Job 31

1 J'avais fait un accord avec mes yeux; et comment aurais-je regardé une vierge?

Mi faris interligon kun miaj okuloj, Ke mi ne atentu virgulinon.

2 Car quelle part Dieu m'aurait-il faite d'en haut, et quel héritage le Tout-Puissant m'aurait-il envoyé des cieux?

Kia estas la parto, kiun donas Dio de supre? Kaj kion destinas la Plejpotenculo el la altaj sferoj?

3 La calamité n'est-elle pas pour le pervers, et l'adversité pour ceux qui commettent l'iniquité?

Ĉu ne malfeliĉon al malpiulo, Kaj forpuŝon de malbonagantoj?

4 Ne voit-il pas toute ma conduite, et ne compte-t-il pas tous mes pas?

Ĉu Li ne vidas mian konduton, Ne kalkulas ĉiujn miajn paŝojn?

5 Si j'ai marché dans le mensonge, et si mon pied s'est hâté pour tromper,

Ĉu mi iradis en malvero, Kaj miaj piedoj rapidis al trompo?

6 Que Dieu me pèse dans des balances justes, et il reconnaîtra mon intégrité.

Li pesu min per justa pesilo, Kaj tiam Dio konvinkiĝos pri mia senkulpeco.

7 Si mes pas se sont détournés de la voie, et si mon cœur a suivi mes yeux, et si quelque souillure s'est attachée à mes mains,

Se mia paŝo forkliniĝis de la vojo, Se mia koro sekvis miajn okulojn, Kaj se al mia mano algluiĝis makulo:

8 Que je sème et qu'un autre mange, et que mes rejetons soient déracinés!

Tiam mi semu kaj alia manĝu, Kaj mia idaro elradikiĝu.

9 Si mon cœur a été séduit par quelque femme, et si j'ai fait le guet à la porte de mon prochain,

Se mia koro forlogiĝis al virino, Kaj mi kaŝe atendis ĉe la pordo de mia amiko:

10 Que ma femme broie le grain pour un autre, et que d'autres se penchent sur elle!

Tiam mia edzino estu adultigata de aliulo, Kaj aliuloj kliniĝu super ŝi.

11 Car c'est là une méchanceté préméditée, une iniquité punie par les juges.

Ĉar tio estus malvirto, Tio estus krimo, kiun devas puni juĝistoj.

12 C'est un feu qui dévore jusqu'à pleine destruction, qui eût ruiné tous mes biens dans leur racine.

Tio estas fajro, kiu ekstermas ĝis la abismo, Kaj mian tutan akiritaĵon ĝi elradikigus.

13 Si j'ai méprisé le droit de mon serviteur ou de ma servante, quand ils ont eu des contestations avec moi,

Ĉu mi malŝatis la rajton de mia servisto aŭ de mia servistino, Kiam ili havis juĝan aferon kun mi?

14 Et que ferais-je, quand Dieu se lèvera, et quand il demandera compte, que lui répondrais-je?

Tiam kion mi farus, kiam Dio leviĝus? Kaj kion mi respondus al Li, kiam Li esplordemandus?

15 Celui qui m'a fait dans le sein de ma mère, ne l'a-t-il pas fait aussi? Un même créateur ne nous a-t-il pas formés dans le sein maternel?

Lin kreis ja Tiu sama, kiu kreis min en la ventro, Kaj Tiu sama pretigis en la ventro ankaŭ lin.

16 Si j'ai refusé aux pauvres leur demande, si j'ai laissé se consumer les yeux de la veuve,

Ĉu mi rifuzis la deziron de senhavuloj? Aŭ ĉu mi turmentis la okulojn de vidvino?

17 Si j'ai mangé seul mon morceau, et si l'orphelin n'en a point mangé,

Ĉu mian panpecon mi manĝis sola? Ĉu ne manĝis de ĝi ankaŭ orfo?

18 Certes, dès ma jeunesse, il a grandi près de moi comme près d'un père, et dès le sein de ma mère, j'ai été le guide de la veuve,

Ĉar detempe de mia juneco mi estis kiel patro, Kaj de post la eliro el la ventro de mia patrino mi estis gvidisto.

19 Si j'ai vu un homme périr faute de vêtement, et le pauvre manquer de couverture;

Kiam mi vidis malfeliĉulon sen vesto Kaj malriĉulon sen kovro,

20 Si ses reins ne m'ont pas béni, et s'il n'a pas été réchauffé par la toison de mes agneaux;

Ĉu tiam ne benis min liaj lumboj, Ĉu li ne estis varmigata per la lano de miaj ŝafoj?

21 Si j'ai levé ma main contre l'orphelin, parce que je me voyais appuyé à la porte;

Se mi levis mian manon kontraŭ orfon, Ĉar mi vidis en la pordego helpon al mi,

22 Que mon épaule tombe de ma nuque, et que mon bras soit cassé et séparé de l'os!

En tia okazo mia ŝultro defalu de la dorso, Kaj mia brako rompiĝu de kano.

23 Car la frayeur serait sur moi avec la calamité de Dieu, et je ne pourrais pas subsister devant sa majesté.

Ĉar mi timas la punon de Dio, Kaj ĝian pezon mi ne povus elteni.

24 Si j'ai mis dans l'or ma confiance, et si j'ai dit à l'or fin: Tu es ma sécurité;

Ĉu mi faris la oron mia espero, Kaj la orbulon mi nomis mia fido?

25 Si je me suis réjoui de ce que ma fortune était grande, et de ce que ma main avait beaucoup acquis;

Ĉu mi ĝojis, ke mia riĉeco estas granda Kaj ke mia mano multe akiris?

26 Si, voyant le soleil briller et la lune s'avancer magnifique,

Kiam mi vidis la lumon brilantan Kaj la lunon majeste irantan,

27 Mon cœur a été secrètement séduit, et si ma main a envoyé des baisers

Ĉu tiam sekrete forlogiĝis mia koro Kaj mi sendis kisojn per mia mano?

28 (Ce qui est aussi une iniquité punie par le juge, car c'est un reniement du Dieu d'en haut);

Ankaŭ tio estus krimo juĝinda, Ĉar mi forneus per tio Dion en la alto.

29 Si je me suis réjoui du malheur de mon ennemi, si j'ai sauté de joie quand le mal l'a atteint

Ĉu mi ĝojis pri malfeliĉo de mia malamiko? Aŭ ĉu mi estis ravita, se lin trafis malbono?

30 (Je n'ai pas permis à ma langue de pécher en demandant sa mort dans des malédictions);

Mi ne permesis al mia gorĝo peki Per eldiro de malbeno kontraŭ lia animo.

31 Si les gens de ma maison n'ont pas dit: “Où y a-t-il quelqu'un qui n'ait été rassasié de sa viande? “

Ĉu la homoj de mia tendo ne diris: Ho, se oni ne satiĝus de lia karno!

32 (L'étranger ne passait pas la nuit dehors; j'ouvrais ma porte au voyageur);

Ne noktis fremdulo sur la strato; Miajn pordojn mi malfermadis al migrantoj.

33 Si j'ai caché, comme Adam, mes fautes; si j'ai enfermé mon crime dans mon sein,

Ĉu mi hommaniere kovradis miajn kulpojn, Por kaŝi en mia brusto miajn pekojn?

34 Parce que je craignais la foule et redoutais le mépris des familles, en sorte que je restais tranquille et n'osais franchir ma porte.

En tia okazo mi timus grandan homamason, Kaj malestimo de familioj min timigus; Mi silentus, kaj ne elirus ekster la pordon.

35 Oh! si quelqu'un m'écoutait! Voici ma signature: Que le Tout-Puissant me réponde, et que mon adversaire écrive son mémoire!

Ho, se iu aŭskultus min! Jen estas mia signo; la Plejpotenculo respondu al mi. Se mia akuzanto skribus libron,

36 Je jure que je le porterai sur mon épaule, je me l'attacherai comme une couronne,

Mi portus ĝin sur mia ŝultro, Mi metus ĝin sur min kiel kronon,

37 Je lui déclarerai le nombre de mes pas, je l'aborderai comme un prince.

Mi raportus al li pri la nombro de miaj paŝoj; Mi alproksimiĝus al li kiel al princo.

38 Si ma terre crie contre moi, et si mes sillons pleurent avec elle;

Se mia lando kriis kontraŭ mi, Kaj ĝiaj sulkoj ploris,

39 Si je mange ses fruits sans l'avoir payée, si je fais rendre l'âme à ses maîtres,

Se ĝiajn fruktojn mi manĝis senpage, Kaj mi afliktis la animon de ĝiaj mastroj:

40 Qu'elle produise de l'épine au lieu de froment, et l'ivraie au lieu d'orge! C'est ici la fin des paroles de Job.

Tiam anstataŭ tritiko kresku por mi kardo, Kaj anstataŭ hordeo dornoj. Finiĝis la paroloj de Ijob.