Job 17
1 Mon souffle se perd; mes jours s'éteignent; le tombeau m'attend!
Mia spirito senfortiĝis, miaj tagoj mallongiĝis, Tomboj estas antaŭ mi.
2 Certes, je suis entouré de railleurs, et mon œil veille toute la nuit au milieu de leurs insultes.
Mokado min ĉirkaŭas; En aflikto pro tio restas mia okulo.
3 Dépose un gage, sois ma caution auprès de toi-même; car qui voudrait répondre pour moi?
Estu Vi mem mia garantianto antaŭ Vi; Alie kiu donos la manon pro mi?
4 Tu as fermé leur cœur à l'intelligence; c'est pourquoi tu ne les feras pas triompher.
Ĉar ilian koron Vi kovris kontraŭ prudento; Tial Vi ne donos al ili triumfon.
5 Tel livre ses amis au pillage, dont les enfants auront les yeux consumés.
Se iu fanfaronas antaŭ siaj amikoj pri sia parto, La okuloj de liaj infanoj konsumiĝos.
6 On a fait de moi la fable des peuples, un être à qui l'on crache au visage.
Li faris min proverbo por la popoloj; Kaj mi fariĝis homo, al kiu oni kraĉas en la vizaĝon.
7 Et mon œil s'est consumé de chagrin, et tous mes membres sont comme une ombre.
Mia okulo mallumiĝis de ĉagreno, Kaj ĉiuj miaj membroj fariĝis kiel ombro.
8 Les hommes droits en sont consternés, et l'innocent est irrité contre l'impie.
La justuloj eksentos teruron pro tio, Kaj la senkulpulo ekscitiĝos kontraŭ la hipokritulo.
9 Le juste néanmoins persévère dans sa voie, et celui dont les mains sont pures redouble de constance.
Tamen la virtulo forte konservos sian vojon, Kaj la purmanulo pli firmiĝos.
10 Mais, pour vous tous, allons, recommencez! Je ne trouverai pas un sage parmi vous.
Kaj kiom ajn vi ĉiuj revenos, Mi ne trovos inter vi saĝulon.
11 Mes jours sont passés; mes desseins, chers à mon cœur, sont renversés.
Miaj tagoj forpasis, pereis miaj intencoj, Kiujn havis mia koro.
12 Ils changent la nuit en jour; ils disent la lumière proche, en face des ténèbres!
La nokton ili volas fari tago, La lumon alproksimigi al la mallumo.
13 Quand je n'attends plus pour demeure que le Sépulcre, quand j'étends ma couche dans les ténèbres, (Sheol h7585)
Se mi atendas, tamen Ŝeol estas mia domo, En la mallumo estas pretigita mia lito. (Sheol h7585)
14 Quand je crie au tombeau: Tu es mon père! et aux vers: Vous êtes ma mère et ma sœur!
Al la kavo mi diras: Vi estas mia patro; La vermojn mi nomas mia patrino kaj mia fratino.
15 Où est donc mon espérance? Et mon espérance, qui pourrait la voir?
Kion mi devas atendi? Kiu atentos mian esperon?
