Psaumes 147
1 Louez l'Éternel! Car il est bon de psalmodier à notre Dieu, car il est doux, il est bienséant de le louer.
Chwalcie Pana; albowiem dobra rzecz jest, śpiewać Bogu naszemu; albowiem to wdzięczna i przystojna jest chwała.
2 C'est l'Éternel qui bâtit Jérusalem, qui rassemble les dispersés d'Israël;
Pan Jeruzalem buduje, a rozproszonego Izraela zgromadza.
3 Qui guérit ceux qui ont le cœur brisé, et qui bande leurs plaies.
Który uzdrawia skruszonych na sercu, a zawiązuje boleści ich.
4 Il compte le nombre des étoiles; il les appelle toutes par leur nom.
Który rachuje liczbę gwiazd, a każdą z nich imieniem jej nazywa.
5 Notre Seigneur est grand, et d'une grande puissance; son intelligence est infinie.
Wielki jest Pan nasz, i wielki w mocy; rozumienia jego niemasz liczby.
6 L'Éternel soutient les humbles, et il abaisse les méchants jusqu'à terre.
Pan pokornych podnosi; ale niepobożnych aż ku ziemi uniża.
7 Chantez à l'Éternel avec des actions de grâces; psalmodiez sur la harpe à notre Dieu,
Śpiewajcież Panu z chwałą; śpiewajcie Bogu naszemu na harfie;
8 Qui couvre les cieux de nuées, qui prépare la pluie pour la terre; qui fait germer l'herbe sur les montagnes;
Który okrywa niebiosa obłokami, a deszcz ziemi gotuje: który czyni, że rośnie trawa po górach;
9 Qui donne au bétail sa nourriture, et aux petits du corbeau qui crient.
Który daje bydłu pokarm ich, i kruczętom młodym, które wołają do niego.
10 Il ne se complaît point en la force du cheval; il ne fait point cas des hommes légers à la course.
Nie kocha się w mocy końskiej, ani się kocha w goleniach męskich.
11 L'Éternel prend son plaisir en ceux qui le craignent, en ceux qui s'attendent à sa bonté.
Kocha się Pan w tych, którzy się go boją, a którzy ufają w miłosierdziu jego.
12 Jérusalem, loue l'Éternel; Sion, célèbre ton Dieu!
Chwalże, Jeruzalemie! Pana; chwalże, Syonie! Boga twego.
13 Car il a renforcé les barres de tes portes; il a béni tes enfants au milieu de toi.
Albowiem on umacnia zawory bram twoich, a błogosławi synów twoich w pośrodku ciebie.
14 Il donne la paix à ton territoire, il te rassasie de la mœlle du froment.
On czyni pokój w granicach twoich, a najwyborniejszą pszenicą nasyca cię.
15 Il envoie ses ordres sur la terre, et sa parole court avec vitesse;
On wysyła słowo swe na ziemię; bardzo prędko bieży wyrok jego.
16 Il fait tomber la neige comme de la laine, et répand le givre comme de la cendre;
On daje śnieg jako wełnę, szron jako popiół rozsypuje.
17 Il jette sa glace comme par morceaux. Qui peut résister devant son froid?
Rzuca lód swój jako bryły; przed zimnem jego któż się ostoi?
18 Il envoie sa parole, et les fait fondre; il fait souffler son vent, et les eaux s'écoulent.
Posyła słowo swoje, i roztapia je; powienie wiatrem swym, a rozlewają wody.
19 Il a révélé sa parole à Jacob, ses statuts et ses ordonnances à Israël.
Oznajmuje słowo swe Jakóbowi, ustawy swe i sądy swe Izraelowi.
20 Il n'a pas agi ainsi pour toutes les nations; et elles ne connaissent pas ses ordonnances. Louez l'Éternel!
Nie uczynił tak żadnemu narodowi; przetoż nie poznali sądów jego. Halleluja.
