Romains 5
1 Étant donc justifiés par la foi, nous avons la paix avec Dieu par notre Seigneur Jésus-Christ,
δικαιωθεντες ουν εκ πιστεως ειρηνην {VAR1: εχωμεν } {VAR2: εχομεν } προς τον θεον δια του κυριου ημων ιησου χριστου
2 à qui nous devons, soit d'avoir eu accès par la foi à cette grâce que nous possédons, soit de nous glorifier dans l'espérance de la gloire de Dieu.
δι ου και την προσαγωγην εσχηκαμεν [τη πιστει] εις την χαριν ταυτην εν η εστηκαμεν και καυχωμεθα επ ελπιδι της δοξης του θεου
3 Bien plus, nous nous glorifions même dans les afflictions, sachant que l'affliction produit la constance,
ου μονον δε αλλα και καυχωμεθα εν ταις θλιψεσιν ειδοτες οτι η θλιψις υπομονην κατεργαζεται
4 — la constance, une vertu éprouvée, — la vertu éprouvée, l'espérance.
η δε υπομονη δοκιμην η δε δοκιμη ελπιδα
5 Et cette espérance n'est point trompeuse, parce que le sentiment de l'amour de Dieu pour nous est répandu dans nos coeurs par l’Esprit-Saint qui nous a été donné.
η δε ελπις ου καταισχυνει οτι η αγαπη του θεου εκκεχυται εν ταις καρδιαις ημων δια πνευματος αγιου του δοθεντος ημιν
6 En effet, lorsque nous étions encore faibles, même alors Christ est mort, au temps voulu, pour des pécheurs:
{VAR1: ει γε } {VAR2: ετι γαρ } χριστος οντων ημων ασθενων ετι κατα καιρον υπερ ασεβων απεθανεν
7 c'est difficilement qu'on mourra pour un juste, car il se peut encore qu'on ait le courage de mourir pour un homme de bien;
μολις γαρ υπερ δικαιου τις αποθανειται υπερ γαρ του αγαθου ταχα τις και τολμα αποθανειν
8 mais Dieu a fait éclater son amour pour nous, en ce que, lorsque nous étions encore pécheurs, Christ est mort pour nous.
συνιστησιν δε την εαυτου αγαπην εις ημας ο θεος οτι ετι αμαρτωλων οντων ημων χριστος υπερ ημων απεθανεν
9 Maintenant donc que nous sommes justifiés par son sang, à plus forte raison serons-nous sauvés par lui de la colère.
πολλω ουν μαλλον δικαιωθεντες νυν εν τω αιματι αυτου σωθησομεθα δι αυτου απο της οργης
10 Car si, d'ennemis que nous étions, nous nous sommes réconciliés avec Dieu par la mort de son Fils, à combien plus forte raison, étant réconciliés, serons-nous sauvés par sa vie.
ει γαρ εχθροι οντες κατηλλαγημεν τω θεω δια του θανατου του υιου αυτου πολλω μαλλον καταλλαγεντες σωθησομεθα εν τη ζωη αυτου
11 Bien plus, nous nous glorifions en Dieu, par notre Seigneur Jésus-Christ, par qui maintenant nous avons obtenu la réconciliation.
ου μονον δε αλλα και καυχωμενοι εν τω θεω δια του κυριου ημων ιησου {VAR1: [χριστου] } {VAR2: χριστου } δι ου νυν την καταλλαγην ελαβομεν
12 En conséquence, de même que par un seul homme le Péché est entré dans le monde, et par le Péché, la mort; et qu'ainsi la mort a passé sur tous les hommes, parce que tous ont péché;
δια τουτο ωσπερ δι ενος ανθρωπου η αμαρτια εις τον κοσμον εισηλθεν και δια της αμαρτιας ο θανατος και ουτως εις παντας ανθρωπους ο θανατος διηλθεν εφ ω παντες ημαρτον
13 — car, jusqu’à la Loi, le péché était dans le monde; or, le péché n'est pas porté en compte, s'il n'y a pas de loi;
αχρι γαρ νομου αμαρτια ην εν κοσμω αμαρτια δε ουκ {VAR1: ελλογαται } {VAR2: ελλογειται } μη οντος νομου
14 mais la mort a régné d'Adam à Moïse, même sur ceux qui n'avaient pas péché par une transgression semblable à celle d'Adam, qui est une figure de ce qui devait arriver.
αλλα εβασιλευσεν ο θανατος απο αδαμ μεχρι μωυσεως και επι τους μη αμαρτησαντας επι τω ομοιωματι της παραβασεως αδαμ ος εστιν τυπος του μελλοντος
15 Mais il n'en est pas de la faute comme du bienfait; car si, par la faute d'un seul, la plupart sont morts, à bien plus forte raison la grâce de Dieu et le don que nous devons au seul homme Jésus-Christ, se sont-ils répandus sur un plus grand nombre de personnes.
αλλ ουχ ως το παραπτωμα ουτως {VAR1: [και] } {VAR2: και } το χαρισμα ει γαρ τω του ενος παραπτωματι οι πολλοι απεθανον πολλω μαλλον η χαρις του θεου και η δωρεα εν χαριτι τη του ενος ανθρωπου ιησου χριστου εις τους πολλους επερισσευσεν
16 Il y a encore cette différence entre ce qui arrive par un seul homme qui a péché, et le bienfait; c'est que le jugement entraîne condamnation pour une seule faute commise, tandis que la sentence de grâce amène l'absolution de beaucoup de fautes.
και ουχ ως δι ενος αμαρτησαντος το δωρημα το μεν γαρ κριμα εξ ενος εις κατακριμα το δε χαρισμα εκ πολλων παραπτωματων εις δικαιωμα
17 En effet, si, par la faute d'un seul, la mort a régné par ce seul homme, à bien plus forte raison ceux qui acceptent l'immense grâce de Dieu et le don de la justice, règneront-ils en la vie par le seul Jésus-Christ.
ει γαρ τω του ενος παραπτωματι ο θανατος εβασιλευσεν δια του ενος πολλω μαλλον οι την περισσειαν της χαριτος και {VAR1: [της δωρεας] } {VAR2: της δωρεας } της δικαιοσυνης λαμβανοντες εν ζωη βασιλευσουσιν δια του ενος ιησου χριστου
18 Ainsi donc, comme par la faute d'un seul, la condamnation s'est étendue sur tous les hommes, ainsi le bienfait d'un seul s'étendra sur tous les hommes en sentence de vie;
αρα ουν ως δι ενος παραπτωματος εις παντας ανθρωπους εις κατακριμα ουτως και δι ενος δικαιωματος εις παντας ανθρωπους εις δικαιωσιν ζωης
19 car, comme par la désobéissance d'un seul homme, la plupart ont été rendus pécheurs, ainsi par l'obéissance d'un seul homme la plupart seront rendus justes.
ωσπερ γαρ δια της παρακοης του ενος ανθρωπου αμαρτωλοι κατεσταθησαν οι πολλοι ουτως και δια της υπακοης του ενος δικαιοι κατασταθησονται οι πολλοι
20 Or la loi est intervenue, afin que la faute abondât, mais là où le péché a abondé, la grâce a plus que surabondé;
νομος δε παρεισηλθεν ινα πλεοναση το παραπτωμα ου δε επλεονασεν η αμαρτια υπερεπερισσευσεν η χαρις
21 afin que, de la même manière que le Péché a régné en donnant la mort, ainsi la Grâce règne, par la justice, en amenant à la vie éternelle par Jésus-Christ, notre Seigneur. (aiōnios g166)
ινα ωσπερ εβασιλευσεν η αμαρτια εν τω θανατω ουτως και η χαρις βασιλευση δια δικαιοσυνης εις ζωην αιωνιον δια ιησου χριστου του κυριου ημων (aiōnios g166)
