Psaumes 90
1 Prière de Moïse, homme de Dieu. Seigneur, tu as été pour nous une retraite d'âge en âge.
Modlitwa Mojżesza, męża Bożego. Panie! tyś bywał ucieczką naszą od narodu do narodu.
2 Avant que les montagnes fussent nées et que tu eusses formé la terre et le monde, d'éternité en éternité, tu es Dieu.
Pierwej niżli góry stanęły i niżliś wykształtował ziemię, i okrąg świata, oto zaraz od wieku aż na wieki tyś jest Bogiem.
3 Tu fais retourner l'homme à la poussière; et tu dis: Fils des hommes, retournez!
Ty znowu człowieka w proch obracasz, a mówisz: Nawróćcie się synowie ludzcy.
4 Car mille ans à tes yeux sont comme le jour d'hier quand il est passé, et comme une veille dans la nuit.
Albowiem tysiąc lat przed oczyma twemi są jako dzień wczorajszy, który przeminął, i jako straż nocna.
5 Tu les emportes, semblables à un songe; ils sont au matin comme une herbe qui passe;
Powodzią porywasz ich; są jako sen, i jako trawa, która z poranku rośnie.
6 Elle fleurit le matin et elle se fane; le soir on la coupe et elle sèche.
Z poranku kwitnie i rośnie; ale w wieczór bywa pokoszona, i usycha.
7 Car nous sommes consumés par ta colère, et nous sommes troublés par ton courroux.
Albowiem od gniewu twego giniemy, a popędliwością twoją jesteśmy przestraszeni.
8 Tu as mis devant toi nos iniquités, et devant la clarté de ta face nos fautes cachées.
Położyłeś nieprawości nasze przed sobą, tajne występki nasze przed jasnością oblicza twego.
9 Car tous nos jours s'en vont par ta colère; nous consumons nos années comme une pensée.
Skąd wszystkie dni nasze nagle przemijają dla gniewu twego; jako słowa niszczeją lata nasze.
10 Les jours de nos années reviennent à soixante-dix ans et pour les plus vigoureux, à quatre-vingts ans; et le plus beau de ces jours n'est que peine et tourment; car il s'en va bientôt, et nous nous envolons.
Dni wieku naszego jest lat siedmdziesiąt, a jeźli kto duższy, lat ośmdziesiąt, a to, co najlepszego w nich, tylko kłopot i nędza, a gdy to pominie, tedy prędko odlatujemy.
11 Qui connaît la force de ton courroux et ton indignation, selon la crainte qui t'est due?
Ale któż zna srogość gniewu twego? albo kto bojąc się ciebie zna zapalczywość twoję?
12 Enseigne-nous à compter nos jours, tellement que nous puissions avoir un cœur sage.
Nauczże nas obliczać dni naszych, abyśmy przywiedli serce do mądrości.
13 Reviens, Éternel, jusques à quand? Aie compassion de tes serviteurs!
Nawróćże się, Panie! dokądże odwłaczasz? zlitujże się nad sługami twymi.
14 Dès le matin, rassasie-nous de ta bonté, afin que nous nous réjouissions et que nous soyons joyeux tout le long de nos jours.
Nasyćże nas z poranku miłosierdziem twojem; tak, abyśmy wesoło śpiewać i radować się mogli po wszystkie dni nasze.
15 Réjouis-nous au prix des jours où tu nous as affligés et des années où nous avons vu des maux.
Rozweselże nas według dni, którycheś nas utrapił, według lat, którycheśmy doznali złego.
16 Que ton œuvre se montre à tes serviteurs, et ta gloire sur leurs enfants!
Niech będzie znaczna przy sługach twoich sprawa twoja, a chwała twoja przy synach ich.
17 Et que la bienveillance de l'Éternel notre Dieu soit sur nous! Affermis pour nous l'œuvre de nos mains; oui, affermis l'œuvre de nos mains.
Niech będzie przyjemność Pana, Boga naszego, przy nas, a sprawę rąk naszych utwierdź między nami, sprawę rąk naszych utwierdź, Panie!
