Job 23

1 Et Job prit la parole, et dit:

A odpowiadając Ijob rzekł:

2 Maintenant encore ma plainte est une révolte, et pourtant ma main comprime mes soupirs.

Czemuż jeszcze uporem zowiecie narzekanie moje, choć bieda moja cięższa jest niż wzdychanie moje?

3 Oh! si je savais où le trouver, j'irais jusqu'à son trône,

Obym wiedział, gdziebym go mógł znaleść, szedłbym aż do stolicy jego.

4 J'exposerais ma cause devant lui, et je remplirais ma bouche de preuves;

Przełożyłbym przed nim sprawę moję, a usta moje napełniłbym dowodami.

5 Je saurais ce qu'il me répondrait, et je comprendrais ce qu'il me dirait.

Dowiedziałbym się, jakoby mi odpowiedział, a zrozumiałbym, coby mi rzekł.

6 Contesterait-il avec moi dans la grandeur de sa force? Non, seulement il ferait attention à moi.

Izaż się w wielkości siły swojej będzie spierał ze mną? Nie; i owszem sam mi doda siły.

7 Ce serait alors un juste qui raisonnerait avec lui, et je serais absous pour toujours par mon juge.

Tamby się człowiek szczery rozprawił z nim, i byłbym wolnym wiecznie od sędziego mego.

8 Voici, si je vais à l'Orient, il n'y est pas; si je vais à l'Occident, je ne le découvre pas.

Ale oto, pójdęli wprost, niemasz go; a jeźli nazad, nie dojdę go.

9 Est-il occupé au Nord, je ne le vois pas. Se cache-t-il au Midi, je ne l'aperçois pas.

Pójdęli w lewo, choćby zatrudniony był, nie oglądam go; ukryłliby się w prawo, nie ujrzę go,

10 Il sait la voie que j'ai suivie; qu'il m'éprouve, j'en sortirai comme l'or.

Gdyż on zna drogę moję; a będzieli mię doświadczał, jako złoto wynijdę.

11 Mon pied s'est attaché à ses pas, j'ai gardé sa voie, et je ne m'en suis pas détourné.

Śladu jego trzymała się noga moja; drogim jego przestrzegał, a nie zstępowałem z niej.

12 Je ne me suis point écarté du commandement de ses lèvres, j'ai tenu aux paroles de sa bouche plus qu'à ma provision ordinaire.

Od przykazania ust jego nie odchylałem się; owszem, postanowiłem u siebie zachować słowa ust jego.

13 Mais il n'a qu'une pensée; qui l'en fera revenir? Ce que son âme désire, il le fait.

Jeźli on przy swem stanie, któż go odwróci? bo co dusza jego żąda, to uczyni:

14 Il achèvera ce qu'il a décidé de moi, et il a dans l'esprit bien d'autres choses pareilles à celle-ci.

Bo on wykona, co postanowił o mnie, a takowych przykładów dosyć jest u niego.

15 C'est pourquoi sa présence m'épouvante; quand j'y pense, j'ai peur de lui.

Przetoż od oblicza jego strwożyłem się, a uważając to, lękam się go.

16 Dieu a amolli mon cœur, et le Tout-Puissant m'a épouvanté.

Bóg zemdlił serce moje, a Wszechmocny zatrwożył mną.

17 Car je n'ai pas été retranché avant l'arrivée des ténèbres, et il n'a pas éloigné de ma face l'obscurité.

Tak, żem mało nie zginął od ciemności; bo przed oblicznością moją nie zakrył zamroczenia.