Psaumes 90
1 Prière de Moïse, homme de Dieu. Seigneur, tu as été pour nous une retraite d'âge en âge.
Modlitwa Mojżesza, męża Bożego. Panie, ty byłeś naszą ucieczką z pokolenia na pokolenie.
2 Avant que les montagnes fussent nées et que tu eusses formé la terre et le monde, d'éternité en éternité, tu es Dieu.
Zanim zrodziły się góry, zanim ukształtowałeś ziemię i świat, od wieków na wieki ty [jesteś] Bogiem.
3 Tu fais retourner l'homme à la poussière; et tu dis: Fils des hommes, retournez!
Obracasz człowieka w proch i mówisz: Wracajcie, synowie ludzcy.
4 Car mille ans à tes yeux sont comme le jour d'hier quand il est passé, et comme une veille dans la nuit.
Tysiąc lat bowiem w twoich oczach [jest] jak dzień wczorajszy, który minął, i jak straż nocna.
5 Tu les emportes, semblables à un songe; ils sont au matin comme une herbe qui passe;
Porywasz ich jakby powodzią, są [jak] sen i jak trawa, która rośnie o poranku.
6 Elle fleurit le matin et elle se fane; le soir on la coupe et elle sèche.
Rano kwitnie i rośnie, [a] wieczorem zostaje skoszona i usycha.
7 Car nous sommes consumés par ta colère, et nous sommes troublés par ton courroux.
Giniemy bowiem od twego gniewu i jesteśmy przerażeni twoją zapalczywością.
8 Tu as mis devant toi nos iniquités, et devant la clarté de ta face nos fautes cachées.
Położyłeś przed sobą nasze nieprawości, nasze skryte [grzechy] w świetle twego oblicza.
9 Car tous nos jours s'en vont par ta colère; nous consumons nos années comme une pensée.
Wszystkie nasze dni przemijają z powodu twego gniewu, nasze lata nikną jak westchnienie.
10 Les jours de nos années reviennent à soixante-dix ans et pour les plus vigoureux, à quatre-vingts ans; et le plus beau de ces jours n'est que peine et tourment; car il s'en va bientôt, et nous nous envolons.
Liczbą naszych dni jest lat siedemdziesiąt, a jeśli sił starczy, lat osiemdziesiąt, a to, co w nich najlepsze, to [tylko] kłopot i cierpienie, bo [szybko] mijają, a my odlatujemy.
11 Qui connaît la force de ton courroux et ton indignation, selon la crainte qui t'est due?
Któż zna srogość twego gniewu? Albo [kto], bojąc się ciebie, [zna] twoją zapalczywość?
12 Enseigne-nous à compter nos jours, tellement que nous puissions avoir un cœur sage.
Naucz [nas] liczyć nasze dni, abyśmy przywiedli serce do mądrości.
13 Reviens, Éternel, jusques à quand? Aie compassion de tes serviteurs!
Powróć, PANIE. Jak długo [jeszcze]? Zlituj się nad swymi sługami.
14 Dès le matin, rassasie-nous de ta bonté, afin que nous nous réjouissions et que nous soyons joyeux tout le long de nos jours.
Nasyć nas z rana twoim miłosierdziem, abyśmy mogli się cieszyć i radować przez wszystkie nasze dni.
15 Réjouis-nous au prix des jours où tu nous as affligés et des années où nous avons vu des maux.
Spraw nam radość według dni, w których nas trapiłeś; według lat, w których zaznaliśmy zła.
16 Que ton œuvre se montre à tes serviteurs, et ta gloire sur leurs enfants!
Niech się ukaże twoim sługom twoje dzieło, a twoja chwała ich synom.
17 Et que la bienveillance de l'Éternel notre Dieu soit sur nous! Affermis pour nous l'œuvre de nos mains; oui, affermis l'œuvre de nos mains.
Niech dobroć PANA, naszego Boga, będzie z nami; i utwierdź wśród nas dzieło naszych rąk; utwierdź dzieło naszych rąk!
