Psaumes 51
1 Lorsque Nathan le prophète vint à lui, après que David fut allé vers Bath-Shéba. O Dieu, aie pitié de moi, selon ta miséricorde! Selon la grandeur de tes compassions, efface mes forfaits!
Þennan sálm orti Davíð eftir að Natan spámaður hafði birt honum dóm Guðs vegna hórdóms hans með Batsebu og morðsins á Úría eiginmanni hennar. Þú góði og miskunnsami Guð, ó, fyrirgefðu mér! Vertu mér náðugur! Taktu burt synd mína og skömm!
2 Lave-moi parfaitement de mon iniquité, et nettoie-moi de mon péché!
Þvoðu mig hreinan af syndasekt minni. Hreinsaðu hjarta mitt
3 Car je connais mes transgressions, et mon péché est toujours devant moi.
því að ég játa synd mína – daga og nætur minnir hún á sig!
4 J'ai péché contre toi, contre toi seul, et j'ai fait ce qui est mal à tes yeux, de sorte que tu seras juste quand tu parleras, et sans reproche quand tu jugeras.
Gegn þér, já þér einum, hef ég brotið. Drýgt hræðilega synd. Þú varst vitni að öllu þessu og dómur þinn er réttlátur.
5 Voilà, j'ai été formé dans l'iniquité, et ma mère m'a conçu dans le péché.
Syndugur var ég þegar móðir mín fæddi mig, sekur þegar ég varð til.
6 Voilà, tu aimes la vérité dans le cœur, tu m'as fait connaître la sagesse au-dedans de moi.
Þú vilt að menn séu hreinskilnir við sjálfa sig, einlægir og segi satt. Gefðu mér náð til að gera það!
7 Purifie-moi de mon péché avec l'hysope, et je serai net; lave-moi et je serai plus blanc que la neige.
Þvoðu mig að ég verði hreinn, hreinsaðu mig svo ég verði hvítari en snjór.
8 Fais-moi entendre la joie et l'allégresse; que les os que tu as brisés, se réjouissent!
Og þegar þú hefur refsað mér, þá gefðu mér gleði mína á ný.
9 Détourne ta face de mes péchés; efface toutes mes iniquités!
Einblíndu ekki á syndir mínar, heldur afmáðu þær allar.
10 O Dieu, crée en moi un cœur pur, et renouvelle en moi un esprit droit!
Skapaðu í mér nýtt og hreint hjarta, ó Guð! Gefðu mér þinn heilaga anda svo að ég hugsi rétt og þrái það sem gott er.
11 Ne me rejette pas loin de ta face, et ne m'ôte pas ton esprit saint!
Varpaðu mér ekki burt frá þér og taktu ekki þinn heilaga anda frá mér.
12 Rends-moi la joie de ton salut, et que l'esprit de bonne volonté me soutienne!
Fylltu mig aftur gleði þíns hjálpræðis og löngun til að hlýða þér!
13 J'enseignerai tes voies aux transgresseurs, et les pécheurs se convertiront à toi.
Þá get ég leitt aðra syndara inn á veg þinn svo að þeir – sekir eins og ég – játi syndir sínar og snúi sér til þín.
14 Délivre-moi du sang versé, ô Dieu, Dieu de mon salut! Ma langue chantera hautement ta justice.
Frelsaðu mig frá dauðans háska, ó Guð minn. Þú einn getur frelsað mig!
15 Seigneur, ouvre mes lèvres, et ma bouche publiera ta louange.
Leyf mér að syngja um miskunn þína, Drottinn. Opnaðu varir mínar svo að ég megi vegsama þig!
16 Car tu ne prends pas plaisir aux sacrifices, autrement j'en donnerais; l'holocauste ne t'est point agréable.
Þú hefur ekki þóknun á dýrafórnum, annars myndi ég láta þær í té. Og brennifórnir eru ekki í uppáhaldi hjá þér.
17 Le sacrifice agréable à Dieu, c'est un esprit brisé; ô Dieu, tu ne méprises pas le cœur contrit et brisé.
Þetta vilt þú: Auðmjúkan anda og iðrandi samvisku. Þann sem iðrast af öllu hjarta, munt þú ó Guð, ekki fyrirlíta.
18 Fais du bien à Sion dans ta bienveillance; édifie les murs de Jérusalem.
Drottinn, lát Ísrael ekki gjalda syndar minnar. Hjálpaðu þjóð þinni og vernda Jerúsalem.
19 Alors tu prendras plaisir aux sacrifices de justice, à l'holocauste et à la victime entière; alors on offrira de jeunes taureaux sur ton autel.
Þegar hjarta mitt er rétt gagnvart þér, þá gleðst þú yfir verkum mínum og því sem ég fórna á altari þínu.
