Psaumes 102

1 Éternel, écoute ma prière, et que mon cri parvienne jusqu'à toi!

Preĝo de mizerulo, kiam li perdas la fortojn kaj elverŝas antaŭ la Eternulo sian malĝojon. Ho Eternulo, aŭskultu mian preĝon; Kaj mia krio venu al Vi.

2 Ne me cache point ta face; au jour de ma détresse, incline vers moi ton oreille; au jour que je t'invoque, hâte-toi, réponds-moi!

Ne kaŝu antaŭ mi Vian vizaĝon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide aŭskultu min.

3 Car mes jours s'en vont comme la fumée, et mes os sont brûlés comme un foyer.

Ĉar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj ĉirkaŭbrulis kiel en forno.

4 Mon cœur a été frappé, et s'est desséché comme l'herbe; tellement que j'ai oublié de manger mon pain.

Falĉiĝis kiel herbo kaj sekiĝis mia koro, Ĉar mi forgesis manĝi mian panon.

5 A force de crier en gémissant, mes os sont attachés à ma chair.

De la voĉo de mia plorado Algluiĝis miaj ostoj al mia karno.

6 Je ressemble au pélican du désert; je suis comme la chouette des masures.

Mi similiĝis al pelikano en la dezerto, Mi fariĝis kiel noktuo en ruinoj.

7 Je veille, et je suis semblable à un passereau solitaire sur le toit.

Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.

8 Tous les jours mes ennemis m'outragent, et mes adversaires en fureur jurent par mon nom.

Ĉiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj ĵuras per mi.

9 Car j'ai mangé la cendre comme le pain, et j'ai mêlé ma boisson de pleurs,

Ĉar cindron mi manĝis kiel panon, Kaj mian trinkaĵon mi miksis kun larmoj,

10 A cause de ton indignation et de ton courroux; car tu m'as enlevé et jeté au loin.

Kaŭze de Via kolero kaj indigno; Ĉar Vi min levis kaj ĵetis.

11 Mes jours sont comme l'ombre à son déclin, et je deviens sec comme l'herbe.

Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekiĝas kiel herbo.

12 Mais toi, Éternel, tu règnes à perpétuité, et ta mémoire dure d'âge en âge.

Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.

13 Tu te lèveras, tu auras compassion de Sion; car il est temps d'en avoir pitié; car le moment est venu.

Vi leviĝos, Vi korfavoros Cionon; Ĉar estas tempo por ĝin kompati, ĉar venis la tempo.

14 Car tes serviteurs sont affectionnés à ses pierres, et ils ont pitié de sa poussière.

Ĉar Viaj sklavoj ekamis ĝiajn ŝtonojn, Ĉarma estas por ili ĝia polvo.

15 Alors les peuples craindront le nom de l'Éternel, et tous les rois de la terre, ta gloire;

Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj ĉiuj reĝoj de la tero Vian gloron.

16 Quand l'Éternel aura rebâti Sion, qu'il aura paru dans sa gloire,

Ĉar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.

17 Qu'il aura écouté la requête des désolés, et n'aura pas dédaigné leur supplication.

Li Sin turnis al la preĝo de la forlasitoj, Kaj ne forpuŝis ilian petegon.

18 Cela sera écrit pour la génération à venir; et le peuple qui sera créé, louera l'Éternel.

Ĉi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.

19 Parce qu'il aura regardé du lieu élevé de sa sainteté, et que des cieux l'Éternel aura jeté les yeux sur la terre,

Ĉar Li rigardis malsupren el Sia sankta altaĵo, El la ĉielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,

20 Pour entendre les gémissements des captifs, pour délivrer ceux qui sont voués à la mort;

Por aŭdi la ĝemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;

21 Afin qu'on célèbre en Sion le nom de l'Éternel, et sa louange dans Jérusalem,

Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,

22 Quand tous les peuples s'assembleront, et tous les royaumes, pour servir l'Éternel.

Kiam kolektiĝos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.

23 Il a abattu ma force en chemin; il a abrégé mes jours.

Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.

24 J'ai dit: Mon Dieu, ne m'enlève pas au milieu de mes jours. Tes années sont d'âge en âge.

Mi diras: Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.

25 Tu as jadis fondé la terre, et les cieux sont l'ouvrage de tes mains.

En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la ĉielo estas la faro de Viaj manoj.

26 Ils périront, mais toi tu subsisteras; ils vieilliront tous comme un vêtement; tu les changeras comme un habit, et ils seront changés.

Ili pereos, sed Vi restos; Kaj ĉiuj ili eluziĝos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin ŝanĝos, kaj ili ŝanĝiĝos.

27 Mais toi, tu es toujours le même, et tes années ne finiront point.

Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finiĝos.

28 Les enfants de tes serviteurs habiteront en repos, et leur postérité sera affermie devant toi.

La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikiĝos antaŭ Vi.