Job 9
1 Et Job prit la parole, et dit:
I odpowiedział Ijob, a rzekł:
2 Certainement, je sais qu'il en est ainsi; et comment l'homme serait-il juste devant Dieu?
Prawdziwieć wiem, że tak jest; bo jakożby miał być usprawiedliwiony człowiek przed Bogiem?
3 S'il veut plaider avec lui, il ne lui répondra pas une fois sur mille.
Jeźliby się z nim chciał spierać, nie odpowie mu z tysiąca na jednę rzecz.
4 Il est habile en son intelligence, et puissant en sa force: qui lui a résisté et s'en est bien trouvé?
Mądry jest sercem, i mocny siłą; któż użył pokoju, stawiwszy się mu upornie?
5 Il transporte les montagnes, et elles ne le savent pas; il les bouleverse en sa fureur;
On przenosi góry, a nie wiedzą ludzie, kto je podwraca w gniewie swym.
6 Il fait trembler la terre sur sa base, et ses colonnes sont ébranlées.
On wzrusza ziemię z miejsca swego, a słupy jej trzęsą się.
7 Il parle au soleil, et le soleil ne se lève pas; et il met un sceau sur les étoiles.
Gdy on zakaże słońcu, nie wschodzi; i gwiazdy pieczętuje.
8 Seul, il étend les cieux, et il marche sur les hauteurs de la mer.
On sam rozpościera niebiosa, i depcze po wałach morskich.
9 Il a créé la grande Ourse, l'Orion, et la Pléiade, et les régions cachées du midi.
On sprawił wóz niebieski z gwiazd, Oryjona i Hyjady, i inne gwiazdy skryte na południe.
10 Il fait de grandes choses qu'on ne peut sonder, de merveilleuses choses qu'on ne peut compter.
On czyni rzeczy wielkie, a niewybadane i dziwne, którym niemasz liczby.
11 Voici, il passe près de moi, et je ne le vois pas; il passe encore, et je ne l'aperçois pas.
Oto, idzieli mimo mię, nie widzę go; a przychodzili, nie baczę go.
12 S'il ravit, qui le lui fera rendre? Qui lui dira: Que fais-tu?
Oto gdy co porwie, któż go przymusi, aby przywrócił? Albo któż mu rzecze: Cóż czynisz?
13 Dieu ne revient pas sur sa colère; sous lui sont abattus les plus puissants rebelles.
Gdyby Bóg nie odwrócił gniewu swego, upadliby przed nim pomocnicy hardzi.
14 Combien moins lui pourrais-je répondre, moi, et choisir mes paroles pour lui parler!
Jakoż mu ja tedy odpowiem? Jakie słowa obiorę przeciwko niemu?
15 Quand j'aurais raison, je ne lui répondrais pas; je demanderais grâce à mon juge!
Któremu, chociażbym był sprawiedliwym, nie odpowiem; owszem się sędziemu memu upokorzę.
16 Si je le citais, et qu'il me répondît, je ne croirais pas qu'il voulût écouter ma voix,
Choćbym go wzywał, a onby mi się ozwał, przecię nie wierzę, aby przypuścił do uszów głos mój:
17 Lui qui fond sur moi dans une tempête, et qui multiplie mes plaies sans motif.
Bo mię starł w wichrze, i rozmnożył rany moje bez przyczyny;
18 Il ne me permet point de reprendre haleine; il me rassasie d'amertume.
Nie dopuszcza mi odetchnąć, owszem mię nasyca gorzkościami.
19 S'il est question de force, il dit: “Me voilà! “S'il est question de droit: “Qui m'assigne? “
Jeźli się udam do mocy, oto on najmocniejszy; a jeźli do sądu, któż mię z nim sprowadzi?
20 Quand même je serais juste, ma bouche me condamnerait; je serais innocent, qu'elle me déclarerait coupable.
Jeźlibym się usprawiedliwiał, usta moje potępią mię; jeźlibym się doskonałym czynił, tedy mię przewrotnym być pokaże.
21 Je suis innocent. Je ne me soucie pas de vivre, je ne fais aucun cas de ma vie.
Chociażbym był doskonały, przecież ja tego do siebie znać nie będę; ale dam naganę żywotowi memu.
22 Tout se vaut! C'est pourquoi j'ai dit: Il détruit l'innocent comme l'impie.
Jedno jest, dla czegom to mówił: że tak doskonałego, jako i niezbożnego on niszczy;
23 Quand un fléau soudain répand la mort, il se rit des épreuves des innocents.
Jeźli biczem nagle zabija, z pokuszenia niewinnych naśmiewa się;
24 La terre est livrée aux mains des méchants; il couvre les yeux de ceux qui la jugent. Si ce n'est lui, qui est-ce donc
Ziemia podana bywa w ręce niezbożnika, oblicze sędziów jej zakrywa. A jeźliż nie on, któż tedy inny jest, co to czyni?
25 Mes jours ont été plus légers qu'un courrier; ils se sont enfuis, sans voir le bonheur;
Ale dni moje prędsze były niż poseł; uciekły, a nie widziały nic dobrego.
26 Ils ont glissé comme des barques de roseaux, comme l'aigle qui fond sur sa proie.
Przeminęły jako prędkie łodzie, jako orzeł lecący do żeru.
27 Si je dis: Je veux oublier ma plainte, quitter mon air triste, et reprendre ma sérénité,
Jeźli rzekę: Zapomnę narzekania mego, zaniecham gniewu swego, a posilę się:
28 Je suis effrayé de toutes mes douleurs: je sais que tu ne me jugeras pas innocent.
Tedy się lękam wszystkich boleści moich, widząc, że mię z nich nie wypuścisz.
29 Moi, je suis condamné, pourquoi me fatiguer en vain?
Jeźlim ja niezbożny, przeczże próżno pracuję?
30 Quand je me laverais dans la neige, quand je purifierais mes mains dans la potasse,
A choćbym się umywał wodami śnieżnemi, i oczyściłbym mydłem ręce moje:
31 Tu me plongerais dans le fossé, et mes vêtements m'auraient en horreur.
Wszakże w dole zanurzysz mię, i brzydzić się mną będą szaty moje.
32 Car il n'est pas un homme comme moi pour que je lui réponde, pour que nous allions ensemble en justice.
Albowiem on nie jest człowiekiem jako ja, abym mu śmiał odpowiedzieć, albo żebym z nim miał iść w prawo.
33 Il n'y a pas d'arbitre entre nous, qui pose sa main sur nous deux.
Bo nie masz między nami rozjemcy, któryby mógł rozwieść sprawę naszę.
34 Qu'il ôte sa verge de dessus moi, et que ses terreurs ne me troublent plus!
Niech tylko zdejmie zemnie rózgę swoję, a strach jego niech mię nie straszy;
35 Alors je lui parlerai sans crainte; car, dans l'état où je me trouve, je ne suis plus à moi.
Tedy będę mówił, a nie będę się go bał; bom ja nie jest taki sam u siebie.
