Job 16

1 Et Job prit la parole, et dit:

Ale odpowiedział Ijob, i rzekł:

2 J'ai souvent entendu de pareils discours; vous êtes tous des consolateurs fâcheux.

Słyszałem takowych rzeczy wiele; przykrymi cieszycielami wy wszyscy jesteście.

3 N'y aura-t-il point de fin à ces discours en l'air? Et qu'est-ce qui te force à me répondre?

I kiedyż będzie koniec tym próżnym słowom? albo co cię przymusza, że tak odpowiadasz?

4 Moi aussi, je parlerais comme vous, si vous étiez à ma place. J'accumulerais des paroles contre vous; je hocherais la tête sur vous;

Azażbym ja tak mówił, jako wy, gdybyście wy byli na miejscu mojem? azażbym zbierał przeciwko wam słowa, i kiwałlibym nad wami głową swoją?

5 Je vous fortifierais avec ma bouche, et le mouvement de mes lèvres vous soulagerait.

Owszembym was posilał ustami memi, a ruchanie warg moich ulżyłoby boleści waszych.

6 Si je parle, ma douleur ne sera point soulagée. Si je me tais, en sera-t-elle diminuée?

Ale jeźli będę mówił, przecież się nie ukoi boleść moja; a jeźli też przestanę, izaż odejdzie odemnie?

7 Maintenant il m'a épuisé. Tu as dévasté toute ma famille,

A teraz zemdlił mię; spustoszyłeś, o Boże! wszystko zgromadzenie moje.

8 Tu m'as saisi, et cela témoigne contre moi; ma maigreur s'est élevée contre moi, elle m'accuse en face.

Pomarszczyłeś mię na świadectwo, a znaczne na mnie schudzenie moje na twarzy mojej, jawnie świadczy przeciwko mnie.

9 Sa fureur m'a déchiré, et s'est acharnée sur moi. Il a grincé des dents contre moi; mon ennemi aiguise contre moi ses yeux.

Popędliwość jego porwała mię, i wziął nienawiść przeciwko mnie; a zgrzytając na mię zębami swemi, jako nieprzyjaciel mój, bystremi oczyma swemi spojrzał na mię.

10 Ils ont ouvert contre moi leur bouche; ils m'ont frappé à la joue pour m'outrager; ils se réunissent tous ensemble contre moi.

Rozdzierają na mię usta swe, i sromotnie mię policzkowali, zebrawszy się społu przeciwko mnie.

11 Dieu m'a livré à l'impie; il m'a jeté aux mains des méchants.

Podał mię Bóg przewrotnemu, a w ręce niepobożnych wydał mię.

12 J'étais en repos, et il m'a écrasé; il m'a saisi à la gorge, et il m'a brisé. Il m'a posé en butte à ses traits.

Byłem w pokoju, ale mię potarł; a uchwyciwszy mię za szyję moję, roztrzaskał mię, i wystawił mię sobie za cel.

13 Ses flèches m'environnent; il me perce les reins, et ne m'épargne pas; il répand à terre mon fiel.

Ogarnęli mię strzelcy jego; rozciął nerki moje, a nie przepuścił, i rozlał na ziemię żółć moję.

14 Il me fait plaie sur plaie; il court sur moi comme un guerrier.

Zranił mię, raną na ranę; rzucił się na mię, jako olbrzym.

15 J'ai cousu un sac sur ma peau; j'ai souillé mon front dans la poussière;

Uszyłem wór na zsiniałą skórę moję, a oszpeciłem prochem głowę moję.

16 J'ai le visage tout enflammé, à force de pleurer, et l'ombre de la mort est sur mes paupières,

Twarz moja płaczem oszpecona, a na powiekach moich jest cień śmierci.

17 Quoiqu'il n'y ait point de crime dans mes mains, et que ma prière soit pure.

Chociaż żadnego łupiestwa niemasz w rękach moich, a modlitwa moja jest czysta. (a jeźli nie tak, )

18 O terre, ne cache point mon sang, et qu'il n'y ait aucun lieu où s'arrête mon cri!

O ziemio! nie zakrywajże krwi mojej, a niech nie ma miejsca wołanie moje!

19 A présent même, voici, j'ai mon témoin dans les cieux, et mon garant dans les hauts lieux.

Otoć i teraz w niebie jest świadek mój, jest świadek mój na wysokości.

20 Mes amis se moquent de moi: c'est vers Dieu que mon œil se tourne en pleurant,

O krasomówcy moi, przyjaciele moi! wylewa łzy do Boga oko moje.

21 Pour qu'il décide entre l'homme et Dieu, entre le fils d'Adam et son semblable.

Oby się godziło wieść spór człowiekowi z Bogiem, i jako synowi człowieczemu z bliźnim swym!

22 Car les années qui me sont comptées s'en vont, et j'entre dans un chemin d'où je ne reviendrai pas!

Bo lata zamierzone nadchodzą, a ścieszką, którą się nie wrócę, już idą.