< Job 17 >
1 Mon souffle se perd; mes jours s'éteignent; le tombeau m'attend!
Mój oddech jest skażony, moje dni gasną, groby na mnie [czekają].
2 Certes, je suis entouré de railleurs, et mon œil veille toute la nuit au milieu de leurs insultes.
Czy nie szydercy są przy mnie? Czy moje oko nie czuwa przez ich zniewagi?
3 Dépose un gage, sois ma caution auprès de toi-même; car qui voudrait répondre pour moi?
Złóż więc zastaw za mnie u siebie. Któż jest ten, który za mnie poręczy?
4 Tu as fermé leur cœur à l'intelligence; c'est pourquoi tu ne les feras pas triompher.
Ich serce bowiem ukryłeś przed zrozumieniem, dlatego [ich] nie wywyższysz.
5 Tel livre ses amis au pillage, dont les enfants auront les yeux consumés.
Kto pochlebia przyjaciołom, tego dzieciom zgasną oczy.
6 On a fait de moi la fable des peuples, un être à qui l'on crache au visage.
Uczynił mnie tematem przysłowia wśród ludzi i pośmiewiskiem przed nimi.
7 Et mon œil s'est consumé de chagrin, et tous mes membres sont comme une ombre.
Moje oko zaćmiło się od smutku, a wszystkie moje członki są jak cień.
8 Les hommes droits en sont consternés, et l'innocent est irrité contre l'impie.
Prawi zdumieją się nad tym, a niewinny powstanie przeciwko obłudnikowi.
9 Le juste néanmoins persévère dans sa voie, et celui dont les mains sont pures redouble de constance.
Sprawiedliwy będzie trwał przy swojej drodze, a kto ma czyste ręce, nabierze siły.
10 Mais, pour vous tous, allons, recommencez! Je ne trouverai pas un sage parmi vous.
Lecz wy wszyscy zawróćcie i przyjdźcie; bo mądrego wśród was nie znajduję.
11 Mes jours sont passés; mes desseins, chers à mon cœur, sont renversés.
Moje dni przeminęły, rozwiały się moje zamiary, myśli mego serca.
12 Ils changent la nuit en jour; ils disent la lumière proche, en face des ténèbres!
Noc zamieniają w dzień, światłość skraca się z powodu ciemności.
13 Quand je n'attends plus pour demeure que le Sépulcre, quand j'étends ma couche dans les ténèbres, (Sheol )
Gdybym czegoś oczekiwał, grób [będzie] moim domem, w ciemności rozłożyłem swoje posłanie. (Sheol )
14 Quand je crie au tombeau: Tu es mon père! et aux vers: Vous êtes ma mère et ma sœur!
Powiedziałem do zniszczenia: Jesteś moim ojcem, a robactwu: Moja matko i moja siostro.
15 Où est donc mon espérance? Et mon espérance, qui pourrait la voir?
Gdzie jest więc teraz moja nadzieja? Kto zobaczy moją nadzieję?
16 Elle descendra aux portes du Sépulcre, quand nous irons en-semble reposer dans la poussière! (Sheol )
Zstąpią do zasuw grobu, gdy razem odpoczniemy w prochu. (Sheol )