< Actes 28 >
1 Une fois arrivés sains et saufs, nous reconnûmes que l'île s'appelait Malte.
και διασωθεντες τοτε επεγνωσαν οτι μελιτη η νησος καλειται
2 Les barbares nous traitèrent avec une bonté peu commune; car ils nous accueillirent tous auprès d'un grand feu qu'ils avaient allumé, à cause du froid et de la pluie qui était survenue.
οι δε βαρβαροι παρειχον ου την τυχουσαν φιλανθρωπιαν ημιν αναψαντες γαρ πυραν προσελαβοντο παντας ημας δια τον υετον τον εφεστωτα και δια το ψυχος
3 Paul ayant ramassé une brassée de broussailles, la mit au feu; mais la chaleur en fit sortir une vipère, qui s'attacha à sa main.
συστρεψαντος δε του παυλου φρυγανων πληθος και επιθεντος επι την πυραν εχιδνα εκ της θερμης εξελθουσα καθηψεν της χειρος αυτου
4 Quand les barbares virent cette bête qui pendait à sa main, ils se dirent entre eux: «Bien certainement cet homme est un meurtrier: à peine réchappé de la mer, il est saisi par la Justice divine, qui ne permet pas qu'il vive.»
ως δε ειδον οι βαρβαροι κρεμαμενον το θηριον εκ της χειρος αυτου ελεγον προς αλληλους παντως φονευς εστιν ο ανθρωπος ουτος ον διασωθεντα εκ της θαλασσης η δικη ζην ουκ ειασεν
5 Mais Paul, ayant secoué la bête dans le feu, ne ressentit aucun mal,
ο μεν ουν αποτιναξας το θηριον εις το πυρ επαθεν ουδεν κακον
6 tandis que ces gens s'attendaient à ce qu'il allait enfler, ou tomber mort tout d'un coup. Après avoir longtemps attendu, voyant qu'il ne lui arrivait rien de fâcheux, ils changèrent de sentiment et dirent que c'était un dieu.
οι δε προσεδοκων αυτον μελλειν πιμπρασθαι η καταπιπτειν αφνω νεκρον επι πολυ δε αυτων προσδοκωντων και θεωρουντων μηδεν ατοπον εις αυτον γινομενον μεταβαλλομενοι ελεγον θεον αυτον ειναι
7 Il y avait près de cet endroit-là, des terres appartenant au premier personnage de l'Ile, nommé Publius: il nous recueillit et nous donna une cordiale hospitalité durant trois jours.
εν δε τοις περι τον τοπον εκεινον υπηρχεν χωρια τω πρωτω της νησου ονοματι ποπλιω ος αναδεξαμενος ημας τρεις ημερας φιλοφρονως εξενισεν
8 Le père de Publius étant retenu au lit par des accès de fièvre et par la dysenterie, Paul alla le voir, et, après avoir prié en lui imposant les mains, il le guérit.
εγενετο δε τον πατερα του ποπλιου πυρετοις και δυσεντερια συνεχομενον κατακεισθαι προς ον ο παυλος εισελθων και προσευξαμενος επιθεις τας χειρας αυτω ιασατο αυτον
9 Là-dessus, tous les autres habitants de l’île qui étaient malades, vinrent et furent guéris.
τουτου ουν γενομενου και οι λοιποι οι εχοντες ασθενειας εν τη νησω προσηρχοντο και εθεραπευοντο
10 Ils nous rendirent toute sorte d'honneurs, et lorsque nous nous remîmes en mer, ils nous fournirent ce dont nous avions besoin.
οι και πολλαις τιμαις ετιμησαν ημας και αναγομενοις επεθεντο τα προς την χρειαν
11 Au bout de trois mois, nous partîmes sur un vaisseau d'Alexandrie, qui avait passé l'hiver dans l'île, et qui portait pour enseigne les Dioscures.
μετα δε τρεις μηνας ανηχθημεν εν πλοιω παρακεχειμακοτι εν τη νησω αλεξανδρινω παρασημω διοσκουροις
12 Nous touchâmes à Syracuse, et nous y restâmes trois jours.
και καταχθεντες εις συρακουσας επεμειναμεν ημερας τρεις
13 De là, en suivant le contour, nous vînmes à Rheggio, et le lendemain, le vent du sud s'étant levé, nous arrivâmes en deux jours à Pouzzoles:
οθεν περιελθοντες κατηντησαμεν εις ρηγιον και μετα μιαν ημεραν επιγενομενου νοτου δευτεραιοι ηλθομεν εις ποτιολους
14 nous y trouvâmes des frères, qui nous invitèrent à passer sept jours avec eux; ensuite nous partîmes pour Rome.
ου ευροντες αδελφους παρεκληθημεν επ αυτοις επιμειναι ημερας επτα και ουτως εις την ρωμην ηλθομεν
15 Les frères de cette ville ayant entendu parler de nous, vinrent à notre rencontre jusqu'au forum d'Appius et aux Trois-Tavernes. Paul, en les voyant, bénit Dieu, et prit courage.
κακειθεν οι αδελφοι ακουσαντες τα περι ημων εξηλθον εις απαντησιν ημιν αχρις αππιου φορου και τριων ταβερνων ους ιδων ο παυλος ευχαριστησας τω θεω ελαβεν θαρσος
16 Quand nous fûmes arrivés à Rome, on autorisa Paul à demeurer seul avec un soldat qui le gardait.
οτε δε ηλθομεν εις ρωμην ο εκατονταρχος παρεδωκεν τους δεσμιους τω στρατοπεδαρχη τω δε παυλω επετραπη μενειν καθ εαυτον συν τω φυλασσοντι αυτον στρατιωτη
17 Trois jours après, Paul convoqua les principaux d'entre les Juifs. Quand ils furent réunis, il leur dit: «Mes frères, quoique je n'eusse rien fait contre le peuple, ni contre les institutions de nos pères, j'ai été mis en prison, et transféré de Jérusalem à Césarée, pour être livré aux Romains.
εγενετο δε μετα ημερας τρεις συγκαλεσασθαι τον παυλον τους οντας των ιουδαιων πρωτους συνελθοντων δε αυτων ελεγεν προς αυτους ανδρες αδελφοι εγω ουδεν εναντιον ποιησας τω λαω η τοις εθεσιν τοις πατρωοις δεσμιος εξ ιεροσολυμων παρεδοθην εις τας χειρας των ρωμαιων
18 Après m'avoir interrogé, ils voulaient me relâcher, parce qu'ils ne trouvaient en moi rien qui méritât la mort,
οιτινες ανακριναντες με εβουλοντο απολυσαι δια το μηδεμιαν αιτιαν θανατου υπαρχειν εν εμοι
19 mais les Juifs s'y étant opposés, j'ai été forcé d'en appeler à César, sans avoir aucunement le dessein d'accuser ma nation:
αντιλεγοντων δε των ιουδαιων ηναγκασθην επικαλεσασθαι καισαρα ουχ ως του εθνους μου εχων τι κατηγορησαι
20 tel est le motif qui m'a fait désirer vous voir et vous parler; car c'est à cause de l'espérance d'Israël que je porte cette chaîne.»
δια ταυτην ουν την αιτιαν παρεκαλεσα υμας ιδειν και προσλαλησαι ενεκεν γαρ της ελπιδος του ισραηλ την αλυσιν ταυτην περικειμαι
21 Ils lui dirent: «Pour nous, nous n'avons reçu de Judée aucune lettre à ton sujet, et aucun des frères qui en sont revenus, n’a fait de rapport, ni rien dit de défavorable sur ton compte.
οι δε προς αυτον ειπον ημεις ουτε γραμματα περι σου εδεξαμεθα απο της ιουδαιας ουτε παραγενομενος τις των αδελφων απηγγειλεν η ελαλησεν τι περι σου πονηρον
22 Mais nous voudrions bien entendre de ta bouche ce que tu penses, car, pour ce qui est de cette secte, nous savons qu'on s'y oppose partout.»
αξιουμεν δε παρα σου ακουσαι α φρονεις περι μεν γαρ της αιρεσεως ταυτης γνωστον εστιν ημιν οτι πανταχου αντιλεγεται
23 Ayant pris jour avec lui, ils vinrent en plus grand nombre le trouver dans son logis: Paul, depuis le matin jusqu'au soir, leur exposa, dans son instruction, ce qui a trait au royaume de Dieu, cherchant à les persuader par la Loi de Moïse et par les Prophètes, de ce qui regarde Jésus.
ταξαμενοι δε αυτω ημεραν ηκον προς αυτον εις την ξενιαν πλειονες οις εξετιθετο διαμαρτυρομενος την βασιλειαν του θεου πειθων τε αυτους τα περι του ιησου απο τε του νομου μωσεως και των προφητων απο πρωι εως εσπερας
24 Les uns furent convaincus par ce qu'il disait, mais les autres ne crurent point.
και οι μεν επειθοντο τοις λεγομενοις οι δε ηπιστουν
25 Comme ils étaient en désaccord entre eux, et qu'ils se retiraient, Paul ajouta un seul mot: «Le Saint-Esprit a bien parlé, quand il a dit à nos pères par le prophète Ésaïe:
ασυμφωνοι δε οντες προς αλληλους απελυοντο ειποντος του παυλου ρημα εν οτι καλως το πνευμα το αγιον ελαλησεν δια ησαιου του προφητου προς τους πατερας ημων
26 «Va vers ce peuple, et dis lui: Vous entendrez de vos oreilles, et vous ne comprendrez pas; vous regarderez de vos yeux, et vous ne verrez pas.
λεγον πορευθητι προς τον λαον τουτον και ειπε ακοη ακουσετε και ου μη συνητε και βλεποντες βλεψετε και ου μη ιδητε
27 En effet, ce peuple s'est épaissi l'intelligence, il est dur d'oreille, et il a fermé les yeux, de peur de voir de ses yeux, d'entendre de ses oreilles, de comprendre avec son intelligence et de se convertir: aussi ne le guérirai-je point.»
επαχυνθη γαρ η καρδια του λαου τουτου και τοις ωσιν βαρεως ηκουσαν και τους οφθαλμους αυτων εκαμμυσαν μηποτε ιδωσιν τοις οφθαλμοις και τοις ωσιν ακουσωσιν και τη καρδια συνωσιν και επιστρεψωσιν και ιασωμαι αυτους
28 Sachez donc que ce salut de Dieu a été envoyé aux Gentils; pour eux, ils l'écouteront.»
γνωστον ουν εστω υμιν οτι τοις εθνεσιν απεσταλη το σωτηριον του θεου αυτοι και ακουσονται
29 [Quand il eut dit ces mots, les Juifs se retirèrent en disputant vivement entre eux.]
και ταυτα αυτου ειποντος απηλθον οι ιουδαιοι πολλην εχοντες εν εαυτοις συζητησιν
30 Paul demeura deux ans entiers dans un appartement qu'il avait loué, et il recevait tous ceux qui venaient le voir.
εμεινεν δε ο παυλος διετιαν ολην εν ιδιω μισθωματι και απεδεχετο παντας τους εισπορευομενους προς αυτον
31 Il prêchait le royaume de Dieu, et enseignait ce qui regarde le Seigneur Jésus-Christ avec toute liberté et sans aucun empêchement.
κηρυσσων την βασιλειαν του θεου και διδασκων τα περι του κυριου ιησου χριστου μετα πασης παρρησιας ακωλυτως