Job 41
1 Tu tireras le Léviathan avec un hameçon? et tu serreras sa langue avec une corde?
Vangt gij den Krokodil met de angel, Bindt ge hem de tong met koorden vast;
2 Mettras-tu un jonc dans ses narines, perceras-tu sa joue avec un crochet?
Steekt ge hem een stok door de neus, Haalt ge een ring door zijn kaken;
3 T'adressera-t-il beaucoup de prières, et te dira-t-il de douces paroles?
Zal hij heel veel tot u smeken, Of lieve woordjes tot u richten?
4 Fera-t-il un accord avec toi, et le prendras-tu pour esclave à toujours?
Zal hij een contract met u sluiten, En neemt ge hem voorgoed in uw dienst;
5 En joueras-tu comme d'un oiseau, et l'attacheras-tu pour amuser tes filles?
Kunt ge met hem als met een vogeltje spelen, Bindt ge hem voor uw dochtertjes vast;
6 Les associés en feront-ils commerce, le partageront-ils entre des marchands?
Kunnen uw makkers hem verhandelen, En onder de venters verdelen?
7 Perceras-tu sa peau d'un dard, et sa tête d'un harpon?
Kunt ge zijn huid met spiesen beplanten, Zijn kop met een vissersharpoen?
8 Mets ta main sur lui: tu te souviendras de la bataille, et tu n'y reviendras pas.
Probeer eens, de hand op hem te leggen, Maar denk aan de strijd; ge doet het zeker niet weer,
9 Voici, tout espoir de le prendre est trompé; à son seul aspect on est jeté à terre!
Want uw hoop komt vast bedrogen uit! Reeds bij zijn aanblik wordt men neergeslagen
10 Il n'y a point d'homme si hardi qui l'ose réveiller; et qui se tiendra debout devant moi?
Er is niemand vermetel genoeg, hem te wekken. Wie houdt voor hem stand,
11 Qui m'a fait des avances, et je lui rendrai? Tout ce qui est sous les cieux est à moi.
Wie treedt tegen hem op, en blijft ongedeerd: Onder de ganse hemel Is er niet één!
12 Je ne me tairai pas sur ses membres, sur ses forces, et sur la beauté de sa stature.
Ik wil niet zwijgen over zijn leden, Maar spreken over zijn nooit geëvenaarde kracht.
13 Qui a soulevé le dessus de son vêtement? Qui est entré dans sa double mâchoire?
Wie heeft ooit zijn kleed opgelicht, Is doorgedrongen tussen zijn dubbel kuras?
14 Qui a ouvert les portes de sa gueule? La terreur est autour de ses dents.
Wie opent de dubbele deur van zijn muil; Rondom zijn tanden verschrikking!
15 Ses puissants boucliers sont superbes; ils sont fermés, étroitement scellés.
Zijn rug is als rijen van schilden, Die als een muur van steen hem omsluiten
16 Ils se touchent l'un l'autre, le vent ne passe point entre eux.
Het een ligt vlak naast het ander, Geen tocht kan er door;
17 Ils sont adhérents l'un à l'autre; ils se tiennent, ils ne se séparent point.
Ze grijpen aan elkander vast, En sluiten onscheidbaar aaneen.
18 Ses éternuements jettent un éclat de lumière, et ses yeux sont comme les paupières de l'aurore.
Door zijn niezen danst het licht, Zijn ogen zijn als de wimpers van het morgenrood;
19 De sa bouche sortent des lueurs, et s'échappent des étincelles de feu.
Uit zijn muil steken toortsen, En schieten vuurvonken uit;
20 De ses narines sort une fumée, comme d'un vase qui bout ou d'une chaudière.
Er stijgt rook uit zijn neusgaten op, Als uit een dampende en ziedende ketel.
21 Son souffle enflammerait des charbons, et une flamme sort de sa gueule.
Zijn adem zet kolen in vuur, Uit zijn bek stijgen vlammen omhoog;
22 Dans son cou réside la force, et la terreur marche devant lui.
In zijn nek zetelt kracht, Ontsteltenis danst voor hem uit;
23 Les fanons de sa chair sont adhérents; ils sont massifs, inébranlables.
Zijn vleeskwabben sluiten stevig aaneen, Onbeweeglijk aan hem vastgegoten;
24 Son cœur est massif comme une pierre, massif comme la meule de dessous.
Zijn hart is vast als een kei, Hecht als een onderste molensteen:
25 Quand il se lève, les plus forts tremblent, ils défaillent d'effroi.
Voor zijn majesteit sidderen de baren Trekken de golven der zee zich terug.
26 Quand on l'approche, l'épée ne sert à rien, ni la lance, ni le dard, ni la cuirasse.
Het zwaard, dat hem treft, is er niet tegen bestand, Geen lans, geen speer en geen schicht.
27 Il regarde le fer comme de la paille, et l'airain comme du bois pourri.
Hij rekent het ijzer voor stro, Voor vermolmd hout het koper;
28 La flèche ne le fait pas fuir, les pierres de la fronde sont pour lui comme du chaume;
Geen pijlen jagen hem op de vlucht, Slingerstenen zijn hem maar kaf;
29 Comme du chaume, la massue; il se rit du frémissement des javelots.
Een werpspies schijnt hem een riet, Hij lacht om het suizen der knots.
30 Son ventre a des tessons pointus: il étend une herse sur le limon.
Onder zijn buik zitten puntige scherven, Als een dorsslee krabt hij ermee op het slijk;
31 Il fait bouillonner le gouffre comme une chaudière, il rend la mer semblable à un vase de parfumeur.
Hij doet de afgrond koken als een ketel, Verandert de zee in een wierookpan;
32 Il laisse après lui une trace brillante, on dirait sur l'abîme une blanche chevelure.
Achter hem aan een lichtend spoor, Als had de afgrond zilveren lokken.
33 Il n'a pas son pareil sur la terre; il a été fait pour ne rien craindre.
Zijns gelijke is er op aarde niet; Geschapen, om niemand te vrezen;
34 Il regarde tout ce qui est élevé; il est roi des plus fiers animaux.
Op al wat trots is, ziet hij neer, Hij is koning over alle verscheurende beesten!
