Psaumes 69
1 Psaume de David, [donné] au maître chantre, [pour le chanter] sur Sosannim. Délivre-moi, ô Dieu, car les eaux me sont entrées jusque dans l'âme.
Frelsaðu mig, ó Guð, því að vatnið hækkar sífellt
2 Je suis enfoncé dans un bourbier profond, dans lequel il n'y a point où prendre pied; je suis entré au plus profond des eaux, et le fil des eaux se débordant, m'emporte.
og ég sekk æ dýpra í þessa botnlausu leðju.
3 Je suis las de crier, mon gosier en est asséché; mes yeux sont consumés pendant que j'attends après mon Dieu.
Ég er útgrátinn og örmagna, hálsinn þurr og sár og augun þrútin. Góði Guð, bjargaðu mér!
4 Ceux qui me haïssent sans cause, passent en nombre les cheveux de ma tête; ceux qui tâchent à me ruiner, et qui me sont ennemis à tort, se sont renforcés: j'ai alors rendu ce que je n'avais point ravi.
Þeir eru margir sem hata mig að ástæðulausu, fjöldi manna sem brugga mér banaráð. Þó er ég saklaus. Þeir heimta að ég bæti það sem ég hef ekki brotið!
5 Ô Dieu! Tu connais ma folie, et mes fautes ne te sont point cachées.
Ó, Guð, þú þekkir heimsku mína og syndir.
6 Ô Seigneur Eternel des armées! que ceux qui se confient en toi, ne soient point rendus honteux à cause de moi; [et] que ceux qui te cherchent ne soient point confus à cause de moi, ô Dieu d'Israël!
Drottinn Guð, þú sem ræður hersveitum himnanna, láttu mig ekki verða til hneykslunar þeim sem treysta þér. Þú Guð Ísraels, forðaðu mér frá því að valda þeim vonbrigðum,
7 Car pour l'amour de toi j'ai souffert l'opprobre, la honte a couvert mon visage.
þó svo að þín vegna sé ég hæddur og smáður.
8 Je suis devenu étranger à mes frères, et un homme de dehors aux enfants de ma mère.
Jafnvel bræður mínir sniðganga mig!
9 Car le zèle de ta maison m'a rongé, et les outrages de ceux qui t'outrageaient sont tombés sur moi.
Guð, þú ert í huga mér öllum stundum og um musteri þitt hugsa ég. Og vegna þess að ég held uppi málstað þínum, hata þeir mig, rétt eins og þig.
10 Et j'ai pleuré en jeûnant: mais cela m'a été tourné en opprobre.
Ég hef fastað og iðrast frammi fyrir þér, en þeir hæddu mig engu að síður.
11 J'ai aussi pris un sac pour vêtement, mais je leur ai été un sujet de raillerie.
Ég klæddist hærusekk – tákni auðmýktar og iðrunar – og þá ortu þeir um mig níðvísu!
12 Ceux qui sont assis à la porte discourent de moi, et je sers de chanson aux ivrognes.
Ég er nýjasta fréttin í bænum og jafnvel rónarnir spotta mig!
13 Mais, pour moi, ma requête s'adresse à toi, ô Eternel! Il y a un temps de [ton] bon plaisir, ô Dieu! selon la grandeur de ta gratuité. Réponds-moi selon la vérité de ta délivrance.
En ég held áfram að biðja til þín, Drottinn, og gefst ekki upp, því að þú hlustar! Svaraðu mér með blessun þinni og miskunnaðu mér.
14 Délivre-moi du bourbier, fais que je n'y enfonce point, et que je sois délivré de ceux qui me haïssent, et des eaux profondes.
Dragðu mig upp úr leðjunni, Drottinn, ég finn að ég er að sökkva! Forðaðu mér frá óvinum mínum, úr þessum hræðilega pytti!
15 Que le fil des eaux se débordant ne m'emporte point, et que le gouffre ne m'engloutisse point, et que le puits ne ferme point sa gueule sur moi.
Láttu ekki flóðið taka mig, hringiðuna svelgja mig!
16 Eternel! Exauce-moi, car ta gratuité est bonne; tourne la face vers moi selon la grandeur de tes compassions;
Ó, Drottinn, svaraðu bænum mínum, vegna gæsku þinnar og náðar við mig.
17 Et ne cache point ta face arrière de ton serviteur, car je suis en détresse: hâte-toi, exauce-moi.
Snúðu ekki við mér bakinu, því að ég er í nauðum staddur! Flýttu þér! Komdu og frelsaðu mig!
18 Approche-toi de mon âme, rachète-la; délivre-moi à cause de mes ennemis.
Drottinn, komdu og bjargaðu mér! Leystu mig undan ofríki óvina minna.
19 Tu connais toi-même mon opprobre, et ma honte, et mon ignominie; tous mes ennemis sont devant toi.
Þú sérð þá og þekkir háðsglósur þeirra, hvernig þeir níða mig niður.
20 L'opprobre m'a déchiré le cœur, et je suis languissant; j'ai attendu que quelqu'un eût compassion de moi, mais il n'y en a point eu: et j'ai attendu des consolateurs, mais je n'en ai point trouvé.
Háðsyrði þeirra hafa sært mig djúpu sári og andi minn örmagnast. Ó, ef einhver hefði sýnt mér samúð og einhver viljað hugga mig!
21 Ils m'ont au contraire donné du fiel pour mon repas; et dans ma soif ils m'ont abreuvé de vinaigre.
Þeir færðu mér eitraðan mat – malurt – og edik við þorstanum.
22 Que leur table soit un filet tendu devant eux; et [que ce qui tend] à la prospérité [leur soit] en piège.
Verði gleði þeirra að sorg og friður þeirra að skelfingu.
23 Que leurs yeux soient tellement obscurcis, qu'ils ne puissent point voir; et fais continuellement chanceler leurs reins.
Myrkur komi yfir þá, blinda og ringulreið.
24 Répands ton indignation sur eux, et que l'ardeur de ta colère les saisisse.
Reiði þín upptendrist gegn þeim og eldur þinn tortími þeim.
25 Que leur palais soit désolé, et qu'il n'y ait personne qui habite dans leurs tentes.
Leggðu hús þeirra í rúst svo að þar búi enginn framar.
26 Car ils persécutent celui que tu avais frappé, et font leurs contes de la douleur de ceux que tu avais blessés.
Því að þeir ofsækja þann sem þú hefur slegið og hlæja að kvöl þess sem þú hefur gegnumstungið.
27 Mets iniquité sur leur iniquité; et qu'ils n'entrent point en ta justice.
Skráðu hjá þér allar syndir þeirra, já láttu enga gleymast.
28 Qu'ils soient effacés du Livre de vie, et qu'ils ne soient point écrits avec les justes.
Strikaðu þá út af listanum yfir þá sem fá að lifa, leyfðu þeim ekki að njóta lífsins með réttlátum.
29 Mais pour moi, qui suis affligé, et dans la douleur, ta délivrance, ô Dieu! m'élèvera en une haute retraite.
Ó, Guð, frelsaðu mig úr þessari neyð! Ég veit að þú munt bjarga mér!
30 Je louerai le Nom de Dieu par des Cantiques, et je le magnifierai par une louange solennelle.
Ég lofa Guð í ljóði, mikla hann með lofsöng.
31 Et cela plaira plus à l'Eternel qu'un taureau, plus qu'un veau qui a des cornes, et l'ongle divisé.
Það mun gleðja hann meira en margs konar fórnir.
32 Les débonnaires le verront, [et] ils s'en réjouiront, et votre cœur vivra, [le cœur, dis-je, de vous tous] qui cherchez Dieu.
Hinir auðmjúku munu sjá að Drottinn hjálpar mér og þeir munu gleðjast. Já, gleðjist, þið sem leitið Guðs!
33 Car l'Eternel exauce les misérables, et ne méprise point ses prisonniers.
Því að Drottinn heyrir hróp hinna snauðu, og snýr ekki við þeim bakinu.
34 Que les cieux et la terre le louent; que la mer et tout ce qui se meut en elle le louent aussi.
Himinn og jörð, lofið Drottin, og hafið og allt sem í því er!
35 Car Dieu délivrera Sion, et bâtira les villes de Juda; on y habitera, et on la possèdera.
Því að Guð mun frelsa Jerúsalem og endurreisa borgirnar í Júda og þjóð hans mun búa við öryggi.
36 Et la postérité de ses serviteurs l'héritera, et ceux qui aiment son Nom demeureront en elle.
Börnin munu erfa landið og þeir sem elska Drottin njóta þar friðar og velgengni.
