Psaumes 77
1 Ma voix s'adresse à Dieu, et je crie, ma voix s'adresse à Dieu, et il m'écoutera.
Ég ákalla Drottin. Ég hrópa og kalla til hans. Ó, að hann vildi hlusta!
2 Au jour de ma détresse, j'ai cherché le Seigneur; la nuit, ma main était étendue vers lui et ne se lassait point; mon âme refusait d'être consolée.
Ég er í miklum vanda og þarfnast mjög hjálpar hans. Alla nóttina er ég á bæn, ég lyfti höndum til himins, – ég bið og bið. Ég mun ekki eiga glaðan dag fyrr en Drottinn hefur hjálpað mér.
3 Je me souvenais de Dieu, et je gémissais; je méditais, et mon esprit était abattu. (Sélah, pause)
Ég hugsa um Guð, mikið þrái ég hjálp hans!
4 Tu avais retenu mes yeux dans les veilles; j'étais troublé, je ne pouvais parler.
Drottinn, mér mun ekki koma dúr á auga fyrr en þú hefur hjálpað mér. Ég er við það að gefast upp, jafnvel bænin er mér erfið.
5 Je pensais aux jours d'autrefois, aux années des temps passés.
Góðar minningar liðinna ára leita sífellt á huga minn.
6 Je me rappelais mes mélodies de la nuit; je méditais en mon cœur, et mon esprit examinait.
Þá sungum við gleðiljóð langt fram á kvöld! Ég velti þessu fyrir mér, íhuga hve allt hefur breyst.
7 Le Seigneur rejettera-t-il pour toujours, ne sera-t-il plus désormais propice?
Hefur Drottinn hafnað mér fyrir fullt og allt? Mun hann ekki miskunna mér framar?
8 Sa bonté a-t-elle cessé pour toujours? Sa parole a-t-elle pris fin pour tous les âges?
Elskar hann mig ekki lengur og er umhyggja hans búin fyrir fullt og allt? Gekk hann á bak orða sinna?
9 Dieu a-t-il oublié d'avoir pitié? A-t-il dans sa colère fermé ses compassions?
Gleymdi hann miskunn sinni við mig, vesalinginn? Hefur hann í reiðikasti lokað dyrum kærleika síns?
10 Et j'ai dit: Voilà ce qui fait ma souffrance: C'est que la droite du Très-Haut a changé.
„Þetta eru örlög mín, “sagði ég, „blessun Guðs hefur snúist í bölvun.“
11 Je me rappellerai les exploits de l'Éternel, me souvenant de tes merveilles d'autrefois;
Ég renni huganum yfir alla þá blessun sem ég hef notið frá Guði.
12 Je méditerai sur toutes tes œuvres, et je considérerai tes hauts faits.
Sú gæfa gleymist seint! – Já, hún líður mér aldrei úr minni!
13 O Dieu, tes voies sont saintes! Quel autre Dieu est grand comme Dieu?
Guð minn, þínir vegir eru heilagir. Hvar skyldi aðra eins að finna?
14 Tu es le Dieu qui fait des merveilles; tu as fait connaître ta force parmi les peuples.
Þú ert Guð undra og tákna. Stórvirki þín blasa við augum.
15 Par ton bras, tu rachetas ton peuple, les enfants de Jacob et de Joseph. (Sélah)
Með þinni voldugu hendi bjargaðir þú sonum Jakobs og Jósefs.
16 Les eaux te virent, ô Dieu! Les eaux te virent; elles tremblèrent; même les abîmes s'émurent.
Þegar Rauðahafið sá þig, ókyrrðist það! Jafnvel djúpið skalf af ótta!
17 Les nues se répandirent en eaux; les nuages tonnèrent; tes traits aussi volèrent çà et là.
Það varð skýfall og þrumur bergmáluðu um himininn. Elding leiftraði.
18 Ton tonnerre gronda dans le tourbillon; les éclairs brillèrent sur le monde; la terre s'émut et trembla.
Þrumurnar tjáðu reiði þína og eldingarnar lýstu upp jörðina!
19 Tu as fait ton chemin dans la mer, tes sentiers dans les grandes eaux; et tes traces n'ont point été connues.
Þú lagðir veg gegnum hafið – veg sem enginn þekkti áður!
20 Tu as conduit ton peuple comme un troupeau, par la main de Moïse et d'Aaron.
Þú leiddir fólk þitt þessa leið eins og fjárhóp, undir leiðsögn Móse og Arons.
