Psaumes 74
1 Maskil (cantique) d'Asaph. Pourquoi, ô Dieu, nous rejettes-tu à jamais, et ta colère fume-t-elle contre le troupeau de ta pâture?
Guð, hvers vegna hefur þú hafnað okkur fyrir fullt og allt? Af hverju ertu reiður? Við erum þó þín eigin hjörð?
2 Souviens-toi de ton assemblée, que tu t'es acquise jadis, que tu as rachetée pour être la tribu de ton héritage; souviens-toi de cette montagne de Sion, où tu as fait ta demeure.
Mundu, að við erum þjóðin þín – fólkið sem þú forðum leystir úr útlegð og valdir þér til eignar og gleði. Þú útvaldir Jerúsalem sem bústað þinn á jörðu.
3 Porte tes pas vers ces ruines perpétuelles: l'ennemi a tout détruit dans le lieu saint.
Fáðu þér göngu og skoðaðu rústirnar! Sjáðu, óvinirnir hafa eyðilagt borgina og musteri þitt.
4 Tes ennemis ont rugi au milieu de tes parvis; ils y ont mis pour signes leurs signes.
Þar, já, inni í helgidómnum, æptu þeir heróp, reistu stríðsfána sína og guðamyndir og fögnuðu sigri!
5 Ils s'y font voir comme des gens élevant les haches dans l'épaisseur d'un bois.
Allt er eins og rjúkandi rúst, eins og brunninn skógur.
6 Et déjà ils en brisent toutes les sculptures, avec des cognées et des marteaux.
Með öxum sínum og sleggjum hjuggu þeir og brutu allan útskurðinn.
7 Ils ont mis en feu ton sanctuaire; ils ont jeté à terre, profané la demeure de ton nom.
Þeir kveiktu í musterinu og gjöreyddu helgidóm þinn, Drottinn.
8 Ils ont dit en leur cœur: Détruisons-les tous! Ils ont brûlé toutes les synagogues de Dieu dans le pays.
„Þurrkum út allt sem minnir á Drottin!“öskruðu þeir og brenndu síðan öll samkomuhús Guðs í landinu.
9 Nous ne voyons plus nos signes; il n'y a plus de prophète, ni personne avec nous qui sache jusques à quand.
Ekkert er nú eftir sem sýnir að við séum þín útvalda þjóð. Spámennirnir eru horfnir og hver getur þá sagt okkur hvenær þessi ósköp munu enda?
10 Jusques à quand, ô Dieu, l'adversaire outragera-t-il, l'ennemi méprisera-t-il sans cesse ton nom?
Hve lengi ætlar þú Guð að leyfa óvinum þínum að óvirða nafn þitt? Ætlar þú að láta þá komast upp með þetta að eilífu?
11 Pourquoi retires-tu ta main et ta droite? Tire-la de ton sein, et détruis!
Eftir hverju ertu að bíða? Af hverju gerir þú ekkert? Ó, rektu þá burt með þinni sterku hendi!
12 Mais Dieu est mon Roi de tout temps, lui qui opère des délivrances au milieu de la terre.
Guð, þú ert konungur minn frá alda öðli. Hjálpar þinnar hef ég notið á öllum mínum ferðum.
13 C'est toi qui fendis la mer par ta puissance, qui brisas les têtes des dragons sur les eaux.
Þú klaufst hafið með mætti þínum,
14 C'est toi qui écrasas les têtes du Léviathan, qui le donnas en pâture au peuple du désert.
molaðir haus sjávarguðsins!
15 C'est toi qui fis jaillir des sources et des ruisseaux; toi qui mis à sec les fleuves intarissables.
Eftir skipun þinni opnuðust lindir og þar gat þjóð þín svalað þorstanum. Og þú þurrkaðir fyrir þau farveg Jórdanar, sem annars streymir endalaust.
16 A toi est le jour, à toi aussi est la nuit; tu as créé la lumière et le soleil.
Þú stjórnar bæði nóttu og degi og sólina og stjörnurnar hefur þú skapað.
17 C'est toi qui as posé toutes les limites de la terre; l'été et l'hiver, c'est toi qui les as formés.
Öll náttúran er á valdi þínu og vetur og sumar eru þín verk.
18 Souviens-toi que l'ennemi outrage, ô Éternel! qu'un peuple insensé méprise ton nom!
Drottinn líttu á, óvinir þínir spotta þig, ofstopalýður óvirðir nafn þitt!
19 N'abandonne pas aux bêtes la vie de ta tourterelle; n'oublie pas pour toujours la troupe de tes affligés.
Ó, Drottinn, frelsaðu mig! Verndaðu turtildúfuna þína fyrir ránfuglunum. Bjargaðu eignarlýð þínum úr klóm varganna.
20 Regarde à ton alliance; car les lieux ténébreux de la terre sont pleins de repaires de violence.
Minnstu loforða þinna! Landið er hulið myrkri og ofbeldismenn út um allt.
21 Que l'opprimé ne retourne pas confus; que l'affligé et le pauvre louent ton nom!
Drottinn, þjóð þín er kúguð, en láttu hana ekki þurfa að þola þessa svívirðing endalaust. Leyfðu hinum fátæku og hrjáðu að lofa nafn þitt!
22 Lève-toi, ô Dieu, défends ta cause! Souviens-toi de l'opprobre qui t'est fait tous les jours par l'insensé.
Komdu, ó Guð, og ákærðu óvini okkar. Hlustaðu á óþverrann sem þessi illmenni ausa yfir þig alla daga!
23 N'oublie pas les cris de tes adversaires, le bruit toujours grandissant de ceux qui s'élèvent contre toi!
Gleymdu ekki formælingum óvina þinna, þær glymja hærra og hærra.
