Psaumes 2
1 Pourquoi se mutinent les nations, et pourquoi les peuples projettent-ils des choses vaines?
Przeczże się poganie buntują, a narody przemyślają próżne rzeczy?
2 Les Rois de la terre se trouvent en personne, et les Princes consultent ensemble contre l'Eternel, et contre son Oint.
Schodzą się królowie ziemscy, a książęta radzą społem przeciwko Panu, i przeciw pomazańcowi jego, mówiąc:
3 Rompons, [disent-ils], leurs liens, et jetons loin de nous leurs cordes.
Potargajmy związki ich, a odrzućmy od siebie powrozy ich.
4 Celui qui habite dans les cieux se rira d'eux; le Seigneur s'en moquera.
Ale ten, który mieszka w niebie, śmieje się; Pan szydzi z nich.
5 Alors il leur parlera en sa colère, et il les remplira de terreur par la grandeur de son courroux.
Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swojej, a w gniewie swoim przestraszy ich,
6 Et moi, [dira-t-il], j'ai sacré mon Roi sur Sion, la montagne de ma Sainteté.
Mówiąc: Jamci postanowił króla mojego nad Syonem, górą świętą moją.
7 Je vous réciterai quel a été ce sacre; l'Eternel m'a dit: tu es mon Fils, je t'ai aujourd'hui engendré.
Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził.
8 Demande-moi, et je te donnerai pour ton héritage les nations, et pour ta possession les bouts de la terre.
Żądaj odemnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje; a osiadłość twoję, granice ziemi.
9 Tu les briseras avec un sceptre de fer, et tu les mettras en pièces comme un vaisseau de potier.
Potrzesz ich laską żelazną, a jako naczynie zduńskie pokruszysz ich.
10 Maintenant donc, ô Rois! ayez de l'intelligence; Juges de la terre, recevez instruction.
Terazże tedy zrozumiejcie, królowie, nauczcie się sędziowie ziemi!
11 Servez l'Eternel avec crainte, et égayez-vous avec tremblement.
Służcie Panu w bojaźni, a rozradujcie się ze drżeniem.
12 Baisez le Fils, de peur qu'il ne s'irrite, et que vous ne périssiez dans cette conduite, quand sa colère s'embrasera tant soit peu. Ô que bienheureux sont tous ceux qui se confient en lui!
Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.
