2 Corinthiens 1
1 Paul, Apôtre de Jésus-Christ par la volonté de Dieu, et Timothée notre frère, à l'église de Dieu qui est à Corinthe, et à tous les saints qui sont dans toute l'Achaïe:
παυλος αποστολος ιησου χριστου δια θεληματος θεου και τιμοθεος ο αδελφος τη εκκλησια του θεου τη ουση εν κορινθω συν τοις αγιοις πασιν τοις ουσιν εν ολη τη αχαια
2 que la grâce et la paix vous soient données par Dieu notre Père et par notre Seigneur Jésus-Christ!
χαρις υμιν και ειρηνη απο θεου πατρος ημων και κυριου ιησου χριστου
3 Béni soit Dieu, le Père de notre Seigneur Jésus-Christ, le Père des miséricordes et le Dieu de toute consolation,
ευλογητος ο θεος και πατηρ του κυριου ημων ιησου χριστου ο πατηρ των οικτιρμων και θεος πασης παρακλησεως
4 qui nous console dans toutes nos afflictions, afin que, par la consolation que nous recevons nous-même de lui, nous puissions consoler les autres, dans quelque affliction qu'ils se trouvent.
ο παρακαλων ημας επι παση τη θλιψει ημων εις το δυνασθαι ημας παρακαλειν τους εν παση θλιψει δια της παρακλησεως ης παρακαλουμεθα αυτοι υπο του θεου
5 Si les souffrances de Christ débordent sur nous, la consolation aussi déborde par Christ.
οτι καθως περισσευει τα παθηματα του χριστου εις ημας ουτως δια χριστου περισσευει και η παρακλησις ημων
6 Ainsi, soit que nous soyons affligés, c'est pour votre consolation et pour votre salut; soit que nous soyons consolés, c'est encore pour votre consolation, afin que vous supportiez avec patience les mêmes afflictions que nous.
ειτε δε θλιβομεθα υπερ της υμων παρακλησεως και σωτηριας της ενεργουμενης εν υπομονη των αυτων παθηματων ων και ημεις πασχομεν ειτε παρακαλουμεθα υπερ της υμων παρακλησεως και σωτηριας και η ελπις ημων βεβαια υπερ υμων
7 D'ailleurs l'espérance que nous avons pour vous est une espérance solide, parce que nous savons que, si vous avez part aux souffrances, vous aurez aussi part à la consolation.
ειδοτες οτι ωσπερ κοινωνοι εστε των παθηματων ουτως και της παρακλησεως
8 En effet, mes frères, nous ne vous laisserons pas ignorer qu'une persécution s'est élevée contre nous en Asie, et que nous en avons été excessivement accablé, au delà de nos forces, au point que nous avons désespéré même de notre vie.
ου γαρ θελομεν υμας αγνοειν αδελφοι υπερ της θλιψεως ημων της γενομενης ημιν εν τη ασια οτι καθ υπερβολην εβαρηθημεν υπερ δυναμιν ωστε εξαπορηθηναι ημας και του ζην
9 Nous en avions fait au dedans de nous le sacrifice, pour ne pas mettre notre confiance en nous, mais en Dieu, qui ressuscite les morts.
αλλα αυτοι εν εαυτοις το αποκριμα του θανατου εσχηκαμεν ινα μη πεποιθοτες ωμεν εφ εαυτοις αλλ επι τω θεω τω εγειροντι τους νεκρους
10 C'est lui qui nous a délivré de ce danger mortel, qui nous en délivre, et nous avons l'espérance qu'il nous en délivrera encore à l’avenir;
ος εκ τηλικουτου θανατου ερρυσατο ημας και ρυεται εις ον ηλπικαμεν οτι και ετι ρυσεται
11 surtout si vous nous assistez de vos prières, afin que, plusieurs personnes contribuant à nous obtenir ce bienfait, plusieurs aussi en rendent grâces pour nous.
συνυπουργουντων και υμων υπερ ημων τη δεησει ινα εκ πολλων προσωπων το εις ημας χαρισμα δια πολλων ευχαριστηθη υπερ ημων
12 Ce qui fait notre gloire, c'est le témoignage que nous rend notre conscience, de nous être conduit dans le monde, et plus particulièrement envers vous, avec la sainteté et la loyauté que Dieu demande, non par une sagesse charnelle, mais par la grâce de Dieu.
η γαρ καυχησις ημων αυτη εστιν το μαρτυριον της συνειδησεως ημων οτι εν απλοτητι και ειλικρινεια θεου ουκ εν σοφια σαρκικη αλλ εν χαριτι θεου ανεστραφημεν εν τω κοσμω περισσοτερως δε προς υμας
13 En vous écrivant, nous n'avons pas d'autre pensée que ce que vous lisez, et que vous connaissez bien. J'espère que vous reconnaîtrez jusqu’à la fin,
ου γαρ αλλα γραφομεν υμιν αλλ η α αναγινωσκετε η και επιγινωσκετε ελπιζω δε οτι και εως τελους επιγνωσεσθε
14 comme une partie déjà d'entre vous l'ont reconnu, que nous sommes votre gloire, comme vous serez la nôtre au jour du Seigneur Jésus.
καθως και επεγνωτε ημας απο μερους οτι καυχημα υμων εσμεν καθαπερ και υμεις ημων εν τη ημερα του κυριου ιησου
15 Dans cette persuasion, je m'étais proposé d'aller tout d'abord chez vous, afin de vous faire un double plaisir:
και ταυτη τη πεποιθησει εβουλομην προς υμας ελθειν προτερον ινα δευτεραν χαριν εχητε
16 j'aurais passé par chez vous pour aller en Macédoine, puis je serais revenu de Macédoine chez vous, et vous m'auriez fait reconduire en Judée.
και δι υμων διελθειν εις μακεδονιαν και παλιν απο μακεδονιας ελθειν προς υμας και υφ υμων προπεμφθηναι εις την ιουδαιαν
17 Est-ce donc qu'en prenant cette résolution, j'aurais agi avec légèreté? Est-ce que les projets que je fais, je les fais selon la chair, pour avoir à ma disposition le oui et le non? —
τουτο ουν βουλευομενος μη τι αρα τη ελαφρια εχρησαμην η α βουλευομαι κατα σαρκα βουλευομαι ινα η παρ εμοι το ναι ναι και το ου ου
18 Aussi vrai que Dieu est fidèle, notre parole, la parole que nous vous avons adressée n'est pas oui et non.
πιστος δε ο θεος οτι ο λογος ημων ο προς υμας ουκ εγενετο ναι και ου
19 Le Fils de Dieu, Jésus-Christ, que nous avons prêché parmi vous, Silvain, Timothée et moi, n'a point été oui et non; il n'y a eu que oui en lui,
ο γαρ του θεου υιος ιησους χριστος ο εν υμιν δι ημων κηρυχθεις δι εμου και σιλουανου και τιμοθεου ουκ εγενετο ναι και ου αλλα ναι εν αυτω γεγονεν
20 car toutes les promesses de Dieu sont oui en Jésus, c'est pourquoi aussi elles sont «Amen!» par lui, à la gloire de Dieu par nous.
οσαι γαρ επαγγελιαι θεου εν αυτω το ναι και εν αυτω το αμην τω θεω προς δοξαν δι ημων
21 Celui qui nous affermit, ainsi que vous, en Christ, et qui nous a oints, c'est Dieu.
ο δε βεβαιων ημας συν υμιν εις χριστον και χρισας ημας θεος
22 Il nous a aussi marqués de son sceau, et, pour arrhes, il nous a donné son Esprit dans nos coeurs.
ο και σφραγισαμενος ημας και δους τον αρραβωνα του πνευματος εν ταις καρδιαις ημων
23 Je prends Dieu à témoin sur mon âme, que c'est pour vous épargner que je ne suis point encore allé à Corinthe:
εγω δε μαρτυρα τον θεον επικαλουμαι επι την εμην ψυχην οτι φειδομενος υμων ουκετι ηλθον εις κορινθον
24 non que nous prétendions dominer sur votre foi, mais nous tâchons de contribuer à votre joie; car vous êtes fermes en la foi.
ουχ οτι κυριευομεν υμων της πιστεως αλλα συνεργοι εσμεν της χαρας υμων τη γαρ πιστει εστηκατε
