< Marc 6 >

1 Jésus partit de là et se rendit dans sa patrie. Ses disciples l'accompagnaient.
عیسا ئەوێی بەجێهێشت و گەڕایەوە شارەکەی خۆی، قوتابییەکانیشی دوای کەوتن.
2 Quand le sabbat fut venu, il se mit à enseigner dans la synagogue; et plusieurs étaient étonnés en l'entendant et disaient: D'où cela lui vient-il? Quelle est cette sagesse qui lui a été donnée? De pareils miracles se font par ses mains!
کە بووە شەممە، لە کەنیشتدا دەستی کرد بە فێرکردنی خەڵک، زۆر لەوانەی گوێیان لێی گرتبوو سەرسام بوون. گوتیان: «ئەمە ئەمانەی لەکوێ بوو؟ ئەی ئەم داناییەی پێی دراوە و ئەم پەرجووانەی لەسەر دەستی دەکرێن!
3 N'est-ce pas le charpentier, le fils de Marie, un frère de Jacques, de Joses, de Jude et de Simon? Ses soeurs ne sont-elles pas ici avec nous? Et il était pour eux une pierre d'achoppement.
ئەرێ ئەمە دارتاشەکەی کوڕی مریەم و براکەی یاقوب و یوسی و یەهوزا و شیمۆن نییە؟ خوشکەکانی لێرە لەلامان نین؟» ئیتر ڕەتیان کردەوە.
4 Mais Jésus leur dit: «Ce n'est que dans son pays chez ses parents et dans sa maison qu'un prophète n'est pas honoré.»
بەڵام عیسا پێی فەرموون: «پێغەمبەر بێ ڕێز نییە، لە شاری خۆی و لەنێوان خزم و کەسوکار و ماڵی خۆی نەبێت.»
5 Et, sauf un petit nombre de malades qu'il guérit en leur imposant les mains, il ne put faire là aucun miracle:
ئیتر لەوێدا نەیتوانی هیچ پەرجووێک بکات، تەنها چەند نەخۆشێک نەبێت کە دەستی لەسەر دانان و چاکیکردنەوە.
6 il était surpris de leur incrédulité. Ensuite il fit une tournée dans les villages en enseignant.
لە بێباوەڕیی ئەوان سەری سوڕما. ئینجا بە گوندەکانی دەوروبەردا دەگەڕا و خەڵکی فێر دەکرد.
7 Il appela près de lui les Douze et se mit à les envoyer deux à deux, en leur donnant pouvoir sur les esprits impurs.
دوازدە قوتابییەکەی بانگکرد، دوو دوو دەستی بە ناردنیان کرد و دەسەڵاتی بەسەر ڕۆحە پیسەکاندا پێدان.
8 Il leur recommanda de ne rien prendre pour la route, si ce n'est un bâton, de n'emporter ni pain, ni sac, ni monnaie dans leur ceinture;
ڕایسپاردن کە بۆ ڕێگا هیچ نەبەن جگە لە گۆچانێک، نە نان و نە توورەکە و نە پارە بۆ بەر پشتێن،
9 mais d'être chaussés de sandales et de ne pas mettre deux tuniques.
پێڵاو لە پێ بکەن بەڵام کراسی زیادە لەبەر مەکەن.
10 Puis il ajouta: «Dans quelque maison que vous entriez, restez-y, jusqu'à ce que vous partiez de cet endroit,
پێی فەرموون: «لە هەر شوێنێک چوونە ماڵێک، لەوێ بمێننەوە هەتا ئەوێ بەجێدەهێڵن.
11 et, quel que soit le lieu on l'on ne vous reçoive pas et on l'on ne vous écoute pas, sortez-en, et secouez la poussière de vos pieds pour que cela serve de témoignage aux habitants.»
ئەگەر لە هەر شوێنێکیش پێشوازییان لێ نەکردن و گوێیان لێ نەگرتن، لەوێ بڕۆنە دەرەوە و تۆزی پێتان بتەکێنن، بۆ شایەتی لەسەریان.»
12 Et les Douze étant partis, prêchèrent qu'on se repentît;
ئەوانیش چوونە دەرەوە و جاڕی تۆبەکردنیان دا.
13 ils chassaient beaucoup de démons; ils oignaient d'huile beaucoup de malades et les guérissaient.
ڕۆحی پیسی زۆریان دەرکرد و زۆر نەخۆشیان بە ڕۆن چەورکرد و چاکیان کردنەوە.
14 Le roi Hérode, ayant entendu parler de Jésus, dont le nom était devenu célèbre, dit: «Jean-Baptiste est ressuscité c'est pour cela que la puissance miraculeuse se déploie en lui.»
هێرۆدسی پاشا لەم بارەیەوە بیستی، چونکە ناوی عیسا دەنگیدابووەوە و دەیانگوت: «یەحیای لەئاوهەڵکێش لەناو مردووان هەستاوەتەوە، لەبەر ئەوە کاری پەرجوو لەسەر دەستی ئەو دەکرێت.»
15 D'autres disaient: «C'est Elie: » d'autres: «C'est un prophète comme l'un des anciens prophètes; »
خەڵکی دیکە دەیانگوت: «ئەلیاسە.» هەندێکیش دەیانگوت: «پێغەمبەرێکە، وەک پێغەمبەرانی سەردەمی کۆن.»
16 mais Hérode, entendant ces bruits, disait: «C'est ce Jean que j'ai fait décapiter, qui est ressuscité.»
بەڵام هێرۆدس کاتێک بیستی، گوتی: «یەحیایە، ئەوەی سەرم بڕی، ئەوە هەستاوەتەوە!»
17 En effet, c'était lui, Hérode, qui avait fait arrêter Jean et l'avait fait charger de chaînes dans la prison, à cause d'Hérodiade, femme de Philippe, son frère, parce qu'il l'avait épousée,
هێرۆدس لەبەر هێرۆدیای ژنی فیلیپۆسی برای، ئەوەی کە خۆی خواستبووی، ناردبووی و یەحیای گرتبوو، پەلبەستی کردبوو و خستبوویە زیندانەوە،
18 et que Jean lui avait dit: «Il ne t'est pas permis d'avoir pour femme la femme de ton frère.»
لەبەر ئەوەی یەحیا بە هێرۆدسی دەگوت: «دروست نییە براژنەکەت بخوازیت.»
19 Hérodiade qui en voulait à Jean, désirait le faire mettre à mort; mais ne pouvait y parvenir,
ئیتر هیرۆدیا زۆر ڕقی لێی دەبووەوە و حەزی دەکرد بیکوژێت، بەڵام نەیدەتوانی،
20 parce qu'Hérode craignait Jean, le connaissant pour un homme juste et saint; il le protégeait même, et faisait beaucoup de choses, après avoir pris ses conseils, et il les prenait volontiers.
چونکە هێرۆدس لە یەحیا دەترسا، دەیزانی پیاوێکی ڕاستودروست و پیرۆزە، دەیپاراست. کاتێک گوێی لێ دەگرت زۆر دەشێوا، حەزیشی دەکرد گوێی لێ بگرێت.
21 Enfin il se présenta une occasion favorable. Le jour anniversaire de sa naissance, Hérode donna un festin aux grands de sa cour, à ses officiers et aux principaux de la Galilée;
لە کۆتاییدا دەرفەتێک ڕێککەوت. هێرۆدس لە جەژنی لەدایکبوونیدا خوانێکی بۆ گەورە پیاوان و فەرماندەکانی و پیاو ماقوڵانی جەلیل سازکرد.
22 et la fille d'Hérodiade étant entrée dans la salle, dansa et charma Hérode ainsi que les convives. Le roi dit à la jeune fille: «Demande-moi ce que tu voudras, et je te le donnerai.»
کچی هیرۆدیا هاتە ژوورەوە و سەمای کرد. جا هێرۆدس و ئەوانەی دڵخۆش کرد کە لەگەڵی پاڵیاندابووەوە. پاشا بە کچەکەی گوت: «ئەوەی دەتەوێت لە منی داوا بکە، دەتدەمێ.»
23 Et il ajouta avec serment: «Quoi que tu me demandes, je te le donnerai, fût-ce même la moitié de mon royaume.»
سوێندیشی بۆ خوارد: «هەرچیم لێ داوا بکەیت دەتدەمێ، ئەگەر نیوەی شانشینەکەشم بێت.»
24 Elle sortit, et dit à sa mère: «Que dois-je demander?» Sa mère lui dit: «La tête de Jean-Baptiste.»
ئەویش چووە دەرەوە و بە دایکی گوت: «داوای چی بکەم؟» گوتی: «سەری یەحیای لەئاوهەڵکێش.»
25 La jeune fille rentrant aussitôt, s'empressa d'adresser au roi sa demande: «Je veux, dit-elle, que tu me donnes, à l'heure même, dans un bassin, la tête de Jean-Baptiste.»
دەستبەجێ و بە پەلە هاتە ژوورەوە بۆ لای پاشا، داوای کرد و گوتی: «دەمەوێت ئێستا سەری یەحیای لەئاوهەڵکێشم لەسەر سینییەک بدەیتێ.»
26 Le roi devint tout triste; mais, à cause de ses serments et à cause des convives, il ne voulut pas la refuser,
پاشا زۆر دڵگران بوو. بەڵام لەبەر سوێندەکەی و ئەوانەی لەگەڵی لەسەر خوان بوون، نەیویست ڕەتی بکاتەوە.
27 et il envoya immédiatement un de ses gardes, avec l'ordre d'apporter la tête de Jean. Le garde alla décapiter Jean dans la prison
پاشا یەکسەر جەلادی نارد و فەرمانی دا سەری بهێنێت. ئەویش چوو و لە زیندان سەری پەڕاند،
28 et apporta sa tête dans un bassin; il la donna à la jeune fille, qui la donna à sa mère.
لەسەر سینییەک سەری ئەوی هێنا و دایە کچەکە، کچەش دای بە دایکی.
29 Les disciples de Jean, ayant appris ce meurtre, vinrent prendre le corps de leur maître et le déposèrent dans un sépulcre.
قوتابییەکانی یەحیا بیستیان، هاتن تەرمەکەیان هەڵگرت و لە گۆڕێکدا ناشتیان.
30 Les Apôtres s'étant réunis auprès de Jésus, et lui ayant rapporté tout ce qu'ils avaient fait et tout ce qu'ils avaient enseigné,
نێردراوان لە عیسا کۆبوونەوە و هەموو ئەو کارە و فێرکردنانەیان بۆ گێڕایەوە کە کردبوویان.
31 Jésus leur dit: «Venez, vous seuls, à l'écart, dans un lieu solitaire, et prenez un peu de repos.» Il y avait, en effet, beaucoup d'allants et de venants, de sorte que les disciples n'avaient pas même le temps de manger.
ئەویش پێی فەرموون: «هەر خۆتان وەرنە شوێنێکی چۆڵ کەمێک پشوو بدەن.» لەبەر ئەوەی ئەوانەی دەهاتن و دەچوون زۆر بوون، دەرفەتی نان خواردنیان نەبوو.
32 Ils s'en allèrent donc, dans une barque, en un lieu solitaire à l'écart.
ئیتر هەر خۆیان بە بەلەم چوونە شوێنێکی چۆڵ.
33 On les vit partir, et bon nombre de gens devinèrent où ils allaient; ils y accoururent à pied de toutes les villes, et arrivèrent avant eux.
بەڵام خەڵکێکی زۆر ئەوانیان لە کاتی ڕۆیشتندا بینی و ناسیاننەوە، لە هەموو شارەکانەوە پێکەوە بە پێ بەرەو ئەوێ ڕایاندەکرد و پێشیان کەوتن.
34 Lorsque Jésus sortit de la barque, il vit une grande foute, et fut ému de compassion envers eux, parce qu'ils étaient comme des brebis qui n'ont point de berger; et il se mit à les enseigner longuement.
کاتێک عیسا لە بەلەمەکە دابەزی، خەڵکێکی بێشوماری بینی و دڵی پێیان سووتا، چونکە وەک مەڕی بێ شوان وابوون، هەر بۆیە دەستی کرد بە فێرکردنیان بە زۆر شت.
35 Comme l'heure était déjà fort avancée, ses disciples s'approchèrent de lui, et lui dirent: «Ce lieu est désert, et l'heure est déjà fort avancée;
کاتێک درەنگ داهات، قوتابییەکانی هاتنە لای و گوتیان: «ئەم شوێنە چۆڵە و ئێستا کاتیش درەنگە.
36 renvoie-les, afin qu'ils aillent dans les campagnes et dans les villages d'alentour s'acheter de quoi manger.»
بەڕێیان بکە، تاکو بچنە ئەم کێڵگە و گوندانەی دەوروبەر خواردن بۆ خۆیان بکڕن.»
37 Il leur répondit: «Donnez-leur, vous-mêmes, à manger.» Et ils lui dirent: «Que nous allions acheter pour deux cents deniers de pain, et que nous leur donnions à manger!»
بەڵام وەڵامی دانەوە: «ئێوە شتێکیان بدەنێ با بیخۆن.» پێیان گوت: «ئایا بچین بایی دوو سەد دینار نانیان بۆ بکڕین و بیاندەینێ، تاکو بیخۆن؟»
38 Jésus reprit: «Combien de pains avez-vous? Allez, voyez.» Et eux, s'en étant assurés, dirent: «Cinq pains et deux poissons.»
ئەویش پێی فەرموون: «بڕۆن بزانن چەند نانتان هەیە.» کە زانییان گوتیان: «پێنج نان و دوو ماسی.»
39 Alors il leur commanda de faire asseoir tout le monde, par groupes, sur l'herbe verte;
ئینجا فەرمانی پێدان خەڵکەکە کۆمەڵ کۆمەڵ لەسەر سەوزە گیا دابنیشێنن.
40 et ils s'assirent par troupes de cent et de cinquante.
بە کۆمەڵ دانیشتن، سەد سەد و پەنجا پەنجا.
41 Jésus prit les cinq pains et les deux poissons, et, levant les yeux au ciel, il prononça la bénédiction; puis il rompit les pains et les donna à ses disciples, pour qu'ils les distribuassent. Il partagea aussi les deux poissons entre tous.
ئینجا پێنج نانەکە و دوو ماسییەکەی هەڵگرت و تەماشای ئاسمانی کرد، سوپاسی کرد و نانەکانی لەتکرد و دایە قوتابییەکانی تاکو لەبەردەمیان دایبنێن، دوو ماسییەکەشی بەسەر هەموویان دابەش کرد.
42 Tous mangèrent et furent rassasiés;
هەموو خواردیان و تێر بوون.
43 et l’on emporta douze corbeilles pleines de morceaux de pain et de ce qui restait des poissons.
پاشان دوازدە سەبەتەی پڕ لە پەلکەنان و ماسییان هەڵگرتەوە.
44 Le nombre de ceux qui mangèrent des pains, s'élevait à cinq mille hommes.
ئەوانەی لە نانەکەیان خوارد پێنج هەزار پیاو بوون.
45 Aussitôt après, Jésus pressa ses disciples d'entrer dans la barque et de le précéder vers l'autre rive, du côté de Bethsaïde, pendant que lui-même renverrait la foule.
دەستبەجێ عیسا قوتابییەکانی ناچار کرد سواری بەلەمەکە بن و پێشی بکەون بۆ ئەوبەری دەریاچەکە، بۆ شارۆچکەی بێت‌سەیدا، هەتا خۆی خەڵکەکە بەڕێ دەکات.
46 Après avoir pris congé d'elle, il s'en alla sur la montagne pour prier.
دوای بەڕێکردنیان، بۆ نوێژکردن چووە سەر شاخ.
47 Quand la nuit fut venue, la barque était au milieu de la mer, et Jésus était seul à terre.
کە ئێوارە داهات، بەلەمەکە لەناوەڕاستی دەریاچەکە بوو، عیساش بە تەنها لەسەر وشکانی بوو.
48 Ayant aperçu ses disciples qui avaient une traversée pénible, car le vent leur était contraire, il vint vers eux, à la quatrième veille de la nuit environ, en marchant sur la mer; il voulait les dépasser.
کە بینی قوتابییەکانی بەهۆی سەوڵ لێدانەوە ماندوو بوون، چونکە ئاراستەی ڕەشەباکە پێچەوانە بوو، لە بەرەبەیان هاتە لایان، بەسەر دەریاچەکەدا ڕۆیشت و ویستی لێیان تێبپەڕێت.
49 Mais eux, le voyant marcher sur la mer, crurent que c'était un fantôme, et poussèrent des cris;
بەڵام کاتێک بینییان بەسەر دەریاچەکەدا دەڕوات، وایانزانی دێوەزمەیە، جا هاواریان کرد،
50 car ils le voyaient tous, et ils étaient bouleversés. Alors il leur parla et leur dit: «Rassurez-vous, c'est moi; n'ayez point de peur.»
چونکە هەموو بینییان و پەشۆکان. ئەو دەستبەجێ قسەی لەگەڵ کردن: «ورەتان بەرز بێ! ئەوە منم. مەترسن.»
51 Puis il entra auprès d'eux dans la barque, et le vent cessa. Et les disciples en furent stupéfaits et surpris au delà de toute idée;
ئینجا بۆ لایان سەرکەوتە ناو بەلەمەکە و ڕەشەباکە وەستا. جا بە تەواوی سەرسام بوون،
52 car ils n'avaient rien compris à l'affaire des pains, parce que leur coeur était aveuglé.
لەبەر ئەوەی لە پەرجووی نانەکان تێنەگەیشتن؛ دڵیان هەر ڕەق بوو.
53 Lorsqu'ils eurent achevé leur traversée, ils arrivèrent au pays de Génésareth, et abordèrent.
کاتێک عیسا و قوتابییەکانی پەڕینەوە ئەوبەر، هاتنە خاکی جەنیسارەت و لەنگەریان گرت.
54 A peine eurent-ils débarqué, que les gens reconnaissant Jésus,
کاتێک لە بەلەمەکە دابەزین، خەڵک عیسایان ناسییەوە.
55 coururent çà et là, dans tous les environs, et l'on se mit à transporter les malades sur leurs lits, partout où l’on entendait dire qu'il était.
بە پەلە ڕۆیشتن و دەستیان کرد بە هێنانی نەخۆشەکانیان بەسەر نوێنەکانیانەوە بۆ هەر شوێنێک کە دەیانبیست عیسای لێیە.
56 En quelque lieu qu'il entrât, dans les villages, dans les villes ou dans les campagnes, on déposait les malades sur les places publiques, et on le priait de les laisser seulement toucher la houppe de son manteau; et tous ceux qui pouvaient toucher Jésus étaient guéris.
بۆ هەر شوێنێک دەچوون، گوند، شار، کێڵگە، خەڵک نەخۆشەکانیان لە بازاڕ دادەنا و لێی دەپاڕانەوە کە تەنها دەست لە چمکی کراسەکەی بدەن. جا هەموو ئەوانەی دەستیان لێی دەدا چاکدەبوونەوە.

< Marc 6 >