Jean 11
1 Il y avait un homme malade, Lazare de Béthanie, bourg de Marie et de Marthe sa sœur.
అనన్తరం మరియమ్ తస్యా భగినీ మర్థా చ యస్మిన్ వైథనీయాగ్రామే వసతస్తస్మిన్ గ్రామే ఇలియాసర్ నామా పీడిత ఏక ఆసీత్|
2 (Marie était celle qui oignit le Seigneur de parfum, et qui essuya ses pieds avec ses cheveux; et Lazare, son frère, était malade. )
యా మరియమ్ ప్రభుం సుగన్ధితేలైన మర్ద్దయిత్వా స్వకేశైస్తస్య చరణౌ సమమార్జత్ తస్యా భ్రాతా స ఇలియాసర్ రోగీ|
3 Ses sœurs donc envoyèrent dire à Jésus: Seigneur, celui que tu aimes est malade.
అపరఞ్చ హే ప్రభో భవాన్ యస్మిన్ ప్రీయతే స ఏవ పీడితోస్తీతి కథాం కథయిత్వా తస్య భగిన్యౌ ప్రేషితవత్యౌ|
4 Jésus, ayant entendu cela, dit: Cette maladie n'est point à la mort, mais elle est pour la gloire de Dieu, afin que le Fils de Dieu en soit glorifié.
తదా యీశురిమాం వార్త్తాం శ్రుత్వాకథయత పీడేయం మరణార్థం న కిన్త్వీశ్వరస్య మహిమార్థమ్ ఈశ్వరపుత్రస్య మహిమప్రకాశార్థఞ్చ జాతా|
5 Or, Jésus aimait Marthe, et sa sœur, et Lazare.
యీశు ర్యద్యపిమర్థాయాం తద్భగిన్యామ్ ఇలియాసరి చాప్రీయత,
6 Néanmoins, quand il eut appris qu'il était malade, il demeura deux jours dans ce lieu où il était.
తథాపి ఇలియాసరః పీడాయాః కథం శ్రుత్వా యత్ర ఆసీత్ తత్రైవ దినద్వయమతిష్ఠత్|
7 Puis il dit à ses disciples: Retournons en Judée.
తతః పరమ్ స శిష్యానకథయద్ వయం పున ర్యిహూదీయప్రదేశం యామః|
8 Les disciples lui dirent: Maître, les Juifs cherchaient naguère à te lapider, et tu retournes de nouveau chez eux!
తతస్తే ప్రత్యవదన్, హే గురో స్వల్పదినాని గతాని యిహూదీయాస్త్వాం పాషాణై ర్హన్తుమ్ ఉద్యతాస్తథాపి కిం పునస్తత్ర యాస్యసి?
9 Jésus répondit: N'y a-t-il pas douze heures au jour? Si quelqu'un marche pendant le jour, il ne bronche point, parce qu'il voit la lumière de ce monde.
యీశుః ప్రత్యవదత్, ఏకస్మిన్ దినే కిం ద్వాదశఘటికా న భవన్తి? కోపి దివా గచ్ఛన్ న స్ఖలతి యతః స ఏతజ్జగతో దీప్తిం ప్రాప్నోతి|
10 Mais s'il marche pendant la nuit, il bronche, parce qu'il n'a point de lumière.
కిన్తు రాత్రౌ గచ్ఛన్ స్ఖలతి యతో హేతోస్తత్ర దీప్తి ర్నాస్తి|
11 Il parla ainsi, et après il leur dit: Lazare notre ami dort; mais je vais l'éveiller.
ఇమాం కథాం కథయిత్వా స తానవదద్, అస్మాకం బన్ధుః ఇలియాసర్ నిద్రితోభూద్ ఇదానీం తం నిద్రాతో జాగరయితుం గచ్ఛామి|
12 Ses disciples lui dirent: Seigneur, s'il dort, il sera guéri.
యీశు ర్మృతౌ కథామిమాం కథితవాన్ కిన్తు విశ్రామార్థం నిద్రాయాం కథితవాన్ ఇతి జ్ఞాత్వా శిష్యా అకథయన్,
13 Or, Jésus avait parlé de la mort de Lazare; mais ils crurent qu'il parlait du repos du sommeil.
హే గురో స యది నిద్రాతి తర్హి భద్రమేవ|
14 Alors Jésus leur dit ouvertement: Lazare est mort.
తదా యీశుః స్పష్టం తాన్ వ్యాహరత్, ఇలియాసర్ అమ్రియత;
15 Et je me réjouis à cause de vous, de ce que je n'étais pas là, afin que vous croyiez; mais allons vers lui.
కిన్తు యూయం యథా ప్రతీథ తదర్థమహం తత్ర న స్థితవాన్ ఇత్యస్మాద్ యుష్మన్నిమిత్తమ్ ఆహ్లాదితోహం, తథాపి తస్య సమీపే యామ|
16 Thomas, appelé Didyme (le Jumeau), dit aux autres disciples: Allons, nous aussi, afin de mourir avec lui.
తదా థోమా యం దిదుమం వదన్తి స సఙ్గినః శిష్యాన్ అవదద్ వయమపి గత్వా తేన సార్ద్ధం మ్రియామహై|
17 Jésus, étant arrivé, trouva Lazare dans le sépulcre déjà depuis quatre jours.
యీశుస్తత్రోపస్థాయ ఇలియాసరః శ్మశానే స్థాపనాత్ చత్వారి దినాని గతానీతి వార్త్తాం శ్రుతవాన్|
18 Or, Béthanie était environ à quinze stades de Jérusalem.
వైథనీయా యిరూశాలమః సమీపస్థా క్రోశైకమాత్రాన్తరితా;
19 Et plusieurs Juifs étaient venus auprès de Marthe et de Marie, pour les consoler au sujet de leur frère.
తస్మాద్ బహవో యిహూదీయా మర్థాం మరియమఞ్చ భ్యాతృశోకాపన్నాం సాన్త్వయితుం తయోః సమీపమ్ ఆగచ్ఛన్|
20 Quand donc Marthe eut appris que Jésus venait, elle alla au-devant de lui; mais Marie demeurait assise à la maison.
మర్థా యీశోరాగమనవార్తాం శ్రుత్వైవ తం సాక్షాద్ అకరోత్ కిన్తు మరియమ్ గేహ ఉపవిశ్య స్థితా|
21 Et Marthe dit à Jésus: Seigneur, si tu eusses été ici, mon frère ne serait pas mort;
తదా మర్థా యీశుమవాదత్, హే ప్రభో యది భవాన్ అత్రాస్థాస్యత్ తర్హి మమ భ్రాతా నామరిష్యత్|
22 Mais je sais que, maintenant même, tout ce que tu demanderas à Dieu, Dieu te l'accordera.
కిన్త్విదానీమపి యద్ ఈశ్వరే ప్రార్థయిష్యతే ఈశ్వరస్తద్ దాస్యతీతి జానేఽహం|
23 Jésus lui dit: Ton frère ressuscitera.
యీశురవాదీత్ తవ భ్రాతా సముత్థాస్యతి|
24 Marthe lui répondit: Je sais qu'il ressuscitera à la résurrection, au dernier jour.
మర్థా వ్యాహరత్ శేషదివసే స ఉత్థానసమయే ప్రోత్థాస్యతీతి జానేఽహం|
25 Jésus lui dit: Je suis la résurrection et la vie; celui qui croit en moi vivra, quand même il serait mort.
తదా యీశుః కథితవాన్ అహమేవ ఉత్థాపయితా జీవయితా చ యః కశ్చన మయి విశ్వసితి స మృత్వాపి జీవిష్యతి;
యః కశ్చన చ జీవన్ మయి విశ్వసితి స కదాపి న మరిష్యతి, అస్యాం కథాయాం కిం విశ్వసిషి? (aiōn g165)
27 Elle lui dit: Oui, Seigneur, je crois que tu es le Christ, le Fils de Dieu, qui devait venir dans le monde.
సావదత్ ప్రభో యస్యావతరణాపేక్షాస్తి భవాన్ సఏవాభిషిక్త్త ఈశ్వరపుత్ర ఇతి విశ్వసిమి|
28 Quand elle eut dit cela, elle s'en alla et appela Marie, sa sœur, en secret, et lui dit: Le Maître est ici, et il t'appelle.
ఇతి కథాం కథయిత్వా సా గత్వా స్వాం భగినీం మరియమం గుప్తమాహూయ వ్యాహరత్ గురురుపతిష్ఠతి త్వామాహూయతి చ|
29 Celle-ci, l'ayant entendu, se leva promptement, et vint vers lui.
కథామిమాం శ్రుత్వా సా తూర్ణమ్ ఉత్థాయ తస్య సమీపమ్ అగచ్ఛత్|
30 Or, Jésus n'était pas encore entré dans le bourg, mais il était dans le lieu où Marthe était venue au-devant de lui.
యీశు ర్గ్రామమధ్యం న ప్రవిశ్య యత్ర మర్థా తం సాక్షాద్ అకరోత్ తత్ర స్థితవాన్|
31 Alors les Juifs qui étaient avec Marie dans la maison, et qui la consolaient, voyant qu'elle s'était levée promptement, et qu'elle était sortie, la suivirent, en disant: Elle va au sépulcre, pour y pleurer.
యే యిహూదీయా మరియమా సాకం గృహే తిష్ఠన్తస్తామ్ అసాన్త్వయన తే తాం క్షిప్రమ్ ఉత్థాయ గచ్ఛన్తిం విలోక్య వ్యాహరన్, స శ్మశానే రోదితుం యాతి, ఇత్యుక్త్వా తే తస్యాః పశ్చాద్ అగచ్ఛన్|
32 Dès que Marie fut arrivée au lieu où était Jésus, et qu'elle le vit, elle se jeta à ses pieds et lui dit: Seigneur, si tu eusses été ici, mon frère ne serait pas mort.
యత్ర యీశురతిష్ఠత్ తత్ర మరియమ్ ఉపస్థాయ తం దృష్ట్వా తస్య చరణయోః పతిత్వా వ్యాహరత్ హే ప్రభో యది భవాన్ అత్రాస్థాస్యత్ తర్హి మమ భ్రాతా నామరిష్యత్|
33 Quand Jésus vit qu'elle pleurait, et que les Juifs venus avec elle pleuraient aussi, il frémit en son esprit, et fut ému;
యీశుస్తాం తస్యాః సఙ్గినో యిహూదీయాంశ్చ రుదతో విలోక్య శోకార్త్తః సన్ దీర్ఘం నిశ్వస్య కథితవాన్ తం కుత్రాస్థాపయత?
34 Et il dit: Où l'avez-vous mis? Ils lui répondirent: Seigneur, viens et vois.
తే వ్యాహరన్, హే ప్రభో భవాన్ ఆగత్య పశ్యతు|
35 Et Jésus pleura.
యీశునా క్రన్దితం|
36 Sur cela les Juifs disaient: Voyez comme il l'aimait.
అతఏవ యిహూదీయా అవదన్, పశ్యతాయం తస్మిన్ కిదృగ్ అప్రియత|
37 Mais quelques-uns d'entre eux disaient: Lui qui a ouvert les yeux de l'aveugle, ne pouvait-il pas faire aussi que cet homme ne mourût pas?
తేషాం కేచిద్ అవదన్ యోన్ధాయ చక్షుషీ దత్తవాన్ స కిమ్ అస్య మృత్యుం నివారయితుం నాశక్నోత్?
38 Alors Jésus, frémissant de nouveau en lui-même, vint au sépulcre; c'était une grotte, et on avait mis une pierre dessus.
తతో యీశుః పునరన్తర్దీర్ఘం నిశ్వస్య శ్మశానాన్తికమ్ అగచ్ఛత్| తత్ శ్మశానమ్ ఏకం గహ్వరం తన్ముఖే పాషాణ ఏక ఆసీత్|
39 Jésus dit: Otez la pierre. Marthe, sœur du mort, lui dit: Seigneur, il sent déjà mauvais, car il est là depuis quatre jours.
తదా యీశురవదద్ ఏనం పాషాణమ్ అపసారయత, తతః ప్రమీతస్య భగినీ మర్థావదత్ ప్రభో, అధునా తత్ర దుర్గన్ధో జాతః, యతోద్య చత్వారి దినాని శ్మశానే స తిష్ఠతి|
40 Jésus lui répondit: Ne t'ai-je pas dit, que si tu crois, tu verras la gloire de Dieu?
తదా యీశురవాదీత్, యది విశ్వసిషి తర్హీశ్వరస్య మహిమప్రకాశం ద్రక్ష్యసి కథామిమాం కిం తుభ్యం నాకథయం?
41 Ils ôtèrent donc la pierre du lieu où le mort était couché. Et Jésus, élevant les yeux au ciel, dit: Père, je te rends grâces de ce que tu m'as exaucé.
తదా మృతస్య శ్మశానాత్ పాషాణోఽపసారితే యీశురూర్ద్వ్వం పశ్యన్ అకథయత్, హే పిత ర్మమ నేవేసనమ్ అశృణోః కారణాదస్మాత్ త్వాం ధన్యం వదామి|
42 Je savais que tu m'exauces toujours, mais je l'ai dit à cause de ce peuple, qui est autour de moi, afin qu'il croie que tu m'as envoyé.
త్వం సతతం శృణోషి తదప్యహం జానామి, కిన్తు త్వం మాం యత్ ప్రైరయస్తద్ యథాస్మిన్ స్థానే స్థితా లోకా విశ్వసన్తి తదర్థమ్ ఇదం వాక్యం వదామి|
43 Quand il eut dit cela, il cria à haute voix: Lazare, viens dehors!
ఇమాం కథాం కథయిత్వా స ప్రోచ్చైరాహ్వయత్, హే ఇలియాసర్ బహిరాగచ్ఛ|
44 Et le mort sortit, les mains et les pieds liés de bandes, et le visage enveloppé d'un linge. Jésus leur dit: Déliez-le, et le laissez aller.
తతః స ప్రమీతః శ్మశానవస్త్రై ర్బద్ధహస్తపాదో గాత్రమార్జనవాససా బద్ధముఖశ్చ బహిరాగచ్ఛత్| యీశురుదితవాన్ బన్ధనాని మోచయిత్వా త్యజతైనం|
45 Plusieurs donc d'entre les Juifs qui étaient venus voir Marie, et qui avaient vu ce que Jésus avait fait, crurent en lui.
మరియమః సమీపమ్ ఆగతా యే యిహూదీయలోకాస్తదా యీశోరేతత్ కర్మ్మాపశ్యన్ తేషాం బహవో వ్యశ్వసన్,
46 Mais quelques-uns d'entre eux s'en allèrent vers les pharisiens, et leur rapportèrent ce que Jésus avait fait.
కిన్తు కేచిదన్యే ఫిరూశినాం సమీపం గత్వా యీశోరేతస్య కర్మ్మణో వార్త్తామ్ అవదన్|
47 Alors les principaux sacrificateurs et les pharisiens assemblèrent le sanhédrin, et dirent: Que ferons-nous? car cet homme fait beaucoup de miracles.
తతః పరం ప్రధానయాజకాః ఫిరూశినాశ్చ సభాం కృత్వా వ్యాహరన్ వయం కిం కుర్మ్మః? ఏష మానవో బహూన్యాశ్చర్య్యకర్మ్మాణి కరోతి|
48 Si nous le laissons faire, tout le monde croira en lui; et les Romains viendront, et ils détruiront et ce lieu et notre nation.
యదీదృశం కర్మ్మ కర్త్తుం న వారయామస్తర్హి సర్వ్వే లోకాస్తస్మిన్ విశ్వసిష్యన్తి రోమిలోకాశ్చాగత్యాస్మాకమ్ అనయా రాజధాన్యా సార్ద్ధం రాజ్యమ్ ఆఛేత్స్యన్తి|
49 Mais Caïphe, l'un d'entre eux, qui était souverain sacrificateur de cette année-là, leur dit: Vous n'y entendez rien;
తదా తేషాం కియఫానామా యస్తస్మిన్ వత్సరే మహాయాజకపదే న్యయుజ్యత స ప్రత్యవదద్ యూయం కిమపి న జానీథ;
50 Et vous ne considérez pas qu'il nous importe qu'un seul homme meure pour le peuple, et que toute la nation ne périsse pas.
సమగ్రదేశస్య వినాశతోపి సర్వ్వలోకార్థమ్ ఏకస్య జనస్య మరణమ్ అస్మాకం మఙ్గలహేతుకమ్ ఏతస్య వివేచనామపి న కురుథ|
51 Or, il ne dit pas cela de son propre mouvement, mais, étant souverain sacrificateur cette année-là, il prophétisa que Jésus devait mourir pour la nation;
ఏతాం కథాం స నిజబుద్ధ్యా వ్యాహరద్ ఇతి న,
52 Et non seulement pour la nation, mais aussi pour rassembler en un seul corps les enfants de Dieu dispersés.
కిన్తు యీశూస్తద్దేశీయానాం కారణాత్ ప్రాణాన్ త్యక్ష్యతి, దిశి దిశి వికీర్ణాన్ ఈశ్వరస్య సన్తానాన్ సంగృహ్యైకజాతిం కరిష్యతి చ, తస్మిన్ వత్సరే కియఫా మహాయాజకత్వపదే నియుక్తః సన్ ఇదం భవిష్యద్వాక్యం కథితవాన్|
53 Depuis ce jour-là donc ils délibérèrent afin de le faire mourir.
తద్దినమారభ్య తే కథం తం హన్తుం శక్నువన్తీతి మన్త్రణాం కర్త్తుం ప్రారేభిరే|
54 C'est pourquoi Jésus ne se montrait plus ouvertement parmi les Juifs, mais il s'en alla de là dans une contrée voisine du désert, à une ville appelée Éphraïm; et il y séjourna avec ses disciples.
అతఏవ యిహూదీయానాం మధ్యే యీశుః సప్రకాశం గమనాగమనే అకృత్వా తస్మాద్ గత్వా ప్రాన్తరస్య సమీపస్థాయిప్రదేశస్యేఫ్రాయిమ్ నామ్ని నగరే శిష్యైః సాకం కాలం యాపయితుం ప్రారేభే|
55 Or, la Pâque des Juifs était proche, et beaucoup de gens du pays montèrent à Jérusalem avant la Pâque, pour se purifier.
అనన్తరం యిహూదీయానాం నిస్తారోత్సవే నికటవర్త్తిని సతి తదుత్సవాత్ పూర్వ్వం స్వాన్ శుచీన్ కర్త్తుం బహవో జనా గ్రామేభ్యో యిరూశాలమ్ నగరమ్ ఆగచ్ఛన్,
56 Ils cherchaient donc Jésus, et se disaient les uns aux autres, se tenant dans le temple: Que vous en semble? ne viendra-t-il point à la fête?
యీశోరన్వేషణం కృత్వా మన్దిరే దణ్డాయమానాః సన్తః పరస్పరం వ్యాహరన్, యుష్మాకం కీదృశో బోధో జాయతే? స కిమ్ ఉత్సవేఽస్మిన్ అత్రాగమిష్యతి?
57 Mais les principaux sacrificateurs et les pharisiens avaient donné l'ordre, que si quelqu'un savait où il était, il le déclarât, afin qu'on se saisît de lui.
స చ కుత్రాస్తి యద్యేతత్ కశ్చిద్ వేత్తి తర్హి దర్శయతు ప్రధానయాజకాః ఫిరూశినశ్చ తం ధర్త్తుం పూర్వ్వమ్ ఇమామ్ ఆజ్ఞాం ప్రాచారయన్|
