Job 14
1 L'homme né de femme a la vie courte, et est rassasié de trouble.
Qadından doğulan insanın ömrü azdır, Həyatı sıxıntı ilə doludur.
2 Comme une fleur, il éclot, et on le coupe; il fuit comme une ombre, et ne subsiste point.
Çiçək kimi açar, solar, Kölgə kimi keçib-gedər.
3 Et c'est sur cet être que tu ouvres les yeux, et c'est moi que tu conduis en justice avec toi!
Gözlərini beləsinəmi dikirsən? Mühakimə etmək üçünmü məni hüzuruna gətirirsən?
4 Qui peut tirer la pureté de la souillure? Personne.
Kim çirkab içindən təmiz bir şey tapar? Heç kim!
5 Si ses jours sont déterminés, si le nombre de ses mois est fixé par-devers toi, si tu lui as prescrit des limites qu'il ne passera pas,
İnsana ömür günləri müəyyən edilib, Aylarının sayını Sən bilirsən, Ömrü üçün müəyyən hədd qoymusan, Bu həddi keçən yoxdur.
6 Détourne tes regards de lui, et qu'il ait quelque repos, jusqu'à ce qu'il goûte, comme un mercenaire, la fin de sa journée.
Sən ondan gücünü çək, İş gününü bitirən zəhmətkeş kimi Bir az dincəlsin.
7 Car il y a de l'espérance pour l'arbre, si on l'a coupé; il reverdit encore, et il ne cesse pas d'avoir des rejetons;
Bir ağac üçün ümid var, Kəsilsə belə, yenə pöhrəsini verər, Şaxələri əskilməz.
8 Si sa racine vieillit dans la terre, et si dans la poussière son tronc est mort,
Kökü yerdə qocalsa da, Kötüyü torpaqda məhv olsa da,
9 Dès qu'il sent l'eau, il pousse de nouveau, et il produit des branches comme un jeune plant.
Suyun iyini duyanda çiçəklənər, Cavan ağac kimi şaxələnər.
10 Mais quand l'homme meurt, il reste gisant; quand l'homme a expiré, où est-il?
Amma insan ölər, dəfn olunar, Son nəfəsini verər, yox olar.
11 Les eaux de la mer s'écoulent, le fleuve tarit et se dessèche,
Dəniz suları çəkilib getdiyi kimi, Çaylar azalıb quruduğu kimi
12 Ainsi l'homme se couche, et il ne se relève point. Tant qu'il y aura des cieux, ils ne se réveilleront point, et on ne les fera pas sortir de leur sommeil.
İnsan da yatar, bir daha qalxmaz, Göylər yox olanadək oyadılmaz, Yuxularından ayılmaz.
13 Oh! si tu me cachais dans le Sépulcre, si tu me mettais à couvert, jusqu'à ce que ta colère fût passée! Si tu me donnais un terme, après lequel tu te souviendrais de moi (Sheol h7585)
Kaş ki məni ölülər diyarında gizlədəydin, Qəzəbin keçənədək saxlayaydın, Mənə möhlət verəydin, Sonra məni yada salaydın. (Sheol h7585)
14 (Si l'homme meurt, revivra-t-il? ), tout le temps de ma consigne, j'attendrais, jusqu'à ce que vînt mon remplacement!
İnsan ölsə, dirilərmi? Növbəm çatanacan Bu əzabdan qurtulmaq üçün hər gün gözləyəcəyəm.
15 Tu appellerais, et je répondrais; tu désirerais de revoir l'ouvrage de tes mains.
Sən çağıranda cavab verəcəyəm, Əllərinin bu işinin həsrətini çəkəcəksən.
16 Mais, maintenant, tu comptes mes pas, et tu observes tous mes péchés.
O zaman addımlarımı sayacaqsan, Günahımı nəzərə almayacaqsan.
17 Ma transgression est scellée dans le sac, et tu as ajouté à mon iniquité.
Üsyankarlığım torbada möhürlənəcək, Günahımın üstünü örtəcəksən.
18 Mais la montagne s'éboule; le rocher est transporté hors de sa place;
Amma dağın uçub dağılması kimi, Qayanın yerindən qopması kimi,
19 Les eaux minent les pierres; les inondations entraînent la poussière de la terre: ainsi fais-tu périr l'espérance du mortel.
Su daşları yuvarladığı kimi, Sellər torpağı yuyub apardığı kimi Sən də insanın ümidini yox edirsən.
20 Tu ne cesses de l'assaillir, et il s'en va; tu changes son aspect, et tu le renvoies.
Onu əbədi məğlub edirsən, o köçüb gedir. Görkəmini dəyişdirib yola salırsan.
21 Que ses fils soient honorés, il n'en saura rien; qu'ils soient méprisés, il ne le verra pas.
Övladları şərəflənəndə də onun xəbəri olmaz, Düşkün hala düşəndə də heç nəyi başa düşməz.
22 C'est sur lui seul que sa chair s'afflige, et sur lui que son âme gémit.
Hamı öz canının ağrısını duyur, Yalnız özü üçün yas tutur».
