Marc 10
1 Jésus étant parti de là, vint aux confins de la Judée, le long du Jourdain; et le peuple s'assembla encore vers lui, et il continua à les instruire, comme il avait accoutumé.
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਸ ਤਤ੍ਸ੍ਥਾਨਾਤ੍ ਪ੍ਰਸ੍ਥਾਯ ਯਰ੍ੱਦਨਨਦ੍ਯਾਃ ਪਾਰੇ ਯਿਹੂਦਾਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਉਪਸ੍ਥਿਤਵਾਨ੍, ਤਤ੍ਰ ਤਦਨ੍ਤਿਕੇ ਲੋਕਾਨਾਂ ਸਮਾਗਮੇ ਜਾਤੇ ਸ ਨਿਜਰੀਤ੍ਯਨੁਸਾਰੇਣ ਪੁਨਸ੍ਤਾਨ੍ ਉਪਦਿਦੇਸ਼|
2 Alors les pharisiens vinrent et lui demandèrent, pour l'éprouver: Est-il permis à un homme de répudier sa femme
ਤਦਾ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਸ੍ਤਤ੍ਸਮੀਪਮ੍ ਏਤ੍ਯ ਤੰ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਿਤੁੰ ਪਪ੍ਰੱਛਃ ਸ੍ਵਜਾਯਾ ਮਨੁਜਾਨਾਂ ਤ੍ਯਜ੍ਯਾ ਨ ਵੇਤਿ?
3 Il répondit et leur dit: Qu'est-ce que Moïse vous a commandé?
ਤਤਃ ਸ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਾਦੀਤ੍, ਅਤ੍ਰ ਕਾਰ੍ੱਯੇ ਮੂਸਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਕਿਮਾਜ੍ਞਾਪਯਤ੍?
4 Ils lui dirent: Moïse a permis d'écrire une lettre de divorce, et de répudier.
ਤ ਊਚੁਃ ਤ੍ਯਾਗਪਤ੍ਰੰ ਲੇਖਿਤੁੰ ਸ੍ਵਪਤ੍ਨੀਂ ਤ੍ਯਕ੍ਤੁਞ੍ਚ ਮੂਸਾ(ਅ)ਨੁਮਨ੍ਯਤੇ|
5 Et Jésus, répondant, leur dit: Il vous a écrit cette loi à cause de la dureté de votre cœur.
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਵਾਚ, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਨਸਾਂ ਕਾਠਿਨ੍ਯਾੱਧੇਤੋ ਰ੍ਮੂਸਾ ਨਿਦੇਸ਼ਮਿਮਮ੍ ਅਲਿਖਤ੍|
6 Mais au commencement de la création, Dieu ne fit qu'un homme et qu'une femme.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟੇਰਾਦੌ ਈਸ਼੍ਵਰੋ ਨਰਾਨ੍ ਪੁੰਰੂਪੇਣ ਸ੍ਤ੍ਰੀਰੂਪੇਣ ਚ ਸਸਰ੍ਜ|
7 C'est pourquoi l'homme quittera son père et sa mère, et s'attachera à sa femme;
"ਤਤਃ ਕਾਰਣਾਤ੍ ਪੁਮਾਨ੍ ਪਿਤਰੰ ਮਾਤਰਞ੍ਚ ਤ੍ਯਕ੍ਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵਜਾਯਾਯਾਮ੍ ਆਸਕ੍ਤੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ,
8 Et les deux seront une seule chair; ainsi ils ne sont plus deux, mais une seule chair.
ਤੌ ਦ੍ਵਾਵ੍ ਏਕਾਙ੍ਗੌ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਃ| " ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤਤ੍ਕਾਲਮਾਰਭ੍ਯ ਤੌ ਨ ਦ੍ਵਾਵ੍ ਏਕਾਙ੍ਗੌ|
9 Que l'homme ne sépare donc point ce que Dieu a joint.
ਅਤਃ ਕਾਰਣਾਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੋ ਯਦਯੋਜਯਤ੍ ਕੋਪਿ ਨਰਸ੍ਤੰਨ ਵਿਯੇਜਯੇਤ੍|
10 Et les disciples l'interrogèrent encore sur ce sujet dans la maison;
ਅਥ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਗ੍ਰੁʼਹੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼਼੍ਟਸ੍ਤਦਾ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਃ ਪੁਨਸ੍ਤਤ੍ਕਥਾਂ ਤੰ ਪਪ੍ਰੱਛੁਃ|
11 Et il leur dit: Quiconque répudiera sa femme et en épousera une autre, commettra un adultère à son égard;
ਤਤਃ ਸੋਵਦਤ੍ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਯਦਿ ਸ੍ਵਭਾਰ੍ੱਯਾਂ ਤ੍ਯਕ੍ਤਵਾਨ੍ਯਾਮ੍ ਉਦ੍ਵਹਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਸ ਸ੍ਵਭਾਰ੍ੱਯਾਯਾਃ ਪ੍ਰਾਤਿਕੂਲ੍ਯੇਨ ਵ੍ਯਭਿਚਾਰੀ ਭਵਤਿ|
12 Et si la femme quitte son mari et en épouse un autre, elle commet un adultère.
ਕਾਚਿੰਨਾਰੀ ਯਦਿ ਸ੍ਵਪਤਿੰ ਹਿਤ੍ਵਾਨ੍ਯਪੁੰਸਾ ਵਿਵਾਹਿਤਾ ਭਵਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਸਾਪਿ ਵ੍ਯਭਿਚਾਰਿਣੀ ਭਵਤਿ|
13 Alors on lui présenta de petits enfants, afin qu'il les touchât; mais les disciples reprenaient ceux qui les présentaient.
ਅਥ ਸ ਯਥਾ ਸ਼ਿਸ਼ੂਨ੍ ਸ੍ਪ੍ਰੁʼਸ਼ੇਤ੍, ਤਦਰ੍ਥੰ ਲੋਕੈਸ੍ਤਦਨ੍ਤਿਕੰ ਸ਼ਿਸ਼ਵ ਆਨੀਯਨ੍ਤ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਸ੍ਤਾਨਾਨੀਤਵਤਸ੍ਤਰ੍ਜਯਾਮਾਸੁਃ|
14 Et Jésus ayant vu cela, en fut indigné, et il leur dit: Laissez venir à moi les petits enfants, et ne les en empêchez point; car le royaume de Dieu est pour ceux qui leur ressemblent.
ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਦ੍ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਕ੍ਰੁਧ੍ਯਨ੍ ਜਗਾਦ, ਮੰਨਿਕਟਮ੍ ਆਗਨ੍ਤੁੰ ਸ਼ਿਸ਼ੂਨ੍ ਮਾ ਵਾਰਯਤ, ਯਤ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾ ਈਸ਼੍ਵਰਰਾਜ੍ਯਾਧਿਕਾਰਿਣਃ|
15 Je vous dis en vérité, que quiconque ne recevra pas le royaume de Dieu comme un petit enfant, n'y entrera point.
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਵਚ੍ਮਿ, ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਸ਼ਿਸ਼ੁਵਦ੍ ਭੂਤ੍ਵਾ ਰਾਜ੍ਯਮੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਨ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲੀਯਾਤ੍ ਸ ਕਦਾਪਿ ਤਦ੍ਰਾਜ੍ਯੰ ਪ੍ਰਵੇਸ਼਼੍ਟੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ|
16 Et les ayant pris entre ses bras, il leur imposa les mains et les bénit.
ਅਨਨਤਰੰ ਸ ਸ਼ਿਸ਼ੂਨਙ੍ਕੇ ਨਿਧਾਯ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਗਾਤ੍ਰੇਸ਼਼ੁ ਹਸ੍ਤੌ ਦੱਤ੍ਵਾਸ਼ਿਸ਼਼ੰ ਬਭਾਸ਼਼ੇ|
17 Et comme ils sortaient pour se mettre en chemin, un homme accourut, et, s'étant mis à genoux devant lui, lui demanda: Bon Maître, que dois-je faire pour hériter de la vie éternelle? (aiōnios g166)
ਅਥ ਸ ਵਰ੍ਤ੍ਮਨਾ ਯਾਤਿ, ਏਤਰ੍ਹਿ ਜਨ ਏਕੋ ਧਾਵਨ੍ ਆਗਤ੍ਯ ਤਤ੍ਸੰਮੁਖੇ ਜਾਨੁਨੀ ਪਾਤਯਿਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍, ਭੋਃ ਪਰਮਗੁਰੋ, ਅਨਨ੍ਤਾਯੁਃ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਯੇ ਮਯਾ ਕਿੰ ਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯੰ? (aiōnios g166)
18 Jésus lui dit: Pourquoi m'appelles-tu bon? Personne n'est bon, sauf Dieu seul.
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਰੁਵਾਚ, ਮਾਂ ਪਰਮੰ ਕੁਤੋ ਵਦਸਿ? ਵਿਨੇਸ਼੍ਵਰੰ ਕੋਪਿ ਪਰਮੋ ਨ ਭਵਤਿ|
19 Tu connais les commandements: Ne commets point d'adultère; ne tue point; ne dérobe point; ne dis point de faux témoignage; ne commets point de fraude; honore ton père et ta mère.
ਪਰਸ੍ਤ੍ਰੀਂ ਨਾਭਿਗੱਛ; ਨਰੰ ਮਾ ਘਾਤਯ; ਸ੍ਤੇਯੰ ਮਾ ਕੁਰੁ; ਮ੍ਰੁʼਸ਼਼ਾਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਮਾ ਦੇਹਿ; ਹਿੰਸਾਞ੍ਚ ਮਾ ਕੁਰੁ; ਪਿਤਰੌ ਸੰਮਨ੍ਯਸ੍ਵ; ਨਿਦੇਸ਼ਾ ਏਤੇ ਤ੍ਵਯਾ ਜ੍ਞਾਤਾਃ|
20 Il répondit: Maître, j'ai observé toutes ces choses dès ma jeunesse.
ਤਤਸ੍ਤਨ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਕ੍ਤੰ, ਹੇ ਗੁਰੋ ਬਾਲ੍ਯਕਾਲਾਦਹੰ ਸਰ੍ੱਵਾਨੇਤਾਨ੍ ਆਚਰਾਮਿ|
21 Et Jésus, jetant les yeux sur lui, l'aima et lui dit: Il te manque une chose: Va, vends tout ce que tu as, et le donne aux pauvres, et tu auras un trésor dans le ciel; après cela viens, suis-moi, en te chargeant de la croix.
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੰ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਸ੍ਨੇਹੇਨ ਬਭਾਸ਼਼ੇ, ਤਵੈਕਸ੍ਯਾਭਾਵ ਆਸ੍ਤੇ; ਤ੍ਵੰ ਗਤ੍ਵਾ ਸਰ੍ੱਵਸ੍ਵੰ ਵਿਕ੍ਰੀਯ ਦਰਿਦ੍ਰੇਭ੍ਯੋ ਵਿਸ਼੍ਰਾਣਯ, ਤਤਃ ਸ੍ਵਰ੍ਗੇ ਧਨੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਸਿ; ਤਤਃ ਪਰਮ੍ ਏਤ੍ਯ ਕ੍ਰੁਸ਼ੰ ਵਹਨ੍ ਮਦਨੁਵਰ੍ੱਤੀ ਭਵ|
22 Mais affligé de cette parole, il s'en alla tout triste, car il avait de grands biens.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਸ੍ਯ ਬਹੁਸਮ੍ਪਦ੍ਵਿਦ੍ਯਮਾਨਤ੍ਵਾਤ੍ ਸ ਇਮਾਂ ਕਥਾਮਾਕਰ੍ਣ੍ਯ ਵਿਸ਼਼ਣੋ ਦੁਃਖਿਤਸ਼੍ਚ ਸਨ੍ ਜਗਾਮ|
23 Alors Jésus, regardant autour de lui, dit à ses disciples: Qu'il est difficile que ceux qui ont des richesses entrent dans le royaume de Dieu!
ਅਥ ਯੀਸ਼ੁਸ਼੍ਚਤੁਰ੍ਦਿਸ਼ੋ ਨਿਰੀਕ੍ਸ਼਼੍ਯ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਅਵਾਦੀਤ੍, ਧਨਿਲੋਕਾਨਾਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਰਾਜ੍ਯਪ੍ਰਵੇਸ਼ਃ ਕੀਦ੍ਰੁʼਗ੍ ਦੁਸ਼਼੍ਕਰਃ|
24 Et ses disciples furent étonnés de ce discours. Mais Jésus, reprenant la parole, leur dit: Mes enfants, qu'il est difficile à ceux qui se confient dans les richesses d'entrer dans le royaume de Dieu!
ਤਸ੍ਯ ਕਥਾਤਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਸ਼੍ਚਮੱਚਕ੍ਰੁਃ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਪੁਨਰਵਦਤ੍, ਹੇ ਬਾਲਕਾ ਯੇ ਧਨੇ ਵਿਸ਼੍ਵਸਨ੍ਤਿ ਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਰਾਜ੍ਯਪ੍ਰਵੇਸ਼ਃ ਕੀਦ੍ਰੁʼਗ੍ ਦੁਸ਼਼੍ਕਰਃ|
25 Il est plus aisé qu'un chameau passe par le trou d'une aiguille, qu'il ne l'est qu'un riche entre dans le royaume de Dieu.
ਈਸ਼੍ਵਰਰਾਜ੍ਯੇ ਧਨਿਨਾਂ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ਾਤ੍ ਸੂਚਿਰਨ੍ਧ੍ਰੇਣ ਮਹਾਙ੍ਗਸ੍ਯ ਗਮਨਾਗਮਨੰ ਸੁਕਰੰ|
26 Et ils furent encore plus étonnés, et ils se disaient l'un à l'autre: Et qui peut donc être sauvé?
ਤਦਾ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਅਤੀਵ ਵਿਸ੍ਮਿਤਾਃ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਪ੍ਰੋਚੁਃ, ਤਰ੍ਹਿ ਕਃ ਪਰਿਤ੍ਰਾਣੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ?
27 Mais Jésus, les regardant, leur dit: Cela est impossible aux hommes, mais non à Dieu; car toutes choses sont possibles à Dieu.
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਨ੍ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਬਭਾਸ਼਼ੇ, ਤਨ੍ ਨਰਸ੍ਯਾਸਾਧ੍ਯੰ ਕਿਨ੍ਤੁ ਨੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ, ਯਤੋ ਹੇਤੋਰੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਰ੍ੱਵੰ ਸਾਧ੍ਯਮ੍|
28 Alors Pierre se mit à lui dire: Voici, nous avons tout quitté, et nous t'avons suivi.
ਤਦਾ ਪਿਤਰ ਉਵਾਚ, ਪਸ਼੍ਯ ਵਯੰ ਸਰ੍ੱਵੰ ਪਰਿਤ੍ਯਜ੍ਯ ਭਵਤੋਨੁਗਾਮਿਨੋ ਜਾਤਾਃ|
29 Et Jésus répondit: Je vous le dis en vérité: Il n'y a personne qui ait quitté maison, ou frères, ou sœurs, ou père, ou mère, ou femme, ou enfants, ou champs, à cause de moi et de l'Évangile,
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਤ੍, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਵਦਾਮਿ, ਮਦਰ੍ਥੰ ਸੁਸੰਵਾਦਾਰ੍ਥੰ ਵਾ ਯੋ ਜਨਃ ਸਦਨੰ ਭ੍ਰਾਤਰੰ ਭਗਿਨੀਂ ਪਿਤਰੰ ਮਾਤਰੰ ਜਾਯਾਂ ਸਨ੍ਤਾਨਾਨ੍ ਭੂਮਿ ਵਾ ਤ੍ਯਕ੍ਤ੍ਵਾ
31 Mais plusieurs qui sont les premiers seront les derniers, et ceux qui sont les derniers seront les premiers.
ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਗ੍ਰੀਯਾ ਅਨੇਕੇ ਲੋਕਾਃ ਸ਼ੇਸ਼਼ਾਃ, ਸ਼ੇਸ਼਼ੀਯਾ ਅਨੇਕੇ ਲੋਕਾਸ਼੍ਚਾਗ੍ਰਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
32 Or, ils étaient en chemin, montant à Jérusalem, Jésus marchait devant eux; et ils étaient effrayés et craignaient en le suivant. Et Jésus, prenant encore à part les douze, commença à leur dire ce qui lui devait arriver:
ਅਥ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ਯਾਨਕਾਲੇ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਅਗ੍ਰਗਾਮੀ ਬਭੂਵ, ਤਸ੍ਮਾੱਤੇ ਚਿਤ੍ਰੰ ਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ਗਾਮਿਨੋ ਭੂਤ੍ਵਾ ਬਿਭ੍ਯੁਃ| ਤਦਾ ਸ ਪੁਨ ਰ੍ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵੀਯੰ ਯਦ੍ਯਦ੍ ਘਟਿਸ਼਼੍ਯਤੇ ਤੱਤਤ੍ ਤੇਭ੍ਯਃ ਕਥਯਿਤੁੰ ਪ੍ਰਾਰੇਭੇ;
33 Voici, nous montons à Jérusalem, et le Fils de l'homme sera livré aux principaux sacrificateurs et aux scribes, et ils le condamneront à la mort, et le livreront aux Gentils.
ਪਸ਼੍ਯਤ ਵਯੰ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ਪੁਰੰ ਯਾਮਃ, ਤਤ੍ਰ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਪੁਤ੍ਰਃ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾਨਾਮ੍ ਉਪਾਧ੍ਯਾਯਾਨਾਞ੍ਚ ਕਰੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ; ਤੇ ਚ ਵਧਦਣ੍ਡਾਜ੍ਞਾਂ ਦਾਪਯਿਤ੍ਵਾ ਪਰਦੇਸ਼ੀਯਾਨਾਂ ਕਰੇਸ਼਼ੁ ਤੰ ਸਮਰ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
34 Ils se moqueront de lui, ils le fouetteront, ils lui cracheront au visage, et le feront mourir; mais il ressuscitera le troisième jour.
ਤੇ ਤਮੁਪਹਸ੍ਯ ਕਸ਼ਯਾ ਪ੍ਰਹ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਤਦ੍ਵਪੁਸ਼਼ਿ ਨਿਸ਼਼੍ਠੀਵੰ ਨਿਕ੍ਸ਼਼ਿਪ੍ਯ ਤੰ ਹਨਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ, ਤਤਃ ਸ ਤ੍ਰੁʼਤੀਯਦਿਨੇ ਪ੍ਰੋੱਥਾਸ੍ਯਤਿ|
35 Alors Jacques et Jean, fils de Zébédée, vinrent à lui et dirent: Maître, nous voudrions que tu nous fisses ce que nous te demanderons.
ਤਤਃ ਸਿਵਦੇਃ ਪੁਤ੍ਰੌ ਯਾਕੂਬ੍ਯੋਹਨੌ ਤਦਨ੍ਤਿਕਮ੍ ਏਤ੍ਯ ਪ੍ਰੋਚਤੁਃ, ਹੇ ਗੁਰੋ ਯਦ੍ ਆਵਾਭ੍ਯਾਂ ਯਾਚਿਸ਼਼੍ਯਤੇ ਤਦਸ੍ਮਦਰ੍ਥੰ ਭਵਾਨ੍ ਕਰੋਤੁ ਨਿਵੇਦਨਮਿਦਮਾਵਯੋਃ|
36 Et il leur dit: Que voulez-vous que je vous fasse?
ਤਤਃ ਸ ਕਥਿਤਵਾਨ੍, ਯੁਵਾਂ ਕਿਮਿੱਛਥਃ? ਕਿੰ ਮਯਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਦਰ੍ਥੰ ਕਰਣੀਯੰ?
37 Ils lui dirent: Accorde-nous d'être assis dans ta gloire, l'un à ta droite et l'autre à ta gauche.
ਤਦਾ ਤੌ ਪ੍ਰੋਚਤੁਃ, ਆਵਯੋਰੇਕੰ ਦਕ੍ਸ਼਼ਿਣਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵੇ ਵਾਮਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵੇ ਚੈਕੰ ਤਵੈਸ਼੍ਵਰ੍ੱਯਪਦੇ ਸਮੁਪਵੇਸ਼਼੍ਟੁਮ੍ ਆਜ੍ਞਾਪਯ|
38 Et Jésus leur dit: Vous ne savez ce que vous demandez. Pouvez-vous boire la coupe que je dois boire, et être baptisés du baptême dont je dois être baptisé?
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਵਾਚ ਯੁਵਾਮਜ੍ਞਾਤ੍ਵੇਦੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯੇਥੇ, ਯੇਨ ਕੰਸੇਨਾਹੰ ਪਾਸ੍ਯਾਮਿ ਤੇਨ ਯੁਵਾਭ੍ਯਾਂ ਕਿੰ ਪਾਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤੇ? ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਮੱਜਨੇਨਾਹੰ ਮੱਜਿਸ਼਼੍ਯੇ ਤਨ੍ਮੱਜਨੇ ਮੱਜਯਿਤੁੰ ਕਿੰ ਯੁਵਾਭ੍ਯਾਂ ਸ਼ਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤੇ? ਤੌ ਪ੍ਰਤ੍ਯੂਚਤੁਃ ਸ਼ਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤੇ|
39 Ils lui dirent: Nous le pouvons. Et Jésus leur dit: Il est vrai que vous boirez la coupe que je dois boire, et que vous serez baptisés du baptême dont je dois être baptisé;
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਰਵਦਤ੍ ਯੇਨ ਕੰਸੇਨਾਹੰ ਪਾਸ੍ਯਾਮਿ ਤੇਨਾਵਸ਼੍ਯੰ ਯੁਵਾਮਪਿ ਪਾਸ੍ਯਥਃ, ਯੇਨ ਮੱਜਨੇਨ ਚਾਹੰ ਮੱਜਿੱਯੇ ਤਤ੍ਰ ਯੁਵਾਮਪਿ ਮੱਜਿਸ਼਼੍ਯੇਥੇ|
40 Mais quant à être assis à ma droite ou à ma gauche, ce n'est pas à moi de l'accorder, si ce n'est à ceux à qui cela est destiné.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੇਸ਼਼ਾਮਰ੍ਥਮ੍ ਇਦੰ ਨਿਰੂਪਿਤੰ, ਤਾਨ੍ ਵਿਹਾਯਾਨ੍ਯੰ ਕਮਪਿ ਮਮ ਦਕ੍ਸ਼਼ਿਣਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵੇ ਵਾਮਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵੇ ਵਾ ਸਮੁਪਵੇਸ਼ਯਿਤੁੰ ਮਮਾਧਿਕਾਰੋ ਨਾਸ੍ਤਿ|
41 Ce que les dix autres ayant entendu, ils commencèrent à s'indigner contre Jacques et Jean.
ਅਥਾਨ੍ਯਦਸ਼ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਇਮਾਂ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਯਾਕੂਬ੍ਯੋਹਨ੍ਭ੍ਯਾਂ ਚੁਕੁਪੁਃ|
42 Mais Jésus, les ayant appelés, leur dit: Vous savez que ceux qu'on regarde comme les chefs des nations les maîtrisent; et que les grands exercent leur autorité sur elles.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਨ੍ ਸਮਾਹੂਯ ਬਭਾਸ਼਼ੇ, ਅਨ੍ਯਦੇਸ਼ੀਯਾਨਾਂ ਰਾਜਤ੍ਵੰ ਯੇ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਿ ਤੇ ਤੇਸ਼਼ਾਮੇਵ ਪ੍ਰਭੁਤ੍ਵੰ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਿ, ਤਥਾ ਯੇ ਮਹਾਲੋਕਾਸ੍ਤੇ ਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਅਧਿਪਤਿਤ੍ਵੰ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤੀਤਿ ਯੂਯੰ ਜਾਨੀਥ|
43 Mais il n'en sera pas de même parmi vous; au contraire, quiconque voudra être grand parmi vous, sera votre serviteur.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਧ੍ਯੇ ਨ ਤਥਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਧ੍ਯੇ ਯਃ ਪ੍ਰਾਧਾਨ੍ਯੰ ਵਾਞ੍ਛਤਿ ਸ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸੇਵਕੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ,
44 Et quiconque voudra être le premier d'entre vous, sera l'esclave de tous.
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਯੋ ਮਹਾਨ੍ ਭਵਿਤੁਮਿੱਛਤਿ ਸ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਕਿਙ੍ਕਰੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
45 Car le Fils de l'homme est venu, non pour être servi, mais pour servir et pour donner sa vie en rançon pour plusieurs.
ਯਤੋ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਪੁਤ੍ਰਃ ਸੇਵ੍ਯੋ ਭਵਿਤੁੰ ਨਾਗਤਃ ਸੇਵਾਂ ਕਰ੍ੱਤਾਂ ਤਥਾਨੇਕੇਸ਼਼ਾਂ ਪਰਿਤ੍ਰਾਣਸ੍ਯ ਮੂਲ੍ਯਰੂਪਸ੍ਵਪ੍ਰਾਣੰ ਦਾਤੁਞ੍ਚਾਗਤਃ|
46 Ensuite ils arrivèrent à Jérico; et comme il en repartait avec ses disciples et une grande troupe, le fils de Timée, Bartimée, l'aveugle, était assis auprès du chemin, demandant l'aumône.
ਅਥ ਤੇ ਯਿਰੀਹੋਨਗਰੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਾਸ੍ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੈ ਰ੍ਲੋਕੈਸ਼੍ਚ ਸਹ ਯੀਸ਼ੋ ਰ੍ਗਮਨਕਾਲੇ ਟੀਮਯਸ੍ਯ ਪੁਤ੍ਰੋ ਬਰ੍ਟੀਮਯਨਾਮਾ ਅਨ੍ਧਸ੍ਤਨ੍ਮਾਰ੍ਗਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵੇ ਭਿਕ੍ਸ਼਼ਾਰ੍ਥਮ੍ ਉਪਵਿਸ਼਼੍ਟਃ|
47 Et ayant entendu que c'était Jésus de Nazareth qui passait, il se mit à crier et à dire: Jésus, fils de David, aie pitié de moi!
ਸ ਨਾਸਰਤੀਯਸ੍ਯ ਯੀਸ਼ੋਰਾਗਮਨਵਾਰ੍ੱਤਾਂ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਪ੍ਰੋਚੈ ਰ੍ਵਕ੍ਤੁਮਾਰੇਭੇ, ਹੇ ਯੀਸ਼ੋ ਦਾਯੂਦਃ ਸਨ੍ਤਾਨ ਮਾਂ ਦਯਸ੍ਵ|
48 Et plusieurs le reprenaient, pour le faire taire; mais il criait encore plus fort: Fils de David, aie pitié de moi!
ਤਤੋਨੇਕੇ ਲੋਕਾ ਮੌਨੀਭਵੇਤਿ ਤੰ ਤਰ੍ਜਯਾਮਾਸੁਃ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਪੁਨਰਧਿਕਮੁੱਚੈ ਰ੍ਜਗਾਦ, ਹੇ ਯੀਸ਼ੋ ਦਾਯੂਦਃ ਸਨ੍ਤਾਨ ਮਾਂ ਦਯਸ੍ਵ|
49 Et Jésus s'étant arrêté, dit qu'on l'appelât. Ils appelèrent donc l'aveugle, et lui dirent: Prends courage, lève-toi, il t'appelle.
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸ੍ਥਿਤ੍ਵਾ ਤਮਾਹ੍ਵਾਤੁੰ ਸਮਾਦਿਦੇਸ਼, ਤਤੋ ਲੋਕਾਸ੍ਤਮਨ੍ਧਮਾਹੂਯ ਬਭਾਸ਼਼ਿਰੇ, ਹੇ ਨਰ, ਸ੍ਥਿਰੋ ਭਵ, ਉੱਤਿਸ਼਼੍ਠ, ਸ ਤ੍ਵਾਮਾਹ੍ਵਯਤਿ|
50 Et jetant son manteau, il se leva et vint vers Jésus.
ਤਦਾ ਸ ਉੱਤਰੀਯਵਸ੍ਤ੍ਰੰ ਨਿਕ੍ਸ਼਼ਿਪ੍ਯ ਪ੍ਰੋੱਥਾਯ ਯੀਸ਼ੋਃ ਸਮੀਪੰ ਗਤਃ|
51 Alors Jésus, prenant la parole, lui dit: Que veux-tu que je te fasse? Et l'aveugle lui répondit: Maître, que je recouvre la vue.
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਮਵਦਤ੍ ਤ੍ਵਯਾ ਕਿੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥ੍ਯਤੇ? ਤੁਭ੍ਯਮਹੰ ਕਿੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਾਮੀ? ਤਦਾ ਸੋਨ੍ਧਸ੍ਤਮੁਵਾਚ, ਹੇ ਗੁਰੋ ਮਦੀਯਾ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿਰ੍ਭਵੇਤ੍|
52 Et Jésus lui dit: Va, ta foi t'a guéri. Et aussitôt il recouvra la vue, et il suivait Jésus dans le chemin.
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਮੁਵਾਚ ਯਾਹਿ ਤਵ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਸ੍ਤ੍ਵਾਂ ਸ੍ਵਸ੍ਥਮਕਾਰ੍ਸ਼਼ੀਤ੍, ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣੰ ਸ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਪਥਾ ਯੀਸ਼ੋਃ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਯਯੌ|
