2 Corinthiens 4
1 C'est pourquoi, étant revêtus de ce ministère par la miséricorde qui nous a été faite, nous ne nous laissons point décourager.
อปรญฺจ วยํ กรุณาภาโช ภูตฺวา ยทฺ เอตตฺ ปริจารกปทมฺ อลภามหิ นาตฺร กฺลามฺยาม: ,
2 Nous rejetons loin de nous les manoeuvres secrètes et honteuses, n'agissant point avec fourberie, n'altérant point non plus la parole de Dieu. Nous nous rendons recommandables à toute conscience d'homme, devant Dieu, par la franche révélation de la vérité.
กินฺตุ ตฺรปายุกฺตานิ ปฺรจฺฉนฺนกรฺมฺมาณิ วิหาย กุฏิลตาจรณมกุรฺวฺวนฺต อีศฺวรียวากฺยํ มิถฺยาวาไกฺยรมิศฺรยนฺต: สตฺยธรฺมฺมสฺย ปฺรกาศเนเนศฺวรสฺย สากฺษาตฺ สรฺวฺวมานวานำ สํเวทโคจเร สฺวานฺ ปฺรศํสนียานฺ ทรฺศยาม: ฯ
3 Si, malgré cela, notre évangile est encore voilé, il n'est voilé qu'à ceux qui se perdent,
อสฺมาภิ โรฺฆษิต: สุสํวาโท ยทิ ปฺรจฺฉนฺน: ; สฺยาตฺ ตรฺหิ เย วินํกฺษฺยนฺติ เตษาเมว ทฺฤษฺฏิต: ส ปฺรจฺฉนฺน: ;
4 à ces incrédules dont le Dieu de ce siècle a aveuglé l'esprit, afin qu'ils ne soient point illuminés des splendeurs de l'évangile, on brille la gloire de Christ, qui est l'image de Dieu. (aiōn g165)
ยต อีศฺวรสฺย ปฺรติมูรฺตฺติ รฺย: ขฺรีษฺฏสฺตสฺย เตชส: สุสํวาทสฺย ปฺรภา ยตฺ ตานฺ น ทีปเยตฺ ตทรฺถมฺ อิห โลกสฺย เทโว'วิศฺวาสินำ ชฺญานนยนมฺ อนฺธีกฺฤตวานฺ เอตโสฺยทาหรณํ เต ภวนฺติฯ (aiōn g165)
5 Ce n'est pas nous, c'est Jésus-Christ que nous prêchons comme Seigneur; quant à nous, nous donnons nous-mêmes pour vos serviteurs, à cause de Jésus,
วยํ สฺวานฺ โฆษยาม อิติ นหิ กินฺตุ ขฺรีษฺฏํ ยีศุํ ปฺรภุเมวาสฺมำศฺจ ยีโศ: กฺฤเต ยุษฺมากํ ปริจารกานฺ โฆษยาม: ฯ
6 parce que le Dieu qui a dit, «que la lumière jaillisse des ténèbres, » a fait luire sa lumière dans nos coeurs, pour que nous fassions briller la connaissance de sa gloire, laquelle resplendit en la personne de Christ.
ย อีศฺวโร มเธฺยติมิรํ ปฺรภำ ทีปนายาทิศตฺ ส ยีศุขฺรีษฺฏสฺยาสฺย อีศฺวรียเตชโส ชฺญานปฺรภายา อุทยารฺถมฺ อสฺมากมฺ อนฺต: กรเณษุ ทีปิตวานฺฯ
7 Nous portons ce trésor dans des vases de terre, afin que la force extraordinaire qui est en nous, paraisse, non venir de nous, mais appartenir à Dieu:
อปรํ ตทฺ ธนมฺ อสฺมาภิ รฺมฺฤณฺมเยษุ ภาชเนษุ ธารฺยฺยเต ยต: สาทฺภุตา ศกฺติ รฺนาสฺมากํ กินฺตฺวีศฺวรไสฺยเวติ ชฺญาตวฺยํฯ
8 nous sommes pressés de toute manière, mais non pas réduits à la dernière extrémité; nous sommes perplexes, mais non pas désespérés;
วยํ ปเท ปเท ปีฑฺยามเห กินฺตุ นาวสีทาม: , วยํ วฺยากุลา: สนฺโต'ปิ นิรุปายา น ภวาม: ;
9 nous sommes persécutés, mais non pas abandonnés; abattus, mais non perdus.
วยํ ปฺรทฺราวฺยมานา อปิ น กฺลามฺยาม: , นิปาติตา อปิ น วินศฺยาม: ฯ
10 Nous portons toujours dans notre corps la mort de Jésus, afin que la vie de Jésus se montre aussi dans notre corps;
อสฺมากํ ศรีเร ขฺรีษฺฏสฺย ชีวนํ ยตฺ ปฺรกาเศต ตทรฺถํ ตสฺมินฺ ศรีเร ยีโศ รฺมรณมปิ ธารยาม: ฯ
11 car nous qui vivons, nous sommes toujours livrés à la mort à cause de Jésus, afin que la vie de Jésus se manifeste aussi dans notre chair mortelle;
ยีโศ รฺชีวนํ ยทฺ อสฺมากํ มรฺตฺตฺยเทเห ปฺรกาเศต ตทรฺถํ ชีวนฺโต วยํ ยีโศ: กฺฤเต นิตฺยํ มฺฤเตฺยา สมรฺปฺยามเหฯ
12 de sorte que la mort agit en nous, tandis que la vie agit en vous.
อิตฺถํ วยํ มฺฤตฺยากฺรานฺตา ยูยญฺจ ชีวนากฺรานฺตา: ฯ
13 Or comme nous avons l'esprit de foi qui a dicté cette parole, «j'ai cru, c'est pourquoi j’ai parlé, » nous aussi, «nous croyons, c'est pourquoi nous parlons, »
วิศฺวาสการณาเทว สมภาษิ มยา วจ: ฯ อิติ ยถา ศาสฺเตฺร ลิขิตํ ตไถวาสฺมาภิรปิ วิศฺวาสชนกมฺ อาตฺมานํ ปฺราปฺย วิศฺวาส: กฺริยเต ตสฺมาจฺจ วจำสิ ภาษฺยนฺเตฯ
14 étant persuadés que Celui qui a ressuscité le Seigneur Jésus, nous ressuscitera aussi avec lui, et nous fera paraître avec vous en sa présence;
ปฺรภุ รฺยีศุ เรฺยโนตฺถาปิต: ส ยีศุนาสฺมานปฺยุตฺถาปยิษฺยติ ยุษฺมาภิ: สารฺทฺธํ สฺวสมีป อุปสฺถาปยิษฺยติ จ, วยมฺ เอตตฺ ชานีม: ฯ
15 car tout cela est pour vous, afin que la grâce, en s'étendant à un plus grand nombre, provoque de plus nombreuses actions de grâces à la gloire de Dieu.
อเตอว ยุษฺมากํ หิตาย สรฺวฺวเมว ภวติ ตสฺมาทฺ พหูนำ ปฺรจุรานุคฺรหปฺราปฺเต รฺพหุโลกานำ ธนฺยวาเทเนศฺวรสฺย มหิมา สมฺยกฺ ปฺรกาศิษฺยเตฯ
16 C'est pourquoi, nous ne nous laissons point décourager; au contraire, alors même que notre homme extérieur se détruit, notre homme intérieur se renouvelle de jour en jour.
ตโต เหโต รฺวยํ น กฺลามฺยาม: กินฺตุ พาหฺยปุรุโษ ยทฺยปิ กฺษียเต ตถาปฺยานฺตริก: ปุรุโษ ทิเน ทิเน นูตนายเตฯ
17 Nos légères et passagères afflictions nous procurent une gloire infinie et éternelle, (aiōnios g166)
กฺษณมาตฺรสฺถายิ ยเทตตฺ ลฆิษฺฐํ ทุ: ขํ ตทฺ อติพาหุเลฺยนาสฺมากมฺ อนนฺตกาลสฺถายิ คริษฺฐสุขํ สาธยติ, (aiōnios g166)
18 attendu que nous regardons non aux choses visibles, mais aux choses invisibles; car les choses visibles ne sont que pour un temps, au lieu que les invisibles sont éternelles. (aiōnios g166)
ยโต วยํ ปฺรตฺยกฺษานฺ วิษยานฺ อนุทฺทิศฺยาปฺรตฺยกฺษานฺ อุทฺทิศาม: ฯ ยโต เหโต: ปฺรตฺยกฺษวิษยา: กฺษณมาตฺรสฺถายิน: กินฺตฺวปฺรตฺยกฺษา อนนฺตกาลสฺถายิน: ฯ (aiōnios g166)
