Job 4
1 Alors Éliphaz, de Théman, prit la parole, et dit:
Tedy odpowiedział Elifas Temańczyk, i rzekł:
2 Si l'on tente de te parler, te fâcheras-tu? Mais qui pourrait retenir ses paroles?
Jeźli będziemy mówili z tobą, nie będzie ci to przykro? Ale któż się może od mówienia zatrzymać?
3 Voici, tu as souvent instruit les autres, et tu as fortifié les mains affaiblies;
Otoś ich wiele uczył, i ręceś mdłe potwierdzał.
4 Tes paroles ont relevé ceux qui chancelaient, et tu as raffermi les genoux qui pliaient.
Upadającego wspierały mowy twoje, a kolana zemdlone posilałeś.
5 Et maintenant que le malheur t'arrive, tu te fâches; et parce qu'il t'a atteint, tu es tout éperdu!
A teraz, gdy to na cię przyszło, niecierpliwie znosisz, a iż cię dotknęło, trwożysz sobą.
6 Ta piété ne fait-elle pas ta confiance? Ton espérance, n'est-ce pas l'intégrité de tes voies?
Azaż pobożność twoja nie była ufnością twoją, a uprzejmość spraw twoich oczekiwaniem twojem?
7 Cherche dans ta mémoire; quel est l'innocent qui a péri, et où des justes ont-ils été exterminés?
Wspomnij proszę, kto kiedy niewinny zginął? albo gdzieby ludzie szczerzy zniszczeli?
8 Pour moi, j'ai vu que ceux qui labourent l'iniquité et qui sèment la peine, la moissonnent.
Jakom widał, że ci, którzy orali złość, i rozsiewali przewrotność, toż też zasię żęli.
9 Ils périssent par le souffle de Dieu, et ils sont consumés par le vent de sa colère.
Bo tchnieniem Bożem giną, a od ducha gniewu jego niszczeją.
10 Le rugissement du lion, le cri du grand lion cesse, et les dents du lionceau sont anéanties;
Ryk lwi, i głos lwicy, i zęby lwiąt wytrącają.
11 Le lion périt faute de proie, et les petits de la lionne sont dispersés.
Lew ginie, iż nie ma łupu, i szczenięta lwie rozproszone bywają.
12 Une parole m'est furtivement arrivée, et mon oreille en a saisi le murmure.
Nadto doszło mię słowo potajemnie, i pojęło ucho moje cokolwiek z niego.
13 Au milieu de mes pensées, pendant les visions de la nuit, quand un profond sommeil tombe sur les humains,
W rozmyślaniu widzenia nocnego, gdy przypada twardy sen na ludzi,
14 Une frayeur et un tremblement me saisirent, et effrayèrent tous mes os.
Zdjął mię strach i lękanie, które wszystkie kości moje przestraszyło.
15 Un esprit passa devant moi, et fit hérisser le poil de ma chair.
A duch szedł przed twarzą moją, tak, iż włosy wstały na ciele mojem.
16 Il se tint là et je ne reconnus pas son visage; une figure était devant mes yeux. Il y eut un silence; et j'entendis une voix:
Stanął, a nie znałem twarzy jego, kształt tylko jakiś był przed oczyma memi; uciszyłem się, i słyszałem głos mówiący:
17 “L'homme sera-t-il juste devant Dieu? L'homme sera-t-il pur devant celui qui l'a fait?
Izali człowiek może być sprawiedliwszy niżeli Bóg; albo mąż czystszy niż Stworzyciel jego?
18 Voici, il ne se fie pas à ses serviteurs, il trouve des défauts à ses anges.
Oto w sługach jego niemasz doskonałości, a w Aniołach swoich znalazł niedostatek;
19 Combien plus chez ceux qui habitent des maisons d'argile, qui ont leurs fondements dans la poussière, qu'on écrase comme des vermisseaux!
Daleko więcej w tych, co mieszkają w domach glinianych, których grunt jest na prochu, i starci bywają snadniej niżeli mól.
20 Ils sont détruits du matin au soir; sans qu'on y prenne garde, ils périssent pour toujours.
Od poranku aż do wieczora bywają starci; a iż tego nie uważają, na wieki zginą.
21 La corde de leur tente est coupée, ils meurent, sans avoir été sages. “
Azaż zacność ich nie pomija z nimi? umierają, ale nie w mądrości.
