Psaumes 102
1 Éternel, écoute ma prière, et que mon cri parvienne jusqu'à toi!
Modlitwa strapionego, gdy uciśniony wylewa przed PANEM swoją skargę. PANIE, wysłuchaj mojej modlitwy i niech przyjdzie do ciebie moje wołanie.
2 Ne me cache point ta face; au jour de ma détresse, incline vers moi ton oreille; au jour que je t'invoque, hâte-toi, réponds-moi!
Nie ukrywaj przede mną swego oblicza, w dniu mego ucisku nakłoń ku mnie swego ucha; w dniu, w którym cię wzywam, szybko mnie wysłuchaj.
3 Car mes jours s'en vont comme la fumée, et mes os sont brûlés comme un foyer.
Moje dni bowiem nikną jak dym, a moje kości są rozpalone jak ognisko.
4 Mon cœur a été frappé, et s'est desséché comme l'herbe; tellement que j'ai oublié de manger mon pain.
Moje serce jest porażone i usycha jak trawa, [tak] że zapomniałem jeść chleb.
5 A force de crier en gémissant, mes os sont attachés à ma chair.
Od głosu mego wołania moje kości przylgnęły mi do ciała.
6 Je ressemble au pélican du désert; je suis comme la chouette des masures.
Jestem podobny do pelikana na pustyni, jestem jak sowa na pustkowiu.
7 Je veille, et je suis semblable à un passereau solitaire sur le toit.
Czuwam i jestem jak samotny wróbel na dachu.
8 Tous les jours mes ennemis m'outragent, et mes adversaires en fureur jurent par mon nom.
Przez cały dzień znieważają mnie moi wrogowie i przeklinają mnie ci, którzy szaleją przeciwko mnie.
9 Car j'ai mangé la cendre comme le pain, et j'ai mêlé ma boisson de pleurs,
Jadam bowiem popiół jak chleb, a mój napój mieszam ze łzami;
10 A cause de ton indignation et de ton courroux; car tu m'as enlevé et jeté au loin.
Z powodu twego gniewu i zapalczywości, bo podniosłeś mnie i strąciłeś.
11 Mes jours sont comme l'ombre à son déclin, et je deviens sec comme l'herbe.
Moje dni są jak chylący się cień, a ja usycham jak trawa.
12 Mais toi, Éternel, tu règnes à perpétuité, et ta mémoire dure d'âge en âge.
Ale ty, PANIE, trwasz na wieki, a twoja pamięć z pokolenia na pokolenie.
13 Tu te lèveras, tu auras compassion de Sion; car il est temps d'en avoir pitié; car le moment est venu.
Powstaniesz i zmiłujesz się nad Syjonem, bo czas, byś się nad nim zlitował, gdyż nadszedł czas wyznaczony.
14 Car tes serviteurs sont affectionnés à ses pierres, et ils ont pitié de sa poussière.
Twoi słudzy bowiem miłują jego kamienie i litują się nad jego prochem;
15 Alors les peuples craindront le nom de l'Éternel, et tous les rois de la terre, ta gloire;
A poganie będą się bać imienia PANA i wszyscy królowie ziemi – twojej chwały;
16 Quand l'Éternel aura rebâti Sion, qu'il aura paru dans sa gloire,
Gdy PAN odbuduje Syjon i ukaże się w swojej chwale;
17 Qu'il aura écouté la requête des désolés, et n'aura pas dédaigné leur supplication.
Przychyli się do modlitwy opuszczonych i nie pogardzi ich modlitwą.
18 Cela sera écrit pour la génération à venir; et le peuple qui sera créé, louera l'Éternel.
Zapiszą to dla przyszłego pokolenia, a lud, który ma być stworzony, będzie chwalić PANA.
19 Parce qu'il aura regardé du lieu élevé de sa sainteté, et que des cieux l'Éternel aura jeté les yeux sur la terre,
Spojrzał bowiem z wysokości swojej świątyni; PAN popatrzył z nieba na ziemię;
20 Pour entendre les gémissements des captifs, pour délivrer ceux qui sont voués à la mort;
Aby wysłuchać jęku więźniów i uwolnić skazanych na śmierć;
21 Afin qu'on célèbre en Sion le nom de l'Éternel, et sa louange dans Jérusalem,
Aby głosili na Syjonie imię PANA i jego chwałę w Jeruzalem;
22 Quand tous les peuples s'assembleront, et tous les royaumes, pour servir l'Éternel.
Gdy się zgromadzą razem narody i królestwa, aby służyć PANU.
23 Il a abattu ma force en chemin; il a abrégé mes jours.
Osłabił w drodze moją siłę, skrócił moje dni.
24 J'ai dit: Mon Dieu, ne m'enlève pas au milieu de mes jours. Tes années sont d'âge en âge.
Powiedziałem: Mój Boże, nie zabieraj mnie w połowie moich dni; twoje lata bowiem [trwają] z pokolenia na pokolenie.
25 Tu as jadis fondé la terre, et les cieux sont l'ouvrage de tes mains.
Ty dawno założyłeś [fundamenty] ziemi i niebiosa są dziełem twoich rąk.
26 Ils périront, mais toi tu subsisteras; ils vieilliront tous comme un vêtement; tu les changeras comme un habit, et ils seront changés.
One przeminą, ale ty pozostajesz; wszystkie jak szata się zestarzeją, zmienisz je jak płaszcz i będą odmienione.
27 Mais toi, tu es toujours le même, et tes années ne finiront point.
Ale ty [zawsze jesteś] ten sam, a twoje lata nigdy się nie skończą.
28 Les enfants de tes serviteurs habiteront en repos, et leur postérité sera affermie devant toi.
Synowie twoich sług będą trwać [u ciebie], a ich potomstwo zostanie przed tobą utwierdzone.
