Psaumes 104

1 Mon âme, bénis l'Eternel. Ô Eternel mon Dieu, tu es merveilleusement grand, tu es revêtu de majesté et de magnificence.

Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә қайтур, и җеним! И Пәрвәрдигар Худайим, интайин улуқсән; Шану-шәвкәт вә һәйвәт билән кийингәнсән;

2 Il s'enveloppe de lumière comme d'un vêtement, il étend les cieux comme un voile.

Либас билән пүркәнгәндәк йоруқлуққа пүркәнгәнсән, Асманларни чедир пәрдиси кәби яйғансән.

3 Il planchéie ses hautes chambres entre les eaux; il fait des grosses nuées son chariot, il se promène sur les ailes du vent.

У жуқуриқи равақлириниң лимлирини суларға орнатқан, Булутларни җәң һарвуси қилип, Шамал қанатлири үстидә маңиду;

4 Il fait des vents ses Anges, et du feu brûlant ses serviteurs.

У пәриштилирини шамаллар, Хизмәткарлирини от ялқуни қилиду.

5 Il a fondé la terre sur ses bases, tellement qu'elle ne sera point ébranlée à perpétuité.

Йәрни У һуллири үстигә орнатқан; У әсла тәвринип кәтмәйду.

6 Tu l'avais couverte de l'abîme comme d'un vêtement, les eaux se tenaient sur les montagnes.

Либас билән оралғандәк, уни чоңқур деңизлар билән ориғансән, Сулар тағлар чоққилири үстидә турди.

7 Elles s'enfuirent à ta menace, [et] se mirent promptement en fuite au son de ton tonnerre.

Сениң тәнбиһиң билән сулар бәдәр қачти, Гүлдүрмамаңниң садасидин улар тездин янди;

8 Les montagnes s'élevèrent, et les vallées s'abaissèrent, au même lieu que tu leur avais établi.

Тағлар өрләп чиқти, Вадилар чүшүп кәтти, [Сулар] Сән бекиткән җайға чүшүп кәтти.

9 Tu leur as mis une borne qu'elles ne passeront point, elles ne retourneront plus à couvrir la terre.

Улар тешип, йәрни йәнә қаплимисун дәп, Сән уларға чәклимә қойғансән.

10 C'est lui qui conduit les fontaines par les vallées, tellement qu'elles se promènent entre les monts.

[Тәңри] вадиларда булақларни ечип урғутиду, Сулири тағлар арисида ақиду.

11 Elles abreuvent toutes les bêtes des champs, les ânes sauvages en étanchent leur soif.

Даладики һәр бир җаниварға уссулуқ бериду, Явайи ешәкләр уссузлуқини қандуриду.

12 Les oiseaux des cieux se tiennent auprès d'elles, et font résonner leur voix d'entre la ramée.

Көктики қушлар уларниң бойида қониду, Дәрәқ шахлири арисида сайрайду.

13 Il abreuve les montagnes de ses chambres hautes; [et] la terre est rassasiée du fruit de tes œuvres.

У жуқуридики равақлиридин тағларни суғириду; Йәр Сениң ясиғанлириңниң мевилиридин қандурулиду!

14 Il fait germer le foin pour le bétail, et l'herbe pour le service de l'homme, faisant sortir le pain de la terre;

У маллар үчүн от-чөпләрни, Инсанлар үчүн көктатларни өстүриду, Шундақла нанни йәрдин чиқириду;

15 Et le vin qui réjouit le cœur de l'homme, qui fait reluire son visage avec l'huile, et qui soutient le cœur de l'homme avec le pain.

Адәмниң көңлини хуш қилидиған шарапни, Инсан йүзини пақиритидиған майни чиқириду; Инсанниң жүригигә нан билән қувәт бериду;

16 Les hauts arbres en sont rassasiés, [et] les cèdres du Liban, qu'il a plantés,

Пәрвәрдигарниң дәрәқлири, Йәни Өзи тиккән Ливан кедир дәрәқлири [су ичип] қанаәтлиниду.

17 Afin que les oiseaux y fassent leurs nids. Quant à la cigogne, les sapins [sont sa demeure].

Әнә ашулар арисиға қушлар уга ясайду, Ләйләк болса, арча дәрәқлирини макан қилиду.

18 Les hautes montagnes sont pour les chamois [et] les rochers sont la retraite des lapins.

Егиз чоққилар тағ өшкилириниң, Тик ярлар суғурларниң панаһи болиду.

19 Il a fait la lune pour les saisons, et le soleil connaît son coucher.

Пәсилләрни бекитмәк үчүн У айни яратти, Қуяш болса петишини билиду.

20 Tu amènes les ténèbres, et la nuit vient, durant laquelle toutes les bêtes de la forêt trottent.

Сән қараңғулуқ чүшүрисән, түн болиду; Ормандики җаниварларниң һәммиси униңда шипир-шипир кезип жүриду.

21 Les lionceaux rugissent après la proie, et pour demander au [Dieu] Fort leur pâture.

Асланлар олҗа издәп һөкирәйду, Тәңридин озуқ-түлүк соришиду;

22 Le soleil se lève-t-il? ils se retirent et demeurent gisants en leurs tanières.

Қуяш чиқипла, улар чекиниду, Қайтип кирип угилирида ятиду.

23 Alors l'homme sort à son ouvrage et à son travail, jusqu’au soir.

Инсан болса өз ишиға чиқиду, Та кәчкичә меһнәттә болиду.

24 Ô Eternel, que tes œuvres sont en grand nombre! tu les as toutes faites avec sagesse; la terre est pleine de tes richesses.

И Пәрвәрдигар, ясиған һәр хил нәрсилириң нәқәдәр көптур! Һәммисини һекмәт билән яратқансән, Йәр йүзи иҗат-байлиқлириң билән толди.

25 Cette mer grande et spacieuse, où il y a sans nombre des animaux se mouvant, des petites bêtes avec des grandes!

Әнә бүйүк бепаян деңиз туриду! Униңда сан-санақсиз ғуж-ғуж җаниварлар, Чоң вә кичик һайванлар бар.

26 Là se promènent les navires, et ce Léviathan que tu as formé pour s'y ébattre.

Шу йәрдә кемиләр қатнайду, Униңда ойнақлисун дәп сән ясиған левиатанму бар;

27 Elles s'attendent toutes à toi, afin que tu leur donnes la pâture en leur temps.

Вақтида озуқ-түлүк бәргин дәп, Буларниң һәммиси Саңа қарайду.

28 Quand tu la leur donnes, elles la recueillent, et quand tu ouvres ta main, elles sont rassasiées de biens.

Уларға бәргиниңдә, теривалиду, Қолуңни ачқиниңдила, улар назу-немәтләргә тойиду.

29 Caches-tu ta face? elles sont troublées; retires-tu leur souffle, elles défaillent, et retournent en leur poudre.

Йүзүңни йошурсаң, улар дәккә-дүккигә чүшиду, Роһлирини алсаң, улар җан үзүп, Йәнә тупраққа қайтиду.

30 [Mais si] tu renvoies ton Esprit, elles sont créées, et tu renouvelles la face de la terre.

Роһуңни әвәткиниңдә, улар яритилиду, Йәр-йүзи йеңи [бир дәвир билән] алмишиду.

31 Que la gloire de l'Eternel soit à toujours, que l'Eternel se réjouisse en ses œuvres!

Пәрвәрдигарниң шан-шөһрити әбәдийдур, Пәрвәрдигар Өз яратқанлиридин хурсән болиду.

32 Il jette sa vue sur la terre, et elle en tremble; il touche les montagnes, et elles en fument.

У йәргә баққинида, йәр титрәйду, Тағларға тәккинидә, улар түтүн чиқириду.

33 Je chanterai à l'Eternel durant ma vie; je psalmodierai à mon Dieu pendant que j'existerai.

Һаятла болидикәнмән, Пәрвәрдигарға нахша ейтимән; Вуҗудум болсила Худайимни күйләймән.

34 Ma méditation lui sera agréable; [et] je me réjouirai en l'Eternel.

У сүргән ой-хияллиримдин сөйүнсә! Пәрвәрдигарда хошаллинимән!

35 Que les pécheurs soient consumés de dessus la terre, et qu'il n'y ait plus de méchants! Mon âme, bénis l'Eternel; louez l'Eternel.

Гунакарлар йәр йүзидин түгитилиду, Рәзилләр йоқ болиду. И җеним, Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә қайтур! Һәмдусана!