆਜ੍ਞਾਗ੍ਰਾਹਿਣ੍ਸ਼੍ਚ ਸਰ੍ੱਵਸ੍ਮੈ ਸਤ੍ਕਰ੍ੰਮਣੇ ਸੁਸੱਜਾਸ਼੍ਚ ਭਵੇਯੁਃ

2 De ne médire de personne, de n'être point querelleurs, d'être modérés, et de montrer une parfaite douceur envers tous les hommes.

ਕਮਪਿ ਨ ਨਿਨ੍ਦੇਯੁ ਰ੍ਨਿੱਵਿਰੋਧਿਨਃ ਕ੍ਸ਼਼ਾਨ੍ਤਾਸ਼੍ਚ ਭਵੇਯੁਃ ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਚ ਪੂਰ੍ਣੰ ਮ੍ਰੁʼਦੁਤ੍ਵੰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯੇਯੁਸ਼੍ਚੇਤਿ ਤਾਨ੍ ਆਦਿਸ਼|

3 Car nous aussi, nous étions autrefois insensés, désobéissants, égarés, assujettis à des passions et à des voluptés diverses, vivant dans la malice et dans l'envie, dignes de haine, et nous haïssant les uns les autres.

ਯਤਃ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਵਯਮਪਿ ਨਿਰ੍ੱਬੋਧਾ ਅਨਾਜ੍ਞਾਗ੍ਰਾਹਿਣੋ ਭ੍ਰਾਨ੍ਤਾ ਨਾਨਾਭਿਲਾਸ਼਼ਾਣਾਂ ਸੁਖਾਨਾਞ੍ਚ ਦਾਸੇਯਾ ਦੁਸ਼਼੍ਟਤ੍ਵੇਰ੍ਸ਼਼੍ਯਾਚਾਰਿਣੋ ਘ੍ਰੁʼਣਿਤਾਃ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਦ੍ਵੇਸ਼਼ਿਣਸ਼੍ਚਾਭਵਾਮਃ|

4 Mais lorsque la bonté de Dieu notre Sauveur et son amour pour les hommes ont été manifestés, il nous a sauvés,

ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਸ੍ਮਾਕੰ ਤ੍ਰਾਤੁਰੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਯਾ ਦਯਾ ਮਰ੍ੱਤ੍ਯਾਨਾਂ ਪ੍ਰਤਿ ਚ ਯਾ ਪ੍ਰੀਤਿਸ੍ਤਸ੍ਯਾਃ ਪ੍ਰਾਦੁਰ੍ਭਾਵੇ ਜਾਤੇ

5 Non à cause des œuvres de justice que nous aurions faites, mais selon sa miséricorde, par le bain de la régénération, et le renouvellement du Saint-Esprit,

ਵਯਮ੍ ਆਤ੍ਮਕ੍ਰੁʼਤੇਭ੍ਯੋ ਧਰ੍ੰਮਕਰ੍ੰਮਭ੍ਯਸ੍ਤੰਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਸ੍ਯ ਕ੍ਰੁʼਪਾਤਃ ਪੁਨਰ੍ਜਨ੍ਮਰੂਪੇਣ ਪ੍ਰਕ੍ਸ਼਼ਾਲਨੇਨ ਪ੍ਰਵਿਤ੍ਰਸ੍ਯਾਤ੍ਮਨੋ ਨੂਤਨੀਕਰਣੇਨ ਚ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਪਰਿਤ੍ਰਾਣਾਂ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਾਃ

6 Qu'il a répandu avec richesse sur nous, par Jésus-Christ notre Sauveur;

ਸ ਚਾਸ੍ਮਾਕੰ ਤ੍ਰਾਤ੍ਰਾ ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨਾਸ੍ਮਦੁਪਰਿ ਤਮ੍ ਆਤ੍ਮਾਨੰ ਪ੍ਰਚੁਰਤ੍ਵੇਨ ਵ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍|

7 Afin que, justifiés par sa grâce, nous fussions héritiers de la vie éternelle selon notre espérance. (aiōnios g166)

ਇੱਥੰ ਵਯੰ ਤਸ੍ਯਾਨੁਗ੍ਰਹੇਣ ਸਪੁਣ੍ਯੀਭੂਯ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਸ਼ਯਾਨਨ੍ਤਜੀਵਨਸ੍ਯਾਧਿਕਾਰਿਣੋ ਜਾਤਾਃ| (aiōnios g166)

8 Cette parole est certaine, et je veux que tu établisses fortement ces choses, afin que ceux qui ont cru en Dieu s'appliquent à pratiquer les bonnes œuvres; voilà les choses qui sont bonnes et utiles aux hommes.

ਵਾਕ੍ਯਮੇਤਦ੍ ਵਿਸ਼੍ਵਸਨੀਯਮ੍ ਅਤੋ ਹੇਤੋਰੀਸ਼੍ਵਰੇ ਯੇ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਤਵਨ੍ਤਸ੍ਤੇ ਯਥਾ ਸਤ੍ਕਰ੍ੰਮਾਣ੍ਯਨੁਤਿਸ਼਼੍ਠੇਯੁਸ੍ਤਥਾ ਤਾਨ੍ ਦ੍ਰੁʼਢਮ੍ ਆਜ੍ਞਾਪਯੇਤਿ ਮਮਾਭਿਮਤੰ| ਤਾਨ੍ਯੇਵੋੱਤਮਾਨਿ ਮਾਨਵੇਭ੍ਯਃ ਫਲਦਾਨਿ ਚ ਭਵਨ੍ਤਿ|

9 Mais évite les questions folles, les généalogies, les contestations et les disputes touchant la loi; car elles sont inutiles et vaines.

ਮੂਢੇਭ੍ਯਃ ਪ੍ਰਸ਼੍ਨਵੰਸ਼ਾਵਲਿਵਿਵਾਦੇਭ੍ਯੋ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਯਾ ਵਿਤਣ੍ਡਾਭ੍ਯਸ਼੍ਚ ਨਿਵਰ੍ੱਤਸ੍ਵ ਯਤਸ੍ਤਾ ਨਿਸ਼਼੍ਫਲਾ ਅਨਰ੍ਥਕਾਸ਼੍ਚ ਭਵਨ੍ਤਿ|

10 Éloigne-toi de l'homme hérétique, après l'avoir averti une première et une seconde fois;

ਯੋ ਜਨੋ ਬਿਭਿਤ੍ਸੁਸ੍ਤਮ੍ ਏਕਵਾਰੰ ਦ੍ਵਿਰ੍ੱਵਾ ਪ੍ਰਬੋਧ੍ਯ ਦੂਰੀਕੁਰੁ,

11 Sachant qu'un tel homme est perverti, et qu'il pèche, en se condamnant lui-même.

ਯਤਸ੍ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ ਜਨੋ ਵਿਪਥਗਾਮੀ ਪਾਪਿਸ਼਼੍ਠ ਆਤ੍ਮਦੋਸ਼਼ਕਸ਼੍ਚ ਭਵਤੀਤਿ ਤ੍ਵਯਾ ਜ੍ਞਾਯਤਾਂ|

12 Lorsque j'enverrai Artémas, ou Tychique vers toi, hâte-toi de venir auprès de moi à Nicopolis; car j'ai résolu d'y passer l'hiver.

ਯਦਾਹਮ੍ ਆਰ੍ੱਤਿਮਾਂ ਤੁਖਿਕੰ ਵਾ ਤਵ ਸਮੀਪੰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ ਤਦਾ ਤ੍ਵੰ ਨੀਕਪਲੌ ਮਮ ਸਮੀਪਮ੍ ਆਗਨ੍ਤੁੰ ਯਤਸ੍ਵ ਯਤਸ੍ਤਤ੍ਰੈਵਾਹੰ ਸ਼ੀਤਕਾਲੰ ਯਾਪਯਿਤੁੰ ਮਤਿਮ੍ ਅਕਾਰ੍ਸ਼਼ੰ|

13 Reconduis avec soin Zénas, le docteur de la loi, et Apollos, en sorte que rien ne leur manque.

ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਪਕਃ ਸੀਨਾ ਆਪੱਲੁਸ਼੍ਚੈਤਯੋਃ ਕਸ੍ਯਾਪ੍ਯਭਾਵੋ ਯੰਨ ਭਵੇਤ੍ ਤਦਰ੍ਥੰ ਤੌ ਯਤ੍ਨੇਨ ਤ੍ਵਯਾ ਵਿਸ੍ਰੁʼਜ੍ਯੇਤਾਂ|

14 Et que les nôtres apprennent aussi à faire de bonnes œuvres, dans les besoins pressants, afin qu'ils ne demeurent pas sans fruit.

ਅਪਰਮ੍ ਅਸ੍ਮਦੀਯਲੋਕਾ ਯੰਨਿਸ਼਼੍ਫਲਾ ਨ ਭਵੇਯੁਸ੍ਤਦਰ੍ਥੰ ਪ੍ਰਯੋਜਨੀਯੋਪਕਾਰਾਯਾ ਸਤ੍ਕਰ੍ੰਮਾਣ੍ਯਨੁਸ਼਼੍ਠਾਤੁੰ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਨ੍ਤਾਂ|

15 Tous ceux qui sont avec moi te saluent. Salue ceux qui nous aiment dans la foi. La grâce soit avec vous tous! Amen.

ਮਮ ਸਙ੍ਗਿਨਃ ਸੱਵੇ ਤ੍ਵਾਂ ਨਮਸ੍ਕੁਰ੍ੱਵਤੇ| ਯੇ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਾਦ੍ ਅਸ੍ਮਾਸੁ ਪ੍ਰੀਯਨ੍ਤੇ ਤਾਨ੍ ਨਮਸ੍ਕੁਰੁ; ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਸ੍ਵਨੁਗ੍ਰਹੋ ਭੂਯਾਤ੍| ਆਮੇਨ੍|