< Luc 8 >

1 Ensuite, Jésus allait de ville en ville, et de village en village, prêchant et annonçant la bonne nouvelle du royaume de Dieu; et les douze étaient avec lui,
ਅਪਰਞ੍ਚ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਭਿਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੈਃ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਨਾਨਾਨਗਰੇਸ਼਼ੁ ਨਾਨਾਗ੍ਰਾਮੇਸ਼਼ੁ ਚ ਗੱਛਨ੍ ਇਸ਼੍ਵਰੀਯਰਾਜਤ੍ਵਸ੍ਯ ਸੁਸੰਵਾਦੰ ਪ੍ਰਚਾਰਯਿਤੁੰ ਪ੍ਰਾਰੇਭੇ|
2 Ainsi que quelques femmes qui avaient été délivrées d'esprits malins et de maladies; savoir, Marie appelée Magdelène, de laquelle il était sorti sept démons;
ਤਦਾ ਯਸ੍ਯਾਃ ਸਪ੍ਤ ਭੂਤਾ ਨਿਰਗੱਛਨ੍ ਸਾ ਮਗ੍ਦਲੀਨੀਤਿ ਵਿਖ੍ਯਾਤਾ ਮਰਿਯਮ੍ ਹੇਰੋਦ੍ਰਾਜਸ੍ਯ ਗ੍ਰੁʼਹਾਧਿਪਤੇਃ ਹੋਸ਼਼ੇ ਰ੍ਭਾਰ੍ੱਯਾ ਯੋਹਨਾ ਸ਼ੂਸ਼ਾਨਾ
3 Et Jeanne, femme de Chouza, intendant d'Hérode, et Suzanne, et plusieurs autres, qui l'assistaient de leurs biens.
ਪ੍ਰਭ੍ਰੁʼਤਯੋ ਯਾ ਬਹ੍ਵ੍ਯਃ ਸ੍ਤ੍ਰਿਯਃ ਦੁਸ਼਼੍ਟਭੂਤੇਭ੍ਯੋ ਰੋਗੇਭ੍ਯਸ਼੍ਚ ਮੁਕ੍ਤਾਃ ਸਤ੍ਯੋ ਨਿਜਵਿਭੂਤੀ ਰ੍ਵ੍ਯਯਿਤ੍ਵਾ ਤਮਸੇਵਨ੍ਤ, ਤਾਃ ਸਰ੍ੱਵਾਸ੍ਤੇਨ ਸਾਰ੍ੱਧਮ੍ ਆਸਨ੍|
4 Or, comme une grande foule de peuple s'assemblait, et que plusieurs venaient à lui de toutes les villes, il leur dit en parabole:
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਨਾਨਾਨਗਰੇਭ੍ਯੋ ਬਹਵੋ ਲੋਕਾ ਆਗਤ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪੇ(ਅ)ਮਿਲਨ੍, ਤਦਾ ਸ ਤੇਭ੍ਯ ਏਕਾਂ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਕਥਾਂ ਕਥਯਾਮਾਸ| ਏਕਃ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ੀਬਲੋ ਬੀਜਾਨਿ ਵਪ੍ਤੁੰ ਬਹਿਰ੍ਜਗਾਮ,
5 Un semeur sortit pour semer sa semence, et en semant, une partie du grain tomba le long du chemin, et elle fut foulée, et les oiseaux du ciel la mangèrent toute.
ਤਤੋ ਵਪਨਕਾਲੇ ਕਤਿਪਯਾਨਿ ਬੀਜਾਨਿ ਮਾਰ੍ਗਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵੇ ਪੇਤੁਃ, ਤਤਸ੍ਤਾਨਿ ਪਦਤਲੈ ਰ੍ਦਲਿਤਾਨਿ ਪਕ੍ਸ਼਼ਿਭਿ ਰ੍ਭਕ੍ਸ਼਼ਿਤਾਨਿ ਚ|
6 Et une autre partie tomba sur un endroit pierreux; et quand elle fut levée, elle sécha, parce qu'elle n'avait point d'humidité.
ਕਤਿਪਯਾਨਿ ਬੀਜਾਨਿ ਪਾਸ਼਼ਾਣਸ੍ਥਲੇ ਪਤਿਤਾਨਿ ਯਦ੍ਯਪਿ ਤਾਨ੍ਯਙ੍ਕੁਰਿਤਾਨਿ ਤਥਾਪਿ ਰਸਾਭਾਵਾਤ੍ ਸ਼ੁਸ਼ੁਸ਼਼ੁਃ|
7 Et une autre partie tomba parmi les épines, et les épines levèrent avec le grain, et l'étouffèrent.
ਕਤਿਪਯਾਨਿ ਬੀਜਾਨਿ ਕਣ੍ਟਕਿਵਨਮਧ੍ਯੇ ਪਤਿਤਾਨਿ ਤਤਃ ਕਣ੍ਟਕਿਵਨਾਨਿ ਸੰਵ੍ਰੁʼੱਧ੍ਯ ਤਾਨਿ ਜਗ੍ਰਸੁਃ|
8 Et une autre partie tomba dans une bonne terre; et étant levée, elle rendit du fruit, cent pour un. En disant ces choses, il criait: Que celui qui a des oreilles pour entendre, entende!
ਤਦਨ੍ਯਾਨਿ ਕਤਿਪਯਬੀਜਾਨਿ ਚ ਭੂਮ੍ਯਾਮੁੱਤਮਾਯਾਂ ਪੇਤੁਸ੍ਤਤਸ੍ਤਾਨ੍ਯਙ੍ਕੁਰਯਿਤ੍ਵਾ ਸ਼ਤਗੁਣਾਨਿ ਫਲਾਨਿ ਫੇਲੁਃ| ਸ ਇਮਾ ਕਥਾਂ ਕਥਯਿਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰੋੱਚੈਃ ਪ੍ਰੋਵਾਚ, ਯਸ੍ਯ ਸ਼੍ਰੋਤੁੰ ਸ਼੍ਰੋਤ੍ਰੇ ਸ੍ਤਃ ਸ ਸ਼੍ਰੁʼਣੋਤੁ|
9 Ses disciples lui demandèrent ce que signifiait cette parabole.
ਤਤਃ ਪਰੰ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਸ੍ਤੰ ਪਪ੍ਰੱਛੁਰਸ੍ਯ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਸ੍ਯ ਕਿੰ ਤਾਤ੍ਪਰ੍ੱਯੰ?
10 Et il répondit: Il vous a été donné de connaître les mystères du royaume de Dieu; mais il en est parlé aux autres en paraboles, de sorte qu'en voyant ils ne voient point, et qu'en entendant ils ne comprennent point.
ਤਤਃ ਸ ਵ੍ਯਾਜਹਾਰ, ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਰਾਜ੍ਯਸ੍ਯ ਗੁਹ੍ਯਾਨਿ ਜ੍ਞਾਤੁੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯਮਧਿਕਾਰੋ ਦੀਯਤੇ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਨ੍ਯੇ ਯਥਾ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾਪਿ ਨ ਪਸ਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾਪਿ ਮ ਬੁਧ੍ਯਨ੍ਤੇ ਚ ਤਦਰ੍ਥੰ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਪੁਰਸ੍ਤਾਤ੍ ਤਾਃ ਸਰ੍ੱਵਾਃ ਕਥਾ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤੇਨ ਕਥ੍ਯਨ੍ਤੇ|
11 Voici ce que cette parabole signifie.
ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਸ੍ਯਾਸ੍ਯਾਭਿਪ੍ਰਾਯਃ, ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਕਥਾ ਬੀਜਸ੍ਵਰੂਪਾ|
12 La semence, c'est la parole de Dieu; ceux qui la reçoivent le long du chemin sont ceux qui l'écoutent; mais le diable vient, qui ôte cette parole de leur cœur, de peur qu'en croyant, ils ne soient sauvés;
ਯੇ ਕਥਾਮਾਤ੍ਰੰ ਸ਼੍ਰੁʼਣ੍ਵਨ੍ਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਵਿਸ਼੍ਵਸ੍ਯ ਯਥਾ ਪਰਿਤ੍ਰਾਣੰ ਨ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੁਵਨ੍ਤਿ ਤਦਾਸ਼ਯੇਨ ਸ਼ੈਤਾਨੇਤ੍ਯ ਹ੍ਰੁʼਦਯਾਤ੍ਰੁʼ ਤਾਂ ਕਥਾਮ੍ ਅਪਹਰਤਿ ਤ ਏਵ ਮਾਰ੍ਗਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵਸ੍ਥਭੂਮਿਸ੍ਵਰੂਪਾਃ|
13 Ceux qui la reçoivent dans des endroits pierreux sont ceux qui ayant entendu la parole, la reçoivent avec joie, mais ils n'ont point de racine, et ils ne croient que pour un temps; et quand la tentation survient, ils se retirent;
ਯੇ ਕਥੰ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਸਾਨਨ੍ਦੰ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਨ੍ਤਿ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਬੱਧਮੂਲਤ੍ਵਾਤ੍ ਸ੍ਵਲ੍ਪਕਾਲਮਾਤ੍ਰੰ ਪ੍ਰਤੀਤ੍ਯ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾਕਾਲੇ ਭ੍ਰਸ਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਤਏਵ ਪਾਸ਼਼ਾਣਭੂਮਿਸ੍ਵਰੂਪਾਃ|
14 Et ce qui est tombé parmi les épines, ce sont ceux qui ont entendu la parole; mais qui, s'en allant, la laissent étouffer par les inquiétudes, par les richesses et par les voluptés de cette vie, de sorte qu'ils ne portent point de fruit qui vienne à maturité;
ਯੇ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਯਾਨ੍ਤਿ ਵਿਸ਼਼ਯਚਿਨ੍ਤਾਯਾਂ ਧਨਲੋਭੇਨ ਏਹਿਕਸੁਖੇ ਚ ਮੱਜਨ੍ਤ ਉਪਯੁਕ੍ਤਫਲਾਨਿ ਨ ਫਲਨ੍ਤਿ ਤ ਏਵੋਪ੍ਤਬੀਜਕਣ੍ਟਕਿਭੂਸ੍ਵਰੂਪਾਃ|
15 Mais ce qui est tombé dans une bonne terre, ce sont ceux qui, ayant entendu la parole avec un cœur honnête et bon, la retiennent et portent du fruit avec persévérance.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੇ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਸਰਲੈਃ ਸ਼ੁੱਧੈਸ਼੍ਚਾਨ੍ਤਃਕਰਣੈਃ ਕਥਾਂ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਨ੍ਤਿ ਧੈਰ੍ੱਯਮ੍ ਅਵਲਮ੍ਬ੍ਯ ਫਲਾਨ੍ਯੁਤ੍ਪਾਦਯਨ੍ਤਿ ਚ ਤ ਏਵੋੱਤਮਮ੍ਰੁʼਤ੍ਸ੍ਵਰੂਪਾਃ|
16 Personne, après avoir allumé une lampe, ne la couvre d'un vaisseau, ni ne la met sous le lit; mais il la met sur un chandelier, afin que ceux qui entrent, voient la lumière.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਪ੍ਰਦੀਪੰ ਪ੍ਰਜ੍ਵਾਲ੍ਯ ਕੋਪਿ ਪਾਤ੍ਰੇਣ ਨਾੱਛਾਦਯਤਿ ਤਥਾ ਖਟ੍ਵਾਧੋਪਿ ਨ ਸ੍ਥਾਪਯਤਿ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਦੀਪਾਧਾਰੋਪਰ੍ੱਯੇਵ ਸ੍ਥਾਪਯਤਿ, ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ਕਾ ਦੀਪ੍ਤਿੰ ਪਸ਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
17 Car il n'y a rien de secret qui ne doive être manifesté, ni rien de caché qui ne doive être connu et venir en évidence.
ਯੰਨ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ ਤਾਦ੍ਰੁʼਗ੍ ਅਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤੰ ਵਸ੍ਤੁ ਕਿਮਪਿ ਨਾਸ੍ਤਿ ਯੱਚ ਨ ਸੁਵ੍ਯਕ੍ਤੰ ਪ੍ਰਚਾਰਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ ਤਾਦ੍ਰੁʼਗ੍ ਗ੍ਰੁʼਪ੍ਤੰ ਵਸ੍ਤੁ ਕਿਮਪਿ ਨਾਸ੍ਤਿ|
18 Prenez donc garde à la manière dont vous écoutez; car on donnera à celui qui a, mais pour celui qui n'a pas, on lui ôtera même ce qu'il croit avoir.
ਅਤੋ ਯੂਯੰ ਕੇਨ ਪ੍ਰਕਾਰੇਣ ਸ਼੍ਰੁʼਣੁਥ ਤਤ੍ਰ ਸਾਵਧਾਨਾ ਭਵਤ, ਯਸ੍ਯ ਸਮੀਪੇ ਬਰ੍ੱਧਤੇ ਤਸ੍ਮੈ ਪੁਨਰ੍ਦਾਸ੍ਯਤੇ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਸ੍ਯਾਸ਼੍ਰਯੇ ਨ ਬਰ੍ੱਧਤੇ ਤਸ੍ਯ ਯਦ੍ਯਦਸ੍ਤਿ ਤਦਪਿ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਨੇਸ਼਼੍ਯਤੇ|
19 Alors sa mère et ses frères vinrent le trouver; mais ils ne pouvaient l'aborder à cause de la foule.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਯੀਸ਼ੋ ਰ੍ਮਾਤਾ ਭ੍ਰਾਤਰਸ਼੍ਚ ਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪੰ ਜਿਗਮਿਸ਼਼ਵਃ
20 Et on vint lui dire: Ta mère et tes frères sont là dehors, qui désirent te voir.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਜਨਤਾਸਮ੍ਬਾਧਾਤ੍ ਤਤ੍ਸੰਨਿਧਿੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੁੰ ਨ ਸ਼ੇਕੁਃ| ਤਤ੍ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਤਵ ਮਾਤਾ ਭ੍ਰਾਤਰਸ਼੍ਚ ਤ੍ਵਾਂ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਚਿਕੀਰ੍ਸ਼਼ਨ੍ਤੋ ਬਹਿਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਨਤੀਤਿ ਵਾਰ੍ੱਤਾਯਾਂ ਤਸ੍ਮੈ ਕਥਿਤਾਯਾਂ
21 Mais il répondit: Ma mère et mes frères sont ceux qui écoutent la parole de Dieu, et qui la mettent en pratique.
ਸ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਵਾਚ; ਯੇ ਜਨਾ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਤਦਨੁਰੂਪਮਾਚਰਨ੍ਤਿ ਤਏਵ ਮਮ ਮਾਤਾ ਭ੍ਰਾਤਰਸ਼੍ਚ|
22 Il arriva un jour, qu'il entra dans une barque avec ses disciples, et il leur dit: Passons de l'autre côté du lac; et ils partirent.
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਏਕਦਾ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੈਃ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਨਾਵਮਾਰੁਹ੍ਯ ਜਗਾਦ, ਆਯਾਤ ਵਯੰ ਹ੍ਰਦਸ੍ਯ ਪਾਰੰ ਯਾਮਃ, ਤਤਸ੍ਤੇ ਜਗ੍ਮੁਃ|
23 Et comme ils voguaient, il s'endormit; et un vent impétueux s'éleva sur le lac, la barque s'emplissait, et ils étaient en danger.
ਤੇਸ਼਼ੁ ਨੌਕਾਂ ਵਾਹਯਤ੍ਸੁ ਸ ਨਿਦਦ੍ਰੌ;
24 Alors ils vinrent vers lui, et le réveillèrent, en disant: Maître, Maître, nous périssons. Mais lui, étant réveillé, parla avec autorité au vent et à la tempête, qui s'apaisèrent, et le calme se rétablit.
ਅਥਾਕਸ੍ਮਾਤ੍ ਪ੍ਰਬਲਝਞ੍ਭ੍ਸ਼ਗਮਾਦ੍ ਹ੍ਰਦੇ ਨੌਕਾਯਾਂ ਤਰਙ੍ਗੈਰਾੱਛੰਨਾਯਾਂ ਵਿਪਤ੍ ਤਾਨ੍ ਜਗ੍ਰਾਸ| ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਯੀਸ਼ੋਰਨ੍ਤਿਕੰ ਗਤ੍ਵਾ ਹੇ ਗੁਰੋ ਹੇ ਗੁਰੋ ਪ੍ਰਾਣਾ ਨੋ ਯਾਨ੍ਤੀਤਿ ਗਦਿਤ੍ਵਾ ਤੰ ਜਾਗਰਯਾਮ੍ਬਭੂਵੁਃ| ਤਦਾ ਸ ਉੱਥਾਯ ਵਾਯੁੰ ਤਰਙ੍ਗਾਂਸ਼੍ਚ ਤਰ੍ਜਯਾਮਾਸ ਤਸ੍ਮਾਦੁਭੌ ਨਿਵ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਸ੍ਥਿਰੌ ਬਭੂਵਤੁਃ|
25 Alors il leur dit: Où est votre foi? Et eux, saisis de crainte et d'admiration, disaient entre eux: Qui donc est celui-ci, qui commande même aux vents et à l'eau, et ils lui obéissent.
ਸ ਤਾਨ੍ ਬਭਾਸ਼਼ੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਃ ਕ? ਤਸ੍ਮਾੱਤੇ ਭੀਤਾ ਵਿਸ੍ਮਿਤਾਸ਼੍ਚ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਜਗਦੁਃ, ਅਹੋ ਕੀਦ੍ਰੁʼਗਯੰ ਮਨੁਜਃ ਪਵਨੰ ਪਾਨੀਯਞ੍ਚਾਦਿਸ਼ਤਿ ਤਦੁਭਯੰ ਤਦਾਦੇਸ਼ੰ ਵਹਤਿ|
26 Ils abordèrent ensuite au pays des Gadaréniens, qui est vis-à-vis de la Galilée.
ਤਤਃ ਪਰੰ ਗਾਲੀਲ੍ਪ੍ਰਦੇਸ਼ਸ੍ਯ ਸੰਮੁਖਸ੍ਥਗਿਦੇਰੀਯਪ੍ਰਦੇਸ਼ੇ ਨੌਕਾਯਾਂ ਲਗਨ੍ਤ੍ਯਾਂ ਤਟੇ(ਅ)ਵਰੋਹਮਾਵਾਦ੍
27 Et quand Jésus fut descendu à terre, il vint au-devant de lui un homme de cette ville-là, qui était possédé des démons depuis longtemps. Il ne portait point d'habits, et il ne demeurait point à la maison; mais il se tenait dans les sépulcres.
ਬਹੁਤਿਥਕਾਲੰ ਭੂਤਗ੍ਰਸ੍ਤ ਏਕੋ ਮਾਨੁਸ਼਼ਃ ਪੁਰਾਦਾਗਤ੍ਯ ਤੰ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾੱਚਕਾਰ| ਸ ਮਨੁਸ਼਼ੋ ਵਾਸੋ ਨ ਪਰਿਦਧਤ੍ ਗ੍ਰੁʼਹੇ ਚ ਨ ਵਸਨ੍ ਕੇਵਲੰ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਮ੍ ਅਧ੍ਯੁਵਾਸ|
28 Dès qu'il vit Jésus, il cria, et se jetant à ses pieds, il dit à haute voix: Qu'y a-t-il entre moi et toi, Jésus, Fils du Dieu très haut? Je te prie, ne me tourmente point.
ਸ ਯੀਸ਼ੁੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵੈਵ ਚੀੱਛਬ੍ਦੰ ਚਕਾਰ ਤਸ੍ਯ ਸੰਮੁਖੇ ਪਤਿਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰੋੱਚੈਰ੍ਜਗਾਦ ਚ, ਹੇ ਸਰ੍ੱਵਪ੍ਰਧਾਨੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਪੁਤ੍ਰ, ਮਯਾ ਸਹ ਤਵ ਕਃ ਸਮ੍ਬਨ੍ਧਃ? ਤ੍ਵਯਿ ਵਿਨਯੰ ਕਰੋਮਿ ਮਾਂ ਮਾ ਯਾਤਯ|
29 Car Jésus commandait à l'esprit immonde de sortir de cet homme, dont il s'était saisi depuis longtemps; on le liait de chaînes et on le gardait avec des entraves, mais il rompait ses liens, et il était emporté par le démon dans les déserts.
ਯਤਃ ਸ ਤੰ ਮਾਨੁਸ਼਼ੰ ਤ੍ਯਕ੍ਤ੍ਵਾ ਯਾਤੁਮ੍ ਅਮੇਧ੍ਯਭੂਤਮ੍ ਆਦਿਦੇਸ਼; ਸ ਭੂਤਸ੍ਤੰ ਮਾਨੁਸ਼਼ਮ੍ ਅਸਕ੍ਰੁʼਦ੍ ਦਧਾਰ ਤਸ੍ਮਾੱਲੋਕਾਃ ਸ਼੍ਰੁʼਙ੍ਖਲੇਨ ਨਿਗਡੇਨ ਚ ਬਬਨ੍ਧੁਃ; ਸ ਤਦ੍ ਭੰਕ੍ਤ੍ਵਾ ਭੂਤਵਸ਼ਤ੍ਵਾਤ੍ ਮਧ੍ਯੇਪ੍ਰਾਨ੍ਤਰੰ ਯਯੌ|
30 Et Jésus lui demanda: Comment t'appelles-tu? Et il répondit: Légion; car plusieurs démons étaient entrés en lui.
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੰ ਪਪ੍ਰੱਛ ਤਵ ਕਿੰਨਾਮ? ਸ ਉਵਾਚ, ਮਮ ਨਾਮ ਬਾਹਿਨੋ ਯਤੋ ਬਹਵੋ ਭੂਤਾਸ੍ਤਮਾਸ਼ਿਸ਼੍ਰਿਯੁਃ|
31 Et ils le priaient de ne leur pas commander d'aller dans l'abîme. (Abyssos g12)
ਅਥ ਭੂਤਾ ਵਿਨਯੇਨ ਜਗਦੁਃ, ਗਭੀਰੰ ਗਰ੍ੱਤੰ ਗਨ੍ਤੁੰ ਮਾਜ੍ਞਾਪਯਾਸ੍ਮਾਨ੍| (Abyssos g12)
32 Or, il y avait là un grand troupeau de pourceaux qui paissaient sur la montagne; et ils le priaient qu'il leur permît d'entrer dans ces pourceaux, et il le leur permit.
ਤਦਾ ਪਰ੍ੱਵਤੋਪਰਿ ਵਰਾਹਵ੍ਰਜਸ਼੍ਚਰਤਿ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਭੂਤਾ ਵਿਨਯੇਨ ਪ੍ਰੋਚੁਃ, ਅਮੁੰ ਵਰਾਹਵ੍ਰਜਮ੍ ਆਸ਼੍ਰਯਿਤੁਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਨ੍ ਅਨੁਜਾਨੀਹਿ; ਤਤਃ ਸੋਨੁਜਜ੍ਞੌ|
33 Les démons étant donc sortis de cet homme, entrèrent dans les pourceaux, et le troupeau se précipita de ce lieu escarpé dans le lac, et fut noyé.
ਤਤਃ ਪਰੰ ਭੂਤਾਸ੍ਤੰ ਮਾਨੁਸ਼਼ੰ ਵਿਹਾਯ ਵਰਾਹਵ੍ਰਜਮ੍ ਆਸ਼ਿਸ਼੍ਰਿਯੁਃ ਵਰਾਹਵ੍ਰਜਾਸ਼੍ਚ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣਾਤ੍ ਕਟਕੇਨ ਧਾਵਨ੍ਤੋ ਹ੍ਰਦੇ ਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਵਿਜ੍ਰੁʼਹੁਃ|
34 Et ceux qui les paissaient, voyant ce qui était arrivé, s'enfuirent et le racontèrent dans la ville et à la campagne.
ਤਦ੍ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਸ਼ੂਕਰਰਕ੍ਸ਼਼ਕਾਃ ਪਲਾਯਮਾਨਾ ਨਗਰੰ ਗ੍ਰਾਮਞ੍ਚ ਗਤ੍ਵਾ ਤਤ੍ਸਰ੍ੱਵਵ੍ਰੁʼੱਤਾਨ੍ਤੰ ਕਥਯਾਮਾਸੁਃ|
35 Alors les gens sortirent pour voir ce qui s'était passé; et étant venus vers Jésus, ils trouvèrent l'homme duquel les démons étaient sortis, assis aux pieds de Jésus, habillé et dans son bon sens; et ils furent saisis de frayeur.
ਤਤਃ ਕਿੰ ਵ੍ਰੁʼੱਤਮ੍ ਏਤੱਦਰ੍ਸ਼ਨਾਰ੍ਥੰ ਲੋਕਾ ਨਿਰ੍ਗਤ੍ਯ ਯੀਸ਼ੋਃ ਸਮੀਪੰ ਯਯੁਃ, ਤੰ ਮਾਨੁਸ਼਼ੰ ਤ੍ਯਕ੍ਤਭੂਤੰ ਪਰਿਹਿਤਵਸ੍ਤ੍ਰੰ ਸ੍ਵਸ੍ਥਮਾਨੁਸ਼਼ਵਦ੍ ਯੀਸ਼ੋਸ਼੍ਚਰਣਸੰਨਿਧੌ ਸੂਪਵਿਸ਼ਨ੍ਤੰ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਬਿਭ੍ਯੁਃ|
36 Et ceux qui avaient vu ces choses leur racontèrent comment le démoniaque avait été délivré.
ਯੇ ਲੋਕਾਸ੍ਤਸ੍ਯ ਭੂਤਗ੍ਰਸ੍ਤਸ੍ਯ ਸ੍ਵਾਸ੍ਥ੍ਯਕਰਣੰ ਦਦ੍ਰੁʼਸ਼ੁਸ੍ਤੇ ਤੇਭ੍ਯਃ ਸਰ੍ੱਵਵ੍ਰੁʼੱਤਾਨ੍ਤੰ ਕਥਯਾਮਾਸੁਃ|
37 Et tous ceux du pays des Gadaréniens le prièrent de se retirer de chez eux; car ils étaient saisis d'une grande crainte. Il entra donc dans la barque pour s'en retourner.
ਤਦਨਨ੍ਤਰੰ ਤਸ੍ਯ ਗਿਦੇਰੀਯਪ੍ਰਦੇਸ਼ਸ੍ਯ ਚਤੁਰ੍ਦਿਕ੍ਸ੍ਥਾ ਬਹਵੋ ਜਨਾ ਅਤਿਤ੍ਰਸ੍ਤਾ ਵਿਨਯੇਨ ਤੰ ਜਗਦੁਃ, ਭਵਾਨ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਨਿਕਟਾਦ੍ ਵ੍ਰਜਤੁ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ ਨਾਵਮਾਰੁਹ੍ਯ ਤਤੋ ਵ੍ਯਾਘੁਟ੍ਯ ਜਗਾਮ|
38 Et l'homme duquel les démons étaient sortis, le priait de lui permettre d'être avec lui; mais Jésus le renvoya, en disant:
ਤਦਾਨੀਂ ਤ੍ਯਕ੍ਤਭੂਤਮਨੁਜਸ੍ਤੇਨ ਸਹ ਸ੍ਥਾਤੁੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰੇ
39 Retourne dans ta maison, et raconte les grandes choses que Dieu t'a faites. Il s'en alla donc, publiant par toute la ville tout ce que Jésus avait fait en sa faveur.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਦਰ੍ਥਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਃ ਕੀਦ੍ਰੁʼਙ੍ਮਹਾਕਰ੍ੰਮ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍ ਇਤਿ ਨਿਵੇਸ਼ਨੰ ਗਤ੍ਵਾ ਵਿਜ੍ਞਾਪਯ, ਯੀਸ਼ੁਃ ਕਥਾਮੇਤਾਂ ਕਥਯਿਤ੍ਵਾ ਤੰ ਵਿਸਸਰ੍ਜ| ਤਤਃ ਸ ਵ੍ਰਜਿਤ੍ਵਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਦਰ੍ਥੰ ਯਨ੍ਮਹਾਕਰ੍ੰਮ ਚਕਾਰ ਤਤ੍ ਪੁਰਸ੍ਯ ਸਰ੍ੱਵਤ੍ਰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਿਤੁੰ ਪ੍ਰਾਰੇਭੇ|
40 Quand Jésus fut de retour, il fut reçu par une grande multitude; car tous l'attendaient.
ਅਥ ਯੀਸ਼ੌ ਪਰਾਵ੍ਰੁʼਤ੍ਯਾਗਤੇ ਲੋਕਾਸ੍ਤੰ ਆਦਰੇਣ ਜਗ੍ਰੁʼਹੁ ਰ੍ਯਸ੍ਮਾੱਤੇ ਸਰ੍ੱਵੇ ਤਮਪੇਕ੍ਸ਼਼ਾਞ੍ਚਕ੍ਰਿਰੇ|
41 Et voici un homme nommé Jaïrus, qui était chef de la synagogue, vint, et se jetant aux pieds de Jésus, le pria de venir dans sa maison;
ਤਦਨਨ੍ਤਰੰ ਯਾਯੀਰ੍ਨਾਮ੍ਨੋ ਭਜਨਗੇਹਸ੍ਯੈਕੋਧਿਪ ਆਗਤ੍ਯ ਯੀਸ਼ੋਸ਼੍ਚਰਣਯੋਃ ਪਤਿਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵਨਿਵੇਸ਼ਨਾਗਮਨਾਰ੍ਥੰ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਵਿਨਯੰ ਚਕਾਰ,
42 Parce qu'il avait une fille unique, d'environ douze ans, qui se mourait. Et comme Jésus y allait, il était pressé par la foule.
ਯਤਸ੍ਤਸ੍ਯ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਵਰ੍ਸ਼਼ਵਯਸ੍ਕਾ ਕਨ੍ਯੈਕਾਸੀਤ੍ ਸਾ ਮ੍ਰੁʼਤਕਲ੍ਪਾਭਵਤ੍| ਤਤਸ੍ਤਸ੍ਯ ਗਮਨਕਾਲੇ ਮਾਰ੍ਗੇ ਲੋਕਾਨਾਂ ਮਹਾਨ੍ ਸਮਾਗਮੋ ਬਭੂਵ|
43 Alors une femme, qui avait une perte de sang depuis douze ans, et qui avait dépensé tout son bien en médecins, sans avoir pu être guérie par aucun,
ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਵਰ੍ਸ਼਼ਾਣਿ ਪ੍ਰਦਰਰੋਗਗ੍ਰਸ੍ਤਾ ਨਾਨਾ ਵੈਦ੍ਯੈਸ਼੍ਚਿਕਿਤ੍ਸਿਤਾ ਸਰ੍ੱਵਸ੍ਵੰ ਵ੍ਯਯਿਤ੍ਵਾਪਿ ਸ੍ਵਾਸ੍ਥ੍ਯੰ ਨ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਾ ਯਾ ਯੋਸ਼਼ਿਤ੍ ਸਾ ਯੀਸ਼ੋਃ ਪਸ਼੍ਚਾਦਾਗਤ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਵਸ੍ਤ੍ਰਗ੍ਰਨ੍ਥਿੰ ਪਸ੍ਪਰ੍ਸ਼|
44 S'approchant de lui par-derrière, toucha le bord de son vêtement; et à l'instant, sa perte de sang s'arrêta.
ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣਾਤ੍ ਤਸ੍ਯਾ ਰਕ੍ਤਸ੍ਰਾਵੋ ਰੁੱਧਃ|
45 Et Jésus dit: Qui m'a touché? Et comme tous le niaient, Pierre et ceux qui étaient avec lui, dirent: Maître, la foule t'environne et te presse; et tu dis: Qui m'a touché?
ਤਦਾਨੀਂ ਯੀਸ਼ੁਰਵਦਤ੍ ਕੇਨਾਹੰ ਸ੍ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਃ? ਤਤੋ(ਅ)ਨੇਕੈਰਨਙ੍ਗੀਕ੍ਰੁʼਤੇ ਪਿਤਰਸ੍ਤਸ੍ਯ ਸਙ੍ਗਿਨਸ਼੍ਚਾਵਦਨ੍, ਹੇ ਗੁਰੋ ਲੋਕਾ ਨਿਕਟਸ੍ਥਾਃ ਸਨ੍ਤਸ੍ਤਵ ਦੇਹੇ ਘਰ੍ਸ਼਼ਯਨ੍ਤਿ, ਤਥਾਪਿ ਕੇਨਾਹੰ ਸ੍ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਇਤਿ ਭਵਾਨ੍ ਕੁਤਃ ਪ੍ਰੁʼੱਛਤਿ?
46 Mais Jésus dit: Quelqu'un m'a touché; car j'ai senti qu'une vertu est sortie de moi.
ਯੀਸ਼ੁਃ ਕਥਯਾਮਾਸ, ਕੇਨਾਪ੍ਯਹੰ ਸ੍ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟੋ, ਯਤੋ ਮੱਤਃ ਸ਼ਕ੍ਤਿ ਰ੍ਨਿਰ੍ਗਤੇਤਿ ਮਯਾ ਨਿਸ਼੍ਚਿਤਮਜ੍ਞਾਯਿ|
47 Cette femme voyant que cela ne lui avait point été caché, vint toute tremblante, et se jetant à ses pieds, elle déclara, devant tout le peuple, pour quel sujet elle l'avait touché, et comment elle avait été guérie à l'instant.
ਤਦਾ ਸਾ ਨਾਰੀ ਸ੍ਵਯੰ ਨ ਗੁਪ੍ਤੇਤਿ ਵਿਦਿਤ੍ਵਾ ਕਮ੍ਪਮਾਨਾ ਸਤੀ ਤਸ੍ਯ ਸੰਮੁਖੇ ਪਪਾਤ; ਯੇਨ ਨਿਮਿੱਤੇਨ ਤੰ ਪਸ੍ਪਰ੍ਸ਼ ਸ੍ਪਰ੍ਸ਼ਮਾਤ੍ਰਾੱਚ ਯੇਨ ਪ੍ਰਕਾਰੇਣ ਸ੍ਵਸ੍ਥਾਭਵਤ੍ ਤਤ੍ ਸਰ੍ੱਵੰ ਤਸ੍ਯ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਦਾਚਖ੍ਯੌ|
48 Et Jésus lui dit: Ma fille, rassure-toi, ta foi t'a guérie; va-t'en en paix.
ਤਤਃ ਸ ਤਾਂ ਜਗਾਦ ਹੇ ਕਨ੍ਯੇ ਸੁਸ੍ਥਿਰਾ ਭਵ, ਤਵ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਸ੍ਤ੍ਵਾਂ ਸ੍ਵਸ੍ਥਾਮ੍ ਅਕਾਰ੍ਸ਼਼ੀਤ੍ ਤ੍ਵੰ ਕ੍ਸ਼਼ੇਮੇਣ ਯਾਹਿ|
49 Comme il parlait encore, quelqu'un vint de chez le chef de la synagogue, qui lui dit: Ta fille est morte; ne fatigue pas le Maître.
ਯੀਸ਼ੋਰੇਤਦ੍ਵਾਕ੍ਯਵਦਨਕਾਲੇ ਤਸ੍ਯਾਧਿਪਤੇ ਰ੍ਨਿਵੇਸ਼ਨਾਤ੍ ਕਸ਼੍ਚਿੱਲੋਕ ਆਗਤ੍ਯ ਤੰ ਬਭਾਸ਼਼ੇ, ਤਵ ਕਨ੍ਯਾ ਮ੍ਰੁʼਤਾ ਗੁਰੁੰ ਮਾ ਕ੍ਲਿਸ਼ਾਨ|
50 Mais Jésus, l'ayant entendu, dit à Jaïrus: Ne crains point; crois seulement, et elle sera guérie.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਦਾਕਰ੍ਣ੍ਯਾਧਿਪਤਿੰ ਵ੍ਯਾਜਹਾਰ, ਮਾ ਭੈਸ਼਼ੀਃ ਕੇਵਲੰ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਹਿ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸਾ ਜੀਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
51 Et quand il fut arrivé dans la maison, il ne laissa entrer personne que Pierre, Jacques et Jean, et le père et la mère de la fille.
ਅਥ ਤਸ੍ਯ ਨਿਵੇਸ਼ਨੇ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੇ ਸ ਪਿਤਰੰ ਯੋਹਨੰ ਯਾਕੂਬਞ੍ਚ ਕਨ੍ਯਾਯਾ ਮਾਤਰੰ ਪਿਤਰਞ੍ਚ ਵਿਨਾ, ਅਨ੍ਯੰ ਕਞ੍ਚਨ ਪ੍ਰਵੇਸ਼਼੍ਟੁੰ ਵਾਰਯਾਮਾਸ|
52 Et tous pleuraient et se lamentaient à cause d'elle; mais il dit: Ne pleurez point; elle n'est pas morte, mais elle dort.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਯੇ ਰੁਦਨ੍ਤਿ ਵਿਲਪਨ੍ਤਿ ਚ ਤਾਨ੍ ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ ਜਨਾਨ੍ ਉਵਾਚ, ਯੂਯੰ ਮਾ ਰੋਦਿਸ਼਼੍ਟ ਕਨ੍ਯਾ ਨ ਮ੍ਰੁʼਤਾ ਨਿਦ੍ਰਾਤਿ|
53 Et ils se moquaient de lui, sachant qu'elle était morte.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸਾ ਨਿਸ਼੍ਚਿਤੰ ਮ੍ਰੁʼਤੇਤਿ ਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾ ਤੇ ਤਮੁਪਜਹਸੁਃ|
54 Mais, les ayant tous fait sortir, il la prit par la main, et il cria: Enfant, lève-toi.
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸ ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ ਬਹਿਃ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਕਨ੍ਯਾਯਾਃ ਕਰੌ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾਜੁਹੁਵੇ, ਹੇ ਕਨ੍ਯੇ ਤ੍ਵਮੁੱਤਿਸ਼਼੍ਠ,
55 Et son esprit revint; elle se leva à l'instant, et il commanda qu'on lui donnât à manger.
ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤਸ੍ਯਾਃ ਪ੍ਰਾਣੇਸ਼਼ੁ ਪੁਨਰਾਗਤੇਸ਼਼ੁ ਸਾ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣਾਦ੍ ਉੱਤਸ੍ਯੌ| ਤਦਾਨੀਂ ਤਸ੍ਯੈ ਕਿਞ੍ਚਿਦ੍ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਦਾਤੁਮ੍ ਆਦਿਦੇਸ਼|
56 Et ses parents furent tout étonnés; mais il leur défendit de dire à personne ce qui était arrivé.
ਤਤਸ੍ਤਸ੍ਯਾਃ ਪਿਤਰੌ ਵਿਸ੍ਮਯੰ ਗਤੌ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਤਾਵਾਦਿਦੇਸ਼ ਘਟਨਾਯਾ ਏਤਸ੍ਯਾਃ ਕਥਾਂ ਕਸ੍ਮੈਚਿਦਪਿ ਮਾ ਕਥਯਤੰ|

< Luc 8 >