Psaumes 95

1 Venez, chantons à l'Éternel; jetons des cris de joie au rocher de notre salut.

Venu, ni kantu al la Eternulo; Ni ĝoje kriu al la rifuĝejo de nia helpo.

2 Présentons-nous à lui avec des louanges; offrons-lui nos joyeux cantiques.

Ni venu antaŭ Lian vizaĝon kun glorado, Per psalmoj ni ĝoje kriu al Li.

3 Car l'Éternel est un Dieu grand, il est un grand roi au-dessus de tous les dieux.

Ĉar granda Dio estas la Eternulo Kaj granda Reĝo super ĉiuj dioj,

4 C'est en sa main que sont les abîmes de la terre; à lui sont les sommets des montagnes.

Kiu havas en Sia mano la profundaĵojn de la tero, Kaj al kiu apartenas la altaĵoj de la montoj;

5 A lui appartient la mer, car il l'a faite, et ses mains ont formé la terre.

Al kiu apartenas la maro, kaj Li ĝin faris, Kaj la sekteron Liaj manoj kreis.

6 Venez, prosternons-nous, inclinons-nous; fléchissons les genoux devant l'Éternel qui nous a faits.

Venu, ni kliniĝu, ni ĵetu nin teren, Ni genuu antaŭ la Eternulo, nia Kreinto.

7 Car il est notre Dieu, nous sommes le peuple qu'il fait paître et les brebis qu'il conduit.

Ĉar Li estas nia Dio, Kaj ni estas la popolo de Lia paŝtejo kaj la ŝafoj de Lia mano. Hodiaŭ, se vi aŭskultas Lian voĉon,

8 Aujourd'hui, si vous entendez sa voix, n'endurcissez pas votre cœur comme à Mériba (Querelle), comme au jour de Massa (Tentation), dans le désert,

Ne obstinigu vian koron, kiel en Meriba, Kiel en la tago de Masa en la dezerto,

9 Où vos pères m'ont tenté et m'ont éprouvé, où ils ont aussi vu mes œuvres.

Kiam viaj patroj Min incitis, Esploris kaj vidis Mian faron.

10 Pendant quarante ans j'eus cette génération en dégoût, et je dis: C'est un peuple dont le cœur s'égare; ils n'ont point connu mes voies.

Kvardek jarojn Mi indignis kontraŭ tiu generacio, Kaj Mi diris: Ili estas popolo kun koro malĝusta, Kaj ili ne volas koni Miajn vojojn;

11 Aussi je l'ai juré dans ma colère: S'ils entrent dans mon repos!

Tial Mi ĵuris en Mia kolero, Ke ili ne venos en Mian ripozejon.