Job 32
1 Alors ces trois hommes-là cessèrent de répondre à Job, parce qu'il croyait être juste.
A [gdy] ci trzej mężczyźni przestali odpowiadać Hiobowi, ponieważ był sprawiedliwy we własnych oczach;
2 Et Élihu, fils de Barakéel, Buzite, de la famille de Ram, se mit dans une fort grande colère contre Job, parce qu'il se justifiait lui-même devant Dieu.
Wtedy zapłonął gniewem Elihu, syn Barakeela, Buzyta, z rodu Ram; rozgniewał się na Hioba, gdyż usprawiedliwiał siebie bardziej niż Boga.
3 Il se mit aussi en colère contre ses trois amis, parce qu'ils ne trouvaient rien à répondre, et que néanmoins ils avaient condamné Job.
Rozpalił się także jego gniew na jego trzech przyjaciół, bo nie znaleźli żadnej odpowiedzi, a jednak potępiali Hioba.
4 Et Élihu avait attendu pour s'adresser à Job qu'ils eussent parlé, parce qu'ils étaient plus âgés que lui.
Elihu czekał, aż Hiob skończy odpowiedź, gdyż oni byli od niego starsi.
5 Élihu, voyant que ces trois hommes n'avaient plus aucune réponse à la bouche, se mit en colère.
Gdy Elihu zauważył, że w ustach trzech mężczyzn nie ma żadnej odpowiedzi, zapłonął gniewem.
6 Et Élihu, fils de Barakéel, Buzite, prit la parole, et dit: Je suis jeune et vous êtes des vieillards, aussi j'ai craint et je n'ai pas osé vous dire mon avis.
I Elihu, syn Barakeela, Buzyta, odpowiedział: Ja jestem młody, a wy jesteście starzy, dlatego bałem się i nie śmiałem wyjawić wam swego zdania.
7 Je me disais: Les jours parleront, et le grand nombre des années fera connaître la sagesse.
Myślałem: Niech przemówią dni, a mnogość lat [niech] uczy mądrości.
8 Mais c'est l'esprit qui est dans les hommes, c'est le souffle du Tout-Puissant qui les rend intelligents.
Ale to duch jest w człowieku i tchnienie Wszechmogącego daje rozum.
9 Ce ne sont pas les aînés qui sont sages; ce ne sont pas les vieillards qui comprennent ce qui est juste.
Wielcy nie [zawsze są] mądrzy, a starcy nie [zawsze] rozumieją sąd.
10 C'est pourquoi je dis: Écoute-moi; je dirai mon avis, moi aussi.
Dlatego mówię: Posłuchajcie mnie, ja też wypowiem swoje zdanie.
11 Voici, j'ai attendu vos discours, j'ai écouté vos raisonnements, jusqu'à ce que vous eussiez bien examiné les discours de Job.
Oto czekałem na wasze słowa, przysłuchiwałem się waszym dowodom, gdy przygotowywaliście mowę.
12 Je vous ai suivis attentivement, et voici, pas un de vous n'a convaincu Job, pas un n'a répondu à ses paroles.
I przypatrywałem się wam, a oto żaden z was nie przekonał Hioba i nikt nie odpowiedział na jego słowa;
13 Ne dites pas: Nous avons trouvé la sagesse! Dieu seul le mettra en fuite, et non un homme.
I nie możecie powiedzieć: Znaleźliśmy mądrość. [Sam] Bóg go strąca, nie człowiek.
14 Il n'a pas dirigé ses discours contre moi, et je ne lui répondrai pas à votre manière.
Nie do mnie skierował swoje słowa, a ja nie odpowiem mu waszymi słowami.
15 Ils sont consternés! Ils ne répondent plus! On leur a ôté l'usage de la parole!
Zaniepokoili się i już nie odpowiadali; przestali mówić.
16 J'ai attendu: puisqu'ils ne parlent plus, qu'ils se tiennent là sans répondre,
Czekałem, lecz nie mówili, ale stanęli i już nic nie powiedzieli.
17 Je répondrai, moi aussi, pour ma part; je dirai mon avis, moi aussi;
Odpowiem ze swojej strony, wypowiem też swoje zdanie.
18 Car je suis rempli de discours; l'esprit qui est en mon sein me presse.
Jestem bowiem pełny słów, mój duch przymusza mnie.
19 Voici, mon sein est comme un vin sans issue, il va éclater comme des outres neuves.
Oto moje wnętrze jest jak wino, które nie ma ujścia; jak nowe bukłaki [zagrożone] pęknięciem.
20 Je parlerai donc et je me soulagerai, j'ouvrirai mes lèvres et je répondrai.
Będę więc mówić, aby ulżyć sobie; otworzę swoje wargi i odpowiem.
21 Qu'il ne m'arrive pas d'être partial, et de flatter qui que ce soit.
Nie będę miał względu na nikogo i nikomu nie będę schlebiał.
22 Car je ne sais pas flatter: mon créateur ne m'enlèverait-il pas bientôt!
Nie umiem bowiem schlebiać, gdyż mój Stwórca wnet by mnie porwał.
