Job 21
1 Et Job prit la parole, et dit:
A odpowiadając Ijob rzekł:
2 Écoutez attentivement mes discours, et que cela me tienne lieu de vos consolations!
Słuchajcież z pilnością słów moich, a będzie mi to od was pociechą.
3 Supportez-moi, et je parlerai; et, après que j'aurai parlé, tu te moqueras.
Znoście mię, a ja będę mówił; a gdy domówię, naśmiewajcie się.
4 Mais est-ce à un homme que s'adresse ma plainte? Et comment ne perdrais-je pas toute patience?
Izaż do człowieka obracam narzekanie moje? a ponieważ mam o co, jakoż się niema trapić duch mój?
5 Regardez-moi, et soyez étonnés, et mettez la main sur la bouche.
Wejrzyjcież na mię, a zdumiewajcie się, a połóżcie rękę na usta wasze.
6 Quand j'y pense, je suis éperdu, et un frisson saisit ma chair.
Bo co sobie wspomnę, tedy się lękam, a strach zdejmuje ciało moje.
7 Pourquoi les méchants vivent-ils, vieillissent-ils, et croissent-ils en force?
Przeczże niepobożni żyją, starzeją się, i wzmagają się w bogactwa?
8 Leur postérité s'établit devant eux, avec eux, et leurs rejetons sont sous leurs yeux.
Nasienie ich trwałe jest przed obliczem ich z nimi, a rodzina ich przed oczyma ich.
9 Leurs maisons sont en paix, à l'abri de la crainte, et la verge de Dieu n'est pas sur eux.
Domy ich bezpieczne od strachu, a niemasz rózgi Bożej nad nimi.
10 Leur taureau n'est jamais impuissant, leur génisse vêle et n'avorte pas.
Byk ich przypuszczon bywa, a nie traci nasienia; krowa ich rodzi, a nie pomiata.
11 Ils font courir devant eux leurs enfants comme un troupeau, et leur progéniture bondit.
Wypuszczają maluczkie dziatki swoje jako trzodę, a synowie ich wyskakują.
12 Ils chantent avec le tambourin et la harpe, ils s'égaient au son du hautbois,
Wykrzykają przy bębnie i przy harfie, a weselą się przy głosie muzyki.
13 Ils passent leurs jours dans le bonheur, et ils descendent au Sépulcre en un moment. (Sheol h7585)
Trawią w dobrem dni swoje, a we mgnieniu oka do grobu zstępują. (Sheol h7585)
14 Et cependant ils ont dit à Dieu: “Éloigne-toi de nous, nous ne voulons pas connaître tes voies.
Którzy mawiają Bogu: Odejdź od nas; bo dróg twoich znać nie chcemy.
15 Qu'est-ce que le Tout-Puissant, pour que nous le servions? Et que gagnerions-nous à le prier? “
Któż jest Wszechmocny, abyśmy mu służyli? a cóż nam to pomoże, choćbyśmy mu się modlili?
16 Voici, leur bonheur n'est-il pas en leurs mains? (Que le conseil des méchants soit loin de moi! )
Ale oto, dobra ich nie są w rękach ich; przetoż rada niepobożnych daleka jest odemnie.
17 Combien de fois arrive-t-il que la lampe des méchants s'éteigne, que leur ruine vienne sur eux, que Dieu leur partage leurs lots dans sa colère,
Częstoż pochodnia niepobożnych gaśnie? a zginienie ich przychodzi na nich? Oddziela im Bóg boleści w gniewie swoim.
18 Qu'ils soient comme la paille au souffle du vent, et comme la balle enlevée par le tourbillon?
Stawają się jako plewa przed wiatrem, i jako perz, który wicher porywa.
19 Vous dites: “Dieu réserve la peine à ses enfants; “mais qu'Il le punisse lui-même, afin qu'il le sente!
Bo Bóg chowa synom jego pomstę jego; nadgradza mu, aby to poczuł.
20 Qu'il voie de ses propres yeux sa ruine, qu'il boive la colère du Tout-Puissant!
Oglądają oczy jego nieszczęście swoje, a z popędliwości Wszechmocnego pić będzie.
21 Car, que lui importe sa maison après lui, quand le nombre de ses mois est tranché?
Co za staranie jego o domu jego po nim, gdyż liczba miesięcy jego umniejszona jest?
22 Enseignerait-on la science à Dieu, lui qui juge ceux qui sont élevés?
Izali Boga kto nauczy umiejętności, gdyż on wysokich sądzi?
23 L'un meurt au sein du bien-être, tout à son aise et en repos.
Ten umiera w doskonałej sile swojej, gdy zewsząd bezpieczny i spokojny jest;
24 Ses flancs sont chargés de graisse, et ses os comme abreuvés de mœlle;
Gdy piersi jego pełne są mleka, a szpik kości jego odwilża się,
25 Un autre meurt dans l'amertume de son âme, n'ayant jamais goûté le bonheur:
Inny zaś umiera w gorzkości ducha, który nie jadał z uciechą.
26 Ils sont couchés ensemble dans la poussière, et les vers les couvrent.
Spólnie w prochu leżeć będą, a robaki ich okryją.
27 Voici, je connais vos pensées et les desseins que vous formez contre moi.
Oto ja znam myśli wasze i zamysły, które przeciwko mnie złośliwie zmyślacie.
28 Car vous dites: Où est la maison de l'homme opulent, et où est la tente, demeure des méchants?
Bo mówicie: Gdzież jest dom książęcy? gdzie namiot przybytków niepobożnych?
29 N'avez-vous jamais interrogé les voyageurs, et n'avez-vous pas reconnu, par leurs témoignages,
Izaliście nie pytali podróżnych? a znaków ich izali znać nie chcecie?
30 Qu'au jour de la calamité, le méchant est épargné, et qu'au jour des colères, il est éloigné?
Że w dzień zatracenia zły zachowany bywa, w dzień, którego gniew przywiedziony bywa.
31 Qui lui représente en face sa conduite, et qui lui rend ce qu'il a fait?
Któż mu oznajmi w oczy drogę jego? a to, co czynił, kto mu odpłaci?
32 Il est porté au tombeau, et, sur le tertre, il veille encore.
Wszakże i on do grobów zaprowadzony będzie, a w kupie umarłych zawżdy zostanie.
33 Les mottes de la vallée lui sont légères; après lui, suivent à la file tous les hommes, et devant lui, la foule est innombrable.
Słodnieją mu bryły grobowe, i ciągnie za sobą wszystkich ludzi; a tych, którzy go poprzedzili, niemasz liczby.
34 Comment donc me donnez-vous des consolations vaines? De vos réponses, ce qui reste, c'est la perfidie.
Jakoż mię tedy próżno cieszycie, gdyż w odpowiedziach waszych zostaje kłamstwo?
