Actes 8
1 Saul applaudissait à ce meurtre. Le même jour, une violente persécution éclata sur l'église de Jérusalem; tous les fidèles, excepté les apôtres, se dispersèrent dans les campagnes de la Judée et de la Samarie.
σαυλος δε ην συνευδοκων τη αναιρεσει αυτου εγενετο δε εν εκεινη τη ημερα διωγμος μεγας επι την εκκλησιαν την εν ιεροσολυμοις παντες τε διεσπαρησαν κατα τας χωρας της ιουδαιας και σαμαρειας πλην των αποστολων
2 Toutefois des hommes religieux enterrèrent Etienne en faisant de grandes lamentations.
συνεκομισαν δε τον στεφανον ανδρες ευλαβεις και εποιησαντο κοπετον μεγαν επ αυτω
3 Saul désolait l'église; il pénétrait dans les maisons, en arrachait les hommes et les femmes, et les faisait jeter en prison.
σαυλος δε ελυμαινετο την εκκλησιαν κατα τους οικους εισπορευομενος συρων τε ανδρας και γυναικας παρεδιδου εις φυλακην
4 Ceux donc qui étaient dispersés, s'en allèrent de lieu en lieu annonçant la Parole.
οι μεν ουν διασπαρεντες διηλθον ευαγγελιζομενοι τον λογον
5 Philippe entre autres, s'étant rendu dans une ville de Samarie, y prêcha le Messie, et les foules s'attachèrent toutes à ce qu'il leur disait, quand elles apprirent et virent les miracles qu'il faisait;
φιλιππος δε κατελθων εις πολιν της σαμαρειας εκηρυσσεν αυτοις τον χριστον
6 car les esprits impurs sortaient de plusieurs possédés, en poussant de grands cris. Beaucoup de paralytiques et de boiteux furent aussi guéris;
προσειχον τε οι οχλοι τοις λεγομενοις υπο του φιλιππου ομοθυμαδον εν τω ακουειν αυτους και βλεπειν τα σημεια α εποιει
7 et ce fut une grande joie dans cette ville.
πολλων γαρ των εχοντων πνευματα ακαθαρτα βοωντα μεγαλη φωνη εξηρχετο πολλοι δε παραλελυμενοι και χωλοι εθεραπευθησαν
8 Il s'y trouvait déjà un homme nommé Simon, qui exerçait la magie et qui émerveillait le peuple de Samarie. Il se donnait pour un grand personnage,
και εγενετο χαρα μεγαλη εν τη πολει εκεινη
9 et tous, petits et grands, s'étaient attachés à lui, et disaient: «C'est la Puissance de Dieu, celle qu'on appelle la Grande Puissance.»
ανηρ δε τις ονοματι σιμων προυπηρχεν εν τη πολει μαγευων και εξιστων το εθνος της σαμαρειας λεγων ειναι τινα εαυτον μεγαν
10 Ils s'étaient donc attachés à lui, parce que, pendant assez longtemps, il les avait charmés par sa magie.
ω προσειχον παντες απο μικρου εως μεγαλου λεγοντες ουτος εστιν η δυναμις του θεου η μεγαλη
11 Mais, quand ils eurent cru Philippe, qui leur annonçait ce qui a trait au royaume de Dieu et à la personne de Jésus-Christ, hommes et femmes se firent baptiser.
προσειχον δε αυτω δια το ικανω χρονω ταις μαγειαις εξεστακεναι αυτους
12 Simon même crut aussi, et, après s'être fait baptiser, il ne quittait plus Philippe, et il s'extasiait à la vue des miracles et des prodiges qui s'opéraient.
οτε δε επιστευσαν τω φιλιππω ευαγγελιζομενω τα περι της βασιλειας του θεου και του ονοματος του ιησου χριστου εβαπτιζοντο ανδρες τε και γυναικες
13 Les apôtres, qui étaient à Jérusalem, ayant appris que la Samarie avait accueilli la parole de Dieu, y envoyèrent Pierre et Jean.
ο δε σιμων και αυτος επιστευσεν και βαπτισθεις ην προσκαρτερων τω φιλιππω θεωρων τε δυναμεις και σημεια γινομενα εξιστατο
14 Ceux-ci, s'y étant rendus, prièrent pour que les Samaritains reçussent le Saint-Esprit,
ακουσαντες δε οι εν ιεροσολυμοις αποστολοι οτι δεδεκται η σαμαρεια τον λογον του θεου απεστειλαν προς αυτους τον πετρον και ιωαννην
15 car il n'était encore descendu sur aucun d'eux; ils se trouvaient seulement baptisés au nom du Seigneur Jésus.
οιτινες καταβαντες προσηυξαντο περι αυτων οπως λαβωσιν πνευμα αγιον
16 Alors les deux apôtres leur imposèrent les mains, et ils reçurent le Saint-Esprit.
ουπω γαρ ην επ ουδενι αυτων επιπεπτωκος μονον δε βεβαπτισμενοι υπηρχον εις το ονομα του κυριου ιησου
17 Lorsque Simon vit que le Saint-Esprit était donné par l'imposition des mains des apôtres, il leur offrit de l'argent,
τοτε επετιθουν τας χειρας επ αυτους και ελαμβανον πνευμα αγιον
18 en disant: «Donnez-moi aussi ce pouvoir, que celui à qui j'imposerai les mains reçoive le Saint-Esprit.»
θεασαμενος δε ο σιμων οτι δια της επιθεσεως των χειρων των αποστολων διδοται το πνευμα το αγιον προσηνεγκεν αυτοις χρηματα
19 Pierre lui dit: «Que ton argent périsse avec toi, puisque tu as cru acquérir le don de Dieu avec de l'argent!
λεγων δοτε καμοι την εξουσιαν ταυτην ινα ω εαν επιθω τας χειρας λαμβανη πνευμα αγιον
20 Tu n'as aucune espèce de part à cette faveur, car ton coeur n'est pas droit devant Dieu.
πετρος δε ειπεν προς αυτον το αργυριον σου συν σοι ειη εις απωλειαν οτι την δωρεαν του θεου ενομισας δια χρηματων κτασθαι
21 Repens-toi donc de ta méchanceté, et prie le Seigneur de vouloir bien te pardonner la pensée de ton coeur;
ουκ εστιν σοι μερις ουδε κληρος εν τω λογω τουτω η γαρ καρδια σου ουκ εστιν ευθεια ενωπιον του θεου
22 car je m'aperçois que tu es dans un fiel bien amer et dans les liens de la méchanceté.»
μετανοησον ουν απο της κακιας σου ταυτης και δεηθητι του θεου ει αρα αφεθησεται σοι η επινοια της καρδιας σου
23 Simon repartit: «Priez vous-mêmes le Seigneur pour moi, afin qu'il ne m’arrive rien de ce que vous dites.»
εις γαρ χολην πικριας και συνδεσμον αδικιας ορω σε οντα
24 Pour eux, après avoir rendu témoignage, et prêché la parole du Seigneur, ils reprirent la route de Jérusalem et annoncerait l'évangile dans plusieurs villages des Samaritains.
αποκριθεις δε ο σιμων ειπεν δεηθητε υμεις υπερ εμου προς τον κυριον οπως μηδεν επελθη επ εμε ων ειρηκατε
25 Un ange du Seigneur adressa la parole à Philippe, et lui dit: «Lève-toi, et va au midi, sur la route qui descend de Jérusalem à Gaza.»
οι μεν ουν διαμαρτυραμενοι και λαλησαντες τον λογον του κυριου υπεστρεψαν εις ιερουσαλημ πολλας τε κωμας των σαμαρειτων ευηγγελισαντο
26 (Cette ville est déserte.) Il se leva et se mit en marche. Et voici, il y avait sur cette route un Éthiopien, eunuque puissant de Candace, reine d'Ethiopie, surintendant de tous ses trésors, qui était venu à Jérusalem pour adorer.
αγγελος δε κυριου ελαλησεν προς φιλιππον λεγων αναστηθι και πορευου κατα μεσημβριαν επι την οδον την καταβαινουσαν απο ιερουσαλημ εις γαζαν αυτη εστιν ερημος
27 Il s'en retournait, et assis sur son char, il lisait le prophète Ésaïe.
και αναστας επορευθη και ιδου ανηρ αιθιοψ ευνουχος δυναστης κανδακης της βασιλισσης αιθιοπων ος ην επι πασης της γαζης αυτης ος εληλυθει προσκυνησων εις ιερουσαλημ
28 L'Esprit dit à Philippe: «Avance, et ne quitte pas ce char.»
ην τε υποστρεφων και καθημενος επι του αρματος αυτου ανεγινωσκεν τον προφητην ησαιαν
29 Philippe, étant accouru, entendit ce seigneur qui lisait le prophète Esaïe, et il lui dit: «Comprends-tu ce que tu lis?»
ειπεν δε το πνευμα τω φιλιππω προσελθε και κολληθητι τω αρματι τουτω
30 Il lui répondit: «Eh! comment le pourrais-je, si l'on ne me guide?» Et il invita Philippe à monter s'asseoir avec lui.
προσδραμων δε ο φιλιππος ηκουσεν αυτου αναγινωσκοντος τον προφητην ησαιαν και ειπεν αρα γε γινωσκεις α αναγινωσκεις
31 Or, voici la teneur du passage qu'il lisait: «Il a été mené comme une brebis à la boucherie, et, comme un agneau muet devant celui qui le tond, il n'ouvre pas la bouche.
ο δε ειπεν πως γαρ αν δυναιμην εαν μη τις οδηγηση με παρεκαλεσεν τε τον φιλιππον αναβαντα καθισαι συν αυτω
32 C'est dans l’humiliation que son jugement est consommé.
η δε περιοχη της γραφης ην ανεγινωσκεν ην αυτη ως προβατον επι σφαγην ηχθη και ως αμνος εναντιον του κειροντος αυτον αφωνος ουτως ουκ ανοιγει το στομα αυτου
33 Quant aux hommes de sa génération, qui les dépeindra? car on lui a ôté la vie de dessus la terre.»
εν τη ταπεινωσει αυτου η κρισις αυτου ηρθη την δε γενεαν αυτου τις διηγησεται οτι αιρεται απο της γης η ζωη αυτου
34 L'eunuque ayant pris la parole, dit à Philippe: «Je t'en prie, de qui le prophète parle-t-il ainsi? Est-ce de lui-même, ou de quelque autre?»
αποκριθεις δε ο ευνουχος τω φιλιππω ειπεν δεομαι σου περι τινος ο προφητης λεγει τουτο περι εαυτου η περι ετερου τινος
35 Philippe ouvrant la bouche, lui annonça Jésus en commençant par ce passage.
ανοιξας δε ο φιλιππος το στομα αυτου και αρξαμενος απο της γραφης ταυτης ευηγγελισατο αυτω τον ιησουν
36 En poursuivant leur route, ils rencontrèrent de l'eau; l'eunuque dit: «Voici de l'eau; qu'est-ce qui empêche que je ne sois baptisé?»
ως δε επορευοντο κατα την οδον ηλθον επι τι υδωρ και φησιν ο ευνουχος ιδου υδωρ τι κωλυει με βαπτισθηναι
37 [Philipppe lui dit: «Si tu crois de tout ton coeur cela est possible.» Il répondit: «Je crois que Jésus-Christ est le Fils de Dieu.»]
ειπεν δε ο φιλιππος ει πιστευεις εξ ολης της καρδιας εξεστιν αποκριθεις δε ειπεν πιστευω τον υιον του θεου ειναι τον ιησουν χριστον
38 Et il fit arrêter le char; puis Philippe et l'eunuque descendirent tous deux dans l'eau, et Philippe le baptisa.
και εκελευσεν στηναι το αρμα και κατεβησαν αμφοτεροι εις το υδωρ ο τε φιλιππος και ο ευνουχος και εβαπτισεν αυτον
39 Quand ils furent sortis de l'eau. l'Esprit du Seigneur enleva Philippe: l'eunuque ne le vit plus, car, pendant qu'il continuait sa route, plein de joie,
οτε δε ανεβησαν εκ του υδατος πνευμα κυριου ηρπασεν τον φιλιππον και ουκ ειδεν αυτον ουκετι ο ευνουχος επορευετο γαρ την οδον αυτου χαιρων
40 Philippe se trouva à Azote, d'où il alla jusqu’à Césarée, en évangélisant toutes les villes par où il passait.
φιλιππος δε ευρεθη εις αζωτον και διερχομενος ευηγγελιζετο τας πολεις πασας εως του ελθειν αυτον εις καισαρειαν
