Marc 7
1 Les pharisiens et quelques scribes venus de Jérusalem s'assemblèrent près de Jésus:
อนนฺตรํ ยิรูศาลม อาคตา: ผิรูศิโน'ธฺยาปกาศฺจ ยีโศ: สมีปมฺ อาคตา: ฯ
2 ils avaient vu quelques-uns de ses disciples prendre leurs repas avec des mains souillées, c’est-à-dire, qui n'avaient pas été lavées.
เต ตสฺย กิยต: ศิษฺยานฺ อศุจิกไรรรฺถาท อปฺรกฺษาลิตหไสฺต รฺภุญฺชโต ทฺฤษฺฏฺวา ตานทูษยนฺฯ
3 En effet, les pharisiens et tous les juifs ne mangent pas, sans s'être soigneusement lavé les mains, observant strictement en cela la tradition des anciens.
ยต: ผิรูศิน: สรฺวฺวยิหูทียาศฺจ ปฺราจำ ปรมฺปราคตวากฺยํ สมฺมนฺย ปฺรตเลน หสฺตานฺ อปฺรกฺษาลฺย น ภุญฺชเตฯ
4 Ils ne mangent point au retour du marché, sans s'être plongés dans l’eau; et ils pratiquent encore beaucoup d'autres observances traditionnelles: le lavage des coupes, des brocs, des ustensiles d'airain et des lits.
อาปนาทาคตฺย มชฺชนํ วินา น ขาทนฺติ; ตถา ปานปาตฺราณำ ชลปาตฺราณำ ปิตฺตลปาตฺราณามฺ อาสนานาญฺจ ชเล มชฺชนมฺ อิตฺยาทโยเนฺยปิ พหวเสฺตษามาจารา: สนฺติฯ
5 Les pharisiens donc et les scribes firent à Jésus cette question: «Pourquoi tes disciples ne se conforment-ils pas à la tradition des anciens, mais prennent-ils leurs repas avec des mains souillées?»
เต ผิรูศิโน'ธฺยาปกาศฺจ ยีศุํ ปปฺรจฺฉุ: , ตว ศิษฺยา: ปฺราจำ ปรมฺปราคตวากฺยานุสาเรณ นาจรนฺโต'ปฺรกฺษาลิตกไร: กุโต ภุชํเต?
6 Il leur répondit: «Ésaïe a bien prophétisé sur votre compte, hypocrites que vous êtes, ainsi qu'il est écrit: «Ce peuple m'honore des lèvres mais son coeur est fort éloigné de moi.
ตต: ส ปฺรตฺยุวาจ กปฏิโน ยุษฺมานฺ อุทฺทิศฺย ยิศยิยภวิษฺยทฺวาที ยุกฺตมวาทีตฺฯ ยถา สฺวกีไยรธไรเรเต สมฺมนฺยนเต สไทว มำฯ กินฺตุ มตฺโต วิปฺรกรฺเษ สนฺติ เตษำ มนำสิ จฯ
7 C’est vainement qu'il m'honore en donnant des préceptes qui ne sont que des commandements d'hommes.»
ศิกฺษยนฺโต พิธีนฺ นฺนาชฺญา ภชนฺเต มำ มุไธว เตฯ
8 Vous abandonnez le commandement de Dieu, pour vous attacher à la tradition des hommes, au lavage des brocs et des coupes, et vous faites beaucoup d'autres choses semblables et toutes pareilles.»
ยูยํ ชลปาตฺรปานปาตฺราทีนิ มชฺชยนฺโต มนุชปรมฺปราคตวากฺยํ รกฺษถ กินฺตุ อีศฺวราชฺญำ ลํฆเธฺว; อปรา อีทฺฤโศฺยเนกา: กฺริยา อปิ กุรุเธฺวฯ
9 Et il ajouta: «Vous vous entendez merveilleusement à mettre à néant le commandement de Dieu pour garder votre tradition.
อนฺยญฺจากถยตฺ ยูยํ สฺวปรมฺปราคตวากฺยสฺย รกฺษารฺถํ สฺปษฺฏรูเปณ อีศฺวราชฺญำ โลปยถฯ
10 Par exemple. Moïse a dit: «Honore ton père et ta mère, » et: «Que celui qui maudit père ou mère soit mis et mort; »
ยโต มูสาทฺวารา โปฺรกฺตมสฺติ สฺวปิตเรา สมฺมนฺยธฺวํ ยสฺตุ มาตรํ ปิตรํ วา ทุรฺวฺวากฺยํ วกฺติ ส นิตานฺตํ หนฺยตำฯ
11 mais vous, vous dites: «Si un homme dit à son père ou à sa mère, «ce dont je pourrais vous assister est Corban (c’est-à-dire, un don consacré), »
กินฺตุ มทีเยน เยน ทฺรเวฺยณ ตโวปกาโรภวตฺ ตตฺ กรฺพฺพาณมรฺถาทฺ อีศฺวราย นิเวทิตมฺ อิทํ วากฺยํ ยทิ โกปิ ปิตรํ มาตรํ วา วกฺติ
12 eh bien! vous ne le laissez plus rien faire pour son père ni pour sa mère,
ตรฺหิ ยูยํ มาตุ: ปิตุ โรฺวปการํ กรฺตฺตำ ตํ วารยถฯ
13 annulant ainsi le commandement de Dieu par la tradition que vous enseignez. Et vous faites beaucoup de choses semblables et toutes pareilles.»
อิตฺถํ สฺวปฺรจาริตปรมฺปราคตวาเกฺยน ยูยมฺ อีศฺวราชฺญำ มุธา วิธทฺเวฺว, อีทฺฤศานฺยนฺยานฺยเนกานิ กรฺมฺมาณิ กุรุเธฺวฯ
14 Puis, ayant rappelé le peuple, il lui dit: «Écoutez-moi tous, et comprenez:
อถ ส โลกานาหูย พภาเษ ยูยํ สรฺเวฺว มทฺวากฺยํ ศฺฤณุต พุธฺยธฺวญฺจฯ
15 Rien de ce qui est hors de l'homme et qui entre dans l'homme, ne peut le souiller; mais ce qui sort de l'homme, voilà ce qui le souille.»
พาหฺยาทนฺตรํ ปฺรวิศฺย นรมเมธฺยํ กรฺตฺตำ ศกฺโนติ อีทฺฤศํ กิมปิ วสฺตุ นาสฺติ, วรมฺ อนฺตราทฺ พหิรฺคตํ ยทฺวสฺตุ ตนฺมนุชมฺ อเมธฺยํ กโรติฯ
16 [Si quelqu’un a des oreilles pour entendre, qu’il entende!]
ยสฺย โศฺรตุํ โศฺรเตฺร สฺต: ส ศฺฤโณตุฯ
17 Lorsqu'il fut rentré chez lui, et qu'il se trouva loin de la foule, ses disciples lui demandèrent le sens de cette sentence,
ตต: ส โลกานฺ หิตฺวา คฺฤหมธฺยํ ปฺรวิษฺฏสฺตทา ศิษฺยาสฺตทฺฤษฺฏานฺตวากฺยารฺถํ ปปฺรจฺฉุ: ฯ
18 et il leur dit: «Vous aussi, vous êtes donc sans intelligence? Vous ne comprenez pas que tout ce qui de dehors entre dans l'homme ne peut le souiller,
ตสฺมาตฺ ส ตานฺ ชคาท ยูยมปิ กิเมตาทฺฤคโพธา: ? กิมปิ ทฺรวฺยํ พาหฺยาทนฺตรํ ปฺรวิศฺย นรมเมธฺยํ กรฺตฺตำ น ศกฺโนติ กถามิมำ กึ น พุธฺยเธฺว?
19 parce que cela n'entre pas dans son coeur, mais dans son ventre, et s'en va aux lieux qui purifient tous les aliments.»
ตตฺ ตทนฺตรฺน ปฺรวิศติ กินฺตุ กุกฺษิมธฺยํ ปฺรวิศติ เศเษ สรฺวฺวภุกฺตวสฺตุคฺราหิณิ พหิรฺเทเศ นิรฺยาติฯ
20 Et il ajouta: «Ce qui sort de l'homme, voilà ce qui souille l'homme;
อปรมปฺยวาทีทฺ ยนฺนรานฺนิเรติ ตเทว นรมเมธฺยํ กโรติฯ
21 car c'est du dedans, du coeur des hommes, que sortent les mauvaises pensées, le libertinage,
ยโต'นฺตราทฺ อรฺถานฺ มานวานำ มโนภฺย: กุจินฺตา ปรสฺตฺรีเวศฺยาคมนํ
22 les vols, les meurtres, les adultères, la rapacité, la malhonnêteté, la fourberie, le dérèglement, le regard envieux, la calomnie, l'orgueil, la déraison:
นรวธศฺเจารฺยฺยํ โลโภ ทุษฺฏตา ปฺรวญฺจนา กามุกตา กุทฺฤษฺฏิรีศฺวรนินฺทา ครฺวฺวสฺตม อิตฺยาทีนิ นิรฺคจฺฉนฺติฯ
23 toutes ces mauvaises choses-là sortent de dedans, et souillent l'homme.»
เอตานิ สรฺวฺวาณิ ทุริตานฺยนฺตราเทตฺย นรมเมธฺยํ กุรฺวฺวนฺติฯ
24 Jésus, étant parti de là, se rendit aux confins de Tyr. Il entra dans une maison et aurait voulu qu'on ne le sût point, mais il ne put rester ignoré.
อถ ส อุตฺถาย ตตฺสฺถานาตฺ โสรสีโทนฺปุรปฺรเทศํ ชคาม ตตฺร กิมปิ นิเวศนํ ปฺรวิศฺย สรฺไวฺวรชฺญาต: สฺถาตุํ มติญฺจเกฺร กินฺตุ คุปฺต: สฺถาตุํ น ศศากฯ
25 Une femme, dont la fille était possédée d'un esprit impur, eut à peine entendu parler de lui, qu'elle vint se jeter à ses pieds.
ยต: สุรไผนิกีเทศียยูนานีวํโศทฺภวสฺตฺริยา: กนฺยา ภูตคฺรสฺตาสีตฺฯ สา สฺตฺรี ตทฺวารฺตฺตำ ปฺราปฺย ตตฺสมีปมาคตฺย ตจฺจรณโย: ปติตฺวา
26 Cette femme était grecque, syro-phénicienne d'origine, et elle le pria de délivrer sa fille du démon.
สฺวกนฺยาโต ภูตํ นิรากรฺตฺตำ ตสฺมินฺ วินยํ กฺฤตวตีฯ
27 Jésus lui dit: «Laisse d'abord les enfants se rassasier; car il n'est pas bien de prendre le pain des enfants pour le jeter aux petits chiens.»
กินฺตุ ยีศุสฺตามวทตฺ ปฺรถมํ พาลกาสฺตฺฤปฺยนฺตุ ยโต พาลกานำ ขาทฺยํ คฺฤหีตฺวา กุกฺกุเรโภฺย นิกฺเษโป'นุจิต: ฯ
28 Elle lui repartit: «Sans doute, Seigneur, puisque les petits chiens mangent, sous la table, les miettes des petits enfants.» —
ตทา สา สฺตฺรี ตมวาทีตฺ โภ: ปฺรโภ ตตฺ สตฺยํ ตถาปิ มญฺจาธ: สฺถา: กุกฺกุรา พาลานำ กรปติตานิ ขาทฺยขณฺฑานิ ขาทนฺติฯ
29 «A cause de cette parole, lui dit Jésus, va, le démon est sorti de ta fille.»
ตต: โส'กถยทฺ เอตตฺกถาเหโต: สกุศลา ยาหิ ตว กนฺยำ ตฺยกฺตฺวา ภูโต คต: ฯ
30 A son retour chez elle, cette femme trouva l'enfant couchée sur le lit, et le démon parti.
อถ สา สฺตฺรี คฺฤหํ คตฺวา กนฺยำ ภูตตฺยกฺตำ ศยฺยาสฺถิตำ ททรฺศฯ
31 Ayant quitté les confins de Tyr, il revint par Sidon vers la mer de Galilée, en traversant le pays de la Décapole.
ปุนศฺจ ส โสรสีโทนฺปุรปฺรเทศาตฺ ปฺรสฺถาย ทิกาปลิเทศสฺย ปฺรานฺตรภาเคน คาลีลฺชลเธ: สมีปํ คตวานฺฯ
32 On lui amena un sourd-muet, et on le pria de lui imposer les mains.
ตทา โลไกเรกํ พธิรํ กทฺวทญฺจ นรํ ตนฺนิกฏมานีย ตสฺย คาเตฺร หสฺตมรฺปยิตุํ วินย: กฺฤต: ฯ
33 Jésus, l'ayant emmené loin de la foule, à l'écart, lui mit les doigts dans les oreilles, et de la salive sur la langue,
ตโต ยีศุ โรฺลการณฺยาตฺ ตํ นิรฺชนมานีย ตสฺย กรฺณโยงฺคุลี รฺทเทา นิษฺฐีวํ ทตฺตฺวา จ ตชฺชิหฺวำ ปสฺปรฺศฯ
34 puis, levant les yeux au ciel, il soupira, et lui dit: «Ephphata, » c’est-à-dire, ouvre-toi.
อนนฺตรํ สฺวรฺคํ นิรีกฺษฺย ทีรฺฆํ นิศฺวสฺย ตมวทตฺ อิตผต: อรฺถานฺ มุกฺโต ภูยาตฺฯ
35 Et les oreilles de cet homme s'ouvrirent, sa langue se délia, et il parla distinctement.
ตตสฺตตฺกฺษณํ ตสฺย กรฺเณา มุกฺเตา ชิหฺวายาศฺจ ชาฑฺยาปคมาตฺ ส สุสฺปษฺฏวากฺยมกถยตฺฯ
36 Jésus recommanda à ceux qui avaient vu cette guérison de n'en parler à personne, mais plus il le leur recommandait, plus ils la publiaient.
อถ ส ตานฺ วาฒมิตฺยาทิเทศ ยูยมิมำ กถำ กไสฺมจิทปิ มา กถยต, กินฺตุ ส ยติ นฺยเษธตฺ เต ตติ พาหุเลฺยน ปฺราจารยนฺ;
37 Ils étaient frappés d'étonnement au delà de toute idée, et disaient: «C'est merveilleux, tout ce qu'il a fait! Il fait entendre les sourds et parler les muets.»
เต'ติจมตฺกฺฤตฺย ปรสฺปรํ กถยามาสุ: ส พธิราย ศฺรวณศกฺตึ มูกาย จ กถนศกฺตึ ทตฺตฺวา สรฺวฺวํ กรฺมฺโมตฺตมรูเปณ จการฯ
