Actes 27
1 Quand il eut été décidé que nous irions par mer en Italie, on remit Paul et d'autres prisonniers à un centurion nommé Julius, de la cohorte Augusta.
ως δε εκριθη του αποπλειν ημας εις την ιταλιαν παρεδιδουν τον τε παυλον και τινας ετερους δεσμωτας εκατονταρχη ονοματι ιουλιω σπειρης σεβαστης
2 Nous montâmes sur un vaisseau d'Adramytte qui devait longer les côtes de l'Asie, et nous levâmes l'ancre, ayant avec nous Aristarque, Macédonien de Thessalonique.
επιβαντες δε πλοιω αδραμυττηνω μελλοντες πλειν τους κατα την ασιαν τοπους ανηχθημεν οντος συν ημιν αρισταρχου μακεδονος θεσσαλονικεως
3 Le lendemain, nous touchâmes à Sidon. Julius traita Paul avec beaucoup de bonté, et lui permit d'aller vers ses amis jouir de leurs bons soins.
τη τε ετερα κατηχθημεν εις σιδωνα φιλανθρωπως τε ο ιουλιος τω παυλω χρησαμενος επετρεψεν προς τους φιλους πορευθεντα επιμελειας τυχειν
4 Etant partis de là, nous rangeâmes la côte de Chypre, parce que les vents étaient contraires;
κακειθεν αναχθεντες υπεπλευσαμεν την κυπρον δια το τους ανεμους ειναι εναντιους
5 et, après avoir traversé la mer qui baigne la Cilicie et la Pamphylie, nous abordâmes à Myra, ville de Lycie.
το τε πελαγος το κατα την κιλικιαν και παμφυλιαν διαπλευσαντες κατηλθομεν εις μυρα της λυκιας
6 Là, ayant trouvé un bâtiment d'Alexandrie qui faisait voile pour l'Italie, le centurion nous y fit monter.
κακει ευρων ο εκατονταρχος πλοιον αλεξανδρινον πλεον εις την ιταλιαν ενεβιβασεν ημας εις αυτο
7 Après plusieurs jours d'une lente navigation, nous arrivâmes à grand'peine à la hauteur de Cnide. Le vent ne nous ayant pas permis d'en approcher, nous rangeâmes la côte de Crête, vers Salmone,
εν ικαναις δε ημεραις βραδυπλοουντες και μολις γενομενοι κατα την κνιδον μη προσεωντος ημας του ανεμου υπεπλευσαμεν την κρητην κατα σαλμωνην
8 et, en côtoyant l'île avec peine, nous arrivâmes à un endroit nommé Beaux-Ports; près de là se trouvait la ville de Lasée.
μολις τε παραλεγομενοι αυτην ηλθομεν εις τοπον τινα καλουμενον καλους λιμενας ω εγγυς ην πολις λασαια
9 Comme il s'était écoulé bien du temps et que la navigation était déjà dangereuse, car l’époque même du Jeûne était déjà passée, Paul fit des représentations à l’équipage, disant:
ικανου δε χρονου διαγενομενου και οντος ηδη επισφαλους του πλοος δια το και την νηστειαν ηδη παρεληλυθεναι παρηνει ο παυλος
10 «hommes, je vois que la navigation ne peut se faire sans exposer au danger et à de graves dommages, non seulement la cargaison et le bâtiment, mais encore nos personnes.»
λεγων αυτοις ανδρες θεωρω οτι μετα υβρεως και πολλης ζημιας ου μονον του φορτιου και του πλοιου αλλα και των ψυχων ημων μελλειν εσεσθαι τον πλουν
11 Mais le centurion ajouta plus de foi à Paris du pilote et de l'affréteur qu'aux paroles de Paul.
ο δε εκατονταρχης τω κυβερνητη και τω ναυκληρω επειθετο μαλλον η τοις υπο του παυλου λεγομενοις
12 D'ailleurs, comme le port n'était pas bon pour un hivernage, la plupart furent d'avis de quitter ces lieux pour tâcher de gagner Phénice, port de Crête qui regarde le sud-ouest et le nord-ouest, afin d'y passer l'hiver.
ανευθετου δε του λιμενος υπαρχοντος προς παραχειμασιαν οι πλειους εθεντο βουλην αναχθηναι κακειθεν ει πως δυναιντο καταντησαντες εις φοινικα παραχειμασαι λιμενα της κρητης βλεποντα κατα λιβα και κατα χωρον
13 Un léger vent du sud s'étant levé, ils se crurent à même de réaliser leur projet, levèrent l'ancre et serrèrent de plus près la côte.
υποπνευσαντος δε νοτου δοξαντες της προθεσεως κεκρατηκεναι αραντες ασσον παρελεγοντο την κρητην
14 Mais bientôt un vent impétueux, qu'on appelle Euroclydon, se déchaîna sur l'île:
μετ ου πολυ δε εβαλεν κατ αυτης ανεμος τυφωνικος ο καλουμενος ευροκλυδων
15 comme le navire était entraîné, de sorte qu'il ne pouvait tenir contre le vent, nous voguâmes en nous y abandonnant.
συναρπασθεντος δε του πλοιου και μη δυναμενου αντοφθαλμειν τω ανεμω επιδοντες εφερομεθα
16 Ayant passé rapidement au-dessous d'une petite île nommée Clauda, nous parvînmes, non sans peine, à nous rendre maîtres de la chaloupe.
νησιον δε τι υποδραμοντες καλουμενον κλαυδην μολις ισχυσαμεν περικρατεις γενεσθαι της σκαφης
17 Après l'avoir hissée, on se servit des engins de secours; on entoura le navire par-dessous avec des câbles, et, dans la crainte d'aller donner contre la Syrte, on abattit la voilure: c'est ainsi que nous voguions au gré du vent.
ην αραντες βοηθειαις εχρωντο υποζωννυντες το πλοιον φοβουμενοι τε μη εις την συρτην εκπεσωσιν χαλασαντες το σκευος ουτως εφεροντο
18 Comme nous étions violemment battus par la tempête, on jeta, le lendemain, la cargaison à la mer.
σφοδρως δε χειμαζομενων ημων τη εξης εκβολην εποιουντο
19 Le jour suivant, nous précipitâmes de nos propres mains le mobilier du bâtiment.
και τη τριτη αυτοχειρες την σκευην του πλοιου ερριψαμεν
20 Pendant plusieurs jours, ni le soleil ni les étoiles ne se montrèrent: une violente tempête se déchaîna, et nous perdîmes alors toute espérance de salut.
μητε δε ηλιου μητε αστρων επιφαινοντων επι πλειονας ημερας χειμωνος τε ουκ ολιγου επικειμενου λοιπον περιηρειτο πασα ελπις του σωζεσθαι ημας
21 Comme il y avait longtemps que personne n'avait mangé, Paul se leva au milieu de l'équipage, et dit: «Vous auriez dû m'écouter, hommes, ne point partir de Crête, et vous vous seriez épargné ces fureurs de la mer et cette perte.
πολλης δε ασιτιας υπαρχουσης τοτε σταθεις ο παυλος εν μεσω αυτων ειπεν εδει μεν ω ανδρες πειθαρχησαντας μοι μη αναγεσθαι απο της κρητης κερδησαι τε την υβριν ταυτην και την ζημιαν
22 Maintenant je vous invite à prendre courage; aucun de vous ne perdra la vie, le navire seul périra;
και τα νυν παραινω υμας ευθυμειν αποβολη γαρ ψυχης ουδεμια εσται εξ υμων πλην του πλοιου
23 car un ange du Dieu à qui j'appartiens et que je sers, m'est apparu cette nuit même,
παρεστη γαρ μοι ταυτη τη νυκτι αγγελος του θεου ου ειμι ω και λατρευω
24 et m'a dit: «Sois sans crainte, Paul; il faut que tu comparaisses devant César, et voici, Dieu t'a donné tous ceux qui naviguent avec toi.»
λεγων μη φοβου παυλε καισαρι σε δει παραστηναι και ιδου κεχαρισται σοι ο θεος παντας τους πλεοντας μετα σου
25 En conséquence, ô hommes, ayez bon courage, car j'ai cette foi en Dieu, que les choses se passeront comme elles m'ont été dites:
διο ευθυμειτε ανδρες πιστευω γαρ τω θεω οτι ουτως εσται καθ ον τροπον λελαληται μοι
26 nous devons échouer sur quelque île.»
εις νησον δε τινα δει ημας εκπεσειν
27 Quand vint la quatorzième nuit, nous étions ballottés sur l'Adriatique, lorsque, vers le milieu de la nuit, les matelots soupçonnèrent qu'on approchait de quelque terre.
ως δε τεσσαρεσκαιδεκατη νυξ εγενετο διαφερομενων ημων εν τω αδρια κατα μεσον της νυκτος υπενοουν οι ναυται προσαγειν τινα αυτοις χωραν
28 Ayant jeté la sonde, ils trouvèrent vingt brasses; à quelque distance de là, ils la jetèrent de nouveau, et trouvèrent quinze brasses.
και βολισαντες ευρον οργυιας εικοσι βραχυ δε διαστησαντες και παλιν βολισαντες ευρον οργυιας δεκαπεντε
29 Craignant alors de donner contre des récifs, ils jetèrent quatre ancres de la poupe, et appelèrent de leurs voeux la venue du jour.
φοβουμενοι τε μηπως εις τραχεις τοπους εκπεσωμεν εκ πρυμνης ριψαντες αγκυρας τεσσαρας ηυχοντο ημεραν γενεσθαι
30 Comme les matelots cherchaient à s'enfuir du vaisseau, et mettaient la chaloupe à la mer, sous prétexte d'aller jeter des ancres du côté de la proue,
των δε ναυτων ζητουντων φυγειν εκ του πλοιου και χαλασαντων την σκαφην εις την θαλασσαν προφασει ως εκ πρωρας μελλοντων αγκυρας εκτεινειν
31 Paul dit au centurion et aux soldats: «Si ces hommes ne restent pas sur le bâtiment, c'en est fait de vous.»
ειπεν ο παυλος τω εκατονταρχη και τοις στρατιωταις εαν μη ουτοι μεινωσιν εν τω πλοιω υμεις σωθηναι ου δυνασθε
32 Alors les soldats coupèrent les cordes de la chaloupe et la laissèrent tomber.
τοτε οι στρατιωται απεκοψαν τα σχοινια της σκαφης και ειασαν αυτην εκπεσειν
33 En attendant le jour, Paul invita tout le monde à prendre de la nourriture, disant: «C'est aujourd'hui le quatorzième jour que vous passez dans l'attente et que vous n'avez rien pris.
αχρι δε ου ημελλεν ημερα γινεσθαι παρεκαλει ο παυλος απαντας μεταλαβειν τροφης λεγων τεσσαρεσκαιδεκατην σημερον ημεραν προσδοκωντες ασιτοι διατελειτε μηδεν προσλαβομενοι
34 Je vous engage donc à manger; c'est nécessaire à votre salut, car aucun de vous ne perdra un cheveu de sa tête.»
διο παρακαλω υμας προσλαβειν τροφης τουτο γαρ προς της υμετερας σωτηριας υπαρχει ουδενος γαρ υμων θριξ εκ της κεφαλης πεσειται
35 Ayant ainsi parlé, il prit du pain, et, ayant rendu grâces à Dieu en présence de tous, il le rompit, et se mit à manger.
ειπων δε ταυτα και λαβων αρτον ευχαριστησεν τω θεω ενωπιον παντων και κλασας ηρξατο εσθιειν
36 Tous les autres reprenant courage, mangèrent aussi:
ευθυμοι δε γενομενοι παντες και αυτοι προσελαβοντο τροφης
37 nous étions en tout, sur le bâtiment, deux cent soixante et seize personnes.
ημεν δε εν τω πλοιω αι πασαι ψυχαι διακοσιαι εβδομηκοντα εξ
38 Lorsqu'on eut mangé suffisamment, on allégea le navire en jetant les provisions à la mer.
κορεσθεντες δε της τροφης εκουφιζον το πλοιον εκβαλλομενοι τον σιτον εις την θαλασσαν
39 Quand le jour fut venu, ils ne reconnurent pas quelle terre c'était, mais ils aperçurent une baie ayant une plage, et ils résolurent d'y pousser le navire, s'ils le pouvaient.
οτε δε ημερα εγενετο την γην ουκ επεγινωσκον κολπον δε τινα κατενοουν εχοντα αιγιαλον εις ον εβουλευσαντο ει δυνατον εξωσαι το πλοιον
40 Ils coupèrent les amarres des ancres, en laissant celles-ci à la mer; en même temps ils relâchèrent les cordes qui attachaient les gouvernails, et mettant au vent la voile de perroquet, ils se dirigèrent vers la plage;
και τας αγκυρας περιελοντες ειων εις την θαλασσαν αμα ανεντες τας ζευκτηριας των πηδαλιων και επαραντες τον αρτεμονα τη πνεουση κατειχον εις τον αιγιαλον
41 mais ayant touché une langue de terre, ils y firent échouer le vaisseau, et, tandis que la proue, ensablée, restait immobile, la poupe était fracassée par la violence des vagues.
περιπεσοντες δε εις τοπον διθαλασσον επωκειλαν την ναυν και η μεν πρωρα ερεισασα εμεινεν ασαλευτος η δε πρυμνα ελυετο υπο της βιας των κυματων
42 Les soldats formèrent le projet de tuer les prisonniers, de peur que quelqu'un d'eux ne s'échappât à la nage;
των δε στρατιωτων βουλη εγενετο ινα τους δεσμωτας αποκτεινωσιν μη τις εκκολυμβησας διαφυγη
43 mais le centurion, qui voulait sauver Paul, les empêcha d'exécuter leur dessein; il ordonna que ceux qui savaient nager se jetassent les premiers à l'eau, pour gagner le rivage,
ο δε εκατονταρχος βουλομενος διασωσαι τον παυλον εκωλυσεν αυτους του βουληματος εκελευσεν τε τους δυναμενους κολυμβαν απορριψαντας πρωτους επι την γην εξιεναι
44 et que le reste, les uns sur des planches, les autres sur quelque fragment du navire, en fit autant: c'est ainsi qu'ils réussirent tous à se sauver à terre.
και τους λοιπους ους μεν επι σανισιν ους δε επι τινων των απο του πλοιου και ουτως εγενετο παντας διασωθηναι επι την γην
