Romains 9
1 Je dis la vérité, en Christ, je ne mens point; ma conscience que le Saint-Esprit anime m'en rend le témoignage:
Ik zeg de waarheid in Christus, ik lieg niet (mijn geweten mij mede getuigenis gevende door den Heiligen Geest),
2 j'ai un grand chagrin et une douleur incessante au coeur,
Dat het mij een grote droefheid, en mijn hart een gedurige smart is.
3 car je souhaiterais d'être moi-même anathème, loin de Christ, pour mes frères, mes parents selon la chair,
Want ik zou zelf wel wensen verbannen te zijn van Christus, voor mijn broederen, die mijn maagschap zijn naar het vlees;
4 qui sont Israélites, à qui appartiennent l'adoption, la gloire, les alliances, la Loi, le culte et les promesses;
Welke Israelieten zijn, welker is de aanneming tot kinderen, en de heerlijkheid, en de verbonden, en de wetgeving, en de dienst van God, en de beloftenissen;
5 à qui appartiennent les patriarches, et desquels est issu le Messie, du moins pour la chair. Que celui qui gouverne toutes choses, Dieu, en soit béni éternellement! Amen! (aiōn g165)
Welker zijn de vaders, en uit welke Christus is, zoveel het vlees aangaat, Dewelke is God boven allen te prijzen in der eeuwigheid. Amen. (aiōn g165)
6 Toutefois, en m'exprimant ainsi, je n'entends point que la promesse de Dieu ait failli. En effet, tous ceux qui sont issus d'Israël ne sont pas pour cela Israël;
Doch ik zeg dit niet, alsof het woord Gods ware uitgevallen; want die zijn niet allen Israel, die uit Israel zijn.
7 et même, pour être la postérité d'Abraham, ils ne sont pas tous enfants d'Abraham, mais il est écrit: «C'est la postérité d'Isaac qui sera dite ta postérité; »
Noch omdat zij Abrahams zaad zijn, zijn zij allen kinderen; maar: In Izaak zal u het zaad genoemd worden.
8 c’est-à-dire, que ce ne sont pas les enfants de la chair qui sont enfants de Dieu, mais que ce sont les enfants de la promesse qui sont considérés comme la postérité d’Abraham;
Dat is, niet de kinderen des vleses, die zijn kinderen Gods; maar de kinderen der beloftenis worden voor het zaad gerekend.
9 car voici les termes de la promesse: «Je viendrai en cette même saison, et Sarah aura un fils.»
Want dit is het woord der beloftenis: Omtrent dezen tijd zal Ik komen, en Sara zal een zoon hebben.
10 Ce n'est pas tout: il en fut de même pour Rébecca, qui conçut d'un seul homme, Isaac notre père;
En niet alleenlijk deze, maar ook Rebekka is daarvan een bewijs, als zij uit een bevrucht was, namelijk Izaak, onzen vader.
11 car — quoique les enfants ne fussent pas encore nés, et qu'ils n'eussent fait ni bien ni mal — afin que le plan de Dieu, lequel procède par choix, subsistât, non en vertu des oeuvres, mais par la volonté de Celui qui appelle,
Want als de kinderen nog niet geboren waren, noch iets goeds of kwaads gedaan hadden, opdat het voornemen Gods, dat naar de verkiezing is, vast bleve, niet uit de werken, maar uit den Roepende;
12 il fut dit à Rébecca: «L’ainé sera assujetti au plus jeune, »
Zo werd tot haar gezegd: De meerdere zal den mindere dienen.
13 selon qu'il est écrit: «J'ai aimé Jacob et j’ai haï Ésaü.»
Gelijk geschreven is: Jakob heb Ik liefgehad, en Ezau heb Ik gehaat.
14 Que dirons-nous donc? Y a-t-il de l'injustice en Dieu?
Wat zullen wij dan zeggen? Is er onrechtvaardigheid bij God? Dat zij verre.
15 — Loin de nous cette pensée! car il dit à Moïse: «Je ferai miséricorde à qui il me plaira de faire miséricorde, et j’aurai compassion de qui il me plaira d'avoir compassion.»
Want Hij zegt tot Mozes: Ik zal Mij ontfermen, diens Ik Mij ontferm, en zal barmhartig zijn, dien Ik barmhartig ben.
16 Ainsi donc, cela ne dépend ni de celui qui veut, ni même de celui qui court, mais de Dieu qui fait miséricorde;
Zo is het dan niet desgenen, die wil, noch desgenen, die loopt, maar des ontfermenden Gods.
17 car l'Écriture dit à Pharaon: «Je t’ai suscité tout exprès, pour faire voir en toi ma puissance, et pour que mon nom soit publié dans toute la terre.»
Want de Schrift zegt tot Farao: Tot ditzelve heb Ik u verwekt, opdat Ik in u Mijn kracht bewijzen zou, en opdat Mijn Naam verkondigd worde op de ganse aarde.
18 Ainsi donc, il fait miséricorde à qui il veut, et il endurcit qui il veut.
Zo ontfermt Hij Zich dan, diens Hij wil, en verhardt, dien Hij wil.
19 Tu me diras: De quoi donc se plaint-il encore? car qui s'oppose à sa volonté?
Gij zult dan tot mij zeggen: Wat klaagt Hij dan nog? Want wie heeft Zijn wil wederstaan?
20 — Ah! bien plutôt, ô homme, qui es-tu, toi qui contestes avec Dieu? Le vase d'argile dira-t-il à celui qui l'a fabriqué: «Pourquoi m'as-tu fait ainsi?»
Maar toch, o mens, wie zijt gij, die tegen God antwoordt? Zal ook het maaksel tot dengenen, die het gemaakt heeft, zeggen: Waarom hebt gij mij alzo gemaakt?
21 Le potier n'a-t-il pas le droit de faire de la même masse d'argile des vases pour des usages honorables, et d'autres pour des usages vils?
Of heeft de pottenbakker geen macht over het leem, om uit denzelfden klomp te maken, het ene vat ter ere, en het andere ter onere?
22 Or, si Dieu, tout en voulant montrer sa colère et faire connaître sa puissance, a supporté avec une grande longanimité des vases, objets de sa colère, faits pour la ruine,
En of God, willende Zijn toorn bewijzen, en Zijn macht bekend maken, met vele lankmoedigheid verdragen heeft de vaten des toorns, tot het verderf toebereid;
23 et, afin de faire connaître les richesses de sa gloire envers des vases, objets de sa miséricorde, qu'il a réservés d'avance pour la gloire,
En opdat Hij zou bekend maken den rijkdom Zijner heerlijkheid over de vaten der barmhartigheid, die Hij te voren bereid heeft tot heerlijkheid?
24 nous a aussi appelés, non seulement d'entre les Juifs, mais aussi d'entre les Gentils, n'en a-t-il pas le droit?
Welke Hij ook geroepen heeft, namelijk ons, niet alleen uit de Joden, maar ook uit de heidenen.
25 C'est ainsi qu'il dit dans Osée: «Celui qui n’est pas mon peuple, je l'appellerai mon peuple, et celle qui n'est pas bien-aimée, je l’appellerai bien-aimée;
Gelijk Hij ook in Hosea zegt: Ik zal hetgeen Mijn volk niet was, Mijn volk noemen, en die niet bemind was, Mijn beminde.
26 et il arrivera que, dans le lieu où on leur aura dit, «vous n'êtes point mon peuple, » là même on les appellera fils du Dieu vivant.»
En het zal zijn, in de plaats, waar tot hen gezegd was: Gijlieden zijt Mijn volk niet, aldaar zullen zij kinderen des levenden Gods genaamd worden.
27 D'autre part, Ésaïe s'écrie au sujet d'Israël: «Quand le nombre des fils d'Israël serait comme le sable de la mer, un faible reste seulement sera sauvé.
En Jesaja roept over Israel: Al ware het getal der kinderen Israels gelijk het zand der zee, zo zal het overblijfsel behouden worden.
28 En effet, ce qu'il dit, il le réalise pleinement et rapidement dans sa justice, car le Seigneur va exécuter, et exécuter rapidement sa parole sur la terre, »
Want Hij voleindt een zaak en snijdt ze af in rechtvaardigheid; want de Heere zal een afgesneden zaak doen op de aarde.
29 et, comme Esaïe l'avait déjà dit: «Si le Seigneur des armées ne nous avait laissé une semence, nous aurions été comme Sodome, et nous aurions ressemblé à Gomorrhe.»
En gelijk Jesaja te voren gezegd heeft: Indien de Heere Sebaoth ons geen zaad had overgelaten, zo waren wij als Sodom geworden, en Gomorra gelijk gemaakt geweest.
30 Que dirons-nous donc? — Nous dirons que les Gentils, qui ne cherchaient pas la justice, ont obtenu la justice, la justice qui vient de la foi;
Wat zullen wij dan zeggen? Dat de heidenen, die de rechtvaardigheid niet zochten, de rechtvaardigheid verkregen hebben, doch de rechtvaardigheid, die uit het geloof is.
31 tandis qu'Israël, qui cherchait un principe de justice, n'est point parvenu à le trouver.
Maar Israel, die de wet der rechtvaardigheid zocht, is tot de wet der rechtvaardigheid niet gekomen.
32 Et pourquoi? — Parce qu'il l'a cherché, non par la foi, mais vainement par les oeuvres. En effet, il est allé se heurter contre la pierre d'achoppement,
Waarom? Omdat zij die zochten niet uit het geloof, maar als uit de werken der wet, want zij hebben zich gestoten aan den steen des aanstoots;
33 selon qu'il est écrit: «Voici, je pose en Sion une pierre d'achoppement et un rocher qui fait trébucher, mais celui qui met en lui sa confiance, ne sera point confus.»
Gelijk geschreven is: Ziet, Ik leg in Sion een steen des aanstoots, en een rots der ergernis; en een iegelijk, die in Hem gelooft, zal niet beschaamd worden.
