Matthieu 22
1 Jésus, prenant la parole, continua à leur parler en paraboles et dit:
Jezus przedstawił jeszcze jedną przypowieść:
2 Le royaume des cieux est semblable à un roi qui fit les noces de son fils.
—Królestwo niebieskie jest podobne do władcy, który wyprawił synowi wesele.
3 Et il envoya ses serviteurs pour appeler ceux qui avaient été invités aux noces; mais ils ne voulurent point venir.
Posłał służących, aby powiadomili zaproszonych, ale ci nie chcieli przyjść.
4 Il envoya encore d'autres serviteurs avec cet ordre: Dites à ceux qui ont été invités: J'ai préparé mon dîner; mes taureaux et mes bêtes grasses sont tués, et tout est prêt; venez aux noces.
Poprzez innych służących wysłał im więc następującą wiadomość: „Uczta gotowa, mięso na rożnach—wszystko przygotowane! Zapraszam na wesele!”.
5 Mais eux, n'en tenant compte, s'en allèrent, l'un à sa métairie, et l'autre à son trafic.
Ale goście zlekceważyli zaproszenie: jeden poszedł na pole, inny—do swojego sklepu.
6 Et les autres prirent ses serviteurs, et les maltraitèrent, et les tuèrent.
A niektórzy nawet naubliżali posłańcom i zabili ich.
7 Le roi, l'ayant appris, se mit en colère; et ayant envoyé ses troupes, il fit périr ces meurtriers et brûla leur ville.
Władca wpadł w gniew: wysłał wojsko, zgładził zabójców i spalił ich miasto.
8 Alors il dit à ses serviteurs: Les noces sont bien prêtes, mais ceux qui étaient invités n'en étaient pas dignes.
Potem rzekł sługom: „Uczta weselna została przygotowana, ale zaproszeni okazali się jej niegodni.
9 Allez donc dans les carrefours des chemins, et invitez aux noces tous ceux que vous trouverez.
Wyjdźcie więc na ulice i zaproście na wesele wszystkich, których spotkacie”.
10 Et ses serviteurs, étant allés dans les chemins, rassemblèrent tous ceux qu'ils trouvèrent, tant mauvais que bons, en sorte que la salle des noces fut remplie de gens qui étaient à table.
Poszli więc i przyprowadzili z ulic wszystkich napotkanych ludzi—zarówno złych, jak i dobrych. W ten sposób sala biesiadna zapełniła się gośćmi.
11 Et le roi, étant entré pour voir ceux qui étaient à table, aperçut un homme qui n'était pas vêtu d'un vêtement de noces.
Gdy władca wszedł, aby ich zobaczyć, zauważył człowieka, który nie miał na sobie weselnego ubrania.
12 Et il lui dit: Mon ami, comment es-tu entré ici sans avoir un habit de noces? Et il eut la bouche fermée.
„Przyjacielu!”—zwrócił się do niego. —„Jak się tu znalazłeś, nie mając weselnego ubrania?”. On jednak nic nie odpowiedział.
13 Alors le roi dit aux serviteurs: Liez-le pieds et mains, emportez-le, et le jetez dans les ténèbres de dehors; là seront les pleurs et les grincements de dents.
Wówczas władca rozkazał sługom: „Zwiążcie mu ręce i nogi i wyrzućcie go na zewnątrz, w ciemności, gdzie panuje lament i rozpacz!”.
14 Car il y a beaucoup d'appelés, mais peu d'élus.
Wielu jest bowiem zaproszonych, ale mało wybranych.
15 Alors les pharisiens, s'étant retirés, consultèrent pour le surprendre dans ses discours.
Tymczasem faryzeusze naradzali się, jak sprowokować Jezusa do jakiejś niefortunnej wypowiedzi. Potrzebny był im bowiem pretekst do oskarżenia Go.
16 Et ils lui envoyèrent de leurs disciples, avec des hérodiens, qui lui dirent: Maître, nous savons que tu es sincère, et que tu enseignes la voie de Dieu selon la vérité, sans avoir égard à qui que ce soit; car tu ne regardes point à l'apparence des hommes.
Wysłali więc swoich ludzi oraz zwolenników Heroda z takim pytaniem: —Nauczycielu! Wiemy, że nie boisz się mówić prawdy. Nie dostosowujesz się też do opinii ludzi ani do ich oczekiwań, lecz uczciwie nauczasz prawd Bożych.
17 Dis-nous donc ce qu'il te semble de ceci: Est-il permis de payer le tribut à César, ou non?
Powiedz nam więc, czy słusznie płacimy podatki Rzymowi, czy nie?
18 Mais Jésus, connaissant leur malice, répondit: Hypocrites, pourquoi me tentez-vous?
—Obłudnicy! Chcecie Mnie pogrążyć?!—powiedział Jezus, zdając sobie sprawę z ich podstępu.
19 Montrez-moi la monnaie du tribut. Et ils lui présentèrent un denier.
—Pokażcie Mi najpierw monetę! Gdy Mu ją podano, zapytał:
20 Et il leur dit: De qui est cette image et cette inscription?
—Czyją podobiznę i tytuł na niej widzicie?
21 Ils lui dirent: De César. Alors il leur dit: Rendez donc à César ce qui est à César, et à Dieu ce qui est à Dieu.
—Cezara—odpowiedzieli. —Oddawajcie więc cezarowi to, co jego, a Bogu—co należy do Boga!
22 Et ayant entendu cette réponse, ils l'admirèrent; et le laissant, ils s'en allèrent.
Ta odpowiedź tak ich zaskoczyła, że zaraz stamtąd odeszli.
23 Ce jour-là les sadducéens, qui disent qu'il n'y a point de résurrection, vinrent à Jésus, et lui firent cette question:
Jeszcze tego samego dnia przyszli do Jezusa saduceusze—przedstawiciele ugrupowania nauczającego, że nie będzie zmartwychwstania.
24 Maître, Moïse a dit: Si quelqu'un meurt sans enfants, son frère épousera sa veuve, et suscitera lignée à son frère.
—Nauczycielu!—zwrócili się do Niego. —Prawo Mojżesza naucza: „Jeśli umrze mężczyzna i nie pozostawi po sobie potomstwa, jego brat powinien ożenić się z wdową po zmarłym i mieć z nią potomstwo”.
25 Or, il y avait parmi nous sept frères, dont le premier, s'étant marié, mourut; et n'ayant point eu d'enfants, il laissa sa femme à son frère.
Otóż żyło kiedyś u nas siedmiu braci. Najstarszy z nich ożenił się, ale wkrótce zmarł, nie pozostawiając dzieci. Wdowa została żoną młodszego brata.
26 De même aussi le second, puis le troisième, jusqu'au septième.
I tak było z drugim, trzecim i resztą braci.
27 Or, après eux tous, la femme aussi mourut.
W końcu zmarła także ta kobieta.
28 Duquel donc des sept sera-t-elle femme à la résurrection, car tous les sept l'ont eue?
Jeśli rzeczywiście umarli zmartwychwstaną, to czyją będzie wtedy żoną, skoro wszyscy bracia się z nią ożenili?
29 Mais Jésus, répondant, leur dit: Vous êtes dans l'erreur, parce que vous n'entendez pas les Écritures, ni quelle est la puissance de Dieu.
—Cała trudność polega na tym—odparł Jezus—że nie znacie Pisma ani mocy Bożej!
30 Car à la résurrection les hommes ne prendront point de femmes, ni les femmes de maris; mais ils seront comme les anges de Dieu dans le ciel.
Po zmartwychwstaniu więzy małżeńskie nie będą obowiązywać ani tych siedmiu braci, ani kobiety, bo wszyscy pod tym względem będą podobni do aniołów.
31 Et, quant à la résurrection des morts, n'avez-vous point lu ce que Dieu vous a dit:
Jeśli zaś chodzi o samo zmartwychwstanie, to czy nigdy nie czytaliście, że Bóg powiedział:
32 Je suis le Dieu d'Abraham, le Dieu d'Isaac et le Dieu de Jacob. Dieu n'est pas le Dieu des morts, mais des vivants.
„Jestem Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba”? Przecież nie nazwałby siebie Bogiem tych, którzy już nie istnieją!
33 Et le peuple entendant cela, admirait sa doctrine.
Zgromadzeni, słysząc Jego odpowiedź, nie mogli wyjść z podziwu.
34 Les pharisiens, ayant appris qu'il avait fermé la bouche aux sadducéens, s'assemblèrent.
Faryzeusze dowiedzieli się, że Jezus zamknął usta saduceuszom. Przyszli więc tam
35 Et l'un d'eux, docteur de la loi, l'interrogea pour l'éprouver, et lui dit:
i jeden z nich—przywódca religijny—zadał Mu podchwytliwe pytanie:
36 Maître, quel est le grand commandement de la loi?
—Nauczycielu, które z przykazań Prawa Mojżesza jest najważniejsze?
37 Jésus lui dit: Tu aimeras le Seigneur ton Dieu de tout ton cour, de toute ton âme et de toute ta pensée.
—„Kochaj twojego Pana i Boga całym sercem, duszą i umysłem!”—odpowiedział Jezus.
38 C'est là le premier et le grand commandement.
—To jest pierwsze i najważniejsze przykazanie.
39 Et voici le second qui lui est semblable: Tu aimeras ton prochain comme toi-même.
Drugie jest podobne: „Kochaj innych tak, jak kochasz samego siebie!”.
40 De ces deux commandements dépendent toute la loi et les prophètes.
Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo Mojżesza i księgi proroków.
41 Et les pharisiens étant assemblés, Jésus les interrogea,
Następnie sam zapytał otaczających Go faryzeuszy:
42 Et leur dit: Que vous semble-t-il du Christ? De qui est-il fils? Ils lui répondirent: De David.
—Jak sądzicie? Skąd ma pochodzić Mesjasz? —Z rodu króla Dawida—odrzekli.
43 Et il leur dit: Comment donc David l'appelle-t-il par l'Esprit son Seigneur, en disant:
—To dlaczego sam Dawid, a przez jego usta Duch Święty, nazywa Go Panem?—zapytał Jezus. —Dawid powiedział przecież:
44 Le Seigneur a dit à mon Seigneur: Assieds-toi à ma droite, jusqu'à ce que j'aie fait de tes ennemis le marchepied de tes pieds?
„Bóg rzekł do mojego Pana: Zasiądź po mojej prawej stronie, dopóki nie rzucę Ci pod nogi Twoich nieprzyjaciół”.
45 Si donc David l'appelle son Seigneur, comment est-il son fils?
Skoro więc Dawid nazwał Go Panem, to jak Mesjasz może być jego potomkiem?
46 Et personne ne put lui répondre un mot; et depuis ce jour-là personne n'osa plus l'interroger.
Nikt nie potrafił Mu na to odpowiedzieć. Dlatego też nikt już więcej nie śmiał Go o nic pytać.
