Job 19
1 Alors Job prit la parole, et dit:
Wtedy Hiob odpowiedział:
2 Jusques à quand affligerez-vous mon âme, et m'accablerez-vous de paroles?
Jak długo będziecie dręczyć moją duszę [i] miażdżyć mnie słowami?
3 Voilà déjà dix fois que vous m'outragez: vous n'avez pas honte de me maltraiter?
Już dziesięć razy znieważyliście mnie. Nie wstyd wam, [że] tak się znęcacie nade mną?
4 Vraiment si j'ai failli, ma faute demeure avec moi.
A niech tak będzie, że zbłądziłem, błąd zostaje po mojej stronie.
5 Si vraiment vous vous élevez contre moi, si vous me reprochez l'opprobre où je me trouve,
A jeśli rzeczywiście chcecie się wynosić nade mną i dowodzić mi mojej hańby;
6 Sachez donc que c'est Dieu qui m'a fait tort, et qui a tendu ses filets autour de moi.
Wiedzcie, że to Bóg mnie powalił i swoją siecią mnie otoczył.
7 Voici, je crie à la violence, et on ne me répond pas; je crie au secours, et il n'y a point de justice!
Oto wołam o krzywdę, ale nikt nie słucha; krzyczę, ale nie ma sądu.
8 Il a fermé mon chemin, et je ne puis passer; il a mis des ténèbres sur mes sentiers.
Zagrodził mi drogę, abym nie mógł przejść, i na moich ścieżkach rozpostarł ciemność.
9 Il m'a dépouillé de ma gloire; il a ôté la couronne de ma tête.
Odarł mnie z mojej chwały i zdjął koronę z mojej głowy.
10 Il m'a détruit de tous côtés, et je m'en vais; il a arraché, comme un arbre, mon espérance.
Zniszczył mnie ze wszystkich stron i ginę; moją nadzieję wyrwał jak drzewo.
11 Il a allumé sa colère contre moi, et il m'a tenu pour l'un de ses ennemis.
Zapłonął przeciwko mnie swoim gniewem i uważa mnie za swego wroga.
12 Ses troupes sont venues en-semble; elles ont dressé contre moi leurs chaussées, et se sont campées autour de ma tente.
Przyszły razem jego oddziały, utorowały przeciw mnie swoją drogę i rozbiły obóz dokoła mojego namiotu.
13 Il a éloigné de moi mes frères, et ceux qui me connaissaient se sont écartés comme des étrangers;
Moich braci oddalił ode mnie, a moi znajomi ode mnie stronią.
14 Mes proches m'ont abandonné, et mes connaissances m'ont oublié.
Opuścili mnie moi bliscy, a moi przyjaciele o mnie zapomnieli.
15 Les hôtes de ma maison et mes servantes m'ont traité comme un étranger; je suis devenu un inconnu pour eux.
Przebywający w moim domu i moje służące uważają mnie za obcego. Stałem się cudzoziemcem w ich oczach.
16 J'ai appelé mon serviteur, il ne m'a pas répondu; de ma propre bouche, j'ai dû le supplier.
Wołałem na swego sługę, ale on się nie odzywa, chociaż go błagam swoimi ustami.
17 Mon haleine est insupportable à ma femme, et ma prière aux fils de ma mère.
Moim oddechem brzydzi się moja żona, choć błagam ze względu na synów z mojego ciała.
18 Les petits enfants eux-mêmes me méprisent: si je veux me lever, ils parlent contre moi.
Nawet małe dzieci mną gardzą; gdy powstaję, urągają mi.
19 Tous mes intimes m'ont en abomination, et ceux que j'aimais se sont tournés contre moi.
Brzydzą się mną wszyscy moi najbliżsi; ci, których kocham, stanęli przeciw mnie.
20 Mes os se sont attachés à ma peau et à ma chair, et je me suis échappé avec la peau de mes dents.
Moje kości przylgnęły do mojej skóry i do mego ciała; pozostała tylko skóra wokół zębów.
21 Ayez pitié de moi, ayez pitié de moi, vous, mes amis! Car la main de Dieu m'a frappé.
Zlitujcie się nade mną, zlitujcie się nade mną, moi przyjaciele, bo ręka Boża mnie dotknęła.
22 Pourquoi me persécutez-vous comme Dieu, et ne pouvez-vous vous rassasier de ma chair?
Czemu mnie prześladujecie jak Bóg? Czy nie dość wam mojego ciała?
23 Oh! je voudrais que mes paroles fussent écrites quelque part! Je voudrais qu'elles fussent inscrites dans un livre;
Oby teraz zostały zapisane moje słowa! Oby je w księdze utrwalono!
24 Qu'avec un burin de fer et avec du plomb, elles fussent gravées sur le roc, pour toujours!
Oby rylcem z żelaza i ołowiem zostały na wieczną pamiątkę wyryte na skale!
25 Pour moi, je sais que mon Rédempteur est vivant, qu'à la fin il se lèvera sur la terre,
Wiem bowiem, że mój Odkupiciel żyje i że [w] ostateczny [dzień] stanie na ziemi.
26 Et qu'après cette peau qui se détruit, et hors de ma chair, je verrai Dieu;
A [choć] moja skóra się rozłoży, to w swoim ciele ujrzę Boga.
27 Moi, je le verrai, à moi propice; mes yeux le verront, et non un autre. Mes reins se consument en mon sein!
Ujrzę go ja sam, ujrzą go moje oczy, a nie kto inny, choć moje nerki zniszczały w moim wnętrzu.
28 Si vous dites: Comment le poursuivrons-nous, et trouverons-nous en lui la cause de son malheur?
Powinniście mówić: Czemu go prześladujemy? Gdyż we mnie znajduje się korzeń sprawy.
29 Craignez l'épée pour vous-mêmes, car la fureur est un crime digne de l'épée, afin que vous sachiez qu'il y a un jugement.
Wy sami lękajcie się miecza, bo gniew za nieprawość sprowadza miecz, abyście wiedzieli, że jest sąd.
