< Psaumes 39 >

1 Psaume de David, [donné] au maître chantre, [savoir] à Jéduthun. J'ai dit: Je prendrai garde à mes voies, afin que je ne pèche point par ma langue; je garderai ma bouche avec une muselière, pendant que le méchant sera devant moi.
Ki he Takimuʻa ko Situtuni, ko e Saame ʻa Tevita. Naʻa ku pehē, “Te u vakai ki hoku ngaahi hala, telia naʻaku angahala ʻi hoku ʻelelo: te u ʻai ʻae noʻo ki hoku ngutu, ʻi he kei ʻi hoku ʻao ʻae angakovi.”
2 J'ai été muet sans dire mot, je me suis tu du bien; mais ma douleur s'est renforcée.
Naʻaku noa, ʻi he fakalongo pē, naʻaku taʻofi au mei he lea, ʻio, mei he lelei; pea naʻe tupu ai ʻeku mamahi.
3 Mon cœur s'est échauffé au-dedans de moi, et le feu s'est embrasé en ma méditation; j'ai parlé de ma langue, [disant]:
Naʻe vela hoku loto ʻiate au, pea lolotonga ʻeku fifili naʻe vela ʻae afi: pea u toki lea ʻaki hoku ʻelelo,
4 Eternel! donne-moi à connaître ma fin, et quelle est la mesure de mes jours; fais que je sache de combien petite durée je suis.
“ʻE Sihova, ke ke fakaʻilo kiate au hoku ngataʻanga, mo hono fuofua ʻo hoku ngaahi ʻaho, pe ko e hā ia; koeʻuhi ke u ʻilo ki hono lahi ʻo ʻeku vaivai.”
5 Voilà, tu as réduit mes jours à la mesure de quatre doigts, et le temps de ma vie est devant toi comme un rien; certainement ce n'est que pure vanité de tout homme, quoiqu'il soit debout. (Sélah)
Vakai, kuo ke ngaohi hoku ngaahi ʻaho ke tatau mo e ʻaofinima pe taha; pea ko ʻeku moʻui ʻoku hangē ko e meʻa noa pē ʻi ho ʻao: ko e moʻoni ko e tangata kotoa pē ʻi heʻene tuʻumaʻu ko e mātuʻaki vaʻinga ia. (Sila)
6 Certainement l'homme se promène parmi ce qui n'a que de l'apparence; certainement on s'agite inutilement; on amasse des biens, et on ne sait point qui les recueillera.
Ko e moʻoni ʻoku ʻalu ʻae tangata kotoa pē ʻi he ʻata loi: ko e moʻoni kuo nau mamahi taʻeʻaonga: ʻoku ne tānaki ʻae koloa, pea ʻoku ʻikai te ne ʻilo pe ko hai te ne maʻu ia.
7 Or maintenant qu'ai-je attendu, Seigneur? mon attente est à toi.
Pea ko eni, “ʻE Sihova, ko e hā ʻoku ou tatali ai? ʻOku ʻiate koe pē ʻeku ʻamanaki lelei.
8 Délivre-moi de toutes mes transgressions, [et] ne permets point que je sois en opprobre à l'insensé.
Fakamoʻui au mei heʻeku ngaahi talangataʻa kotoa pē: ʻoua naʻa ke ngaohi au ko e manukiʻanga ʻoe vale.”
9 Je me suis tu, et je n'ai point ouvert ma bouche, parce que c'est toi qui l'as fait.
Naʻaku noa, naʻe ʻikai te u mafaʻa hoku ngutu; koeʻuhi ko koe naʻa ke fai ia.
10 Retire de moi la plaie que tu m'as faite; je suis consumé par la guerre que tu me fais.
Toʻo atu hoʻo tā ʻiate au: kuo u ʻauha ʻi he tā ʻaho nima.
11 Aussitôt que tu châties quelqu'un, en le censurant à cause de son iniquité, tu consumes sa beauté comme la teigne; certainement tout homme est vanité: (Sélah)
‌ʻOka ke ka tautea ʻae tangata ʻaki ʻae tākitala ʻi heʻene hia, ʻoku ke pule ke mole atu hono lelei ʻo hangē ko e ane: ko e moʻoni ko e vaʻinga ʻae tangata kotoa pē. (Sila)
12 Eternel, écoute ma requête, et prête l'oreille à mon cri, et ne sois point sourd à mes larmes; car je suis voyageur et étranger chez toi, comme ont été tous mes pères.
Fanongo mai ki heʻeku lotu, ʻE Sihova, mo ke fakafanongo ki heʻeku tangi; ʻoua naʻa ke fakalongo pē ʻi hoku ngaahi loʻimata: he ko e muli au ʻi ho ʻao, mo e ʻāunofo, ʻo hangē ko ʻeku ngaahi tamai kotoa pē.
13 Retire-toi de moi, afin que je reprenne mes forces, avant que je m'en aille, et que je ne sois plus.
Tuku siʻi ai pe au, koeʻuhi ke u toe maʻu ʻeku mālohi, ʻi he teʻeki ai te u ʻalu ʻi heni, pea te u ʻikai leva.

< Psaumes 39 >